Σενάρια πανδημίας στην οθόνη

Ο Cillian Murphy ξυπνά από κώμα και περπατά απορημένος και τρομαγμένος στους έρημους δρόμους του Λονδίνου. Ένας επικίνδυνος, μεταδοτικός ιός μετατρέπει τους ανθρώπους σε ζόμπι, στο 28 μέρες μετά. Δεκαοχτώ χρόνια μετά, η σκηνή από το post-apocalyptic horror movie του Danny Boyle συνέβη κατά κάποιον τρόπο στ' αλήθεια, με τις φωτογραφίες της αποκλεισμένης Γουχάν, αρχικά, αλλά και εκείνες από το lockdown σε Ευρώπη και Αμερική, λόγω της επιδημίας του κορονοϊού, να κάνουν το γύρο του διαδικτύου.

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό κινηματογραφικό καρέ που το ξέσπασμα των κρουσμάτων της ασθένειας COVID-19 διεθνώς επανέφερε στη μνήμη μας ανήκει στο Contagion του Steven Soderbergh: "Ο μέσος άνθρωπος αγγίζει το πρόσωπό του 3 με 5 φορές το λεπτό. Ενδιάμεσα αγγίζουμε πόμολα, βρύσες κι ο ένας τον άλλον", λέει η Kate Winslet υποδυόμενη την επιδημιολόγο των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών.

Κι αν ο ιός-ζόμπι που οραματίστηκε ο Alex Garland τρομάζει, αλλά παραμένει μπλεγμένος στον ιστό του φανταστικού, ο ιός που γέννησε η πένα του Scott Z. Burns στο Contagion –και μπορεί να μολύνει απλά και μόνο με την επαφή, επιφέροντας βάναυσο θάνατο– δεν απέχει από την πραγματικότητα. Βασικά, είναι η πραγματικότητα. "Ελπίζω ότι αν τη δουν ξανά οι πολίτες, όπως και οι ομοσπονδιακοί και κρατικοί αξιωματούχοι, θα συνειδητοποιήσουν ότι η ταινία αφορά το τι μπορεί πραγματικά να συμβεί σε μία πανδημία", δήλωσε η Tracey McNamara, κλινική παθολόγος και επιστημονική σύμβουλος στο Contagion, ερωτώμενη σχετικά με την ξαφνική δημοφιλία που απέκτησε, εννέα χρόνια μετά την πρεμιέρα της, η ταινία του Soderbergh. Υπογράμμισε μάλιστα ότι το φιλμ "ήταν μία προειδοποίηση προς την ομοσπονδιακή κυβέρνηση ότι αυτό που περιγράφεται θα μπορούσε να συμβεί και πρέπει να είμαστε ανά πάσα στιγμή εν γρηγόρση".

Η ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού απέναντι σε μία πρωτοφανή υγειονομική απειλή για την ανθρωπότητα είναι δεδομένη στο συγκεκριμένο subgenre των horror movies. Επιφέρει από τη μία φόβο, πανικό και χάος –το είδαμε να συμβαίνει στο Ξέσπασμα του Wolfgang Petersen–, διάβρωση της κοινωνίας και στρατιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου –η εξουσία ασκεί απόλυτο κοινωνικό έλεγχο στην κινηματογραφική διασκευή του Περί τυφλότητας του José Saramago από τον Fernando Meirelles– και συνεπώς την ανάδειξη παρακαθεστώτων –ένα μιλιταριστικό μοντέλο εξουσίας επιβάλλεται στα Παιδιά των Ανθρώπων του Alfonso Cuarón, όταν κάτι προκαλεί αδύνατη την αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους.

"Οι ομοιότητες του δικού μας φανταστικού ιού με εκείνες του κορονοϊού είναι συμπτωματικές και άνευ ουσίας. Το διακύβευμα είναι η αντίδραση της κοινωνίας και η εξάπλωση του φόβου μπροστά σε τέτοια γεγονότα. Σ' αυτό ναι, ήμασταν προφητικοί", σημείωσε ο Scott Z. Burns, για να καταλήξει χαριτολογώντας: "Μην φοβάστε, σε κάθε περίπτωση, η ανθρωπότητα σώζεται. Πάντα". Όσο πλένουμε συχνά τα χέρια μας και δεν αγγίζουμε το πρόσωπό μας, όλα καλά (;) θα πάνε.

---

Στο Netflix, προβάλλεται αυτή την περίοδο η 1η σεζόν της σειράς ντοκιμαντέρ Πανδημία: Ο κύκλος του ιού της γρίπης (Pandemic), για τις προσπάθειες της επιστημονικής κοινότητας να προλάβει μία παγκόσμια πανδημία. Το timing είναι τελικά τα πάντα σ' αυτή τη ζωή.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr