Τα άπαντα του Kutiman

Όλο και περισσότεροι μιλούν για τα nepo babies, τον επίσημο ορισμό για το μήλο που πέφτει κάτω από την καλλιτεχνική μηλιά. Στην περίπτωση του Kutiman, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Μεγαλωμένος από καθηγητές σε ένα χωριό του Ισραήλ όπου έπιαναν μόνο δημόσιοι ραδιοφωνικοί σταθμοί και χωρίς κανένα μουσικό στην οικογένεια ή έστω κάποιον που να λάτρευε τη μουσική, απέδειξε πως το DNA δεν είναι αυτό που καθορίζει τη φυσική μας κλίση. 

Εδώ και περίπου έξι μήνες, το single του My Everything, ακούγεται συνέχεια στο ελληνικό ραδιόφωνο με ξένο ρεπερτόριο και αυτός ήταν ένας πολύ καλός λόγος για να θελήσω να μιλήσω μαζί του. Η κουβέντα μας έγινε μέσω Zoom και μάλιστα, τον πέτυχα μόλις είχε επιστρέψει στο Τελ Αβίβ από την Αθήνα, διότι τελευταία εξετάζει το ενδεχόμενο να γίνει Αθηναίος, έστω και για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Όσα είπαμε, διαβάζεις παρακάτω.

>Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική;
Ξεκίνησα μαθήματα πιάνου σε ηλικία 6 ετών και μετά, ως έφηβος πειραματίστηκα με τα ντραμς και την κιθάρα. Στα 17 πήγα σε μία σχολή τζαζ, αλλά γενικά δεν το έχω με τα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Έκατσα εκεί περίπου ένα χρόνο και μετακόμισα στο Τελ Αβίβ όπου άρχισα να παίζω πλήκτρα συνοδεία φίλων. Κάπως έτσι έκανα πράγματα μόνος μου, στο ενδιάμεσο ήρθε και το YouTube και μετά, ό,τι έμαθα, οφείλεται σε αυτό. Γύρω στα 18-19, ήταν που οι φίλοι μου, μου έμαθαν τότε κλασσικούς καλλιτέχνες όπως ο James Brown για παράδειγμα. Στο Τελ Αβίβ έμαθα καλή μουσική. 

>Είπες "καλή μουσική", πώς ορίζεται δηλαδή η καλή μουσική για εσένα;
Δε νομίζω ότι μπορώ με κάποιο τρόπο να την προσδιορίσω. Καταλαβαίνω ότι κάτι είναι ωραίο, όταν το ακούω. Αλλά και πάλι, είναι καλό για μένα, με υποκειμενικά κριτήρια. 

>Δεδομένου του ότι οι γονείς σου δεν τρελαίνονταν με τη μουσική, πώς δέχθηκαν το γεγονός ότι ο γιος τους ήθελε να είναι καλλιτέχνης;
Καλά δεν ήταν μόνο οι δικοί μου γονείς, καταλαβαίνεις, είναι γενικό το φαινόμενο. Ήθελαν ένα πιο σίγουρο μέλλον για μένα, αλλά πιστεύω πως σχετικά γρήγορα κατάλαβαν ότι θέλω πραγματικά να ασχοληθώ με τη μουσική και ότι δεν ήθελα να το κάνω απλά για να το κάνω και μετά να το παρατήσω. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο, με υποστήριξαν τελικά. 

>Μιας και ανέφερες το YouTube, θα ήθελα να μου πεις για το πρότζεκτ Thru You. Πώς είναι να είσαι από τους πρώτους τύπους που έγιναν ποτέ viral στο διαδίκτυο;
Για μένα ήταν κάτι που συνέβη μέσα σε μία νύχτα. Τη μία μέρα μόνταρα στον υπολογιστή μου στο σπίτι -που δεν είχα και πολλά λεφτά για το ενοίκιο- και την επομένη έδινα συνεντεύξεις στο BBC, το CNN και σε όλα τα μεγάλα δίκτυα. Ήταν πραγματικά απίστευτο. Από τη μία, έβλεπα να πραγματοποιείται ένα όνειρο, αλλά από την άλλη ήταν κάπως σαρωτικό και στην αρχή μάλλον με κατέβαλε. Μου πήρε λίγο χρόνο μέχρι να το συνειδητοποιήσω και να επανέλθω σε αυτό που ήθελα πραγματικά να κάνω και να μην προσπαθώ να επαναλάβω την εν λόγω επιτυχία. 

>Αμφιταλαντεύτηκες καθόλου τότε σχετικά με το τι ήθελες να κάνεις στη ζωή σου;
Είχα στο μυαλό μου το συγκεκριμένο πρότζεκτ, αλλά προφανώς δεν περνούσε από το μυαλό μου αυτό που τελικά συνέβη. Γενικά ανέκαθεν, δεν ήταν εύκολο να καταλάβεις πώς μετράται η επιτυχία. Και σήμερα περίπλοκο είναι δηλαδή, ακόμη κι αν ξέρεις ότι εκ του αποτελέσματος είναι όντως επιτυχημένο.

>Αλήθεια, το Thru You, πώς προέκυψε;
Όπως σου είπα πριν, έβλεπα πολλά βίντεο στο Youtube, tutorials για να τελειοποιήσω την τεχνική μου. Άνοιγα μερικά από αυτά σε διαφορετικές καρτέλες και τα έβαζα να παίζουν διαδοχικά. Οπότε, μία μέρα σκέφτηκα να τα κατεβάσω για να μπορώ να επέμβω σε αυτά λιγάκι και να τα βάλω να παίξουν ταυτόχρονα. Το έκανα, ενθουσιάστηκα και για περίπου δύο μήνες έπαθα εμμονή. Έψαχνα να βρω περισσότερα βίντεο και κάπως έτσι κατέληξα στο Thru You. Στο αντίστοιχο με τις πόλεις, το Thru The City, μπήκα στη διαδικασία να τις επισκεφθώ, να γνωρίσω τους μουσικούς που βλέπεις να παίζουν και να τους βιντεοσκοπήσω επί τόπου. 

>Θυμίζει λίγο μουσικό ντοκιμαντέρ όπως μου το περιγράφεις. 
Ναι, λιγάκι. Είναι ο δικός μου τρόπος ξενάγησης στην εκάστοτε πόλη, μέσα από τους μουσικούς της. Έμενα περίπου μία εβδομάδα, τους συναντούσα και τους κατέγραφα εν δράσει σε διαφορετικές τοποθεσίες με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μέσω αυτών κάτι σαν ντοκιμαντέρ. 

>Και πώς φτάσαμε στο album Open;
Από το 2006 είχα ξεκινήσει να ηχογραφώ albums, απλά ήρθε το Thru You και τράβηξε την προσοχή όλων. Δεν είναι κάτι νέο, πάντα κυκλοφορούσα μουσική, είναι κι αυτό μέρος της επαγγελματικής μου ιδιότητας. Τώρα βέβαια, άρχισε να γίνεται περισσότερο γνωστό. 

>Έχεις καταλάβει πόση επιτυχία γνωρίζει το My Everything στο ελληνικό ραδιόφωνο; 
Για να είμαι ειλικρινής όχι, λες αλήθεια; 

>Φυσικά! Αν ανοίξω ραδιόφωνο τώρα και βάλω σταθμούς που παίζουν ξένη indie, είναι πολύ πιθανό να το ακούσω κιόλας. Γι᾽αυτό και ενδιαφέρθηκα να κάνουμε τη συνέντευξη. Θα ήθελα μάλιστα, να μου πεις αν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ιστορία πίσω από αυτό το τραγούδι.
Σε αυτό το album, δούλεψα με τον Dekel, που το ερμηνεύει. Είναι πολύ καλός μου φίλος, συνεργαζόμαστε σχεδόν 20 χρόνια πια μαζί - για να καταλάβεις συμμετείχε και στον πρώτο μου δίσκο το 2007. Στο Open ξανασυναντηθήκαμε και μάλλον θα χρειαστεί να ρωτήσεις τον ίδιο να σου πει περισσότερα, γιατί οι στίχοι και φυσικά η ερμηνεία είναι δικά του. Πάντως, θα σου πω ότι βρεθήκαμε, βάλαμε να πιούμε μπύρες, άρχισα να παίζω μουσική και εκείνος ακούγοντάς το, τους έγραψε αμέσως. 

>Tι είναι 'τα πάντα' για σένα;
Το τραγούδι, νομίζω πως έχει να κάνει με την πολυπλοκότητα των σχέσεων. Και τώρα που το σκέφτομαι, όλος ο δίσκος, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, σε αυτό αναφέρεται. Για εμένα προσωπικά, σίγουρα η απάντηση διαφέρει με τα χρόνια. Νομίζω πως στη συγκεκριμένη τη φάση της ζωής μου που ετοιμάζομαι να γίνω πατέρας, παίρνει αυτήν τη σημασία. Τα πάντα για μένα είναι η οικογένεια. 

>Ο Dekel είναι φίλος σου, το καταλαβαίνω, αλλά γενικά πώς επιλέγεις τις φωνές που ντύνουν τα τραγούδια σου;
Συνήθως το κριτήριό μου είναι η φιλία. Δηλαδή είναι άνθρωποι από το κοντινό μου περιβάλλον που λατρεύω να δουλεύω μαζί τους και να τους έχω κοντά μου, όπως και να έχει. Όταν δημιουργούνταν το Open, μέναμε πολύ κοντά με τον Dekel και περνούσαμε άπειρο χρόνο μαζί, ήταν κάτι σαν φυσική εξέλιξη. Σχεδόν ποτέ δε συνεργάζομαι με ανθρώπους που δε γνωρίζω, οι περισσότεροι είναι φίλοι μου.

>Δηλαδή αν αύριο σου τηλεφωνήσει η Sade, θα της πεις όχι, δε σε ξέρω;
Όχι εντάξει, "φυσικά" θα της πω. Να περάσουμε χρόνο μαζί και να φτιάξουμε ωραία πράγματα! (γέλια) Απλώς αν δεν υπάρχει ή δεν υπάρξει στην πορεία προσωπική σύνδεση, για μένα πάντα θα είναι αρκετά δύσκολο να βάλω τα πράγματα σε μία τάξη. Μπορώ με σιγουριά να σου πω πως δεν έχω κυκλοφορήσει κάτι σε συνεργασία με κάποιον άλλο καλλιτέχνη, χωρίς να έχουμε περάσει καλά μαζί σε προσωπικό επίπεδο, απλά και μόνο επειδή είχε καλή φωνή για παράδειγμα. Αν δεν υπάρχει χημεία μεταξύ μας, αποτέλεσμα δε βγαίνει. 

>Αν μιλήσεις πάντως με τη Sade, δως της τον αριθμό μου!
Αν είχαμε επικοινωνία με τη Sade, δε θα ήμουν σίγουρα τώρα εδώ να δουλεύω, αλλά ναι, εννοείται! (γέλια)

Kutiman

>Ακολουθείς κάποια συγκεκριμένη ιεροτελεστία όταν είναι να γράψεις μουσική;
Τίποτα απολύτως, απλώς γράφω συνέχεια. Κάποιες φορές βγαίνει κάτι καλό, άλλες όχι. Συνεχίζω όμως και σε κάποια στιγμή όλο αυτό βγάζει νόημα. 

>Υπάρχει πιθανότητα να ακούσουμε ποτέ εσένα να ερμηνεύεις κάποιο από τα τραγούδια σου;
Δεν ξέρω να τραγουδάω και για να είμαι ειλικρινής είναι κάτι που στεναχωρεί. Δυστυχώς είναι ένα από τα ταλέντα που δεν έχω. 

>Μεταξύ μας, δεν πιστεύω πως όλοι όσοι φτιάχνουν μουσική τραγουδάνε απαραίτητα και σωστά. Η τεχνολογία κάνει θαύματα, γενικώς. Οι στίχοι ωστόσο, νομίζω πως βοηθούν τον κόσμο να ταυτιστεί περισσότερο με τα τραγούδια που ακούει. 
Συμφωνώ. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, άκουγα τραγούδια και δεν παρατηρούσα καθόλου τι έλεγαν, αλλά τελευταία, προσέχω πολύ περισσότερο τους στίχους. Νομίζω ότι ακόμη κι αν δεν είναι πολλοί, πλέον τους χρειάζομαι για να συνδεθώ με αυτό που ακούω, ας είναι και δύο λέξεις μόνο. 

>Οι στίχοι έρχονται μετά τη μουσική για σένα ή είναι καλύτερο να δημιουργούνται παράλληλα;
Στην περίπτωσή μου, γράφονται πάνω στη μουσική, εκ των υστέρων. Ποτέ δεν ξεκινάω με αυτούς. 

>Στην καθημερινότητά σου, τι μουσική ακούς;
Περισσότερο ambient. To κακό με μένα είναι ότι δεν το έχω καθόλου με τα ονόματα των καλλιτεχνών. Αφήνω το Spotify να παίζει, ακούω αυτά που προτείνει βάσει όσων έχω ακούσει. Για παράδειγμα, βάζω να ακούσω τον Terry Riley που μου αρέσει πάρα πολύ και μετά αυτό συνεχίζει και δεν το διακόπτω. Για να καταλάβεις, ούτε δίσκους μαζεύω όπως άλλοι.

>Τότε μάλλον σίγουρα δε θα ξέρεις το τραγούδι που μου θύμισε το My Everything όταν το πρωτοάκουσα. Λέγεται Wildfires από Sault. 
Α ναι, τους ξέρω και μου αρέσουν πάρα πολύ, το τραγούδι όμως δεν το έχω ακούσει για να είμαι ειλικρινής. 

>Αυτά για μένα να ξέρεις παίζουν διαδοχικά, πρώτα My Everything, μετά Wildfires και μετά Unfinished Sympathy από Massive Attack. 
Wow, τι ωραία! Σ᾽ευχαριστώ, respect, θα το βάλω τώρα να το ακούσω. 

>Πριν κλείσουμε, θέλω να μου πεις τα σχέδιά σου στο εξής.
Δουλεύουμε με τον Dekel πάνω σε καινούρια μουσική και ενδέχεται να την κυκλοφορήσουμε με άλλο όνομα. Επίσης, το επόμενό μου album θα είναι EP και θα ακούσεις ένα εντελώς διαφορετικό είδος, διότι μου αρέσει να πειραματίζομαι. Η μουσική του είναι dark, ηλεκτρονική, βασικά είναι σχεδόν έτοιμο και θα έχεις νέα μου σύντομα. 

 

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr