Ένας υπεραναλυτικός οδηγός για το φετινό Φεστιβάλ Καννών

Λένε πως οι Χρυσές Σφαίρες είναι ο προάγγελος των Oscars όσον αφορά στο κομμάτι των βραβεύσεων, ωστόσο αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, πρέπει να παραδεχτούμε ότι το Φεστιβάλ Καννών αποτελεί το εφαλτήριο για κάθε τέτοιου τύπου κινηματογραφική προσδοκία. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που έρχονται στο μυαλό μας, αλλά το πιο πρόσφατο και τρανό είναι αυτό του Bong Joon-Ho με τα Παράσιτα, που όλοι γνωρίζουμε την ξέφρενη πορεία που είχαν.

Επιστρέφοντας φέτος στις Κάννες για την 74η διοργάνωση, σε σχεδόν κανονικούς ρυθμούς -η περσινή διαδικτυακή του εκδοχή ήταν κάπως διαδικαστική- εν μέσω καλοκαιριού αυτή τη φορά, είναι λογικό να υπάρχει περισσότερη από ποτέ λαχτάρα για ένα 'παλιό καλό φεστιβάλ σα να μην πέρασε μια μέρα από την εισβολή του κορονοϊού στη ζωή μας, αλλά και προσδοκίες ότι θα μπορέσουν να 'χωρέσουν' όλες οι παραγωγές που το αξίζουν. Σαφέστατα, έχουν υπάρξει πολύ πιο περιεκτικές διοργανώσεις στο παρελθόν, ωστόσο η φετινή φέρει ευρωπαϊκό -και κυρίως γαλλικό- αέρα, όπως επίσης και ένα καλό μείγμα καινοτομιών και πασίγνωστων κινηματογραφιστών. 

Παρακάτω βρίσκεις ένα αναλυτικό ημερολόγιο έως και τις 17 Ιουλίου με την (ή τις) επικρατέστερη ταινία της κάθε βραδιάς, εκείνης που αναμένεται δηλαδή, να γεμίσει όλα τα καθίσματα της αίθουσας.

*Spoiler alert: Μην ξαφνιαστείς, αν η φετινή 'έκπληξη' προέλθει από το Ιράν. 

>Διάβασε ακόμη: Γιώργος Λαμπρινός, ένας μοναχικός μπασίστας στον κόσμο του οσκαρικού μοντάζ

6 Ιουλίου

Εννιά χρόνια μετά το απίθανο Holy Motors, ο Leos Carax φιλοδοξεί να ταράξει και πάλι τους κινηματογραφόφιλους αυτή τη φορά με το Annette. Το νέο του δημιούργημα, είναι γυρισμένο στα αγγλικά, περισσότερο εμπορικό και δεν το παρακάνει με τους συμβολισμούς και τις αλληγορίες. Τεράστιο ατού του, οι ερμηνείες των απίθανων (έκαστος στο είδος του) Adam Driver και Marion Cotillard. 

7 Ιουλίου

Σε μία ημέρα που μονοπωλείται από ντοκιμαντέρ, ο Todd Haynes (I'm Not There) μετά τον Bob Dylan καταπιάνεται με τους Velvet Underground και όλοι περιμένουν κάτι περισσότερο από ένα συνηθισμένο αποτέλεσμα. Εκείνος είναι μία arthouse ιδιοφυία και ok, οι Velvet Underground είναι οι Velvet Underground.

Απαρατήρητη φυσικά δε θα περάσει ούτε η Charlotte Gainsbourg με το σκηνοθετικό της ντεμπούτο στο ντοκιμαντέρ Jane by Charlotte με θέμα τη μητέρα της, Jane Birkin. 

8 Ιουλίου

Ο Tom McCarthy σκηνοθετεί τον Matt Damon στο Stillwater, την ιστορία ενός πατέρα που ταξιδεύει από την Αμερική στη Μασσαλία επειδή η κόρη του μπήκε φυλακή. Ναι καλά διάβασες, ο Matt Damon στο Φεστιβάλ των Καννών. Αυτό κι αν είναι έκπληξη. 

Παράλληλα, η ταλαντούχα και κυρίως ανατρεπτική Andrea Arnold (Wasp, Fish Tank, American Honey) παρουσιάζει το φιλόδοξο Cow, μία ταινία με πρωταγωνίστριες δύο αγελάδες. 

9 Ιουλίου

Η ταινία που όλοι περιμένουν φέτος είναι το Blessed του Paul Verhoeven. Ο σκηνοθέτης που ξεκίνησε στην Ολλανδία με τολμηρή γραφή, έδωσε ένα πολύ πιο εμπορικό στίγμα όταν μετακόμισε στην Αμερική βάζοντας την υπογραφή του μεταξύ άλλων στα Basic Instinct, Robocop και Flesh and Blood. Η επιστροφή του στην Ευρώπη σήμανε ένα διαφορετικό, πιο ωμό εαυτό. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στο Benedetta που αφηγείται την ιστορία μιας καλόγριας του 17ου αιώνα, που ερωτεύεται μία άλλη γυναίκα σε ένα ιταλικό μοναστήρι.

Κατά τ᾽άλλα, αν έχεις δει το Waltz with Bashir, ξέρεις ποιος είναι ο ισραηλινός σκηνοθέτης Ari Folman και γιατί θα συζητηθεί το Where Is Anne Frank?.

>Διάβασε ακόμη: 10 αλήθειες για την Chloé Zhao, την απόλυτη νικήτρια των φετινών Όσκαρ

10 Ιουλίου

O Sean Penn, μετά την κατακραυγή του 2016 για το The Last Face από τα μίντια, επιστρέφει για να διορθώσει το πληγωμένο του προφίλ με την ταινία Flag Day. Θυμίζουμε ότι όταν οι δημοσιογράφοι είχαν δει στο preview το The Last Face, το είχαν 'θάψει' τόσο πολύ ώστε τα αποτελέσματα για την ταινία να είναι καταστροφικά και στη συνέχεια να αναγκαστεί το φεστιβάλ να αλλάξει τους χρόνους προβολής των ταινιών ώστε να αποτρέψει αντίστοιχα συμβάντα στο μέλλον. Πλέον οι εκπρόσωποι των μέσων βλέπουν τις ταινίες είτε ταυτόχρονα με το κοινό είτε μετά την πρεμιέρα τους. 
Στο μεταξύ, από τις under the radar του Semaine de La Critique, ήδη συζητιέται αρκετά το Piccolo Corpo της Laura Samani. 

11 Ιουλίου

Ο Nanni Moretti ήταν από εκείνους που περίμεναν τη φετινή διοργάνωση για το ντεμπούτο της ταινίας τους. Το Tre Piani ήταν έτοιμο από πέρυσι εν ολίγοις, μένει να δούμε αν ως ο μόνος Ιταλός επιμένων θα νικήσει σύμφωνα με το ρητό.

Την ίδια ημέρα, σίγουρα κάποιοι θα προτιμήσουν το Bergman Island της Mia Hansen-Love που ενδεχομένως να αποδειχθεί ισχυρή αντίπαλος όλων.

12 Ιουλίου

Την ίδια τακτική με τον Nanni Moretti ακολούθησε και ο Wes Anderson με το περίφημο The French Dispatch, δημιουργώντας ακόμη περισσότερη λαχτάρα στο κοινό για να το παρακολουθήσει. Αξίζει να σημειωθεί ότι πρόκειται για μία ταινία με ασυνήθιστο all star cast (μεταξύ άλλων οι Benicio del Toro, Adrien Brody, Tilda Swinton, Léa Seydoux, Frances McDormand, Timothée Chalamet, Jeffrey Wright, Bill Murray, Owen Wilson) για τα δεδομένα των Καννών, που κανείς δε θέλει να χάσει.

Πέρα από τον προαναφερθέντα 'κράχτη', η sci-fi εναλλακτική έρχεται από τον υπέροχα θρασύ ρώσο σκηνοθέτη, Kirill Serebrennikov και λέγεται Petrov's Flu. Βρε λες;

13 Ιουλίου

H μέρα ανήκει στον οσκαρούχο Asghar Farhadi (A Separation- 2011, The Salesman- 2016) και το νέο του δημιούργημα ονόματι A Hero. Για τους περισσότερους, ο ιρανός σκηνοθέτης είναι το μεγάλο φαβορί για το Χρυσό Φοίνικα.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ο (κατά τη γνώμη μας υπέρμετρα χαμηλών τόνων) Arnaud Desplechin, ο οποίος επιχειρεί να αποδώσει κινηματογραφικά το μυθιστόρημα του Philip Roth, Deception. Πρόκειται για μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να δείξει στο ευρύ κοινό τι μπορεί να κάνει. 

>Διάβασε ακόμη: Οι must-see ταινίες του Ιουλίου στα θερινά σινεμά

14 Ιουλίου

Ο νικητής του 2015 (Dheepan) και γενικότερα πολυβραβευμένος Jacques Audiard επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος με το Paris, 13th District που οπτικοποιεί σειρά διηγημάτων του νεοϋορκέζου γελοιογράφου Adrian Tomine.

Βέβαια, το φαβορί της ημέρας (για το Φοίνικα) ανήκει στον Sean Baker που καιρό τώρα προσπαθεί να ξεχωρίσει στο διαγωνιστικό κομμάτι των Καννών. Δεν είναι καθόλου απίθανο να το κατορθώσει με το Red Rocket.

15 Ιουλίου

Μία από τις πιο σινεφίλ ημέρες του φεστιβάλ, βρίσκει τη διπλοθεσίτισσα στη διοργάνωση, Lea Seydoux να πρωταγωνιστεί αυτή τη φορά στο δραματικό France του Bruno Dumont. Υποδύεται μία δημοσιογράφο της οποίας η ζωή αναστατώνεται μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα.
Εξίσου ενδιαφέρον φαίνεται και το The Year of the Everlasting Storm του Apichatpong Weerasethaku με την Tilda Swinton. Θυμίζουμε ότι φήμες θέλουν τον Ταϋλανδό σκηνοθέτη να απέσπασε το Χρυσό Φοίνικα το 2010 με το αμφιλεγόμενο Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives, γιατί ο τότε πρόεδρος της επιτροπής Tim Burton είχε μία διακαή επιθυμία να βραβεύσει 'κάτι περίεργο και ασυνήθιστο'. 

16 Ιουλίου

Στον love to hate για πολλούς Gaspar Noè ενδεχομένως να ανήκει η πιο 'προκλητική' ταινία για φέτος. Το Vortex με ντοκιμαντερίστικη αισθητική πραγματεύεται τη φαινομενικά συνηθισμένη ζωή ενός ηλικωμένου ζευγαριού (ο ένας εκ των δύο είναι ο καταπληκτικός Dario Argento). Την ίδια ημέρα, ο 81χρονος Marco Bellocchio παρουσιάζει το ντοκιμαντέρ Marx Can Wait που αφορά στην αυτοκτονία του αδερφού του σε ηλικία 29 ετών, για ανεξιχνίαστους μέχρι σήμερα λόγους. Παρεμπιπτόντως, στον Bellocchio θα απονεμηθεί το φετινό τιμητικό βραβείο για τη συνολική του προσφορά στον κινηματογράφο. 

17 Ιουλίου

Σπάνια κλείνει με κωμωδία το Φεστιβάλ και τούτη εδώ είναι μία από εκείνες τις ξεχωριστές φορές. Το OSS 117: From Africa with Love είναι η τρίτη παρωδία στη σειρά ταινιών του Nicolas Bedos με τον Jean Dujardin του οσκαρικού The Artist να παίζει τη γαλλική εκδοχή του James Bond. Προς απογοήτευση των σοβαροφανών, εμείς εγκρίνουμε.

 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr