Όλα όσα έμαθε η ζωή στον Harvey Keitel

Ο Harvey Keitel ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των ηθοποιών που ουσιαστικά προσωποποιεί την εξέλιξη του παγκόσμιου κινηματογράφου, έχοντας λειτουργήσει καταλυτικά στη διαμόρφωση της ιστορίας του. Όπως επίσης και σε εκείνη, για την οποία ένα κείμενο μόνο δεν είναι αρκετό για να αποτυπωθούν πλήρως όλα τα παραπάνω. Γεννημένος σαν σήμερα στις 13 Μαΐου του 1939 από Εβραίους γονείς - από Ρουμάνα μητέρα και Πολωνό πατέρα- που δεν είχαν καμία σχέση με τον καλλιτεχνικό χώρο, αποφάσισε στα 17 του να καταταχθεί στους πεζοναύτες. Το 1958 μάλιστα, στο πλαίσιο των καθηκόντων του, βρέθηκε να υπηρετεί τις Η.Π.Α σε αμερικανική επιχείρηση στο Λίβανο, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στη χώρα. Επιστρέφοντας και μέχρι να ασχοληθεί με την υποκριτική, εργάστηκε για αρκετά χρόνια ως στενογράφος. 

Τι ακριβώς τον οδήγησε να σπουδάσει ηθοποιός δεν έχει διευκρινιστεί, ωστόσο το ντεμπούτο του το έκανε σε Off-Broadway παραγωγές, μέχρι να περάσει από οντισιόν για τον Martin Scorsese που αναζητούσε τον πρωταγωνιστή του για το Who's That Knocking at My Door του 1967. Η χημεία τους ήταν μοναδική, ο Keitel κέρδισε το ρόλο, αλλά και την εμπιστοσύνη του σκηνοθέτη που έκτοτε συνέχισε να εμπιστεύεται στα πρότζεκτς του. Η συνέχεια στην καριέρα του είναι λίγο πολύ γνωστή, ωστόσο δεν παύει να μας εντυπωσιάζει το γεγονός ότι καμία από τις υποψηφιότητές του για Oscar δεν έχει "μεταφραστεί" σε βράβευση. 

Πόσω μάλλον όταν στο ενεργητικό του έχει τίτλους ταινιών όπως τα πασίγνωστα Mean Streets (1973), Taxi Driver (1976), The Last Temptation of Christ (1988), Thelma & Louise (1991), Bugsy (1991) Reservoir Dogs (1992), Bad Lieutenant (1992), The Piano (1993), Pulp Fiction (1994), Cop Land (1997), The Grand Budapest Hotel (2014) και The Irishman (2019). 

Όπως και να έχει, ο ίδιος είχε μιλήσει στο βρετανικό Esquire τον Ιανουάριο του 2016, καταθέτοντας τα δικά του μαθήματα ζωής και εμείς, λόγω της ημέρας, είμαστε εδώ για να στα θυμίσουμε.

Τα μαθήματα ζωής του Harvey Keitel

> Δεν είμαι καλός χορευτής αλλά η γυναίκα μου νομίζει ότι είμαι μερικές φορές. Παρακολούθησα μαθήματα χορού προτού ξεκινήσω την υποκριτική. Γελούσα τόσο πολύ που πολύ δύσκολα μπορούσα να σταθώ γιατί αισθανόμουν τόσο βλάκας. 

> Όταν αντιμετωπίσεις μία καταιγίδα μπορείς να το ξανακάνεις. Αυτό δε σημαίνει ότι δε νιώθεις φόβο και αμφιβολίες και όλα αυτά τα πρωτοφανή συναισθήματα, αλλά πρέπει να συνεχίσεις αυτήν την προσπάθεια. Πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να υποφέρεις. 

Cynthia Macadams/The LIFE Images Collection/Getty Images

> Μεγάλωσα στο Μπρούκλιν, στη Νέα Υόρκη. Είχα ένα μικρό κλουβί για περιστέρια όταν ήμουν μικρός και έκλεβα τα περιστέρια των άλλων. Ο πατέρας μου έφτιαχνε καπέλα. Η μητέρα μου δούλευε σε ένα κυλικείο. Εγώ παράτησα το σχολείο στα 16 και εκείνοι συγχύστηκαν πάρα πολύ. 

> Η πραγματική φιλία στην οποία μπορείς να βασιστείς στον άλλον και αυτός σε εσένα είναι μία πανίσχυρη δύναμη. Το σέβομαι πιο πολύ από όλα αυτό. 

> Η πειθαρχία της ψυχοθεραπείας με βοήθησε να τα βρω με τον εαυτό μου. Αυτό έγινε πολλά χρόνια πριν. 

> Αν αισθάνομαι ακόμα δυνατός σωματικά; Ναι. Θέλεις να σου σπάσω τα δόντια για να στο αποδείξω; Τρώω σωστά, ασκούμαι και δεν κάνω καταχρήσεις. Προσέχω τον εαυτό μου. 

> Από πού πρέπει να αρχίσει, κάποιος που δεν έχει δει καμία από τις ταινίες μου; Δεν το σκέφτηκα ποτέ αυτό. Ούτε τώρα μπορώ να το σκεφτώ. Δεν το παίζω ντροπαλός. Ίσως έλεγα διάβασε καλύτερα αντ᾽αυτού ένα καλό βιβλίο. Το αγαπημένο μου είναι το Adam, Eve, and the Serpent από την Elaine Pagels.

> Αυτό που με νευριάζει είναι να μιλάει κάποιος πίσω από την πλάτη μου, και αυτό περιλαμβάνει πολλά.

> Πάντα υπάρχει χώρος για βελτίωση. Παντού. Εννοώ, όχι μόνο στο πλαίσιο του να είμαι ένας τίμιος άνθρωπος ή πιστός ή συμπονετικός και ανεκτικός. Αυτό δεν έχει αλλάξει εδώ και χρόνια και δεν πρόκειται να αλλάξει. Θα μπορούσα να είμαι περισσότερο υπομονετικός. 

> Όταν ήμουν μικρός, τραύλιζα. Ακόμα τραυλίζω, αλλά πολύ λιγότερο. Τότε ήταν πολύ έντονο. Με τον καιρό εξασθένισε στο μεγαλύτερο κομμάτι του. Τώρα μοιάζει σα να επανέρχεται λιγάκι. Ίσως επειδή είμαι τόσο κουρασμένος. Δεν εννοώ μόνο τώρα, αλλά τα τελευταία χρόνια. 

> Το να μεγαλώνεις είναι ευχαρίστηση. Δεν είσαι νεκρός. Τι πιστεύω ότι συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Κανένα πρόβλημα. Αν καταλάβεις αυτήν την απάντηση, τότε εξήγησέ την και σε μένα. 

> Η πατρότητα μου έδωσε να καταλάβω ότι ήμουν έτοιμος για αυτήν. Δεν το ήξερα μέχρι εκείνη τη στιγμή. Λέω σε όλους ότι πρέπει να κάνουν παιδιά. Ποτέ δεν είναι αργά. 

Michael Tighe/Donaldson Collection/Getty Images

> Αν ήταν ποτέ του γούστου μου η κοκαΐνη; Δε θα το συζητήσω αυτό. Δε θα το συζητήσω γιατί είναι κάτι που μπορεί να τεθεί ως ερώτηση σε ένα διάστημα ερωταπαντήσεων όπως αυτό. Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα και πρέπει να συζητηθεί με σοβαρό τρόπο με σοβαρούς ανθρώπους σε σοβαρό περιβάλλον. Είτε είναι κοκαΐνη, μαριχουάνα, αλκοόλ ή όποια άλλα ναρκωτικά κυκλοφορούν σήμερα, είναι σοβαρό. Πολύ σοβαρό. 

> Οι χαρακτήρες που παίζω έχουν την απαίσια συνήθεια να με ακολουθούν. 

> Αν πω ότι είμαι αισιόδοξος, ίσως μοιάσω με βλάκα. Αν πω ότι δεν είμαι, τότε θα μοιάζω με κυνικό. Ίσως είμαι και τα δύο. 

> Κατατάχθηκα στο ναυτικό όταν ήμουν 17. Δημιούργησαν ειδική ταυτότητα για μένα. Αισθανόμουν ότι μπορούσα να ανταποκριθώ σε μια πρόκληση και να αντέξω μέχρι να ολοκληρώσω την εν λόγω δράση. Μου χάρισε το σκεπτικό να βοηθάω άλλους ανθρώπους και την αίσθηση της συντροφικότητας. Μια αίσθηση υπερηφάνειας επίσης. Πέρασα τρία χρόνια στους πεζοναύτες. Έφυγα επειδή μου έλειπε η μητέρα μου. Πραγματικά. Μου έλειπε το σπίτι μου. 

> Φυσικά, είναι γελοίο να μετανιώνεις. To μόνο πράγμα για το οποίο θα μετάνιωνα θα ήταν αν δεν ήξερα τι είναι η μετάνοια. 

> Ο "κινηματογραφικός αστέρας" είναι ένας ωραίος όρος γιατί είναι ποιητικός και παραμυθένιος, αλλά δεν έχει καμία αλήθεια μέσα του. 

> To ανθρώπινο είδος μπορεί να γίνει γελοίο για τη θρησκεία. Αυτή η ιδέα ότι η θρησκεία μου συνδέεται με το Θεό και η θρησκεία σας όχι, δε φαίνεται παράλογη. Θυμάμαι ότι αισθάνθηκα έτσι ενόσω μεγάλωνα, ότι η θρησκεία μου ήταν ξεχωριστή και κάθε άλλη θρησκεία δεν ήταν. Έχοντας μεγαλώσει, ξέρω τι ξέρω και ακολουθώ το μονοπάτι της επιθυμίας να έχω συναίσθηση, να ξέρω τι δεν ξέρω, αλλά υπάρχει η λογική. Μπορώ να πω ότι υπάρχει μόνο ένα Θεός και αυτό είναι το θεϊκό. Μεγάλωσα ως Εβραίος. Τώρα η θρησκεία μου είναι να κάνω το σωστό.

Charles Eshelman/FilmMagic

> Ενδέχεται να τα εκθειάζω επειδή είναι παρελθόν, αλλά τα 70s έμοιαζαν πολύ σπουδαία εποχή. Τώρα τα πράγματα μου φαίνονται πιο υποβαθμισμένα από ότι ήταν τότε. Εννοώ πως και τότε υπήρχε ανηθικότητα και εξαχρείωση αν θέλεις, αλλά επίσης υπήρχε και το πνεύμα του Woodstock και του να μη βρίσκεις το σωστό κορίτσι αλλά να γίνεσαι εσύ ο σωστός άνθρωπος.

> Ένας ηθοποιός δεν κάνει τον εαυτό του να κλαίει ή να γελάει. Ένας ηθοποιός δεν είναι ποτέ γυμνός σε μία σκηνή. Ποτέ κανένα από αυτά τα πράγματα. Ένας ηθοποιός παίζει μία σκηνή με τον καλύτερο τρόπο που ξέρει, με τον πιο ουσιαστικό τρόπο που μπορεί συνοψίσει το νόημα του τι συμβαίνει. Ό,τι βγαίνει από αυτό λειτουργεί στην υπηρεσία του να φέρει μια στιγμή αλήθειας στη σκηνή.

> Κανείς δε μπορεί να με κριτικάρει τόσο αυστηρά όσο εγώ κριτικάρω τον εαυτό μου. 

> Είχα μία απέχθεια για τα χρήματα γιατί ήταν τόσο μεγάλη ταλαιπωρία μεγαλώνοντας. Είχαμε πάντα λογαριασμούς, εκείνο ή το άλλο. Έτσι, όταν όλοι ανησυχούσαν τόσο πολύ για τα χρήματα, ενώ εγώ ανησυχούσα για την επιβίωση και τις σχέσεις, είπα, "Ω, γ@$#&* τα λεφτά". Αν ένας φίλος μου πήρε ένα νέο αυτοκίνητο, είχα αυτήν τη συνήθεια να το φτύνω. Θύμωναν τόσο πολύ μαζί μου.

> Αν θέλεις να κάνεις καλή πρώτη εντύπωση στις γυναίκες, μη δαγκώνεις τα νύχια σου.

> Κατά τη διάρκεια μιας νυχτερινής πολεμικής άσκησης στους πεζοναύτες, ήμασταν έξω σε ένα χωράδι. Ήταν πολύ σκοτεινά. Δεν μπορούσες να δεις το χέρι σου μπροστά από το πρόσωπό σου. Υπήρχαν μερικές εκατοντάδες από εμάς, μόλις είχε ολοκληρωθεί το εντατικό πρόγραμμα άσκησης στο νησί Parris (στη Νότια Καρολίνα). Ήμουν τρομαγμένος. Ξαφνικά αυτή η φωνή ακούστηκε: "Όλοι φοβάστε το σκοτάδι."  Ήμουν έκπληκτος. Στο βάθος υπήρχε ένας εκπαιδευτής που στεκόταν πάνω σε μια πλατφόρμα, με τη σιλουέτα του να διαγράφεται από το φεγγάρι. Σκέφτηκα, "Πώς στο διάολο ξέρει ότι φοβάμαι; Δεν μπορεί ούτε να με δει!" Ντρεπόμουν που είδε τον φόβο μου. Τότε είπε, "Θα σας διδάξουμε πώς να ζείτε στο σκοτάδι, ώστε να μην φοβάστε πλέον."

> Δε σκέφτομαι να συνταξιοδοτηθώ. Θα αποσυρθώ την κατάλληλη στιγμή. 

 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr