Όταν η Julia Roberts έγινε η πρώτη ηθοποιός που έβγαλε 20 εκατ. δολάρια για μία ταινία
Ή απλώς, όταν έσπασε το στερεότυπο των μισθών του Χόλιγουντ.
Γεννημένη στη Σμύρνη της Τζόρτζια στις 28 Οκτωβρίου 1967, η Julia Roberts ακολούθησε τον αδερφό της, Eric, στην υποκριτική, κάνοντας το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στο δράμα Satisfaction και προκαλώντας πάταγο στην αμέσως επόμενη ταινία της, Mystic Pizza που κυκλοφόρησε αργότερα το ίδιο έτος.
Η θεαματική της είσοδος βέβαια, στην Α-λίστα του Χόλιγουντ ήρθε το 1990, με το σαρωτικό τότε και διαχρονικό σήμερα, Pretty Woman. Τότε μάλιστα, ως Vivian Ward, ήταν που η Roberts κέρδισε την πρώτη της υποψηφιότητα για όσκαρ α᾽γυναικείου ρόλου. Είχε προηγηθεί μία ακόμη, β' γυναικείου ρόλου, για την ερμηνεία της στο δακρύβρεχτο Steel Magnolias το 1989.
Διαβάστε Ακόμα
Μετά από το blockbuster, The Pelican Brief, και μια σειρά ρόλων που δε στέφθηκαν από αντίστοιχη επιτυχία, η Roberts επέστρεψε στο box-office με το My Best Friend's Wedding, ενώ ακολούθησαν δύο ακόμα ρομαντικές κομεντί υψηλού προφίλ, το Notting Hill και το The Runaway Bride. Πρόκειται για ταινίες που βλέπουμε μέχρι σήμερα, αλλά σύντομα αποφάσισε να αφήσει πίσω της, για να μπορέσει να δείξει ότι το πεδίο ερμηνείας της δεν περιοριζόταν στις κομεντί. Κάπως έτσι, ήρθε η Erin Brockovich, του σκηνοθέτη Steven Soderbergh.
Στο μεταξύ, μέχρι εκείνη την εποχή, τα 20 εκατομμύρια δολάρια είχαν γίνει ο τυπικός μισθός για τους άντρες αστέρες του κινηματογράφου του Χόλιγουντ, συμπεριλαμβανομένων των Tom Hanks, Tom Cruise και άλλων πολλών. Η Roberts λοιπόν, ήταν η πρώτη γυναίκα ηθοποιός που μπόρεσε να "κατακτήσει" αυτό το ποσό.
Όπως αναφέρθηκε στο Newsweek την εποχή της κυκλοφορίας της Erin Brockovich, η Universal Pictures αρχικά ήταν απρόθυμη να πληρώσει τη Roberts 20 εκατ. δολάρια. Η τότε ατζέντισσά της, Elaine Goldsmith-Thomas, φέρεται να έπεισε το στούντιο επισημαίνοντας την αδικία των διπλών standards του Χόλιγουντ και τονίζοντας πως η Julia (και η κάθε ηθοποιός του βεληνεκούς της) άξιζε τον ίδιο μισθό με τους άνδρες σταρ του Χόλιγουντ.
Η Erin Brockovich λοιπόν, που έκανε πρεμιέρα για πρώτη φορά σαν σήμερα, στις 17 Μαρτίου του 2000, ανέβασε την Roberts ψηλά -εκεί δηλαδή που τις άξιζε- απέσπασε περισσότερα από 125 εκατομμύρια δολάρια στο αμερικανικό box office και 5 υποψηφιότητες για Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένης της Καλύτερης Ταινίας. H δε Julia, σήκωσε το χρυσό αγαλματίδιο για την ερμηνεία της. Αν μην τι άλλο, το άξιζε και με το παραπάνω.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr
Πού θα δεις τις ταινίες που πήραν τα μεγάλα βραβεία στο φεστιβάλ Βενετίας
Η αυλαία του 82ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας έπεσε στις 6 Σεπτεμβρίου και εμείς σιγά σιγά μπορούμε να ετοιμαζόμαστε για την πρεμιέρα τους στις ελληνικές αίθουσες, αλλά και σε συγκεκριμένη πλατφόρμα streaming.
Γραφει Ραφαελλα Ραλλη
Στην ταινία Nuremberg, o Russell Crowe δικάζεται ως ναζί και μάλλον πάει για Όσκαρ
Ο Russell Crowe ενσαρκώνει τον Hermann Göring στο Nuremberg και μπαίνει στο κέντρο μιας ψυχολογικής μονομαχίας με τον Rami Malek. Μια ταινία που ήδη μυρίζει Όσκαρ.
Γραφει Τιμος Σαλαμες
Στο Swiped η Lily James είναι ο θηλυκός Zuckerberg (βίντεο)
Από την εποχή του Downton Abbey στη μικρή οθόνη ξέραμε ότι το άστρο της θα λάμψει, όπως και έγινε. Αυτήν τη φορά, θα την δεις σε έναν πολύ διαφορετικό ρόλο στην εν λόγω ταινία που θα γίνει διαθέσιμη σε λίγες ημέρες στο Disney+.
Γραφει Ραφαελλα Ραλλη
Tα 7 καλύτερα mockumentaries που έγιναν ποτέ
Τα mockumentaries αποδεικνύουν ότι το χιούμορ ταιριάζει με το ντοκιμαντέρ. Από το Borat και το Best in Show μέχρι το This Is Spinal Tap, δείτε τις 10 καλύτερες επιλογές στην TV και τον κινηματογράφο.
Γραφει Γιαννης Μπελεσιωτης
Μίνως Μάτσας: Παίρνω τους βέβηλους ρυθμούς του Μάρκου, τις θεϊκές μελωδίες του Τσιτσάνη και τα βάζω στο δικό μου μουσικό σύμπαν
Με αφορμή τη συναυλία "Τα Ρεμπέτικα II + Fado, Tango & Blues" ο Μίνως Μάτσας συζητά στο "α" για τη δύναμη του ρεμπέτικου και τις μουσικές συγγένειες που ενώνουν διαφορετικούς λαούς.