Μήπως η μόδα δεν αναζητά πια τα πραγματικά ταλέντα;

"Άραγε με τι να μοιάζουν;". Αυτή είναι η ερώτηση που κάνω κάθε φορά στον εαυτό μου, όταν ακούω για κάποιον (μάλλον) άγνωστο που αναλαμβάνει ρόλο creative director σε κάποιον μεγάλο οίκο μόδας. Ένα κομμάτι μου παραμένει πάντοτε κυνικό. Δεν είναι ότι γνωρίζω ακριβώς τι γίνεται πίσω από τις κλειστές πόρτες αυτών των brands (αν και πολύ θα το ήθελα), αλλά, τον τελευταίο καιρό, υπάρχει ένα μοτίβο, ένα pattern που παρατηρώ όλο και πιο συχνά: Οι creative directors είναι νέοι, είναι γένους αρσενικού και πολύ εμφανίσιμοι.

Του Asri Jasman

Ο Daniel Lee της Bottega Veneta, ο Bruno Sialelli της Lanvin και ο Daniel Roseberry της Schiaparelli είναι μερικά μόνο από τα πολλά πρόσφατα παραδείγματα που έρχονται στο μυαλό μου. Ανήκουν σε μία νέα γενιά από creative directors που εμφανίστηκαν από το πουθενά και τους δόθηκε η ευκαιρία να σχεδιάσουν για κάποιους από τους διασημότερους οίκους μόδας – για οίκους μόδας που έχουν δεκαετίες ιστορίας. Ας μη γελιόμαστε, οι creative directors δεν μπορούν να κρύβονται πίσω από τις μούσες και τις τουαλέτες τους, τα δικά τους πρόσωπα είναι κομβικά για τα brands. Είναι, με λίγα λόγια, οι βασικοί ambassadors των δικών τους κολεξιόν.

Ο Daniel Lee της Bottega Veneta.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι στον πυρήνα της τελικά, η μόδα έχει να κάνει με την ομορφιά και την αποθέωση του "ωραίου". Έτσι, δεν προκαλεί εντύπωση ότι η αναζήτηση της ομορφιάς οδήγησε σιγά σιγά τους οίκους μόδας ώστε να βρουν εκείνες τις δημιουργικές δυνάμεις που, όμως, δεν θα στερούνται ομορφιάς.

Δεν αμφισβητώ το ταλέντο των τριών creative directors που προαναφέρθηκαν, δεν το κάνω για κανέναν λόγο. Το γεγονός ότι εργάστηκαν για μερικά από τα διασημότερα fashion brands του κόσμου, πριν τους δοθεί η ευκαιρία να αναλάβουν τη διεύθυνση μερικών από τους πιο σημαντικούς οίκους μόδας του πλανήτη, μιλά από μόνο του. Όταν όμως η εξωτερική εμφάνιση ενός ατόμου, σε συνδυασμό με την έλλειψη εκπαίδευσης σε θέματα μόδας (κάποιες φορές η έλλειψη είναι απόλυτη), αρκεί για να δημιουργήσει κανείς ένα fashion brand, τότε αυτό, ναι, είναι πρόβλημα. Δεν το βλέπουμε τώρα, αφού αποτελεί ένα trend από την αρχή του 21ου αιώνα. Celebrities όπως ο Justin Timberlake, o Drake και πιο πρόσφατα ο Justin Bieber έχουν δημιουργήσει τα δικά τους επώνυμα ρούχα – αυτό είναι κάτι που συμβαίνει από την Ελλάδα μέχρι τη Μαλαισία, και από τις ΗΠΑ μέχρι την Αυστραλία.

Ο Justin Bieber φορώντας μπλουζάκι της συλλογής του, Drew.

Οι διασημότητες από τη στιγμή που αποκτήσουν ένα σταθερό κοινό και ένα υψηλό status, ιδιαίτερα μετά την εκτόξευση των social media, συνηθίζουν να ξεκινούν επιχειρήσεις που πολύ συχνά έχουν να κάνουν με το κομμάτι της μόδας. Μάλιστα, δεν είναι σπάνιο, celebrities που δεν βρίσκονται πια στο απόγειο της δόξας τους, αλλά έχουν ακόμα μεγάλο και πιστό κοινό να κεφαλοποιούν αυτήν την επιτυχία τους μέσα από τα fashion brands που ιδρύουν με αποκλειστικό σκοπό το κέρδος.

Παπούτσια, αξεσουάρ, κοσμήματα και κάθε είδους πιθανό και απίθανο fashion item ξεπηδά από πρόχειρα στημένα brands ανθρώπων που δεν έχουν καμία εκπαίδευση στο θέμα "μόδα". Έτσι, μπορεί η ιδέα ότι κάποιος που δεν γνωρίζει τα βασικά, ζει ένα ειδυλλιακό Αmerican dream μέσα από τη μόδα που δίνει πάντα ευκαιρίες για χρήμα και δόξα, την ίδια όμως στιγμή δημιουργείται μία στρέβλωση στο κοινό: Δεν χρειάζεται να έχεις γνώση· η διασημότητα είναι αρκετή, όσοι περισσότεροι οι followers τόσο καλύτερα.

Δεν είναι τυχαίο ότι η γαλλική LVMH (Louis Vuitton, Moët, Hennessy) όταν δημιούργησε για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες ένα luxury brand, το έκανε χρησιμοποιώντας ένα πρόσωπο από το χώρο της show business. Η Fenty (που ανήκει στην LVMH) της Rihanna λανσαρίστηκε για πρώτη φορά τον Μάιο του 2019 – και είναι σχεδόν σίγουρο ότι εκείνο που έκανε τους υπεύθυνους του γαλλικού κολοσσού να επιλέξουν την pop star από τα Μπαρμπάντος, δεν ήταν τόσο η σχεδιαστική δεινότητα που τη διακρίνει όσο το πόσο απίστευτα δυνατή είναι στο χώρο των social media και, γενικά, το πόσο ισχυρό είναι το δικό της brand name. Μπορείς να φανταστείς τη Rihanna να κάθεται με τις ώρες πάνω από τα πατρόν προσπαθώντας να διορθώσει και την παραμικρή λεπτομέρεια της νέας της κολεξιόν; Δεν το νομίζω.

Η ιδέα ενός σχεδιαστή μόδας στις μέρες μας έχει να κάνει όλο και λιγότερο με την ουσιαστική γνώστη του αντικειμένου (τα υλικά, τις διαστάσεις, τα όχι και τα πρέπει, την αισθητική) και περισσότερο με το όνομά του και την εξωτερική του εμφάνιση. Το πόσο, τελικά, αυτοί οι "σχεδιαστές μόδας" εμπλέκονται επί της ουσίας με τη δημιουργική διαδικασία είναι μία άλλη, πονεμένη ιστορία.

Ακούγεται πιο λογικό οι celebrities να συνεργαστούν με brands που ήδη διαθέτουν ταλαντούχους και καταρτισμένους creative directors. Ο Lewis Hamilton συνεργάζεται με την Tommy Hilfiger, ο Kanye West με την Adidas, o Michael B. Jordan με την Coach. Αυτά είναι μερικά μόνο καλά παραδείγματα για το πώς μπορούν οι διάσημοι να αφήσουν το δικό τους αποτύπωμα στη μόδα. Δεν είναι απαραίτητο να διαθέτει κάθε celebrity και από ένα fashion brand με το όνομά του. Δεν χρειάζεται κάθε διάσημος να προσπαθεί να πείσει το κοινό ότι, όντως, συμμετέχει στη δημιουργική διαδικασία των προϊόντων που λανσάρει από την αρχή μέχρι το τέλος.

Ίσως ακούγεται σαν να είμαι ελιτιστής. Ίσως, τελικά, και να είμαι. Μου φαίνεται δυσάρεστο αλλά και κάπως αποπροσανατολιστικό το γεγονός ότι έχουμε φτάσει σε ένα σημείο, όπου κοστολογούμε περισσότερο την εξωτερική εμφάνιση, τη δύναμη ενός προσώπου, όσον αφορά το marketing, το προσωπικό brand name τελικά περισσότερο από το ταλέντο. Η πραγματική ουσία της μόδας είναι να έρχεται συνεχώς αντιμέτωπη με τον εαυτό της, να τον ξεπερνά και να ορίζει καινούρια standards. Αν, όμως, κάνουμε στην άκρη τα πραγματικά ταλέντα και τους πραγματικούς γνώστες, θα βρεθούμε σε τέλμα – εγκλωβισμένοι σε ένα φαύλο κύκλο, όπου η μόδα δεν θα έχει καμία έμπνευση.

Σίγουρα τα fashion brands των διάσημων δεν κατακλύζουν την αγορά, με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν μεγάλες επιχειρήσεις ρουχισμού με χιλιάδες καταστήματα ανά τον κόσμο όπως τα H&M και τα Zara. Η ύπαρξή τους και μόνο, όμως, εγείρει ερωτήματα σε μία στιγμή που ως κοινωνίες θέλουμε να επαναπροσδιορίσουμε τον τρόπο ζωής μας αλλά και το αποτύπωμα που αφήνουμε στο περιβάλλον. Δεν προσφέρουν, δηλαδή, κάτι καινούριο, πέρα από μία μαζικότητα. Δεν είναι δυνατόν, άλλωστε, να έχουμε όλοι τη ματιά (αλλά και την εξωτερική εμφάνιση) ενός Daniel Lee, ενός Bruno Sialelli, ενός Daniel Roseberry. Στην περίπτωση των celebrities υπάρχει μόνο το δεύτερο και, πολλές φορές, τίποτα άλλο.

 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr