Ο Nick Nolte και όλα όσα του έμαθε η ζωή

Ο Nick Nolte -που γεννήθηκε μία ημέρα σαν σήμερα, στις 8 Φεβρουαρίου του 1941 στην Όμαχα της Νεμπράσκα- φιλοξενείται στη θρυλική στήλη του Esquire και μοιράζεται μαζί μας όλα όσα του έμαθε η ζωή για τη λεπτή γραμμή που υπάρχει ανάμεσα στον καλό και τον κακό μας εαυτό.

>Το Μαλιμπού είναι βαρετό. Αν ζήσεις εδώ καμιά δεκαριά χρόνια, αρχίζουν να σου λείπουν οι εποχές. Πενήντα χρόνια εδώ έχω ζήσει μόνο έναν παγετό. Αυτό δε σημαίνει πως θα ήθελα να περάσω ένα χειμώνα στο Βορρά.

>Μου αρέσει να καλλιεργώ την τροφή μου. Πήρα μια έξυπνη απόφαση πριν από 30-40 χρόνια να φτιάξω ξύλινα μποστάνια στην ιδιοκτησία μου. Δε χρειάζεται καν να σκύβεις.

>Όταν ξυπνάω το πρωί, πλέον όλο και πιο συχνά αισθάνομαι πως το παράκανα την προηγούμενη μέρα. Σκληρός τρόπος για να ξυπνάς. Λένε πως τα γηρατειά εμφανίζονται ξαφνικά, αλλά τρέχουν γρήγορα.

>Στο καστ της ταινίας "Ο βυθός" είχε έρθει ο μεγάλος Βρετανός σκηνοθέτης Karel Reisz για να παρακολουθήσει τη δουλειά μου. Την ώρα εκείνη γυριζόταν μια σκηνή χωρίς εμένα, οπότε εγώ έπαιζα με τους πυροσβεστήρες με κάποιους ανθρώπους της παραγωγής. Ο Karel με ήθελε για την προσεχή ταινία του, όμως εγώ δεν τον γνώριζα και, όταν μας σύστησαν αργότερα, σκέφτηκα πως τα είχα θαλασσώσει μπροστά σε έναν εμβληματικό σκηνοθέτη. Ο Karel μου είπε: "Θα μου συγχωρούσες μια μικρή κριτική; Όταν δουλεύεις, δε νομίζω πως είναι καλό να ξοδεύεις χρόνο για να διασκεδάζεις τους εργαζόμενους". Από εκείνη την ημέρα διοχέτευα όλη μου την ενέργεια στην ηθοποιία και όχι σε σαχλαμάρες.

Getty Images

>Να παίρνεις ρίσκα – όλοι μιλούν γι’ αυτά. Ουδείς όμως μιλάει πραγματικά για ρίσκα. Απλώς ζεις. Αυτό αποφορτίζει τις αποφάσεις που πρέπει κάποιος να πάρει. Μία φορά αν το κάνει, οι καταστάσεις δε θα είναι δύσκολες.

>Όταν πουλούσα πλαστές ταυτότητες, δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι εγκληματούσα από πρόθεση. Οδηγούσα μια νεκροφόρα τότε και κάποια στιγμή που η μηχανή τα έπαιξε τη σπρώξαμε σε έναν γκρεμό. Προσγειώθηκε στην 9η τρύπα του τοπικού γηπέδου γκολφ με 1.000 πλαστές ταυτότητες στο εσωτερικό. Έτσι με έπιασαν. Καταδικάστηκα [1961] σε φυλάκιση 45 ετών με αναστολή. Ήταν μοιραίο. Για κάποιο λόγο έπρεπε να συμβεί.

>Μαθαίνεις μόνο μέσω της αποτυχίας. H αποτυχία σε τσιγκλάει να ψάξεις όλα τα στοιχεία που σε οδήγησαν σ’ αυτήν. Τίποτε δεν εξετάζεις όταν πετυχαίνεις κι έτσι προσπαθείς να επαναλάβεις την επιτυχία χωρίς να γνωρίζεις τι ακριβώς συνέβη.

>Τι βρίσκουν οι γυναίκες σ’ εμένα; Νομίζω, όχι πολλά. Η μητέρα μου ήταν μια δυνατή απελευθερωμένη γυναίκα, πριν από τη χειραφέτησή τους. Πίστευε στην ανεξαρτησία και τη δημιουργικότητα και μου το δίδαξε από μικρή ηλικία. Ποτέ δεν έχω έναν "τύπο" όταν είμαι με μια γυναίκα.

>Έχω μια 10χρονη κόρη και είναι θείο δώρο. Για εκείνη είναι πιο δύσκολο. Με αποκαλεί "παππού" γιατί όλοι οι γονείς των φίλων της είναι καμιά τριανταριά χρόνια νεότεροι από μένα. Ήρθε στη σωστή στιγμή, νομίζω. Έχω όλο το χρόνο και την υπομονή μαζί της. Είναι ένα πολύτιμο δώρο.

>Στο θέμα των ναρκωτικών είπα στο γιο μου πως μπορεί να πειραματιστεί, αλλά να μην περάσει αυτό το στάδιο. Όταν ήταν έφηβος, μερικοί από τους φίλους του ζούσαν μαζί μας. Εμφανίστηκε ένα δημοσίευμα στους The Malibu Times που με χαρακτήριζε "πατέρα της μαφίας του σερφ" και "νονό των ναρκωτικών" επειδή φρόντιζα τα παιδιά. Τσατίστηκα. Ήταν όλα φήμες. Δεν έκανα ποτέ σερφ και το μόνο που διοργανώναμε ήταν τακτικά πάρτι, όπως όλα τα παιδιά γουστάρουν. Πού είναι σήμερα αυτά τα παιδιά; Όλα πήγαν κολέγιο, κάποια είναι γιατροί κι ένας εργάζεται στην Apple. Ο γιος μου σπουδάζει ιατρική.

>H πιθανότητα ενός πολέμου είναι ένα χαστούκι στο πρόσωπο της ανθρωπότητας. Όμως με δεδομένο το ποιόν των προέδρων που ψηφίζουμε, δε γνωρίζω πόσο τρελοί μπορεί να είναι.

>Όλοι μας έχουμε προκαταλήψεις, αλλά δεν το ομολογούμε. Χρειάζεται σκληρή δουλειά για να τις αποβάλουμε. Η μάνα μου μας έλεγε πως μπορούμε να συζήσουμε με τους μαύρους. Κι έτσι κάναμε. Στη δουλειά της είχε νέες βοηθούς σχεδόν αποκλειστικά μαύρες.

>Μου αρέσει να διαβάζω καθημερινά και όχι για να ξεφεύγω. Διαβάζω ένα εξαιρετικό βιβλίο με τίτλο Η βιολογία του καλύτερου και του χειρότερου εαυτού του Robert M. Sapolsky (Αμερικανός νευροενδοκρινολόγος). Ασχολείται με τον εγκέφαλο και αποδομεί όλα όσα νομίζουμε πως γνωρίζουμε γι’ αυτόν. Πρέπει να ξέρεις κάποιες ορολογίες, αλλά δεν ανησυχώ γι’ αυτό– έγινα συνδρομητής στο New Scientist.

>Δεν παρακολουθώ ταινίες ούτε πηγαίνω στο θέατρο πλέον. Διοχετεύω το καλλιτεχνικό μου πάθος στο μάρμαρο. H αδελφή μου το ξεκίνησε πρώτη. Της πήρε έξι χρόνια για να λαξεύσει ένα κομμάτι μάρμαρο 30 x 30 εκ. και πάχους 15 εκ. Παίρνεις ένα κομμάτι αμερικανικό μάρμαρο ή από την Ιταλία κι αρχίζεις να το σμιλεύεις με το σφυρί και με τη σμίλη, έτσι χωρίς σχέδιο. Το κόβεις σε φλούδες και τις βάζεις στη σειρά. Είναι το παλιό καλό πλάνο: αν δε γνωρίζεις τι θες να κάνεις, απλώς ξεκινάς.

>Αν καθόμουν σε μια μηχανή του χρόνου, θα τράβαγα για το μέλλον. Να δω τις αλλαγές που το μέλλον θα φέρει. Όπως τι θα γίνει με τη γονιδιωματική τροποποίηση. Αυτή είναι μία μόνο από τις νέες γνώσεις που θα έρθουν.

>Η λέξη "απόσυρση" δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό μου. Από τι να αποσυρθώ; Από τον εαυτό μου; Εάν χρειαζόταν να εργάζομαι καθημερινά, θα ήταν θέμα. Όμως ένα εργασιακό τρίμηνο δεν είναι δύσκολο. Αντίθετα, είναι δύσκολο ένα τρίμηνο απραξίας. Χρειάζεται κάπως να γεμίζεις τις μέρες σου.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr