O Terry Hall δε μένει πια εδώ

Σε ηλικία 63 ετών, "έφυγε" από τη ζωή ο Terry Hall, τραγουδιστής του αγγλικού συγκροτήματος The Specials.

Η είδηση του θανάτου του Hall έγινε γνωστή μέσω των λογαριασμών του συγκροτήματος στα σόσιαλ μίντια, στους οποίους αναφέρεται ότι κατέληξε ύστερα από "σύντομη ασθένεια".  

"Με μεγάλη θλίψη ανακοινώνουμε τον θάνατο, μετά από σύντομη ασθένεια, του Terry, του όμορφου φίλου μας, αδελφού μας και ενός από τους πιο λαμπρούς τραγουδιστές, τραγουδοποιούς και στιχουργούς που ανέδειξε ποτέ αυτή η χώρα. Ο Terry ήταν ένας υπέροχος σύζυγος και πατέρας και μια από τις πιο ευγενικές, αστείες και γνήσιες ψυχές. Η μουσική του και οι ερμηνείες του εμπεριείχαν την ίδια την ουσία της ζωής... τη χαρά, τον πόνο, το χιούμορ, τον αγώνα για δικαιοσύνη, αλλά κυρίως την αγάπη. Θα λείψει βαθιά σε όλους εκείνους που τον γνώρισαν και τον αγάπησαν και αφήνει πίσω του το δώρο της αξιοσημείωτης μουσικής του και της βαθιάς ανθρωπιάς του. Ο Terry συχνά εγκατέλειπε τη σκηνή στο τέλος των ζωογόνων συναυλιών των The Specials με τρεις λέξεις...'Αγάπη αγάπη αγάπη'. Θα θέλαμε να ζητήσουμε από όλους να σεβαστούν την ιδιωτική ζωή της οικογένειας σε αυτές τις πολύ θλιβερές στιγμές.", γράφει η σχετική δημοσίευση στο Instagram.

Αυτή είναι ξερή η είδηση του θανάτου ενός καλλιτέχνη που αγάπησε πολύ (και) το ελληνικό ραδιόφωνο και που με το φευγιό του μας κάνει ακόμη μία φορά να αναρωτηθούμε με ποιους τελικά θα μείνουμε στο τέλος, όταν ένας ένας οι σπουδαίοι μας αποχαιρετούν, συχνά πολύ πιο πρόωρα από ό,τι θα περίμενε κανείς ή τουλάχιστον που δε θα ξαφνιαζόταν τόσο. Είμαι λιγάκι μουδιασμένη και γι' αυτό στις παρακάτω γραμμές παραθέτω απλά μερικά βασικά στοιχεία της πορείας του.

Η ιστορία του Terry Hall

Γεννημένος στο Κόβεντρι της Αγγλίας στις 19 Μαρτίου του 1959 ο Τerence Edward Hall πέρασε δύσκολη παιδική ηλικία. Όταν ήταν 12 ετών, ο Hall απήχθη από έναν δάσκαλο και μεταφέρθηκε στη Γαλλία ως θύμα κυκλώματος παιδεραστίας. "[Με] κακοποίησαν σεξουαλικά για τέσσερις ημέρες και στη συνέχεια με χτύπησαν στο πρόσωπο και με άφησαν στην άκρη του δρόμου", δήλωσε στο Spectator το 2019. Η εμπειρία ήταν τόσο τραυματική που την κράτησε κρυφή από τους γονείς του (αν και αργότερα ασχολήθηκε με την εμπειρία αυτή στο τραγούδι "Well Fancy That!" των Fun Boy Three το 1983).

Ο Hall υπέφερε από μανιοκατάθλιψη και έπαιρνε πολλά φάρμακα για να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις, φτάνοντας στο σημείο να πάρει Valium ως 13χρονος. Πριν από τα 15α γενέθλιά του, εγκατέλειψε το σχολείο για να πιάσει όποια βραχυπρόθεσμη δουλειά μπορούσε να βρει: Μεταξύ άλλων επαγγελμάτων, είχε εργαστεί και ως οικοδόμος, αλλά και ως μαθητευόμενος κομμωτής, επιθεωρητής ποσοτήτων. Χρόνια αργότερα, άρχισε να ασχολείται με τη μουσική, παίζοντας στο τοπικό punk συγκρότημα Squad.

Οι The Specials σχηματίστηκαν το 1977 στο Κόβεντρι της Αγγλίας από τους Jerry Dammers, Lynval Golding, Silverton Hutchinson, Horace Panter και τον αρχικό τραγουδιστή Tim Strickland, τον οποίο αντικατέστησε ο Hall. Αφού άλλαξαν το όνομά τους σε Coventry Automatics, η μπάντα καλωσόρισε τον τραγουδιστή Neville Staple και τον κιθαρίστα Roddy Byers στο δυναμικό της, με αποτέλεσμα να "ξαναβαφτιστούν" σε Special AKA. Εκείνη τη χρονιά, ο Joe Strummer κάλεσε το συγκρότημα να ανοίξει την συναυλία των Clash σε μια από τις περιοδείες τους στο Ηνωμένο Βασίλειο, συστήνοντας το συγκρότημα στο ευρύτερο punk κοινό.

Ο Hall ηχογράφησε δύο albums με το συγκρότημα κατά τη διάρκεια της αρχικής του πορείας, το ντεμπούτο The Specials του 1979 και το δεύτερο LP More Specials του 1980, έγιναν αμέσως επιτυχία. Τα πρώτα singles Gangsters και A Message to You Rudy ξεχώρισαν, όπως και τα singles του 1980, Do Nothing και Stereotype. Ωστόσο, ήταν το Ghost Town του 1981 που άφησε εποχή, καθώς έγινε το soundtrack των ταραχών του 1981 στην Αγγλία ανάμεσα στην αστυνομία και τους μαύρους πολίτες ως απάντηση στις φυλετικές διακρίσεις. Οι στίχοι του Dammers για την αστική παρακμή στη Βρετανία και τους αγώνες ύφεσης βρήκαν απήχηση στους νεότερους ακροατές. Επειδή οι Specials καταφέρονταν εναντίον του ρατσισμού στους στίχους τους και καλλιεργούσαν περιβάλλοντα χωρίς αποκλεισμούς στις συναυλίες τους, οι νεοναζί συχνά έβαζαν στο στόχαστρο τα lives τους, αναγκάζοντας τον Hall να βουτήξει στο πλήθος για να σταματήσει τους καβγάδες αρκετές φορές.

"Η πολιτική μου αφύπνιση έγινε στο Κόβεντρι στα εφηβικά μου χρόνια, όταν ανακάλυψα ότι τα κλαμπ εργαζομένων ανδρών είχαν μια μπάρα χρώματος στις πόρτες τους. Μπορούσες να μπεις μόνο αν ήσουν λευκός... Δε μπορούσα να το καταλάβω", δήλωσε ο Hall στο Big Issue πέρυσι και συνέχισε: "Όταν βλέπεις την αδικία, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να σκέφτεσαι: τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω, τι μπορώ να πω γι' αυτό, πώς μπορώ να κάνω τους ανθρώπους να το γνωρίζουν; Αυτό δεν είναι απαραίτητα σε παγκόσμια κλίμακα, μπορεί να συμβαίνει στο δρόμο ή στην οικογένειά σου. Επηρέασε τους ανθρώπους γύρω σου και τότε θα ζεις σε αρμονία, και αυτό για μένα είναι επιτυχία. Πάντα είχα την πεποίθηση ότι πρέπει να φέρεσαι στους ανθρώπους με σεβασμό και να είσαι ευγενικός. Οπότε θέστε στον εαυτό σας ένα πρότυπο και προσπαθήστε να μη βρίσκεστε κάτω από αυτό. Κυρίως, μπορείτε να ξυπνάτε κάθε πρωί και να λέτε, θα είμαι ευγενικός. Δεν είναι τόσο δύσκολο".

Στο απόγειο της επιτυχίας των Specials, ο Hall αποφάσισε να αποχωρήσει και να δημιουργήσει τους Fun Boy Three, το new wave project του μαζί με τους Lynval Golding και Neville Staple. Κυκλοφόρησαν το ομώνυμο ντεμπούτο LP τους το 1982 και ακολούθησε το Waiting, το δεύτερο album τους, τον επόμενο χρόνο προτού διαλυθούν. Το 1984, ο Hall σχημάτισε ένα άλλο new wave συγκρότημα με τίτλο The Colourfield, το οποίο έβγαλε επίσης δύο δίσκους: τα Virgins and Philistines (1985) και  Deception (1987).

Στο ενδιάμεσο, συμμετείχε και στους Vegas and Terry και Blair & Anouchka, όπως επίσης ηχογράφησε και δύο σόλο albums. Κάπου γύρω στο 2008, οι Specials επανενώθηκαν, συμπεριλαμβανομένου του Hall, για μια σειρά από περιοδείες και συναυλίες, ενώ δημιούργησαν δύο ακόμη δίσκους: Το Encore του 2019 και το Protest Songs 1924-2012 του 2021. Το Encore έφτασε στο Νο. 1 του UK Albums Chart - ουσιαστικά ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία του γκρουπ από το ξεκίνημά του μέχρι εκείνη τη στιγμή. 

Αφού έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου του Hall, αμέτρητοι καλλιτέχνες απέτισαν φόρο τιμής στον εκλιπόντα μουσικό, όπως οι Elvis Costello, English Beat, Billy Bragg, Living Colour, Geoff Barrow (Portishead) κ.α. Στη δική μας μνήμη, ήταν και θα είναι ο κύριος Forever J. 

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr