Ο Πέτρος Ιακωβίδης και η τέχνη του να κάνεις σουξέ

Αυθεντικός, άμεσος, ταλαντούχος. Πάνω απ' όλα, όμως, ένας καλλιτέχνης με το μυαλό μέσα στο κεφάλι του, που γνωρίζει από timing. Ο Πέτρος Ιακωβίδης είναι το επόμενο αστέρι που ήδη λάμπει στον ουρανό του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού. Δηλώνει –και φαίνεται– απολύτως έτοιμος για το επόμενο βήμα. Πριν από αυτό, μιλά στο Esquire για όσα καθόρισαν την έως τώρα πορεία του και συνεχίζουν να το κάνουν.

Φωτογραφίες: Κώστας Αυγούλης / Styling: Χάρης Άνθης

Σε ποια ακριβώς φάση σε πετυχαίνουμε αυτή την περίοδο;

Είναι μια εποχή πάρα πολύ δημιουργική για μένα. Νιώθω εξαιρετικά χαρούμενος που έχω ξεκινήσει σε έναν νέο χώρο (ex Frangelico). Ξέρεις, είναι πολύ σημαντικό να σου δείχνουν εμπιστοσύνη σε έναν ιστορικό χώρο για την αθηναϊκή νύχτα. Οπότε αντιλαμβάνεσαι πόσο όμορφο είναι αυτό για μένα. Γενικά, είναι μια περίοδος που στη ζωή μου είμαι ευτυχισμένος και θα τολμούσα να πω πως όλα είναι καλά.

Πώς ακριβώς θα χαρακτήριζες αυτή τη συνεργασία; Αλλά και εκείνη με την Panik Records;

Όσον αφορά το μαγαζί, θα πω πως κάθε νέα αρχή φέρνει νέες υποχρεώσεις και ρίσκα. Μην ξεχνάς πως μιλάμε για ένα πραγματικά ιστορικό μαγαζί, επαναλαμβάνω. Έχω δουλέψει ξανά, όμως, πριν από πολλά χρόνια στον ίδιο ακριβώς χώρο και κατά κάποιον τρόπο τον νιώθω δικό μου, αισθάνομαι οικεία. Τώρα, στο πεδίο της Panik, την ένιωσα από την αρχή σαν οικογένειά μου.

Υπήρξαν αρκετοί άνθρωποι σε αυτήν, που από την πρώτη στιγμή στάθηκαν δίπλα μου και με έκαναν να νιώσω όμορφα, όπως ο Γιώργος Αρσενάκος, η Σοφία Μπεκιάρη, ο Παναγιώτης Σίμος και πολλοί ακόμη. Είναι πολύ σημαντικοί αυτοί οι άνθρωποι, κι αυτό γιατί συνηθίζουμε να κοιτάμε μόνο τον καλλιτέχνη που βγαίνει μπροστά και όχι όλους εκείνους που τον στηρίζουν, για να είναι η εικόνα του –με κάθε έννοια– αυτή που ακριβώς πρέπει.

Και ποια είναι εκείνα τα κριτήρια που οφείλει να πληροί κανείς για να συνεργαστείτε; Τι είναι εκείνο που μετρά περισσότερο;

Είναι ένα αποτέλεσμα πολλών παραγόντων. Μου αρέσει γενικά να δουλεύω με ανθρώπους που τους νιώθω κοντά άμεσα. Που έχουμε κοινές αρχές, κοινές αξίες και ίσως αυτό να είναι κάτι που φαίνεται από την αρχή. Εκτιμώ απεριόριστα την ειλικρίνεια, να σου λένε την αλήθεια, όποια κι αν είναι αυτή. Δεν μπορεί, δεν γίνεται να τα κάνεις όλα τέλεια, και κάποιες στιγμές είναι απαραίτητο να σου το τονίζουν αυτό.

Έπειτα, μετρά πολύ να έχεις κοινό όραμα, να μπορούν να εξελιχθούν και να προχωρούν μαζί σου, όπως κι εσύ θα κάνεις το ίδιο μαζί τους. Να συμβαδίζουμε. Πάνω από όλα όμως, θέλω να συνεργάζομαι με καλούς χαρακτήρες. Με καλά παιδιά. Βοηθά στο να λυθούν όλα τα προβλήματα που προκύπτουν. Και πίστεψέ με, στον χώρο δημιουργούνται αρκετά συχνά τέτοια.

Αυτό ισχύει και για τις προσωπικές και φιλικές σου σχέσεις;

Πάντοτε. Στην καθημερινότητά μου, στη ζωή μου, λειτουργώ ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Έχω τέτοιους ανθρώπους στη ζωή μου. Είναι ιδανικό για μένα να μου συμπεριφέρονται όπως ακριβώς τους συμπεριφέρομαι. Καμιά φορά αυτό δεν συμβαίνει ωστόσο, και είναι φυσιολογικό. Ο καθένας έχει την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του. Κοιτάζω όμως πάντοτε να δημιουργείται ένα κλίμα αγάπης. Ξέρω πως χρησιμοποιώ συχνά τη λέξη "αγάπη" και τα παράγωγά της, αλλά είναι σημαντικό για μένα να πηγαίνουμε προς τα εκεί.

Θα σε πάω λίγο πίσω τώρα. Πότε ακριβώς συνειδητοποίησες πως θα ακολουθήσεις αυτόν τον δρόμο; Πότε κατάλαβες πως θα παντρευτείς το τραγούδι;

Αν σου πω πως ίσως αυτό να ισχύει από πάρα πολύ μικρή ηλικία, σχεδόν από μωρό, πιθανότατα να απορήσεις ή να γελάσεις. Ούτε εγώ το θυμάμαι, αλλά υπάρχουν βίντεο που με τραβούσε ο πατέρας μου και τα έβλεπα αργότερα, όπου έπαιζα με μουσικά όργανα ή έκανα ότι παίζω με αυτά – ξέρεις, ψεύτικα τύμπανα, πλαστικές κιθάρες, πλήκτρα για παιδιά και άλλα.

Στην πορεία, στο δημοτικό, αντιλήφθηκα πως μου αρέσει. Προς Θεού, δεν φανταζόμουν ότι θα τραγουδάω σε πίστα ή κάτι τέτοιο, αλλά μου άρεσε. Επίσης, ο πατέρας μου έχει βίντεο με εμένα και την αδελφή μου να τραγουδάμε και, γενικά, να κινούμαστε γύρω από τη μουσική. Φάνηκε λοιπόν από νωρίς. Πλησιάζοντας προς την ενήλικη ζωή, ήταν κοντά στο γυμνάσιο που ξεκίνησα να τραγουδάω. Σκέψου πως ήμουν πρώτη γυμνασίου όταν πρωτοανέβηκα σε σκηνή νυχτερινού κέντρου στην Καβάλα. Τότε, άρχισα να το βλέπω πιο σοβαρά και είπα "ναι, αυτό θέλω να κάνω".

Μικρό παιδί. Δεν σε φόβιζε η νύχτα;

Όχι, ποτέ. Υπήρξα τυχερός. Ήμουν ο εαυτός μου, ήμουν προσεκτικός. Είχα και τον πατέρα μου διαρκώς δίπλα μου, που με βοηθούσε να έχω πάντοτε το μυαλό μου μέσα στο κεφάλι μου. Μέχρι τα 18 μου, που έφυγα από το σπίτι για να πάω στη Θεσσαλονίκη να τραγουδήσω, ήταν εκεί, συνέχεια.

Οι γονείς σου είχαν/ έχουν κάποια σχέση με τη μουσική;

Αν το δεις κάπως αφαιρετικά, ναι. Ο παππούς μου –από την πλευρά της μητέρας μου– συνήθιζε να τραγουδά και η μητέρα μου το ίδιο. Καλές φωνές, τις οποίες χρησιμοποιούσαν για να τραγουδούν στο σπίτι, μη φανταστείς επαγγελματικά ή κάτι τέτοιο. Του πατέρα μου του άρεσε, αλλά ποτέ δεν είχε ασχοληθεί με τη μουσική, ήταν πιο πολύ του ποδοσφαίρου – που είναι και η άλλη μου μεγάλη αγάπη.

Ποιες είναι οι αξίες που σου κληροδότησαν οι γονείς σου; Ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που θα εφάρμοζες κι εσύ στη δική σου οικογένεια, κάποια στιγμή;

Υπάρχουν πολλά πράγματα που κατάλαβα απόλυτα καθώς μεγάλωνα. Ένα σπουδαίο πράγμα είναι πως ποτέ, μα ποτέ, δεν είδα τους γονείς μου να δημιουργούν εντάσεις·  υπήρχε πάντα ψυχραιμία και αγάπη. Είχαν τον τρόπο τους, μας μιλούσαν αρκετά, ήταν αυστηροί, με τις δικές τους αρχές. Ειδικά με τον πατέρα μου είχαμε χτίσει μια σχέση φιλίας, τον έβλεπα σαν να είμαστε κοντά στην ηλικία.

Ήξερε πως θα κάνω λάθη –γιατί αυτό είναι το φυσιολογικό–, αλλά πάντα το συζητούσαμε. Και με άφηνε να κάνω λάθη, για να μάθω. Όταν κάποια στιγμή κάνω οικογένεια, θα ήθελα να μοιάσω στον πατέρα μου, να πλησιάσω όλα αυτά που έκανε για μένα, με τον τρόπο που τα έκανε.

Και η σχέση σου με την αδελφή σου, Μορφούλα, ποια είναι, μιας και βρίσκεται και αυτή στον χώρο;

Θα τη χαρακτήριζα τέλεια. Έχουμε μια φανταστική σχέση και είναι από τα σημαντικότερα άτομα που έχω στη ζωή μου. Μοιραζόμαστε τα πάντα, περνάμε αρκετές ώρες μαζί και στηρίζουμε απόλυτα ο ένας τον άλλον.

Εκπροσωπείς μια νέα γενιά λαϊκών τραγουδιστών. Ποια πιστεύεις πως είναι τα χαρακτηριστικά της;

Υπάρχουν αλλαγές, όχι τόσο μεγάλες όμως όσο θα φανταζόταν κανείς. Έχουν αλλάξει σίγουρα τα ακούσματα, αλλά αυτό είναι λογικό. Θεωρώ πως η γενιά μου υπηρετεί σωστά το λαϊκό τραγούδι, με πολλές ωραίες φωνές, από εκείνες που θα χαρακτήριζε κανείς λαϊκές.

Έχει αλλάξει περισσότερο η εικόνα, ο τρόπος που παρουσιαζόμαστε και που παρουσιάζουμε τα τραγούδια μας, η σκηνική παρουσία, σίγουρα. Ίσως και οι χώροι όπου συμβαίνει όλο αυτό. Κατά κάποιον τρόπο, υπάρχει μία μοντέρνα προσαρμογή, στην εποχή μας πάντοτε. Φαίνεται κάπως διαφορετικό, αλλά στην ουσία δεν είναι.

Έχεις ουσιαστικά ξεκινήσει από τη Θεσσαλονίκη. Τι διαφορές έχει η εκεί νυχτερινή διασκέδαση σε σχέση με της Αθήνας;

Νομίζω πως είναι λίγο μύθος αυτό, ξέρεις, για τη νυχτερινή ζωή της Θεσσαλονίκης. Και στις δύο περιπτώσεις ο κόσμος περνά πολύ καλά, απλά το κάνει με τρόπο διαφορετικό. Έχουν άλλα στοιχεία σαν πόλεις και αυτό αποτυπώνεται και στο κομμάτι της διασκέδασης. Ίσως η Θεσσαλονίκη να χορεύει λίγο παραπάνω, να αγαπά τα πιο "βαριά" ακούσματα, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με το πώς διασκεδάζει κανείς· εξαρτάται από αυτό που ακούς κάθε φορά.

Εδώ και αρκετό καιρό, γράφεις κομμάτια για άλλους καλλιτέχνες, πολλά εκ των οποίων έχουν γίνει επιτυχίες. Είναι θέμα απόφασης να βγεις πιο μπροστά και εσύ, στο προσκήνιο;

Νομίζω πως όλα πρέπει να συμβαίνουν στην ώρα τους, είναι σημαντικό το timing. Είναι πολύ μεγάλη τιμή που έχουν πει τραγούδια μου η Νατάσα Θεοδωρίδου, ο Κωνσταντίνος Αργυρός και άλλοι καλλιτέχνες. Έκανα τις συνεργασίες μου σε κάθε επίπεδο, πήρα πολλά πράγματα και εμπειρίες και απλά περίμενα τη σειρά μου. Δεν ήθελα να βιαστώ, να κάνω πιο γρήγορα κάτι τέτοιο. Και είμαι απολύτως καλά με αυτό. Ήταν σαν να μου τον έδειξε η ίδια η πορεία έως τώρα τον δρόμο.

Πώς αποφασίζεις ότι θα κρατήσεις ένα τραγούδι για να το ερμηνεύσεις εσύ ή θα το δώσεις σε κάποιον συνάδελφό σου;

Δεν θα έλεγα πως υπάρχουν κάποια κοινά κριτήρια κάθε φορά. Μου αρέσει να γράφω, γενικά. Έχει συμβεί να πίνουμε καφέ με τη Νατάσα ή τον Κωνσταντίνο, που προανέφερα, και να μου ζητήσουν να τους βάλω να ακούσουν κάτι που έγραψα. Αν τους αρέσει, δεν έχω κανένα πρόβλημα να το ερμηνεύσουν. Αν πάλι νιώσω πως κάτι θα ήταν ιδανικό να βγει από εμένα το επόμενο διάστημα, τότε αυτό συμβαίνει.

Τι χρειάζεται ένα κομμάτι σήμερα για να γίνει σουξέ;

Μακάρι να μπορούσα να σου πω ότι κατέχω απόλυτα τη γνώση για κάτι τέτοιο (γέλια). Δεν είμαι και τόσο βέβαιος πως κάποιος είναι σίγουρος ότι έχει γράψει ή πει μια τεράστια επιτυχία. Συνήθως το διαπιστώνει όταν αυτό συμβεί. Η δική μου τακτική είναι απλή: όταν γράφω ή όταν ερμηνεύω, βάζω σε αυτό που κάνω όλη μου την καρδιά, την ψυχή. Και εικόνες που έχω δει, καταστάσεις που έχω βιώσει. Το κάνει πιο οικείο σε όλους.

Σαν να τα λέω σε φίλους, σε σχέση, οπουδήποτε. Αν ταυτιστεί και το κοινό, ακόμη καλύτερα. Ίσως είναι ένας συνδυασμός του ταλέντου με το τι γίνεται γύρω σου. Και όλο αυτό να το προσαρμόσεις σε κάτι εύηχο και πιασάρικο. Ναι, μάλλον, είναι όλα αυτά μαζί.

Θεωρείς τον εαυτό σου περισσότερο δημιουργό ή τραγουδιστή;

Τραγουδιστής, ξεκάθαρα. Αυτό νιώθω και αυτό είμαι. Σίγουρα αγαπώ και τη δημιουργία αλλά το τραγούδι είναι άλλο πράγμα. Υπάρχει αυτή η ξεχωριστή σύνδεση με τον κόσμο που τη λατρεύω. Η αγάπη και το χειροκρότημα σε ενεργοποιούν, σε κινητοποιούν να γίνεις καλύτερος. Κάθε πρωί φεύγω γεμάτος από το μαγαζί, γνωρίζοντας πως έχω κάνει κάποιους ανθρώπους να περάσουν καλά, όλοι μαζί.

Νιώθεις πως έχεις αγγίξει την απόλυτη επιτυχία έως τώρα; Ή έστω πως την έχεις προσεγγίσει;

Όχι, αυτό δεν ισχύει έως τώρα. Δεν νομίζω πως υπάρχει και απόλυτη επιτυχία για έναν άνθρωπο που κάνει αυτή τη δουλειά. Είναι σαν τα σπορ. Όταν κάνεις πρωταθλητισμό, θέλεις διαρκώς να εξελίσσεσαι, να έχεις συνέχεια. Αν επαναπαυτείς, θα χάσεις πόντους. Ή θα μείνεις στάσιμος.

Γνωρίζοντας πως έχεις αρκετές φιλίες στον χώρο, δεν έχεις εντοπίσει ανταγωνισμό; Ή ακόμη και ζήλια;

Όπως και σε κάθε άλλο χώρο, αυτά είναι πράγματα που προκύπτουν. Είναι αδύνατο να μη συμβεί κάτι τέτοιο. Άνθρωποι είμαστε. Δεν γνωρίζω αν συνέβαινε περισσότερο στο παρελθόν. Εγώ από την πρώτη στιγμή υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως θα προχωρήσω με τον τρόπο μου, με το "καλό" που λένε.

Δεν μου αρέσουν ούτε η ένταση ούτε η φασαρία. Έτσι είμαι και ως άνθρωπος, έτσι και ως επαγγελματίας καλλιτέχνης, Αλήθεια σου λέω, προτιμώ να επικεντρώνομαι στην καλή πλευρά των ανθρώπων. Δεν είχα ποτέ κάποιο πρόβλημα, αλλά αν προκύψει ποτέ κάτι τέτοιο, θα το εξετάσω και –κατά πάσα πιθανότητα– θα το προσπεράσω.

Ο κόσμος έρχεται σ' εσένα για να διασκεδάσει. Εσύ πού πας για να διασκεδάσεις, για να χαλαρώσεις;

Ασφαλώς και επισκέπτομαι μαγαζιά όπου τραγουδούν συνάδελφοί μου, είναι κάτι που απολαμβάνω. Λατρεύω επίσης να παρακολουθώ σπορ, ειδικά ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Και στον κινηματογράφο πηγαίνω αρκετά. Αλλά –για να σου πω την αλήθεια– ακόμη κι όταν βρίσκομαι στο στούντιο, διασκεδάζω. Περνάω καλά και αισθάνομαι τυχερός που κάτι τέτοιο συμβαίνει στη δουλειά μου.

Τι περιμένεις και τι εύχεσαι για το μέλλον;

Υγεία, φίλε. Υγεία. Αν την έχεις, κάνεις τα πάντα.

Ακολούθησε το Esquire σε Facebook, Instagram και Twitter.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr