Όταν ο Γιάνης Βαρουφάκης έμεινε με τον μουντζούρη στο χέρι

"Λίγο μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος μου κατέστη γνωστό ότι οι συμμετέχοντες στο Eurogroup, και λοιποί εταίροι, θα "εκτιμούσαν” την... απουσία μου από τις συνεδριάσεις του, κάτι που ο Πρωθυπουργός έκρινε ότι ίσως βοηθήσει στην επίτευξη συμφωνίας. Για αυτό και αποχωρώ από το Υπουργείο Οικονομικών". Αυτό υπήρξε τμήμα από το τελευταίο ποστάρισμα του Γιάνη Βαρουφάκη ως υπουργού Οικονομικών. Είχε συμπληρώσει μόλις 161 μέρες, τις λιγότερες από οποιονδήποτε άλλο Έλληνα ομόλογό του –πλην υπηρεσιακού– σ’ αυτή την καρέκλα.

Ομολογουμένως η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ για το πιο "καυτή πατάτα" υπουργείο της χώρας υπήρξε σουρεαλιστική, πλην όμως δικαιολογημένη. Το χαρισματικό παιδί, ξεκινώντας από το πανεπιστήμιο όπου φοίτησε, έγινε γρήγορα καθηγητής Οικονομικών σε διάφορα πανεπιστήμια ανά τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του περίφημου Χάρβαρντ. Ευφυής, επικοινωνιακός, αντισυμβατικός – η διδασκαλία του είχε χολιγουντιανά στοιχεία που την έκαναν ιδιαίτερα ελκυστική στο ακροατήριό του. Έχει απαντήσεις επί παντός του οικονομικού επιστητού και απορεί που οι άλλοι δε διαθέτουν (αντίστοιχη) ευφυΐα ώστε να τις δουν. Κάπως έτσι αντιμετώπισε αργότερα τους Ευρωπαίους συναδέλφους και εταίρους μας.

Έχει ελκυστικό παρουσιαστικό, δε θυμίζει κλασικό καθηγητή πανεπιστημίου, μιλάει απλά και εκλαϊκευμένα σε άπταιστα αγγλικά και αξιοπρεπέστατα ελληνικά, διαθέτει απεριόριστη γκαρνταρόμπα με πουκάμισα, φοράει Dr. Martens, κυκλοφορεί με backpack, οδηγεί μοτοσικλέτα μεγάλου κυβισμού – τα ΜΜΕ δεν άργησαν να τον ερωτευτούν. Μέσα σε ελάχιστα χρόνια ο "κ. καθηγητής" μεταμορφώθηκε σε ροκ σταρ. "Οι οικονομολόγοι δεν κάνουν προβλέψεις επειδή ξέρουν, αλλά επειδή έχουν ερωτηθεί" είχε αποφανθεί, ίσως και αυτοκριτικά, ο John Kenneth Galbraith. Για τον Γιάνη Βαρουφάκη δεν ισχύει η πρώτη διαπίστωση: ο ίδιος θεωρεί πως ξέρει.

Η επικαιρότητα του ελληνικού δράματος του εξασφαλίζει τακτική πρόσβαση στα σημαντικότερα κανάλια του πλανήτη, τα λεγόμενά του και οι αριστερές καταβολές του δεν περνάνε απαρατήρητα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.

Ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στους οικονομολόγους του ρόστερ του, ο Αλέξης Τσίπρας και ο Νίκος Παππάς αισθάνονται σαν να συμμετέχουν σε μια ομάδα που πάει φουλ για να κατακτήσει το πρωτάθλημα, χωρίς όμως να διαθέτει τον σταρ εκείνο που θα την οδηγήσει στην ευρωπαϊκή καταξίωση. Ο Δραγασάκης; Ηλικιωμένος και λαϊφοστυλιστικά συντηρητικός. Ο Σταθάκης; Οικονομικά δυνητικά ευάλωτος. Ο Τσακαλώτος; Καλός εκεί όπου πονάει η ομάδα –στα αγγλικά–, στα ελληνικά όμως ακατανόητος. Οι υπόλοιποι; Λαφαζανικοί.

Ο Βαρουφάκης φαντάζει στα μάτια τους σαν τον Νeymar σε Άραβες ιδιοκτήτες ποδοσφαιρικής ομάδας: ο άνθρωπος που θα τους οδηγήσει σε μια καλή ευρωπαϊκή πορεία. Η προεργασία γίνεται το καλοκαίρι του 2014 στην Αίγινα, όπου η σύζυγος του Βαρουφάκη διαθέτει εξοχικό και όπου κατοικοεδρεύει τους θερινούς μήνες ο Αλέκος Φλαμπουράρης.

Η πρώτη συνάντηση γίνεται στην Πλάκα. Ο Αλέξης με τον Νίκο είναι θετικοί απέναντί του, ο Γιάνης δεν ενθουσιάζεται και τόσο από τον Τσίπρα (σ.σ. πρόκειται για δική του μαρτυρία, θα ακολουθήσουν κι άλλες πολλές αργότερα στις οποίες ο Τσίπρας πάντοτε του αποδίδει πως έχει δίκιο). Η συνάντηση καταλήγει στην υποψηφιότητα του Γιάνη στη Β' Αθήνας. Στις εκλογές θριαμβεύει, κάνει ρεκόρ σε ψήφους προτίμησης: 142.046 συμπολίτες μας –αριθμός πολλαπλάσιος από εκείνον που θα μπορούσαν να μαζέψουν ο Αντώνης Ρέμος με τον Σάκη Ρουβά σε κοινή συναυλία τους– εκφράζουν την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό του.

Η ιστορία θα καταγράψει πως ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι συγγραφέας ενός πονήματος για τη θεωρία των παιγνίων. Η ιστορία θα αναφέρει ότι πολλοί υποστήριξαν πως ως υπουργός τζόγαρε χοντρά. Η πραγματικότητα όμως κατέδειξε πως υπήρξε το κορόιδο που θέλησε να παίζει τις τύχες μιας χώρας σε ένα τραπέζι Texas Hold’em με χαρτοκλέφτες.

Ας ρίξουμε όμως μια ματιά στα φύλλα που έπρεπε να διαχειριστεί όπως τα μοίρασε ο ελληνικός λαός με ρητή εντολή στο ΣΥΡΙΖΑ: διαπραγμάτευση, κατάργηση μνημονίων, παραμονή στο ευρώ. Με ποσοστό 36,34% επί των ψηφισάντων, είναι σαν να του μοίρασαν στο χέρι πενταφυλλία και να πρόκειται για θέμα ζωής και θανάτου να κερδίσει την παρτίδα πόκερ – χωρίς μπλόφα αυτό είναι ακατόρθωτο.

Στην πραγματικότητα όμως μετά το 2010 στα Eurogroup δεν παιζόταν κανενός είδους παιχνίδι. Οι εταίροι μας είχαν κατοχυρώσει σχεδόν πλήρως τις τράπεζές τους απέναντι σε μια ενδεχόμενη ελληνική χρεοκοπία. Μια παρτίδα τάβλι έπαιζαν έτσι για τα μάτια του κόσμου, όπου όμως οι εκπρόσωποι της χώρας μας γνώριζαν ότι ο αντίπαλος "Ιησούς"/Wolfgang Schäuble, αν χρειαζόταν, μπορούσε ανά πάσα στιγμή να ρίξει μέχρι και εφτάρες...

"Η διαπραγματευτική μου τακτική ήταν εξαρχής να απλώσω όλα μου τα χαρτιά στο τραπέζι και να πω: "Αυτά είναι, τώρα μπορείτε να μου κάνετε ό,τι θέλετε, μπορείτε να με πυροβολήσετε, αλλά δεν πρόκειται να κάνω πίσω”" δήλωσε τον περασμένο Νοέμβριο στο αμερικανικό Esquire. Τη μοναδική μπλόφα που θα μπορούσε να παίξει ο Βαρουφάκης, την απειλή για αποχώρηση από το ευρώ (που θα είχε κάποιον αντίκτυπο), είχε φροντίσει να την εξουδετερώσει ο Schäuble διατυπώνοντάς την ως δική του σκέψη ή ως εναλλακτικό σενάριο.

Στο τελευταίο Eurogroup όπου συμμετείχε ο Γιάνης Βαρουφάκης προφανώς παίχτηκε μουντζούρης. Ο Γιάνης βρέθηκε με το τελευταίο αζευγάρωτο φύλλο στο χέρι. Όλοι τον έδειχναν χαμογελαστοί κι εκείνος αποχωρεί από το τραπέζι με μαυρισμένη τη μύτη. Ο Τσίπρας, που του εμπιστεύτηκε τα χρήματα του ελληνικού λαού, αναλαμβάνει τα όποια χρέη μαζί με τις όποιες συνέπειες. Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή.

Αυτό που δεν πρόκειται να επαληθευτεί είναι το ακριβές ποσό που χάθηκε από τα ατυχή πονταρίσματα του Γιάνη Βαρουφάκη. Αυτό προκύπτει κυρίως από τη διαφορά ανάμεσα στην πιθανολογούμενη ανάπτυξη και τη συγκεκριμένη ύφεση που καταγράφηκε. Κοινώς, πιάσ' τ' αβγό και κούρευ' το. 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr