Η αιώνια πρωτοπορία της Anna Halprin

Η γαλλική εφημερίδα Le Monde αποχαιρέτισε χθες τη σπουδαία Αμερικανίδα χορογράφο Anna Halprin, πρωτοπόρο της χορευτικής περφόρμανς και του μεταμοντερνισμού στον σύγχρονο χορό, που έφυγε από τη ζωή στις 25 Μαΐου, σε ηλικία 100 ετών. Η ανακοίνωση του θανάτου της έγινε από την κόρη της, Daria Halprin, μέσω Facebook, και έκτοτε κάνει τον γύρο του διαδικτύου, συγκινώντας όλους εκείνους που τους άγγιξε τόσο η ζωή όσο και το έργο της.

Γεννημένη στις 13 Ιουλίου του 1920 στο Ιλινόις, κόρη Εβραίων μεταναστών που εγκατέλειψαν τη Ρωσία για να γλιτώσουν από τα πογκρόμ, ξεκίνησε να πειραματίζεται με τον "ελεύθερο" χορό της εποχής της, επηρεασμένη από το πνεύμα και τους αυτοσχεδιασμούς που διέπνεαν την παρακαταθήκη που είχε αφήσει πίσω της η Ισιδώρα Ντάνκαν.

Πρωτοπορία με βάση την Καλιφόρνια

Ως καλλιτέχνιδα, έδρασε με βάση της την Καλιφόρνια, ξεκινώντας να δίνει παραστάσεις ήδη από τη δεκαετία του 1950 εκεί και όχι στη Νέα Υόρκη, την πόλη στην οποία αργότερα χτύπησε η "καρδιά" του μεταμοντέρνου χορού που σάρωσε τα πάντα με τη δύναμή του.

Παρότι επηρέασε με τους αβανγκάρντ πειραματισμούς της το μεταγενέστερο του δικού της έργο των νεότερων "Νεοϋορκέζων" συναδέλφων της, όπως η Yvonne Rainer και η Trisha Brown, δεν βίωσε, τουλάχιστον στην Ευρώπη, την ίδια αναγνώριση με εκείνους.

Η αναγνώριση του έργου της άργησε μισό αιώνα

Στη Γαλλία, η πρώτη επαφή ενός μεγαλύτερου κοινού με το έργο της έγινε μόλις το 2006, με την έκθεση-ρετροσπεκτίβα Αnna Halprin a l' origine de la performance, που παρουσιάστηκε στη Λυών. Το 2009, όταν εκείνη ήταν 89 ετών, ήταν η σειρά του ελληνικού κοινού να τη γνωρίσει, καθώς στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών παρουσιάστηκε μία ιστορική της παράστασης, το Parades & Changes του 1965, σε αναδημιουργία της Γαλλίδας χορογράφου Anne Collod.

Ελληνικό Φεστιβάλ / Εύη Φυλακτού

Η Anna Halprin στις παραστάσεις που έφτιαχνε δεν ζητούσε από τους χορευτές να αντιγράψουν ό,τι τους έδειχνε. Τους έδινε μόνο οδηγίες, προκρίνοντας έναν συνεργατικό και περισσότερο δημοκρατικό τρόπο δημιουργίας, εμπλουτίζοντας το παγκόσμιο χορευτικό λεξιλόγιο με καθημερινές κινήσεις, όπως το να ντύνεται και να γδύνεται κάποιος, ανοίγοντας νέους δρόμους καλλιτεχνικής δημιουργίας. Πλέον, ο για την εποχή της ρηξικέλευθος τρόπος με τον οποίο εργάστηκε αποτελεί την πιο προσφιλή μέθοδο δημιουργίας των σπουδαίων χορογράφων της εποχής μας.

Πριν προσβληθώ από καρκίνο είχα αφιερώσει τη ζωή μου στην τέχνη, τώρα αφιερώνω την τέχνη μου στη ζωή.

Εστιάζοντας από ένα σημείο της καριέρας της και έπειτα στον κοινωνικό χορό, το 1995 συνέλαβε και σκηνοθέτησε το Planetary Dance: A Prayer For Peace, ένα χορευτικό γεγονός χωρίς περφόρμερ και χωρίς θεατές, το οποίο ερμήνευσαν ελεύθερα εκατοντάδες συμμετέχοντες, στο Βερολίνο, προς ανάμνηση της 50ης επετείου από τη λήξη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.

> Διάβασε ακόμα: Η αέναη κίνηση του Αντώνη Φωνιαδάκη

Έχοντας περάσει δύο καρκίνους, αφιερώθηκε επίσης στη μελέτη και διάδοση της χοροθεραπείας, δουλεύοντας στο πλάι ηλικιωμένων και ανθρώπων που βρίσκονταν κοντά στο τέλος της ζωής τους, προσβεβλημένοι από καρκίνο ή AIDS. Όπως είχε δηλώσει, "πριν προσβληθώ από καρκίνο είχα αφιερώσει τη ζωή μου στην τέχνη, τώρα αφιερώνω την τέχνη μου στη ζωή".

Από: Womantoc.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr