Ο Χρήστος Μάστορας ζει στον κόσμο του
Ο frontman του συγκροτήματος MΕΛΙSSES μιλά για τις μεγάλες του αγάπες: Την καινούργια, εκείνη πάνω στη σκηνή, αλλά και τη διαχρονική, που τον συνοδεύει πιστά από την εφηβεία του μέχρι το άπειρο.
Γράφει: Ραφαέλλα Ράλλη 26 Νοεμβρίου 2022
Είναι πολύ ειδική η περίπτωση του Χρήστου Μάστορα. Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν, καθώς σημείωνα τις ερωτήσεις μου για αυτήν τη συνέντευξη, έχοντας πρώτα ξεψαχνίσει δικά του λόγια και πράξεις των τελευταίων ετών, όσων υπάρχει διαδικτυακό αποτύπωμα τουλάχιστον. Μίλια μακριά από τα πάλαι ποτέ πρότυπα των σταρ που κατάπιναν εσκεμμένα τη γλώσσα τους αποφεύγοντας επικοινωνιακές κακοτοπιές και διατηρώντας το μυστήριο γύρω από το όνομά τους, ο frontman του συγκροτήματος MEΛISSES μοιάζει με 100% αναβαθμισμένη έκδοση video game χωρίς ενοχλητικά bugs και κολλήματα.
Ο ίδιος βέβαια, ποτέ δεν ένιωσε ότι "τα κατάφερε", δεν ήταν και αυτός ο στόχος του άλλωστε. Αντιθέτως, πιστεύει πως ο καλλιτέχνης γεννιέται στην αβεβαιότητα που με τη σειρά της απαιτεί τόλμη και πίστη, όπως επίσης έχει πια αποδεχθεί πως η Ιθάκη πρέπει να είναι μακριά.
"Πώς κατορθώνει λοιπόν να ξεχωρίζει;", εύλογα θα αναρωτιόταν κάποιος μετά από όλα αυτά.
"Και τι άλλο είναι η τέχνη παρά λεπτομέρειες;". Ναι, ο Καβάφης έχει (ξανα)προλάβει να απαντήσει.
>Από το πιο ας πούμε, "οικογενειακό" BΟΧ φέτος οι MΕΛΙSSES συναντούν τη Δέσποινα Βανδή στο Έναστρον. Διατηρείται η αίσθηση της "σχολικής εκδρομής στο stage", τη χαίρεσαι την καινούργια σου αγάπη;
Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής η αίσθηση της σχολικής εκδρομής είναι το αποτέλεσμα πρόβας και σχεδιασμού. Κάθε τραγούδι και πολλές φορές, κάθε ατάκα ή σκετς είναι επιμελώς ατημέλητα… Καλώς η κακώς η δική μας εμπειρία είναι διαφορετική από την εμπειρία του κοινού. Για να νιώσουν οι "καλεσμένοι" μας άνετα πρέπει εμείς να είμαστε σε εγρήγορση. Δεν είναι εύκολο να είσαι πάνω στη σκηνή απλά πρέπει να φαίνεται εύκολο και ξέγνοιαστο γιατί ο σκοπός είναι να κάνεις το κοινό να νιώσει άνετα. Η Δέσποινα είναι καταλυτικός παράγοντας σε αυτή την εξίσωση. Είναι εκείνη που εμπνεύει και μεταμορφώνει τη "σχολική εκδρομή" μας. Είναι η μούσα μας, μία στιβαρή προσωπικότητα που όμως έχει έναν θεατρικό, σχεδόν ποιητικό αέρα στον τρόπο που μιλάει, που κοιτάζει, που ερμηνεύει… Αισθανόμαστε πολύ όμορφα για αυτήν τη συνύπαρξη.
>Θα μου το έλεγες αν δε διατηρούνταν:
Δε νομίζω πως θα φτάναμε να συνεργαστούμε αν δεν υπήρχε αλληλοσεβασμός η αλληλοεκτίμηση αν αυτό εννοείς. Αυτές οι συνεργασίες είναι και πρέπει να είναι προϊόντα καλλιτεχνικού "έρωτα". Είμαστε φουλ in love με τη Δέσποινα.
Διαβάστε Ακόμα
>Ποιο τραγούδι της Δέσποινας Βανδή συμπαθούσες πιο πολύ στην εφηβεία σου ή έστω εκτίμησες αργότερα και γιατί;
Τα τραγούδια της Δέσποινας είναι όλα μεγάλες επιτυχίες. Μικρός σνόμπαρα τις επιτυχίες αλλά τις ήξερα και τις σιγοτραγουδούσα όλες. Ήμουν ένας μακρυμάλλης μεταλάς, κολλημένος, που μισούσε οτιδήποτε mainstream. Μεγαλώνοντας όμως κατάλαβα πως είναι τρομερά δύσκολο να βρίσκεσαι στα top 10 και ταυτόχρονα να λες διαχρονικά τραγούδια. Ένα από αυτά είναι το "Στα 'δωσα όλα"… Νομίζω κρυφή απόλαυση κάθε εναλλακτικού. Τώρα βέβαια μόνο εναλλακτικό δεν με λες.
Τα εφηβικά χρόνια και τα προσωπικά "μαστορέματα"
>Αλήθεια, τι τύπος ήσουν στην εφηβεία σου και τι αναπολείς από την εποχή που ακόμη κι εσύ ο ίδιος ανακάλυπτες την καλλιτεχνική σου φύση; Διάβασα πως άργησες να δείξεις προς τα έξω ότι μπορούσες να τραγουδήσεις και μάλιστα καλά.
Όπως προείπα ήμουν ένας πολύ επιλεκτικός μεταλάς. Ένας τύπος που έψαχνε την τεχνική περιπλοκότητα και το συναίσθημα συνδυασμένα. Αγαπημένες μου μπάντες ήταν οι Metallica και οι Deep Purple. Αναπολώ τον ενθουσιασμό που ένιωθα όταν πρωτοανακάλυπτα κλασικές μπάντες όπως οι Led Zeppelin και οι Pink Floyd. Πιστεύω πως δύσκολα θα ξανανιώσω όπως την πρώτη φορά που άκουσα το "Stairway to heaven” ή το "Child in time”. Άργησα να δείξω στους δικούς μου ότι έχω κλίση στο τραγούδι γιατί είναι άνθρωποι με κριτική σκέψη και με τρομερή μουσική αντίληψη. Έπρεπε να είμαι σίγουρος για την αξία μου γιατί η κριτική των δικών μου είναι πάντα ειλικρινής. Δεν τους αρέσει να χαϊδεύουν αφτιά. Τουλάχιστον όχι τα δικά μου.
>Πότε ήταν που αισθάνθηκες ότι πατάς πιο γερά στα πόδια σου και πως η μουσική "η μόνη σου επιλογή" ως επαγγελματικός προσανατολισμός;
Το να πατάω γερά στα πόδια μου είναι μια συνθήκη εύθραυστη και διαρκώς υπό διεκδίκηση. Πάντα η μουσική ήταν η μόνη διέξοδος, η μόνη επιλογή όπως λες και η απαραίτητη συντροφιά στη μοναξιά μου αλλά δεν ήταν ποτέ η ασφάλεια μου. Ποτέ δεν ένιωσα ότι τα κατάφερα και ποτέ δεν ήταν αυτός ο στόχος. Έχω καταλάβει πλέον ότι η Ιθάκη είναι και πρέπει να είναι μακριά - νομίζω ότι αν δεν quotαρα τον Καβάφη σε αυτή την απάντηση θα έσκαγα. Για να το πω και με δικά μου λόγια, πιστεύω πως ο καλλιτέχνης "γεννιέται" στην αβεβαιότητα και η αβεβαιότητα απαιτεί τόλμη και πίστη. Δεν αισθάνομαι σίγουρος όταν δημιουργώ, απλά πάντα πίστευα και πιστεύω σε αυτό που κάνω.
>Παρεμπιπτόντως, το επίθετό σου, το δικαιώνεις; Μαστορεύεις;
(γέλια) Δεν είναι τυχαίο το επίθετο μάλλον. Όλοι οι "Μαστοραίοι" παραδοσιακά έχουν την ανάγκη να λύνουν προβλήματα και να εξερευνούν το πώς λειτουργεί ο υλικός κόσμος. Ξέρουν καλά να χτίζουν, αλλά αν χρειαστεί και να γκρεμίσουν για να φτιάξουν κάτι από την αρχή, θα το κάνουν. Υπάρχει μια σημαντική αλληγορία εδώ όμως. Έμαθα από τον πατέρα μου να αμφισβητώ και να κάνω τις σωστές ερωτήσεις για να μάθω το οτιδήποτε. Ένας μάστορας πρέπει να ξέρει από θεμέλια, από βάσεις αλλά και να δέχεται πώς αυτές οι βάσεις μπορεί να θέλουν χτίσιμο από την αρχή. Όλοι οι άνθρωποι αντίστοιχα έχουν μεγαλώσει με κάποιες αρχές, αλλά λίγοι είναι ικανοί να αμφισβητήσουν την αξία τους και να τις επαναπροσδιορίσουν. Νομίζω πως αν το επίθετό μου έχει μια ερμηνεία, είναι αυτή. Μαστορεύω τη ζωή μου και το μυαλό μου αν χρειάζονται επισκευή.
Νομίζω πως αν το επίθετό μου έχει μια ερμηνεία, είναι αυτή. Μαστορεύω τη ζωή μου και το μυαλό μου αν χρειάζονται επισκευή.
>Ο Χρήστος του σήμερα, σε τι έχει μείνει πιστός στον Χρήστο του τότε; Και τι από επιλογή του προσπάθησε να αλλάξει; Πέρα από την εξωτερική του εμφάνιση, προφανώς, που έτσι κι αλλιώς ενέχει μία εσωτερική διαδικασία.
Η βασικότερη αρχή μου είναι η κατανόηση. Πάντα προσπαθούσα να μπω στη θέση του άλλου. Αυτό δεν θέλω να αλλάξει ποτέ. Από κει και πέρα ναι έχω αλλάξει εξωτερικά και προσπαθώ να είμαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Η γυμναστική είναι πολύ σημαντική και για την πνευματική μου ισορροπία. Και μιας και μίλησα για το πνεύμα, αυτό είναι ένα κομμάτι που επιδιώκω να εξελίσσω διαρκώς, είτε μέσα από το διάβασμα είτε μέσα από την κουβέντα. Ο διάλογος, το debate και η συζήτηση, όταν πρόκειται για ανταλλαγή απόψεων και ιδεών και όχι για κουτσομπολιό, με ενδιαφέρουν και τα "κυνηγάω" με κάθε ευκαιρία.
>Ποια ανασφάλειά σου, θα ήθελες να ξεφορτωθείς άμεσα αν γινόταν;
Θα ήθελα ίσως να μην σπαταλάω χρόνο στο τι μπορεί να σκεφτούν οι άλλοι. Αυτό όμως με το πέρασμα του χρόνου νιώθω ότι εξασθενεί.
Διαβάστε Ακόμα
>Τι δεν αντέχεις εσύ, αλλά και οι άλλοι σε σένα;
Δεν υπάρχει κάτι που να μην αντέχω και δεν υπάρχει και κάτι που φοβάμαι πως δεν θα αντέξω γενικά. Είμαι αρκετά δυνατός χαρακτήρας πια. Οι άλλοι είναι όσοι έχουν αντέξει και είναι οι μόνοι που με ενδιαφέρουν ούτως η άλλως.
>Μιλώντας για εσωτερικές διαδικασίες, πώς διαχειρίζεσαι τη μοναξιά; Αντίστοιχα, αγαπάς τις σιωπές;
Μου αρέσει η μοναχικότητα. Η μοναξιά είναι κάτι που αισθάνομαι σπάνια και συνήθως όταν δεν είμαι μοναχός, που λέει κι ένα τραγούδι. Υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί να βρεθώ σε μια κοινωνική εκδήλωση ας πούμε και να αισθάνομαι πιο μόνος από όταν είμαι μόνος στο φανάρι στο αμάξι. Αγαπώ τη σιωπή. Οι παύσεις στη μουσική εξάλλου είναι εξίσου σημαντικές με τις νότες.
Η προσωπική ζωή και στάση απέναντι στην καθημερινότητα και τα social media
>Στην εποχή των social media είναι πιο εύκολο ή πιο δύσκολο να μην είναι ορατός ένας δημοφιλής τραγουδιστής όταν δεν το θέλει; Από τη μία, μόνοι μας επιλέγουμε τι προβάλλουμε, από την άλλη, πόσο ελεύθεροι είμαστε εν τέλει ώστε να παρουσιάσουμε άφιλτρη την αλήθεια μας;
Είναι φανταστική ερώτηση αυτή. Νομίζω πως για να αποκτήσεις το θάρρος να πεις την αλήθεια σου χρειάζεται να την αμφισβητήσεις και να περάσεις στο απέναντι στρατόπεδο για μια στιγμή. Αν αντέξει στον πόλεμο αυτό, τότε αξίζει να την μοιραστείς. Δεν πιστεύω στο αφιλτράριστο. Τουλάχιστον δημόσια. Κάθε δήλωση πρέπει να είναι τουλάχιστον δουλεμένη, σφυρηλατημένη. Έχουμε την ευθύνη του λόγου και των πράξεων μας. Υπάρχουν οι σκέψεις, οι φίλοι μας και το ημερολόγιο μας για να εκφραστούμε αφιλτράριστα. Το οφείλουμε στην κοινωνία να το ιδρώνουμε το μυαλό μας.
>Πιστεύεις πως ο κόσμος έχει καταλάβει πάνω κάτω πώς είσαι σαν άνθρωπος; Βασικά, σε νοιάζει να καταλάβει;
Με νοιάζει να με καταλάβει ο κόσμος. Με νοιάζει όμως περισσότερο να προσφέρω και να είμαι χρήσιμος. Αυτό που δεν με νοιάζει είναι η κακόβουλη κριτική και το να είμαι αρεστός σε όλους. "A friend of all is a friend of none" λένε στο χωριό μου.
Δεν πιστεύω στο αφιλτράριστο. Τουλάχιστον δημόσια. Κάθε δήλωση πρέπει να είναι τουλάχιστον δουλεμένη, σφυρηλατημένη.
>Ενδεχομένως, η πρώτη σου μπάντα, οι True Illusion, με το ομώνυμο τραγούδι και την πεποίθηση περί εξομοίωσης της πραγματικότητας, να είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Το σκέφτεσαι ακόμη;
Μου κάνει τρομερή εντύπωση που γνωρίζεις τόσο βαθιά το παρελθόν μου. Όλα για εμάς είναι μια ανθρώπινη ερμηνεία της πραγματικότητας. Η πραγματικότητα τελικά είναι ψευδαίσθηση; Μπορεί. Όπως και να έχει για εμάς είναι όσο αληθινή χρειαζόμαστε να είναι. Τόσο ώστε να θέλουμε να τη ζούμε. Αυτό που θέλω να πω είναι πως μάλλον ο άνθρωπος δεν είναι πλασμένος ή προγραμματισμένος για να καταλαβαίνει το σχέδιο του Θεού ή του προγραμματιστή, αλλά στην καλύτερη να πιστεύει.
>Υποθέτω πως για σένα όλα τα παραπάνω έχουν επιπρόσθετη δυσκολία - διάβασα πως δε θες να στεναχωρείς κάποιους με τα λεγόμενά σου. Δεν είναι κάπως καταπιεστικό αυτό;
Δε θέλω να πιστεύω και να διαδίδω πως η δική μου άποψη για τα πράγματα είναι σημαντικότερη των υπολοίπων. Μοιράζομαι τις πραγματικές μου ανησυχίες και κάνω debate με τους ανθρώπους του στενού μου κύκλου προτού πάρω θέση δημόσια για σοβαρά θέματα. Με λίγα λόγια είμαι προσεκτικός στο δημόσιο λόγο μου, γιατί με ένα τρόπο έχω ευθύνη απέναντι στην κοινωνία και το κοινό που με ακολουθεί και παρακολουθεί.
>Μπορούμε να είμαστε πάντα μόνο καλά παιδιά;
Όχι, δε μπορούμε και ούτε θέλουμε απλά να είμαστε καλά παιδιά. Θέλουμε να λέμε την αλήθεια ακόμα κι αν ενοχλεί κάποιους.
>Εσύ εκφράζεις τη γνώμη σου για κάποια θέματα επίκαιρα ή άδικα. Το κριτήριό σου για να μιλήσεις δημόσια είναι η αδικία και η πάταξή της; Τι σε κάνει να θες να ανοιχτείς, να εκτεθείς λίγο παραπάνω;
Όταν αισθάνομαι ότι πνίγομαι από την αδικία τότε σκάω και νιώθω ότι πρέπει να πάρω θέση. Πώς μπορώ όμως να είμαι σίγουρος ότι αδικούμαι; Πάντα νιώθουμε ότι στο τέλος θα βρεθούμε στη σωστή πλευρά της ιστορίας αλλά το πιο ωφέλιμο είναι να μελετάμε την αντίθετη άποψη. Το αίσθημα του άδικου, με κάνει να θέλω να ανοιχτώ και παράλληλα έχω χρέος να ανοίγω διάλογο με απόλυτη νηφαλιότητα. Προσπαθώ να είμαι αναλυτικός και ταυτόχρονα να αφήνω περιθώριο για αντίλογο και όχι να βρίζω χωρίς επιχειρήματα όπως κάνουν πολλοί στο twitter. Ο θυμός παίρνει likes, αλλά επίσης, γεννά αντίδραση και αποκλείει το διάλογο.
>Και ποια είναι η στάση σου απέναντι στη ζοφερή επικαιρότητα; Ενημερώνεσαι; Εκνευρίζεσαι; Πώς το ζεις;
Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος και να μη βλέπω ειδήσεις στην τηλεόραση. Πάντα θα υπάρχει μια τρομακτική παρουσίαση της επικαιρότητας. Η τρομοκρατία πουλάει. Ο φόβος όμως είναι κακός σύμβουλος και δεν ωφελεί τη ζωή μου, όποτε επιλέγω να διαμορφώνω την επικαιρότητα μου ο ίδιος. Θα μου πεις ότι ζω στον κόσμο μου, θα σου πω έλα να τον ζήσουμε μαζί.
>Γκουγκλάροντας το όνομά σου, βρήκα ένα σωρό άρθρα "Ο Χρήστος Μάστορας ξεκαθαρίζει για την προσωπική του ζωή". Πόσο προσωπική μπορεί να είναι όταν όλοι έχουν κινητό με κάμερα;
Αυτό με τα κινητά έχει παραγίνει. Απλοί άνθρωποι κάνουν τους παπαράτσι στις μέρες μας και δεν ξέρω ειλικρινά ποιο είναι το όφελος και τι ευχαρίστηση παίρνουν από αυτό. Επιλέγω όμως γι’ αυτόν το λόγο να κυκλοφορώ σε εναλλακτικά μέρη και όχι στα mainstream. Εκεί δηλαδή που ίσως να μη με γνωρίζουν κιόλας. Δεν υποτιμώ σε καμία περίπτωση την mainstream διασκέδαση καθότι είμαι βασικό κομμάτι της, απλώς επιλέγω να πετάω κάτω από τα ραντάρ στην προσωπική μου ζωή. Μου αρέσουν οι ερημικές παραλίες, η φύση και τα family parties οπότε κανένα πρόβλημα.
Διαβάστε Ακόμα
>Φαντάζομαι είναι άβολο να ζεις το "τίνος είναι αυτή" από τα ΜΜΕ κάθε τρεις και λίγο.
Πολύ άβολο ομολογουμένως αλλά δεν ανατροφοδοτώ τα media με εκρήξεις αντίδρασης όποτε δεν με επηρεάζουν τόσο, και δεν παίρνουν και μέγεθος.
>Ποια "Αν" σου αφήνεις πίσω για να πεις σε μία σχέση "Εγώ για Δύο;" Αφήνουμε λίγο πιο πέρα το εγώ μας σήμερα;
Οι επιλογές το 2022 είναι τόσο πολλές που εκτός από παράλυση και αναποφασιστικότητα σου δημιουργούν και την ψευδαίσθηση της εύκολης διεξόδου. Οι άνθρωποι δε δεσμεύονται στις μέρες μας, δεν αναλαμβάνουν ευθύνες δεν προσπαθούν και μοιραία καταλήγουν δυστυχισμένοι, γιατί η ευτυχία έρχεται μέσα από τις δυσκολίες και από τις σχέσεις που χτίστηκαν μένοντας και επιμένοντας.
Boomer και πρωταθλητής εκ πεποιθήσεως
>Στο μεταξύ, έχεις πιάσει τον εαυτό σου να αισθάνεται σήμερα boomer απέναντι σε μικρότερες κατά πολύ ηλικίες;
Είναι ένας χαβαλές αυτός που κάνουμε με συνομηλίκους και μας φαίνεται πολύ αστείο που γεροντίζουμε σε κάποιες απόψεις ξαφνικά από κει που είμασταν οι απόλυτοι ρέμπελοι. Αισθάνομαι πολύ καλά όμως που είμαι αυτός που είμαι και που μεγάλωσα σε αυτή την εποχή. Θα έρθουν και οι gen z (ούτε και που ξέρω ποιοι είναι) στη θέση μας μια μέρα και θα δουν! (γέλια)
>Αντιλαμβάνεσαι την επιτυχία που έχεις στο γυναικείο φύλο; Τα σουτιέν και τα κρουασάν στις συναυλίες, είναι ένα λιλιπούτειο δείγμα πιστεύω.
Η φήμη έρχεται πακέτο με μια επίπλαστη γοητεία στην οποία δε μπορούν να αντισταθούν οι άνθρωποι, οπότε εκδηλώνονται πολλές φορές ακραία. Φυσικά και αυτό τονώνει την αυτοπεποίθηση ενός καλλιτέχνη αλλά επειδή αγαπώ πραγματικά πολύ τις γυναίκες και τις έχω ανάγκη στη ζωή μου είτε είναι οι σύντροφοι μου, είτε ανήκουν στο φιλικό ή το οικογενειακό περιβάλλον μου, προσπαθώ να τις εμπνέω ουσιαστικά, με το βάθος του χαρακτήρα και τις πράξεις μου και όχι χρησιμοποιώντας τη σαγήνη και την εξουσία του stage.
>Για ποιο πράγμα μεγαλώνοντας συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις ακόμη ιδέα και ενδεχομένως δεν πρόκειται να αποκτήσεις;
Δεν έχω ιδέα για ποιο λόγο οι άνθρωποι είναι εξοπλισμένοι με αυτό που λέμε συνείδηση. Η αντίληψη της ύπαρξης μας και η φιλοσοφική της ανάλυση είναι γρίφοι που αντί να ξεδιαλύνονται με το πέρας του χρόνου, γίνονται όλο και πιο περίπλοκοι στο μυαλό μου. Η μουσική είναι σίγουρα απαραίτητη συντροφιά σε αυτό το ταξίδι.
>Πόσο απέχεις ακόμη από το να γίνεις ο καλύτερος κιθαρίστας στον κόσμο που ήθελες μικρός; Είναι η μουσική πρωταθλητισμός για σένα, όπως κάνει ο κουμπάρος σου, ο Λευτέρης Πετρούνιας;
Η επιτυχία είναι πρωταθλητισμός ναι. Πρέπει να δουλεύεις διαρκώς για να πετύχεις και μπορεί και να δουλεύεις και να μην πετύχεις. Αλλά δε μπορείς να πετύχεις αν δε δουλεύεις. Ο Λευτέρης και δουλεύει απίστευτα και περισσότερο από όλους, αλλά είναι και προικισμένος σωματικά και ανίκητος στο mentality του.
Η μουσική όμως δεν είναι μόνο επιτυχία, δεν είναι μόνο κορυφές, δεν είναι μόνο βραβεία, δεν είναι charts και top 10. Είναι ένας δρόμος για να αγγίξεις τον Θεό. Είτε μέσω της σύνθεσης είτε μέσω της ακρόασης, έχει τη δυνατότητα να προσφέρει νόημα ακόμα και στους πιο κυνικούς. Όλοι έχουμε ένα αγαπημένο τραγούδι, ένα τραγούδι που μας κάνει χαρούμενους κι ένα που μας συγκινεί. Εκεί δεν υπάρχει το καλύτερο τραγούδι αλλά το αγαπημένο. Υπό αυτή την έννοια η μουσική είναι κάτι διαφορετικό και ξεχωριστό για τον καθένα αλλά πάντα απαραίτητο.
*Ο Χρήστος Μάστορας βρίσκεται στο εξώφυλλο του νέου τεύχους του Esquire - Χειμώνας 2022-23 ποζάροντας στο φακό του Δημήτρη Σκουλού.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr