Ο Larry Kramer δεν είχε χρόνο για πολιτισμένες συζητήσεις

Μπορεί στα μέρη μας να μην ήταν ευρέως γνωστός -οι γηραιότεροι σίγουρα θυμούνται το μαχητικό του βλέμμα και την καθηλωτική χροιά της φωνής του- στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού ωστόσο, παρομοίως και στην παγκόσμια κοινότητα των ομοφυλόφιλων, ο Larry Kramer υπήρξε μία από τις σημαντικότερες φωνές για την αντιμετώπιση του AIDS στα 80s. Ένας μαχητής των ΛΟΑΤΚΙ δικαιωμάτων που έφερε πολλές φορές με τις πράξεις και τα λόγια του τις αμερικάνικες κυβερνήσεις και την ιατρική κοινότητα προ των ευθυνών της για τη μάστιγα του HIV.

Χθες, Τετάρτη 27 Μαΐου, ο σύζυγός του, David Webster ανακοίνωσε τον θάνατό του. Ο Larry Kramer, σεναριογράφος -το 1969 ήταν υποψήφιος για Όσκαρ για το σενάριο του Women in Love- και θεατρικός συγγραφέας- "έφυγε" από τη ζωή σε ηλικία 84 ετών από πνευμονία.

Σε δημοσίευμά τους, οι New York Times θυμούνται σχετικά με την δράση του και τον χειμαρρώδη χαρακτήρα του: "Κάποτε, είχε αποκαλέσει τον επικεφαλής λοιμοξιωλόγο της αμερικανικής κυβέρνησης Dr. Anthony Fauci "δολοφόνο" λόγω της καθυστερημένης του αντίδρασης για τον ιό του HIV και τον είχε προκαλέσει να τον συναντήσει αν τολμά για να συζητήσουν και να τον ενημερώσει για τις ιατρικές προσπάθειες που γινόντουσαν τότε για την εύρεση θεραπείας.

Ο Fauci δεν ήταν ο μοναδικός που είχε βρεθεί στο στόχαστρο του Kramer, δεν ήταν ο μοναδικός που είχε αποκαλέσει "δολοφόνο", "άχρηστο" και υπεύθυνο για "γενοκτονία". Κάποιοι απ’ αυτούς, αν και προσβεβλημένοι από τα λόγια του, τού είχαν αναγνωρίσει ότι οι εκρήξεις του ήταν μέρος μιας στρατηγικής για να σοκάρει τη χώρα να αντιμετωπίσει το AIDS ως μία έκτακτη ανάγκη που απειλεί τη δημόσια υγεία.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ήταν από τους πρώτους ακτιβιστές που προέβλεπαν ότι αυτό που είχε προκαλέσει συναγερμό ως μια σπάνια μορφή καρκίνου μεταξύ ομοφυλόφιλων ανδρών θα εξαπλωνόταν σε όλο τον κόσμο, όπως κάθε άλλη σεξουαλικά μεταδιδόμενη ασθένεια και θα σκότωνε εκατομμύρια ανθρώπους, ανεξάρτητα από τον σεξουαλικό προσανατολισμό.

Ο ίδιος είχε τονίσει χαρακτηριστικά: "Αν γράψεις ένα ήρεμο, πολιτισμένο γράμμα και το στείλεις με φαξ, θα πεταχτεί στα σκουπίδια”".

Ο Kramer δεν ήταν ποτέ ευγενικός. Δεν είχε την πολυτέλεια να είναι. Άνθρωποι πέθαιναν, οι φίλοι του πέθαιναν και η χώρα και η κυβέρνηση τηρούσε μία εξοργιστικά αδρανή στάση - πράγματι, μερικοί από τους πιο εξέχοντες συντηρητικούς της εποχής έδειχνα να είναι ήταν εντελώς χαρούμενοι που το AIDS σκότωνε όλους τους "σωστούς" ανθρώπους.

"Ναι, το παραδέχομαι, γινόμουν προσβλητικός. Με αυτό τον τρόπο όμως προσπαθούσα να ξυπνήσω τους ανθρώπους, να τους κάνω να θυμώσουν, να τους δείξω τον δρόμο για να ενωθούμε όλοι μαζί για ένα κοινό σκοπό, ένα κοινό καλό. Θα μείνω στην ιστορία ως ο πιο οργισμένος άνθρωπος στον κόσμο, με κατηγορούν γι' αυτό. Επειδή πολύ απλά διαπίστωσα ότι ο θυμός σε πάει πιο μπροστά απ’ ότι η ευγένεια. Κάποιοι θα ντρέπονταν να το παραδεχθούν, εγώ όχι".

Αν είχαμε περισσότερους οργισμένους ανθρώπους σαν τον Larry Kramer, τότε ο κόσμος μας θα ήταν λιγάκι καλύτερος. Ας μείνει στην ιστορία λοιπόν γι’ αυτό.

---

Φωτογραφία Getty images

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr