O Miles Kane και η ανεπιτήδευτη απλότητα του rock'n'roll

Όταν παρακολουθείς συστηματικά έναν καλλιτέχνη, μπορείς να διακρίνεις τυχόν διαφορές και αλλαγές στον ίδιο και τη μουσική του. Ακούγοντας λοιπόν τέλος Αυγούστου το Don’t Let It Get You Down και αμέσως μετά το Caroline, ήξερα πως η αλλαγή που ήδη διαφαινόταν από το Coup de Grace του 2018 είχε επιτέλους συντελεστεί στον 4ο δίσκο του Miles Kane. To Change The Show που κυκλοφορεί στις 21 Ιανουαρίου επιβεβαιώνει τη δήλωση που αντιπροσωπεύει: O 35χρονος μουσικός που οι περισσότεροι γνωρίζουν από τη σύμπραξή του με τον Alex Turner στους Last Shadow Puppets, περνά την πιο ώριμη -μουσικά τουλάχιστον- φάση του που του παρέχει την απαραίτητη αυτοπεποίθηση για να πειραματιστεί με τους αγαπημένους του ήχους χωρίς ενδοιασμούς και ενοχές. 

Αφού λοιπόν άκουσα προσεκτικά το καταπληκτικό Change The Show στο οποίο ο Kane σχεδόν επανεφεύρει εαυτόν, φρόντισα στην κουβέντα μας να τον ρωτήσω για όλα: Για το νέο δίσκο και τις επιρροές του, το ιδιαίτερο στυλ ντυσίματός του, τους TLSP και τον τρόπο ζωής του. Στην άλλη άκρη της γραμμής, άκουγα έναν τρομερά σεμνό, σχεδόν ντροπαλό, αλλά εξαιρετικά ευδιάθετο τύπο που μου μιλούσε χαμογελώντας διαρκώς. Προσπάθησε να με πείσει ότι είναι ένας συνηθισμένος Βρετανός που αγαπά την rock'n'roll και αρκείται στα λίγα. Νομίζω το κατάφερε.

>Στο Esquire έχουμε μία στήλη που λέγεται MAHB (Man At His Best). Ακούγοντας το νέο σου album Change The Show, θα έλεγα ακριβώς αυτό, ότι περνάς την καλύτερη μουσική σου φάση. Ναι... Είναι λίγο περίεργο να συμφωνήσω μαζί σου, γιατί ίσως ακουστώ εγωμανής, αλλά θα το κάνω γιατί όντως αισθάνομαι πολύ καλά με τον εαυτό μου. Τα τελευταία δύο χρόνια, δεν ξέρω πώς να στο εξηγήσω, αισθάνομαι μία γλυκιά αλλαγή σε μένα σε πνευματικό επίπεδο και αυτό έχει επηρεάσει και τη μουσική μου. Οπότε, είτε είναι αυτό είτε είναι επειδή μεγάλωσα -μάλλον είναι και τα δύο- αλλά οπωσδήποτε αισθάνομαι άνετα με τον εαυτό μου, αν αυτό βγάζει νόημα. 

>Καταρχάς τι εννοείς μεγάλωσες, είμαστε στην ίδια ηλικία και δεν το δέχομαι! (γέλια) Εντάξει εντάξει, θα περιμένω!

>...Αλλά τελοσπάντων, μήπως η πανδημία ήταν ένας παράγοντας για να εκτιμήσεις κάποια πράγματα περισσότερο; Ίσως, πιθανότατα... Για να είμαι ειλικρινής, ακόμη και πριν από την πανδημία νομίζω πως είχα κάνει αυτήν τη διαδρομή. Αισθανόμουν ήδη ελεύθερος να είμαι ο εαυτός μου και χαρούμενος να μπορώ να μπω σε αυτό το 'παιχνίδι'. 

>Διάβασε ακόμη: O Jack Savoretti και η μαγεία της feelgood μουσικής

>Στα χρόνια που σε παρακολουθώ μουσικά, πάντα πίστευα ότι οι τίτλοι των δίσκων σου μοιάζουν περισσότερο με δηλώσεις της εκάστοτε κατάστασης στην οποία βρίσκεσαι όταν γράφεις τα τραγούδια σου. Ισχύει; Ναι, είσαι 100% σωστή. Κάθε δίσκος είναι σαν ένα κεφάλαιο για το πού βρίσκεσαι στη ζωή σου, κάτι σαν τη στάση που έχεις υιοθετήσει εκείνη την περίοδο.

Lauren Luxenberg

>Ακριβώς αυτό θα σου έλεγα, ότι το Change The Show ακούγεται σαν ένα βιβλίο που αποτελείται από τραγούδια-κεφάλαια που αφηγούνται μία ιστορία. Ναι, με έχεις καταλάβει, ακριβώς έτσι θα το περιέγραφα κι εγώ. Αισθάνομαι ότι πολλά από αυτά τα κομμάτια ακούγονται σα να τραγουδάω σε έναν καθρέφτη, στον εαυτό μου. Ξέρω πως αυτό που λέω ίσως ηχεί αρκετά δραματικό α λα Judy Garland, αλλά αυτό αντιλαμβάνομαι όταν προσπαθώ να τα περιγράψω. Αυτό είναι και έτσι βγάζει νόημα. 

Tο album Change The Show και οι ιστορίες πίσω από τα τραγούδια

>So, what's the story morning glory? Ποια είναι η ιστορία πίσω από τα τραγούδια; Ο στόχος μου γενικά είναι να γράφω όσο πιο προσωπικά και αληθινά τραγούδια γίνεται και αισθάνομαι πολύ άνετα όταν το κάνω αυτό. Δε χρειάζεται να αποφεύγω κάτι ούτε να κρύβομαι ή να θάβω διπλές και τριπλές σημασίες και νοήματα. Είναι αυτό που είναι. Η συναισθηματική μου πλευρά είναι ένα μεγάλο μέρος του ποιος είμαι και γενικά πιστεύω πως είναι καλό να εκφράζεσαι. Είναι κάτι σαν ψυχοθεραπεία βασικά. 

>Προσωπικά μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι αυτός ο δίσκος, αν και ολοκαίνουργιος καταφέρνει να έχει μία νοσταλγική χροιά με Motown, glam rock, rock'n'roll αναφορές. Πώς το έκανες αυτό; Δεν ξέρω! (γέλια) Ακούω πολλή μουσική και λατρεύω τη Diana Ross, τους T. Rex, υποθέτω πως είναι κάτι σαν ήρωές μου, οπότε μάλλον τα συνδύασα όλα αυτά και δημιούργησα κάτι δικό μου. Νομίζω πως έχει συνοχή όμως, τα τραγούδια ακούγονται σα να προέρχονται από τον ίδιο κόσμο, σα να γεννήθηκαν μαζί και πραγματικά το λατρεύω αυτό. 

>Ποιες παραστάσεις λοιπόν θα ήθελες να αλλάξεις; Οποιαδήποτε παράσταση, εικόνα, εντύπωση στη ζωή σου που δε σου αρέσει μπορεί να αλλάξει, καταλαβαίνεις τι εννοώ; Το συγκεκριμένο τραγούδι (Change The Show) για την ακρίβεια, γράφτηκε ένα πρωί: Κατέβηκα κάτω με τη ρόμπα μου, έβαλα καφέ, έβλεπα ειδήσεις -ήταν όλες αρνητικές- έξω έβρεχε και άλλαξα κανάλι γιατί υπήρχε ένα βάρος στην ατμόσφαιρα. Έτσι, πήρα την κιθάρα μου και βγήκαν οι στίχοι (μου σιγοτραγουδά παράλληλα).

Lauren Luxenberg

Εννοούσα ότι έχω κουραστεί με όλες αυτές τις ανοησίες είτε έχουν να κάνουν με την πολιτική, τη ζωή ή οτιδήποτε, μπούχτισα. Όταν τραγουδάς τόσο φυσικά, οι ρίμες ρέουν εύκολα και όταν μπήκα στο στούντιο δημιουργήθηκε το Change The Show. Ήταν ξεκάθαρο για μένα ότι το album έπρεπε να είναι όλα αυτά που σου περιέγραψα, το τραγούδι αυτό ήταν κάτι σαν ένας συνδετικός κρίκος που έλειπε.  

>Διάβασε ακόμη: Jean-Michel Jarre, είσαι πάντα τόσο cool;

>Απίθανο πόση έμπνευση μπορεί να αντλήσει κανείς από μία κακή εκπομπή! (γέλια) Θα ήθελα να μάθω και την ιστορία πίσω από το Coming of Age, που είναι το δικό μου αγαπημένο. Είναι πάνω κάτω ακριβώς αυτό που λέει. Έχει να κάνει με τη σφραγίδα του 35χρονου άντρα που κοιτά πίσω στο παρελθόν, τις σκοτεινές του πλευρές και μιλά για τα σκαμπανεβάσματα που εν τέλει ξεπέρασε και πλέον αισθάνεται ζωντανός εκεί που βρίσκεται. 

>Η Caroline (τίτλος τραγουδιού) ποια είναι; (γελά) Βασικά, το τραγούδι αφορά ένα φίλο, που το όνομά του δεν ακουγόταν πάρα πολύ ωραία οπότε το έκανα κοριτσίστικο. Πάλι με μένα έχει να κάνει το κομμάτι σε μεγάλο βαθμό. Πώς είναι όταν θες να βοηθήσεις κάποιον που έχει τις μαύρες του και αισθάνεσαι σα να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο; Κάτι τέτοιο. 

>Ξέρει εκείνος ότι το τραγούδι γράφτηκε για αυτόν; Όχι, δε νομίζω. Αφορά και εμένα κιόλας, γιατί έχω υπάρξει σε αυτήν τη θέση κι εγώ, οπότε... κανείς δεν το ξέρει, δεν το έχω πει σε κανέναν, αλλά μάλλον το έχει καταλάβει. 

O Πολίτης Miles Kane και το πάθος για τη μόδα και το μποξ

>Θα ήθελα πολύ να μάθω τι είδους τύπος είναι ο Citizen (Miles) Kane στην καθημερινή του ζωή. Είμαι ένας απλός τύπος, έχω ένα πολύ στενό κύκλο φίλων. Όταν βγαίνουμε συνήθως πάμε στην pub της γειτονιάς. Δε μπορώ πια τα πολύ φανταχτερά πράγματα, τα κυριλέ μέρη, τα έχω κάνει όλα αυτά. Προτιμώ τα απλά, ό,τι είναι χαμηλών τόνων και περνάμε καλά μεταξύ μας. Αυτό είναι που μετράει για μένα. 

>Διάβασε ακόμη: Τα κορυφαία albums του 2021

>Έχεις αρχίσει να είσαι και πιο απλός όσον αφορά στο στυλ ντυσίματος, σωστά; Ισχύει. Τα ρούχα για μένα είναι το ίδιο σημαντικά με τη μουσική μου. Με ενδιαφέρουν πάρα πολύ, έχω πάθος για αυτά. Στη ζωή μου λατρεύω τη μουσική, τα ρούχα και το φαγητό. Είμαι πάρα πολύ απλός, είμαι πολύ χαρούμενος με αυτά και δε χρειάζομαι πολλά παραπάνω. Τα ρούχα είναι τα πάντα, ακόμη κι όταν ήμουν παιδί, ανέκαθεν είχα αυτό το έμφυτο ενδιαφέρον, με έκαναν να αισθάνομαι διαφορετικά και πειραματιζόμουν με όλα: make up, κοστούμια, f.$%#, λάμψεις και πούλιες κλπ.

Lauren Luxenberg

Τώρα, σε αυτόν το δίσκο πήγα πίσω στα παλιά, με ένα κοστούμι, ξυρισμένο κεφάλι, "cruel as fuck" αλλά λιγάκι συγκρατημένα, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ. Τα ρούχα που φοράω εκφράζουν το στυλ μου την εκάστοτε περίοδο. Υποθέτω πως αυτό τώρα είναι ένα αρκετά κλασσικό βήμα για μένα. 

>Στα ενδιαφέροντά σου, δεν ανέφερες καθόλου τη Liverpool και έχω αρχίσει να ανησυχώ! Μένω στο Λονδίνο τώρα, αλλά ναι, το Liverpool γενικότερα ήταν πάντα κομμάτι μου. Μου αρέσει το ποδόσφαιρο, αλλά για να είμαι ειλικρινής πάντα προτιμούσα περισσότερο το μποξ. Μη με παρεξηγείς, το αγαπώ το ποδόσφαιρο, απλώς έχω πάθος για το μποξ. 

>Αφού μου είπες για το Λονδίνο, προτιμάς Λονδίνο ή Καλιφόρνια; Λονδίνο, σίγουρα. Αισθάνομαι πιο άνετα εδώ. Το Λος Άντζελες είναι πολύ ωραίο για διακοπές ή για ένα μικρό χρονικό διάστημα, αλλά νομίζω πως σε μένα σαν ιδιοσυγκρασία, ταιριάζει περισσότερο το Λονδίνο.

>Διάβασε ακόμη: Οι Still Corners και τα τραγούδια της ερήμου

>Σαξόφωνο παίζεις ακόμα; Όχι, το έχω αφήσει. Τελευταία φορά που έπαιξα ήταν περίπου πριν από 4 χρόνια στο Glastonbury όταν με τον Alex (Turner) είχαμε κάνει το δεύτερο album των Last Shadow Puppets. Αποφασίσαμε να κάνουμε μία διασκευή στο Moonage Daydream του David Bowie και για κάποιο λόγο είπα να παίξω σαξόφωνο μετά από 20 χρόνια. Ήταν η πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό και τα ᾽χα κάνει πάνω μου. Είχε μουδιάσει το στόμα μου, ήμουν πολύ αγχωμένος αλλά τα καταφέραμε. 

>Πόσο λυπάμαι που το έχασα αυτό... Αλλά γιατί σταμάτησες να παίζεις; Κόλλησα με την κιθάρα και μάλλον το ξεπέρασα. 

Το κεφάλαιο The Last Shadow Puppets

>Ποια είναι η διαφορά του solo Miles από εκείνον των Last Shadow Puppets και των Rascals; Σε ποιο στάδιο σε βρίσκω τώρα; Λατρεύω το τωρινό στάδιο και δε θα το άλλαζα για τίποτα και για κανέναν. Το πού είμαι και πού θα ήθελα να είμαι έχει προχωρήσει μπροστά και θέλω να παραμείνω σε αυτή τη φάση στην οποία είμαι εγώ και ο εαυτός μου. Στους Puppets ήταν μία πολύ ξεχωριστή περίπτωση, ο Alex είναι αδερφός μου, είμαστε κολλητοί. Είναι κάτι σα μία διαφορετική φιλοσοφία γιατί είμαστε δύο ισχυρές προσωπικότητες εν κινήσει σε περιοδείες, οπότε η δυναμική πάντα αλλάζει όταν βρίσκομαστε μαζί.

Και πάλι όμως είναι συναρπαστικό και αυτό, γιατί δε γίνεται συνέχεια. Επομένως, αν κάνουμε ποτέ τρίτο album, όποτε κι αν είναι αυτό, νομίζω ότι θα επισκιάσει τα δύο προηγούμενα γιατί σύμφωνα με το πώς θα είμαστε σε πνευματικό επίπεδο, θα είναι ένας πολύ δυνατός, σχεδόν καυστικός δίσκος. 

>Θα υπάρξει δηλαδή νέο υλικό από τους Last Shadow Puppets; Ευτυχώς που το ανέφερες γιατί δεν ήξερα αν έπρεπε να σε ρωτήσω. Μπορείς να με ρωτήσεις ό,τι θέλεις, δε με νοιάζει! Δεν έχω σίγουρη απάντηση να σου δώσω γιατί δεν υπάρχουν σχέδια για το μέλλον, αλλά θεωρώ πως οπωσδήποτε θα κάνουμε ένα τρίτο album, κάτι σαν τριλογία όπως στο Star Wars. 

>Είναι το Star Wars η αγαπημένη σου ταινία ή απλά βολεύει ως τριλογία; Όχι, αλλά αυτή είναι για μένα η πιο δημοφιλής τριλογία ή όπως η τριλογία του Νονού τελοσπάντων! (γέλια)

>Βέβαια, υπάρχει ήδη ταινία που φέρει το όνομά σου... Ο Πολίτης Κέιν, οπότε είσαι πλήρης! Όντως, όντως, να ορίστε! (γέλια)

>Πόσα μίλια (Miles) έχουν μείνει για να διανύσεις στη μουσική βιομηχανία; Υπάρχουν πράγματα που θέλεις οπωσδήποτε να κάνεις ή τίποτα δε θα είναι ποτέ αρκετά καλό - όπως το ομότιτλο τραγουδι σου (Nothing’s Ever Gonna Be Good Enough); Χμμμ... ωραίο! Μερικές φορές, πράγματι νιώθω πως τίποτα δεν πρόκειται ποτέ να είναι αρκετά καλό. Προσωπικά, σε σχέση με όλα όσα θέλω να καταφέρω αισθάνομαι σα να μην έχω ακουμπήσει καν την επιφάνειά τους. Συχνά νιώθω πως δεν κάνω αρκετά, αυτομαστιγώνομαι. Θέλω απλά να συνεχίσω να κάνω δίσκους, νιώθω ότι έχω τόσα πολλά ακόμη να δώσω... 

>Και τώρα η αγαπημένη μου ερώτηση: Τι θα βρω στη λίστα σου στο Spotify; Όλα τα είδη, πραγματικά. Diana Ross, David Bowie, Oasis, Bruno Mars, LL Cool J, Kelis, Outkast, John Lennon, κυριολεκτικά τα πάντα. 

>Υπάρχει περίπτωση να σε δούμε σύντομα στην Ελλάδα; Θα ήθελα πάρα πολύ να έρθω, τη λατρεύω την Ελλάδα τόσο πολύ! Θα προσπαθήσουμε να συμβεί μέσα στον επόμενο χρόνο.

 

*O τέταρτος προσωπικός δίσκος του Miles Kane με τίτλο Change The Show κυκλοφορεί στις 21 Ιανουαρίου του 2022 από τη BMG. 

 

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

 

 

 

 

 

 

 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr