O Δημήτρης Μπίτος μας φιλεύει ένα ξεχωριστό ᾽Γεύμα᾽

Αθηνόραμα

>Παίζεις, σκηνοθετείς, είσαι ο ιδρυτής της ομάδας Ασίπκα. Ποια πράγματα μετράνε στις επιλογές σου Δημήτρη Μπίτο;
Καταρχάς, για μένα το θέατρο είναι ένα σημείο συνάντησης το οποίο βρίσκει έδαφος στο να παράγει ουσιαστικές επαφές μεταξύ των καλλιτεχνών. Το να σκηνοθετώ και να συγκροτώ μια ομάδα ανθρώπων και να βλέπω ξαφνικά το όραμά μου να υλοποιείται και να υποστηρίζεται από αυτή την ομάδα είναι ελκυστικό, ανεβάζει την αδρεναλίνη στα ύψη, γιατί θεωρώ πως η σκηνοθεσία δεν είναι κάτι άλλο παρά μονάχα να συναντιέσαι με ανθρώπους που σε αφορούν ουσιαστικά σε αυτό που κάνεις.

Σκηνοθέτης ή ηθοποιός;

Μέσα από αυτή τη συνάντησή μας δημιουργείται ένα αποτέλεσμα εντελώς καθαρό και ατόφιο. Θεωρώ ότι το να παίζω η να σκηνοθετώ είναι η ίδια παραγωγή που χρειάζεται να κάνω ούτως ώστε να υπάρξω ουσιαστικά μέσα σε έναν τέτοιο χώρο, όπως είναι το θέατρο. Δεν θεωρώ πως είμαι σκηνοθέτης ή ηθοποιός, απλώς ένας άνθρωπος που ασχολείται με το θέατρο και τον κινηματογράφο. Αγαπώ τον κινηματογράφο όσο και το θέατρο. Έχω σκηνοθετήσει 4 ταινίες στον κινηματογράφο τις οποίες έχω "κλείσει" στο ντουλάπι λόγω της αφοσίωσης που δείχνω στο θέατρο. Θεωρώ πως αυτό είναι κάπως άδικο για εμένα, γιατί αγαπώ και τα δυο εξίσου -είναι σαν το θέατρο να είναι η μαμά μου και ο κινηματογράφος ο μπαμπάς μου.

>Το "Γεύμα" της Λείας Βιτάλη μας φέρνει αντιμέτωπους με ένα βιασμό. Δύσκολο θέμα! Τι σε συγκίνησε και θέλησες να το σκηνοθετήσει;
Δε νομίζω ότι είναι θέμα συγκίνησης ή ευαισθησίας τόσο, όσο αφύπνισης. Θεωρώ ότι το "Γεύμα" της Λείας Βιτάλη είναι ένα έργο το οποίο δείχνει καθαρά στον καθρέφτη ποσό αμέτοχος και επικίνδυνος μπορείς να γίνεις, όταν δεν αντιδράς απέναντι σε γεγονότα και καταστάσεις που πλήττουν με βαρβαρότητα τους συνανθρώπους σου. Δεν είναι τόσο ο βιασμός που πραγματεύεται το έργο, αλλά ότι κανείς δεν μιλάει, κανείς δεν αντιδρά, κανείς δεν φωνάζει, κανείς δεν ασχολείται.

Αυτή η παραίτηση των αισθημάτων, η ευθυνοφοβία, η ευκολία στο "να κλειστώ στο καβούκι μου κι ας καίγονται οι δίπλα μου" είναι κάτι που γενικότερα στην ζωή μου με κάνει να εξεγείρομαι, να διαμαρτύρομαι, να αντιδρώ και να κραυγάζω. Γι’ αυτό θέλησα να ανεβάσω αυτό το έργο. Η παράστασή μου είναι μια καταγγελία σε κάθε μορφή βίας. Είναι απίστευτο, διανύοντας τον 21ο αιώνα, υποσυνείδητα να έχουμε την αίσθηση ότι κάτι κουβαλάμε από τον Μεσαίωνα.  Ο Μεσαίωνας δεν έχει φύγει ακόμα, είναι εδώ, φωλιάζει μέσα μας. Κοιμάται και ξυπνάει μονάχα για να φάει, σαν το ζώο. Πρέπει να βάλουμε ένα τέλος σε αυτή την ανθρωποφαγία, σε αυτό το εύκολο πλήγωμα που μπορεί ο καθένας να προκαλέσει στον συνάνθρωπό του. Τέλος. Ως εδώ. Φτάνει.

Η συνέχεια στο Athinorama.gr
 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr