Οι Editors 'μεγαλώνουν' ωραία

Ήταν Απρίλιος του 2010 όταν σταμάτησα τον Ed Lay στην Πλατεία Αριστοτέλους για να μου απαντήσει σε ρεπορτάζ ειδήσεων για το Μακεδονία TV. Το ίδιο βράδυ, στο live των Editors στο Principal συνειδητοποίησα ότι ο τύπος που αρνήθηκε ευγενικά επειδή δε μιλούσε ελληνικά ήταν ο ντράμερ τους. 13 χρόνια μετά και συγκεκριμένα λίγο πριν από την εμφάνισή τους στο Ejekt Festival (02/07), αφηγήθηκα γελώντας το περιστατικό στον Russell Leetch. Βρισκόταν σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο Μπρίστολ και μου είπε μεταξύ άλλων, πως είναι καλό που δεν τους αναγνωρίζουν τόσο ως μονάδες· έτσι αισθάνονται περισσότερο ελεύθεροι. 

>Ποια είναι η ανταπόκριση του κόσμου μέχρι στιγμής για το νέο άλμπουμ, EBM;
Πηγαίνει πραγματικά πάρα πολύ καλά, διασχίσαμε όλη την Ευρώπη σε περιοδεία τον περασμένο Οκτώβριο, αλλά τώρα ετοιμαζόμαστε για τα πιο πολυπληθή κοινά. 

>Είδα σε πρόσφατη συνέντευξή σας, κάποιον από εσάς να λέει ότι περνάτε κρίση ταυτότητας. Συμφωνείς;
Πάντα αλλάζουμε γνώμη και μάλλον εξαρτάται από τη διάθεσή μας. Ξεκινήσαμε σαν κιθαριστική μπάντα και όταν γίναμε περισσότερο γνωστοί προσθέσαμε τα συνθεσάιζερ, μετά πήγαμε στο άλλο άκρο με το The Weight of Your Love που ήταν περισσότερο ακουστικό, ενώ τα επόμενα δύο ήταν κάπως πιο σκοτεινά. Οπότε ναι, το EBM είναι πολύ πιο ηλεκτρονικό και συναντά την κιθάρα, ένα ηχητικό μείγμα. 

Rahi Rezvani

>Νομίζω πως κάπου εκεί μέσα ακούω και λίγο από Depeche Mode. 
Απολύτως. Για εμάς ήταν σημείο αναφοράς για πολύ καιρό. Μεγαλώνοντας, το 2009 παίξαμε και σε συναυλίες μαζί τους. Παίρνουν τους Rolling Stones και τους βάζουν ηλεκτρονική μουσική, οπότε το παίρνω σαν κοπλιμέντο. 

>Το δικό μου αγαπημένο από το EBM είναι το Kiss. Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από αυτό που μπορείς να μου πεις;
Από τους στίχους και μόνο, νομίζω βγαίνει πολύ καθαρά ότι είναι ένα ερωτικό τραγούδι. Δεν έχω πολλά να σου πω πέρα από αυτά που λένε ήδη, το να κρατιέσαι δηλαδή από κάποιον. 

>Κάπου διάβασα ότι με τον Blanck Mass ουσιαστικά δουλέψατε κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Ναι. Θα κάναμε μία live συνεργασία με τον Ben (Blanck Mass) και αυτό θα ήταν ξεχωριστά πρότζεκτ από τους Editors, και όταν ξέσπασε η πανδημία καταλάβαμε ότι μπορούσαμε να δουλέψουμε μέσω ίντερνετ για εκείνο το χρονικό διάστημα. Από την άλλη, αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο δουλεύει πάντα ο Ben, μέσω του υπολογιστή, οπότε αποφασίσαμε να προχωρήσουμε έτσι. 

>Και πώς πήγε αυτό; Καλά υποθέτω αν κρίνω από το αποτέλεσμα. 
Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία. Ολόκληρος ο κόσμος ήταν σε σοκ, κλεισμένος στο σπίτι και μόνο το γεγονός ότι μπορούσες να κάνεις κάτι, ήταν πολύ θετικό. 

>Μισό χρόνο περίπου από την κυκλοφορία του, πώς πιστεύεις ότι τελικά πήγε αυτό το 'πείραμα'; Στα δικά μου αυτιά, ακούγεται ενδιαφέρον. 
Αυτός είναι ένας ωραίος τρόπος για να το θέσεις. Δεν ξέρω, όποτε έχουμε παίξει τα τραγούδια live, βγάζουν περισσότερο νόημα, ο κόσμος τα καταλαβαίνει καλύτερα από ό,τι όταν τα ακούει στο δίσκο που χρειάζεται περισσότερη συγκέντρωση. Στη live εκδοχή τους μάλλον ακούγονται πιο "γεμάτα" σε ήχο. 

>Συνεπώς, το τέλος έχει πάντα μία αρχή ("An End Has a Start").
Αυτό σίγουρα βγάζει νόημα, είμαστε εδώ για κάμποσο καιρό.

>Για την ακρίβεια, πάνε 18 χρόνια από όταν κυκλοφόρησε το The Back Room. Τι έχει αλλάξει από τότε και τι έχει μείνει ίδιο;
Μεγαλώσαμε όλοι μαζί, είμαστε 40 πια και αυτό από μόνο του είναι κάπως καταθλιπτικό. Από έφηβοι, φτάσαμε ενήλικοι με οικογένειες και παιδιά που πρέπει να ζουν τη ζωή τους. Το βασικό που δεν έχει αλλάξει είναι ότι τόσα χρόνια είμαστε όλοι μαζί ενωμένοι στη μπάντα, λίγες μπάντες μπορούν να το πούν αυτό και να είναι δημιουργικές, να υπάρχει καλή επικοινωνία ανάμεσα στα μέλη. Προφανώς είχαμε και τις κακές μας στιγμές, με τον αρχικό μας κιθαρίστα, αλλά κατά κύριο λόγο η κοινή μας πορεία είναι σπουδαία. 

>Αυτό το "μεγαλώσαμε μαζί" που μου λες, πιστεύεις πως βγαίνει και στη μουσική σας;
Υποθέτω πως ναι. Αν κάποιος ακούσει τους παλιότερους δίσκους μας, νομίζω πως σίγουρα ακουγόμαστε πολύ πιο νέοι, όταν ξεκινούσαμε τουλάχιστον. Το διακρίνεις νομίζω ακόμα και στη φωνή του Tom που έχει αλλάξει με τα χρόνια. 

>Στο μεταξύ, συχνό παράπονο του κόσμου είναι ότι κάποιες μπάντες με το επιχείρημα ότι δεν τους ταιριάζουν πια ως ιδιοσυγκρασία, δεν παίζουν μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους. 
Αν βαριέσαι με κάτι που δεν πολυσυμφωνείς πια, ίσως να μην το παίξεις. Κάναμε περιοδεία με τους REM πίσω στο 2008, αλλά πάντα έπαιζαν τα hits τους. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουμε συναυλία και να μην παίξουμε το Munich, ξέρουμε ότι ο κόσμος το αγαπάει. Κάποια είναι εκτός, όπως το Smokers (σ.σ. ...Outside The Hospital Doors) ή το A Ton of Love στην παρούσα φάση γιατί αντιπροσωπεύουν την πιο ροκ εκδοχή μας και ίσως να μην ταιριάζουν τόσο με τα υπόλοιπα, αλλά κομμάτια όπως το The Racing Rats ή το Ocean of Night πάντα υπάρχουν στο set list.

Πάντα είχαμε εικόνα του τι πρέπει, ούτε θέλουμε να αναστατώσουμε το κοινό παίζοντας κάτι πουν ξέρουν. Πρέπει όμως, να το διατηρείς όλο αυτό φρέσκο και για τον εαυτό σου. Οπότε πάντα παίζουμε καινούργιο υλικό στην αρχή για να διασκεδάσουμε περισσότερο μετά. 

>Πώς θα περιέγραφες τη σχέση μεταξύ σας; Φίλοι, οικογένεια, συνάδελφοι;
Τα πάντα. Έχουμε περάσει από όλα τα στάδια της φιλίας σίγουρα. Βρισκόμαστε μεταξύ μας στα διαστήματα που δε δουλεύουμε, μαζευόμαστε στα σπίτια μας για να λέμε τα νέα μας ή βγαίνουμε έξω για ποτό. Είμαστε φίλοι παρόλο που όλοι έχουμε συμφωνήσει ότι πρέπει να κάνουμε λίγο αποτοξίνωση από τη μπάντα, για να παραμένει το μυαλό μας ενεργό και να επιστρέφουμε με περισσότερη ενέργεια. Έτσι λειτουργεί με εμάς.

>Στα παρασκήνια τι συμβαίνει; 
Είμαστε αρκετά τυχεροί που έχουμε γνωρίσει την πλειοψηφία των συγκροτημάτων με τα οποία μεγαλώσαμε και που αγαπάμε. Αυτό είναι το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό να σου πω. 

>Σε ποια αναφέρεσαι;
Πέρα από τους Depeche Mode και τους R.E.M. που ήδη ανέφερα, τους Oasis επίσης, όλους εκείνους τους μεγάλους που είχαμε πάντα ως σημεία ανοφοράς και ήταν σημαντικό για εμάς να έχουμε την αποδοχή τους. 

>Στις δύσκολές σας στιγμές, ποια είναι η "κόλλα" που σας κρατάει μαζί όλα αυτά τα χρόνια;
Νομίζω πως πρέπει να μπορεί να μιλά ο ένας με τον άλλον. Η επικοινωνία είναι το πιο σημαντικό, μόλις σταματήσεις να επικοινωνείς, τα πράγματα καταρρέουν και μπορεί να μείνουν πράγματα να αιωρούνται που δεν πρέπει. 

>Σίγουρα έχει να κάνει και με τις προσωπικές φιλοδοξίες του καθενός. 
Οπωσδήποτε. Aκολουθώντας μια συγκεκριμένη πορεία χωρίς να συμφωνείς με τα βήματα, μπορεί να δημιουργήσει μία περίεργη κατάσταση. Ξέρεις όταν μεγαλώνεις, δε θέλεις να είσαι σε περιοδεία για 7 μήνες, προτιμάς να είσαι περισσότερο σπίτι και αυτό είναι ένα από τα πολλά που μπορούν να προκύψουν. 

>Ο Blanck Mass είναι πλέον επίσημο μέλος των Editors και σηματοδοτεί μία αλλαγή για εσάς. Σε έναν κόσμο που η ροκ συνεχώς φθίνει, αισθάνεστε καθόλου την ευθύνη του να τη διατηρήσετε "ζωντανή" ή δεν είναι κάτι που σας απασχολεί;
Με ανησυχεί το γεγονός ότι δε βγαίνουν πια τόσες νέες μπάντες. Είναι μάλλον η εποχή των μεγάλων σταρ. Όλοι ξέρουν τον Harry Styles ή τον Ed Sheeran, τη Beyonce και τη Rihanna, ενώ το μεσαίο "μέγεθος" είτε έχει πολλά περισσότερα συγκροτήματα από αυτά που μπορείς να παρακολουθήσεις ή καθόλου. Υπάρχει άπειρος ανταγωνισμός για να μπορείς να βγάλεις τα προς το ζην ως καλλιτέχνης και η προσπάθεια και μόνο είναι ζόρικη. 

>Το Spotify δε βοηθάει πιστεύεις;
Μόνο αν έχεις ένα hit που θα απογειωθεί. Για την πλειοψηφία θα έλεγα όχι γιατί δεν πληρώνεσαι όπως θα έπρεπε και προφανώς αυτό δε βοηθάει κανέναν. Αν λανσάρει μία δράση στην οποία θα μπορείς να πηγαίνεις έξω και να παίζεις live και να παίρνεις το κέρδος από το streaming, ίσως να είναι καλύτερο, αλλά και πάλι είναι πολύ δύσκολο και αυτό. 

Ένας μίνι απολογισμός, η συνεργασία με τους Cure και τα μελλοντικά σχέδια

>Έχεις σκεφτεί πώς θα ήταν τα πράγματα για εσάς αν ξεκινούσατε σήμερα;
Ναι, θα ήταν σίγουρα πιο δύσκολα, γιατί εμείς ξεκινήσαμε όταν η κιθαριστική μουσική ήταν δημοφιλής. Αν ασχολούμασταν με την ηλεκτρονική μουσική και ξεκινούσαμε τώρα, ίσως τα πηγαίναμε καλά διότι αυτό είναι το πιο δημοφιλές είδος τώρα. Παρόλα αυτά, τα πράγματα κυλούν σαν κύματα, η "μόδα" πάντα επανέρχεται. 

>Είσαι χαρούμενος με το πώς έχουν εξελιχθεί τα πράγματα μέχρι στιγμής για εσάς;
Είμαι πολύ ευχαριστημένος με την καριέρα μας. Νομίζω ότι καταλαβαίνουμε ποιοι είμαστε και τι κάνουμε. Δεν πρόκειται ποτέ να είμαστε οι κορυφαίοι του κόσμου, αλλά νομίζω ότι κάνουμε τα πάντα με ειλικρίνεια και οι φανς εκτιμούν αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε και το εισπράττουν στα lives μας. Είναι όπως όταν πας να δεις τους Cure, με τους οποίους παίξαμε μαζί το 2018-19. Έχουν ένα σωρό επιτυχίες, αλλά νομίζω πως έχει να κάνει με όλο τους το σόου και το πώς παίζουν με τη διάθεση του κοινού, από τα πιο σκοτεινά κομμάτια μέχρι τα πιο γνωστά που μπορείς να τραγουδήσεις μαζί τους. 

>Είχαν έρθει και εδώ, πάλι με το Ejekt το 2019 και ο Robert Smith τραγουδούσε 3 ώρες στη σειρά, χωρίς διάλειμμα. Ήταν απίθανο.
Ναι είναι σπουδαίος. Παίξαμε μαζί τους σε μερικά σόου εκείνο το καλοκαίρι στη Φλωρεντία και τη Ρουμανία και όταν κουβεντιάσαμε μαζί του μετά ήταν τόσο προσγειωμένος, όπως οι ήρωες που δεν καταλαβαίνουν ότι είναι ήρωες. 

Rahi Rezvani

>Kαι στη σκηνή, έμοιαζε τόσο ταπεινός, σχεδόν ντροπαλός θα έλεγα. 
Ναι και τα δύο θα έλεγα, του αρέσει τόσο πολύ αυτό που κάνουν για να παίζουν 3 ώρες. Έχουν τόσα άλμπουμ και τόσες πολλές παλιές επιτυχίες να παίξουν. 

>Στην Ελλάδα έχετε φανατικό κοινό. Το έχεις συνειδητοποιήσει; Ακόμα θυμάμαι τι είχε γίνει σ᾽εκείνο το σόου το 2018 που παίξατε μες τη βροχή. 
Εκείνη τη μέρα, νομίζαμε ότι δε θα παίξουμε, αλλά ο Nick Cave μας είπε πολύ ευγενικά ότι ήταν εφικτό και είχε δίκιο. Φοβόμασταν ότι θα φάμε πολλή βροχή, αλλά πήγε τέλεια. Αλλά ναι, 2-3 χρόνια πριν από την πανδημία, κάναμε μερικά σόου μόνοι μας και ο κόσμος είναι πάντα πιστός, αντιλαμβάνεται τι κάνουμε, η ατμόσφαιρα φανταστική. Πάντα θέλουμε να επιστέφουμε και κρίμα που δε μπορούμε να είμαστε κάθε χρόνο στην Ελλάδα. 

>Εγώ θα πω πως πάντα, τα σόου σας είναι γεμάτα από κόσμο κι αυτό από μόνο του κάτι λέει. 
Όντως, κι εμείς όμως λατρεύουμε τη χώρα σας, είναι ένα καταπληκτικό μέρος. 

>Ποιο είναι το επόμενο σας βήμα λοιπόν;
Κάνουμε τώρα τα καλοκαιρινά μας lives και μετά θα συγκεντρωθούμε για να ξεκινήσουμε να γράφουμε νέα μουσική μέχρι το τέλος του χρόνου. 

>Έχεις σπόιλερ;
Δε θα το έλεγα, δεν έχουμε γράψει κάτι ακόμη. Δεν ξέρω σε τι διάθεση θα είμαστε, ενδεχομένως να είναι πιο ορχηστρικά τα κομμάτια αυτήν τη φορά. Αλλά ποιος ξέρει;

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr