Βιβλία για άντρες, γραμμένα από γυναίκες

Τα πράγματα είναι κάπως άβολα, ειδικά αν κάποιος πρέπει να εξηγήσει την κατάσταση σε μία φεμινίστρια. Σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύτηκε στον Guardian το καλοκαίρι που μας πέρασε, οι άντρες που διαβάζουν νέα ή παλιά βιβλία γραμμένα από γυναίκες είναι πολύ λίγοι.

Τι λένε οι έρευνες

Όσον αφορά το Ηνωμένο Βασίλειο, το κοινό των δέκα πιο εμπορικών γυναικών συγγραφέων αποτελείται μόνο κατά 19% από άντρες. Δεν ισχύει κάτι παρόμοιο γι' αυτό των δέκα πιο εμπορικών αντρών συγγραφέων: 55% άντρες και 45% γυναίκες.

Αυτό ίσως να εξηγεί και το γεγονός ότι στη γηραιά Αλβιόνα είναι πολλοί και πολλές, διαχρονικά, οι συγγραφείς που υπογράφουν τα βιβλία τους μόνο με το αρχικό του ονόματος πριν από το επώνυμό τους, κάτι που κάνει, στην αγγλική γλώσσα, ασαφές το φύλο τους.

> Διάβασε ακόμα: Τι θα διαβάσουμε μέχρι το καλοκαίρι

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον, πάντως, παρουσιάζει ένα άλλο στοιχείο που αναφέρεται στο ίδιο άρθρο: Στο Goodreads, ο μέσος όρος της βαθμολογίας που αφήνουν οι άντρες σε βιβλία γραμμένα από γυναίκες είναι 3,9 με άριστα το 5, ενώ σε βιβλία από άντρες 3,8. Αυτό μοιάζει να δείχνει ότι οι άντρες απολαμβάνουν τα βιβλία των γυναικών, και μάλιστα, οριακά, περισσότερο από αυτά των ομόφυλών τους.

Getty Images

Γιατί οι άντρες προτιμούν τους άντρες συγγραφείς;

Ίσως διότι, χωρίς να έχουν διαβάσει το έργο τους, πιστεύουν ότι οι γυναίκες που ασχολούνται με τη συγγραφή δεν είναι εξίσου 'σοβαρές' και ότι γράφουν 'μόνο για γυναίκες'. Κι όμως, πέραν του ότι αυτό το στερεότυπο είναι κατάφορα μισογυνικό, τα βιβλία τους μιλούν (και) για αντρικές εμπειρίες, μέσα από τη γυναικεία οπτική.

Αυτό είναι χρήσιμο και ωφέλιμο για τους άντρες. Γι' αυτό και τώρα την άνοιξη, που ως εποχή ανθοφορίας μπορεί να σηματοδοτήσει ένα νέο, πιο δίκαιο ξεκίνημα, αποφασίσαμε οι βιβλιοπροτάσεις μας να έχουν άρωμα –ή, καλύτερα, μελάνι– γυναίκας.

Ο πλαστός πίνακας – Val McDermid (Εκδόσεις Διόπτρα)

H Val McDermid έχει χαρακτηριστεί η 'βασίλισσα του tartan noir', καθώς πολλές από τις υποθέσεις των απολαυστικών βιβλίων της, με την καταιγιστική πλοκή, διαδραματίζονται στην πατρίδα της, τη Σκοτία. Επίσης, η ίδια είναι ριζοσπαστική φεμινίστρια, κάτι που έχει επηρεάσει τον τρόπο γραφής της. Στο πιο πρόσφατο βιβλίο της που κυκλοφόρησε στα ελληνικά, ένας ψαράς ανασύρει ένα πτώμα από το Firth of Forth.

Την ίδια ώρα, εξαιτίας ενός τροχαίου ατυχήματος, ο σκελετός μίας γυναίκας ανακαλύπτεται μέσα σε ένα αυτοκινούμενο. Η δυναμική επιθεωρήτρια Karen Pirie αναλαμβάνει να ανοίξει ξανά δύο παλιές υποθέσεις, οι οποίες μοιάζουν ασύνδετες μεταξύ τους. Σύντομα θα βρεθεί σε έναν θανατηφόρο ιστό με πλαστογραφίες πινάκων ζωγραφικής και θα έρθει αντιμέτωπη με αυτό που πάντα οδηγεί τους ανθρώπους στο σκοτάδι: Την υπόσχεση για εύκολα, γρήγορα, αδιανόητα πλούτη.

Το βιβλίο των δύο δρόμων – Jodi Picoult (Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα)

Η Αμερικανίδα Jodi Picoult έχει γράψει μυθιστορήματα που έχουν γίνει διεθνή best sellers, όπως το My Sister’s Keeper που μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη από τον Nick Cassavetes, αλλά και κείμενα για κόμικ της Wonder Woman. Στο Βιβλίο των δύο δρόμων, κεντρική ηρωίδα της είναι μία γυναίκα η οποία την ώρα της πτώσης του αεροπλάνου στο οποίο επιβαίνει, αντί να σκεφτεί τον σύζυγό της στη Βοστόνη, σκέφτεται έναν άλλο άντρα, που είδε πριν από δεκαπέντε χρόνια στην Αίγυπτο.

Επιβιώνει από το δυστύχημα, αλλά δεν ξέρει πού να επιστρέψει. Ενώ τα δύο σενάρια της μελλοντικής ζωής της αναπτύσσονται παράλληλα, καλείται να απαντήσει σε ερωτήματα όπως το 'ποιος θα μπορούσες να είχες γίνει αν δεν ήσουν ο άνθρωπος που είσαι τώρα;'.

Οι αχώριστες – Simone de Beauvoir (Εκδόσεις Ψυχογιός)

Όταν η Simone de Beauvoir ήταν 9 χρόνων γνώρισε στο καθολικό σχολείο Adeline Désir την Élisabeth Lacoin, την επονομαζόμενη Zaza, ένα κορίτσι που τράβηξε την προσοχή της. Επί δέκα χρόνια, οι δυο τους υπήρξαν 'αχώριστες'. Στον χαρακτήρα της Zaza, η Beauvoir ανακάλυψε στοιχεία που αργότερα πόθησε να έχει στη ζωή της: Τόλμη, ανεξαρτησία, περιέργεια, δημιουργική ανησυχία. Ωστόσο, η Zaza πέθανε στα 21 της από ιογενή εγκεφαλίτιδα.

Αυτά είναι γεγονότα που όντως συνέβησαν και αποτέλεσαν υλικό αναφοράς για το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, που γράφτηκε το 1954 και εκδόθηκε πρώτη φορά, στα γαλλικά, μόλις το 2020, 34 χρόνια μετά τον θάνατο της σπουδαίας Γαλλίδας φεμινίστριας, συγγραφέως και φιλοσόφου.

> Διάβασε ακόμα: Νέα βιβλία για τον Απρίλιο

Το ωραίο μου πτώμα – Laura Lippman (Εκδόσεις Δώμα)

Βαλτιμόρη, 1966. Μια μέρα, απροειδοποίητα, η Maddie Schwartz εγκαταλείπει την οικογένειά της και τον ρόλο της τέλειας νοικοκυράς, για να κυνηγήσει το ασαφές όνειρο μιας 'άλλης' ζωής. Ανατρέποντας τα στερεότυπα της εποχής, καταφέρνει να μπει στον ανδροκρατούμενο κόσμο των εφημερίδων. Η ευκαιρία να καθιερωθεί ως δημοσιογράφος εμφανίζεται με τη μορφή του πτώματος μιας ανώνυμης μαύρης γυναίκας που κανείς –εκτός από τη Maddie– δεν ενδιαφέρεται να μάθει την ιστορία της.

Ο Stephen King έγραψε: 'Αυτό που κάνει τόσο εντυπωσιακό τούτο το βιβλίο, είναι ότι η εξιχνίαση του εγκλήματος είναι δευτερεύουσας σημασίας. Η προσοχή στρέφεται σε κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον: Στο χάσμα ανάμεσα στο τι περίμενε η κοινωνία από μία γυναίκα και στο τι η ίδια η γυναίκα λαχταρούσε να γίνει'.

Πρόσωπα σε απόγνωση – Paula Fox (Εκδόσεις Gutenberg)

Ο πρωτότυπος τίτλος Desperate Characters του εμβληματικού μυθιστορήματος, που κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 1970, αποτελεί ευθεία αναφορά σε μία πρόταση από το Walden του Henry David Thoreau: 'The mass of men lead lives of quiet desperation'. Το story μάς μεταφέρει στο Μπρούκλιν των 60s: Ο Otto και η Sophie Bentwood, ένα ζευγάρι μορφωμένων και ευκατάστατων Αμερικανών, έχουν μόλις ανακαινίσει το σπίτι τους και έχουν αγοράσει ένα καινούργιο πολυτελές αυτοκίνητο.

Ενώ όλα φαίνεται να πηγαίνουν καλά, το δάγκωμα μιας αδέσποτης γάτας και η υποψία ότι είναι λυσσασμένη γίνονται η αφετηρία για μία σειρά συγκρούσεων. Το βιβλίο μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 1971, σε σκηνοθεσία Frank D. Gilory, με τους Kenneth Mars και Shirley MacLaine στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Στα σπίτια της αμαρτίας – Εύα Νικολαΐδου (Εκδόσεις Κάκτος)

'Έγινα πόρνη διότι εγεννήθην έτσι'. Η συγκεκριμένη 'προβοκατόρικη' φράση ανήκει στη γυναίκα-θρύλο Γαβριέλλα Ουσάκοβα, τη διασημότερη και πιο αξιοσέβαστη πόρνη της Αθήνας, που έδωσε τη μοναδική συνέντευξη της ζωής της στην Εύα Νικολαΐδου και εκείνη, με τη σειρά της, της αφιέρωσε ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στη δημοσιογραφική της έρευνα για το φαινόμενο της σεξεργασίας και τις σεξεργάτριες.

Η συγγραφέας, πίνοντας καφέ μαζί τους στους οίκους ανοχής, επί σαράντα χρόνια κατέγραφε την καθημερινότητά τους, δημιουργώντας ένα πλέγμα από νήματα που ενώνουν τον εταιρισμό από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

 

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr