Η θλιβερή ιστορία του Hans Christian Andersen

"Η μικρή γοργόνα”, "Η τοσοδούλα”, "Το κοριτσάκι με τα σπίρτα”, "Το ασχημόπαπο”, "Το μολυβένιο στρατιωτάκι”, "Η βασίλισσα του χιονιού”, "Τα καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα”. Τα παραμύθια του Hans Christian Andersen δεν έχουν τελειωμό όπως και η φαντασία που ξεπηδά από σελίδες που ζωντανεύουν ζαχαρένιους κόσμους ή γεμάτα φόβο παιδικά όνειρα... Εικόνες από μια ζωή που ο δημιουργός τους δεν έζησε ποτέ στην πραγματικότητα.

Στις 2 Απριλίου του 1805 στην πόλη Όντενσε της Δανίας, ήρθε στη ζωή ο Hans Christian Andersen, ένας από τους πιο αγαπημένους παιδικούς συγγραφείς που με την πένα του ζωντανεύει μέχρι σήμερα, ασχημόπαπα, μολυβένια στρατιωτάκια και μπαλαρίνες στα μάτια κάθε μικρού αναγνώστη. Ενώ τα έργα του Andersen είναι σχεδόν άγνωστα έξω από τη Δανία και τις γειτονικές της χώρες, τα παραμύθια του είναι από τα πιο πολυμεταφρασμένα έργα σε όλη την ιστορία της λογοτεχνίας.

"Ένα περίεργο παιδί με εξαιρετική φαντασία”, έτσι χαρακτηριζόταν ο αγαπημένος λογοτέχνης από τους περαστικούς που τον έβλεπαν να περπατά στον δρόμο. Προχωρούσε σαν ονειροπαρμένος και το μυαλό του δεν το είχε πουθενά αλλού παρά μόνο στα ποιήματα και στο διάβασμα. Έργα, ποιήματα, διηγήματα, ταξιδιωτικές εντυπώσεις. Στον χώρο της παγκόσμιας λογοτεχνίας ωστόσο, ο μελαγχολικός Andersen εδραιώνεται για τα παραμύθια που γράφει. Καθιερώνεται ως κορυφαίος του είδους για τη συγγραφή συνολικά 168 παραμυθιών, τα περισσότερα από τα οποία έχουν μεταφραστεί στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου.

Οι ήρωες του Andersen διαπνέονται από ηθικό ρεαλισμό

Ό,τι γράφει, βασίζεται κυρίως σε λαϊκούς θρύλους. Οι περισσότεροι ήρωες του διαπνέονται από έναν ηθικό ρεαλισμό παρά την ανάγκη εκπλήρωσης μιας επιθυμίας. Οι κακοί δεν είναι δράκοι ή μάγισσες, αλλά εκπροσωπούν ανθρώπινες αδυναμίες και ελαττώματα, όπως είναι η εγωιστική αδιαφορία και η ματαιοδοξία. Ορισμένα από τα παραμύθια του αποκαλύπτουν μια αισιόδοξη πίστη στην επικράτηση του καλού και του ωραίου αλλά είναι βαθιά απαισιόδοξα και συνήθως έχουν δυσάρεστο τέλος.

Το άσχημο τέλος που όριζαν οι τελευταίες σελίδες των παραμυθιών του ήταν εμπνευσμένο μάλλον από την ίδια του τη ζωή. Γιος ενός παπουτσή και μιας πλύστρας, μένει ορφανός από πατέρα στα έντεκα του χρόνια και κάνει διάφορες δουλειές για να τα φέρει βόλτα αυτός και η μητέρα του. Προσπάθησε να μάθει την τέχνη του πατέρα του αλλά μάταια, ενώ όταν αποφοίτησε από το σχολείο των άπορων παιδιών, μπήκε σε ένα ραφτάδικο για να μάθει την τέχνη αλλά η προσπάθεια δεν απέδωσε καρπούς.

"Οτιδήποτε βλέπεις, μπορεί να γίνει ένα παραμύθι", είχε γράψει ο Hans Christian Andersen που ωστόσο δεν εφάρμοσε στη ζωή του.

Το προσωπικό του καταφύγιο, για τις ελάχιστες ελεύθερες ώρες που είχε, ήταν ένα μικρό κουκλοθέατρο. Έφτιαχνε με τα ίδια του χέρια τις κούκλες, τις έντυνε και έδινε τις δικές του προσωπικές παραστάσεις με έργα κυρίως του Σαίξπηρ που απομνημόνευε με ιδιαίτερη ευκολία. Η χάρη του αυτή έφτασε στα αυτιά του βασιλιά της Δανίας Φρειδερίκου του 6ου, ο οποίος ενδιαφέρθηκε να γνωρίσει από κοντά το "παράξενο” αυτό αγόρι. Στη συνέχεια, τον έστειλε σε ένα από τα καλύτερα σχολεία της χώρας, καταβάλλοντας ο ίδιος τα δίδακτρα.

Ο Hans Christian Andersen τελείωσε με ιδιαίτερη δυσκολία το Γυμνάσιο σε ηλικία 23 ετών. "Τα χρόνια αυτά ήταν τα πιο πικρά και σκοτεινά της ζωής μου”, γράφει στην αυτοβιογραφία του. Στη συνέχεια γράφεται στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Με μόνη περιουσία 30 φράγκα και με το όνειρο να γίνει ηθοποιός, δίνει εξετάσεις στη Βασιλική Σχολή Θεάτρου από τις οποίες απορρίφθηκε επειδή ήταν "άσχημος και αδύνατος”. Το 1822 εκδίδει το πρώτο του βιβλίο που θα περάσει απαρατήρητο.

Έως το 1872, ο Andersen γράφει τα πιο γνωστά και αγαπημένα παραμύθια των μικρών και μεγάλων του θαυμαστών. Τα βήματά του θα τον φέρουν ως την Ελλάδα τον Μάρτιο του 1841. Στο οδοιπορικό του "Το Παζάρι ενός ποιητή”, που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις "Εστία” με τον τίτλο "Οδοιπορικό στην Ελλάδα” περιγράφει λεπτομερώς τη διαμονή στην Αθήνα. Παρά τις ανησυχίες και τις φοβίες του, δεν δίστασε να ταξιδέψει και να επισκεφτεί το Θησείο, το Φάληρο, τον Κολωνό και την Ακρόπολη, όπου ανέβαινε κάθε μέρα. Με ειδική άμαξα εξόρμησε στα χωριά των Μεσογείων, αλλά και τις πλαγιές της Πεντέλης.

Ο ήσυχος παραμυθάς αφιέρωσε τη ζωή του ολοκληρωτικά στη συγγραφή έργων για παιδιά, δίνοντας την εικόνα ενός φιλόδοξου, ματαιόδοξου, ευαίσθητου και ευφυή άνδρα. Δεν έκανε ποτέ οικογένεια αλλά ερωτεύθηκε πολλές φορές, βαθιά όπως τη διάσημη Σουηδέζα τραγουδίστρια, Γιένυ Λιντ. Την άνοιξη του 1872, ο Andersen πέφτει από το κρεβάτι του και χτυπάει σοβαρά. Δεν ξαναέγινε ποτέ εντελώς καλά και στις 4 Αυγούστου του 1875 σε ηλικία 70 ετών, αφήνει την τελευταία του πνοή και ένα σωρό όνειρα στοιβαγμένα στις αγαπημένες μας κιτρινισμένες σελίδες.

Διάσημες ατάκες του Andersen

"Το να ζεις μόνο δεν είναι αρκετό, είπε η πεταλούδα. Πρέπει να έχεις λιακάδα, ελευθερία και ένα μικρό λουλούδι”.

"Να είσαι χρήσιμος στον κόσμο, είναι ο μόνος τρόπος να είσαι ευτυχισμένος”.

"Η ζωή είναι μια ωραία μελωδία. Μόνο οι στίχοι είναι λίγο μπερδεμένοι”.

"Οτιδήποτε βλέπεις, μπορεί να γίνει ένα παραμύθι και μπορείς να βγάλεις μια ιστορία από οτιδήποτε αγγίξεις”.

"Αλλά μια γοργόνα δεν έχει δάκρυα, γι' αυτό υποφέρει πολύ περισσότερο”.

Από: WomanToc

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr