Tom Hardy, ποιος να τα βάλει μαζί σου;

Βρισκόμαστε στην πρώτη στάση, καθώς ακολουθούμε τον Tom Hardy σε ένα ταξίδι αναμνήσεων, και ήδη δημιουργεί προβλήματα. Ο διαχειριστής του St. Leonard’s Court, ενός συγκροτήματος κατοικιών στο καταπράσινο προάστιο του East Sheen, εμφανίζεται στο πεζοδρόμιο για να μας ενημερώσει ότι ένας ένοικος κατέθεσε αναφορά για διατάραξη κοινής ησυχίας. Ο Hardy ξαπλώνει στη σέλα του ενόχου, μιας Triumph Thruxton, που κουβαλά έναν όχι και τόσο διακριτικό κινητήρα 1.200 κ.εκ. "Πρέπει να είναι κομματάκι δύσκολο για κάποιον που είναι ήδη σπίτι του στις τρεις η ώρα το μεσημέρι κάνοντας το απολύτως τίποτα, έτσι δεν είναι;" λέει στο διαχειριστή, ο οποίος μας έχει ήδη γυρίσει την πλάτη. Στη συνέχεια, παρακάμπτοντας το ενστικτώδες υποτιμητικό του σχόλιο, δηλώνει: "Δεν πρόκειται να ξανασυμβεί".

Από τον Eric Sullivan. Φωτογραφίες: Greg Williams

"Είμαι ο νεαρότερος ιδιοκτήτης διαμερίσματος σ’ αυτή τη γειτονιά" μου λέει ο Hardy με ύφος που υποδηλώνει εξίσου περηφάνια και έκπληξη. Αγόρασε το σπίτι του πριν από 15 χρόνια, μετακόμισε σ’ αυτό μετά από έξι χρόνια και τώρα το χρησιμοποιεί ως ξενώνα για φιλοξενούμενούς του που έρχονται από άλλες πόλεις.

> Διάβασε ακόμη: Γιατί ο Tom Hardy δεν θα είναι ο επόμενος James Bond

Δεν επέλεξε την τοποθεσία για την κοινωνική ζωή, όπως αποδεικνύει η παρουσία των λίγων γηραιών κατοίκων που τυχαίνει να περνούν από μπροστά μας. Περισσότερο λειτούργησε ως άσωτος υιός που επιστρέφει: Μεγάλωσε σε μια μεγαλομεσαία κοινότητα, το μοναχοπαίδι του Chips, ενός διαφημιστή και συγγραφέα, και της Ann, μιας καλλιτέχνιδος. Οι γονείς του μένουν ακόμα εκεί κοντά.

Μία διαφορετική διαδρομή

"Είστε έτοιμοι για την ξενάγηση των 5 δολαρίων;" ρωτά. Το πλάνο είναι να ακολουθήσουμε τη διαδρομή που διήνυσε από αυτό που αποκαλεί το "προνομιούχο αστικό υπόβαθρό" του στην πολύ πολύ υψηλή κοινωνία της πόλης στο Ρίτσμοντ, όπου τώρα ζει με τη γυναίκα του, την ηθοποιό Charlotte Riley, και το παιδί τους, το δεύτερό του (έχει ακόμα ένα 10χρονο γιο με τη βοηθό σκηνοθέτη Rachael Speed). H διαδρομή είναι μικρή σε απόσταση –κάτι περισσότερο από 3 χιλιόμετρα–, αλλά μαραθώνια σε εμπειρίες ζωής.

"Πίσω από τις κουρτίνες Laura Ashley υπήρχαν αρρωστημένες καταστάσεις και μαλακίες" ξεκινά σαν ξεναγός που θέλει να βάλει τα πράγματα στον υπερθετικό βαθμό. Του επισημαίνω πως αυτή την ατάκα την έχει πει αρκετές φορές στο παρελθόν σε πολλούς άλλους γραφιάδες. Μαζεύεται. "Είναι πιο εύκολο να το πεις έτσι παρά να βουτήξεις στα βαθιά".

Για τον Hardy, έναν άνθρωπο που φυλάει την ιδιωτική του ζωή σαν επτασφράγιστο μυστικό, η τυποποιημένη ιστορία χρησιμεύει για να δώσει στον ανυποψίαστο ακροατή την εντύπωση πως αρχίζει να γνωρίζει τον πραγματικό Tom. "Μήπως να την κάνουμε;" ρωτά καθώς μαζεύουμε τα πράγματά μας. Εκτός από τα σκισμένα τζην, είναι ντυμένος στα μαύρα, από το κράνος μέχρι τις μπότες. Καβαλάμε τις μηχανές μας και την κάνουμε.

Διάβασε ακόμη: Οι κορυφαίες μεταμορφώσεις του Tom Hardy όπως τις κατέγραψε η κάμερα του σινεμά

Πέντε λεπτά αργότερα, καθώς περνάμε από το σχολείο όπου πήγαινε μικρός, βλέπει φασαρία και κάνει στην άκρη. Μια γυναίκα με αίματα στο πρόσωπο είναι πεσμένη κάτω με το κεφάλι να κοιτά ψηλά, μισή στο πεζοδρόμιο και μισή στο δρόμο. Άνθρωποι συνωστίζονται γύρω της. Καθώς ο Hardy πλησιάζει, λέει: "Την ξέρω".

Είναι η Mae, η μητέρα ενός από τους καλύτερους παιδικούς φίλους του Hardy (κάποια από τα ονόματα αναγκαστικά έχουν αλλαχθεί). Πέφτει στο ένα γόνατο και παίρνει το χέρι της στα δικά του. Κάποιος από τους περαστικούς λέει ότι η Mae παραπάτησε ενώ έβγαζε βόλτα το σκύλο της. Τώρα έχει και δεν έχει επίγνωση του τι γίνεται γύρω της.

"Μae, εγώ είμαι, ο Tommy" λέει. "Σφίξε το χέρι μου. Συνέχισε να μου μιλάς. Μπορείς να ανοίξεις τα μάτια σου;". Εκείνη βγάζει ένα βογκητό. Προσπαθεί να της κάνει πλάκα. "Μήπως είσαι Καναδή;" τη ρωτά. Καταφέρνει να βγάλει μία λέξη: "Όχι". Εκείνος συνεχίζει: "Μήπως είσαι έστω και λίγο Καναδή;". Δεν παίρνει καμία απάντηση. Την ώρα που φτάνει το ασθενοφόρο η Mae απαντά στις ερωτήσεις, αλλά σε ελάχιστο βαθμό. Λίγο μετά ο γιος της ο Albert εμφανίζεται με το ποδήλατό του. Όταν βλέπει τη μητέρα του πεσμένη στο δρόμο, δαγκώνει τη γροθιά του. Ο Hardy τυλίγει τα χέρια του γύρω από το φίλο του, τόσο για να τον παρηγορήσει όσο και για να τον κρατήσει σε ασφαλή απόσταση.

Οι νοσοκόμοι μεταφέρουν τη Mae με ένα φορείο, ο Hardy τους ρωτά αν μπορούν να πάρουν και τον Albert με το ασθενοφόρο και στη συνέχεια τους ξαναρωτά για να είναι σίγουρος πως θα το θυμούνται. Λένε "ναι", αλλά θα πρέπει πρώτα να ελέγξουν τις ζωτικές λειτουργίες της Mae.

Όταν οι πόρτες του νοσοκομειακού ανοίγουν, ο Hardy στρέφει την προσοχή του ξανά στον Albert. "Η μαμά σου χτύπησε στο μέτωπο, αλλά δεν ανησυχώ ακόμα, γιατί αντιδρά πολύ καλύτερα τώρα απ’ ό,τι όταν φτάσαμε και επίσης γιατί δε βιάζονται να την πάρουν. Εσύ πήγαινε στο νοσοκομείο και θα σε συναντήσουμε εκεί". Ο Albert διαμαρτύρεται, ο Hardy όμως τον σταματά. "Είμαι ένας από τους καλύτερούς σου φίλους και σε αγαπώ". Βάζει λεφτά στην τσέπη του Albert. "Μόνο για τώρα" του λέει. Με το που φεύγει το ασθενοφόρο με κατεύθυνση το νοσοκομείο Kingston, παίρνει τηλέφωνο τη γυναίκα του Albert.

Για τη μισή ώρα που βρισκόμαστε εκεί ο Hardy δεν έχει σταματήσει να κουνιέται. Μοιάζει να κάνει ένα ένα όλα εκείνα τα βήματα που πρέπει να κάνει κάποιος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ξαφνικά γυρίζει σ’ εμένα και αναρωτιέται για τις περιστάσεις. Ξεκινήσαμε τη μέρα ως ένας συντάκτης και το αντικείμενο του άρθρου που θα έγραφε, η σχέση αυτή όμως έκανε φτερά τη στιγμή που είδε τη Mae. "Δεν υπάρχει καμία συνέντευξη εδώ" λέει. "Η κατάσταση επιβάλλει να παγώσουμε τα πάντα". Ένα χαμόγελο εμφανίζεται στο πρόσωπό του. "Καλώς ήλθες στη γειτονιά μου. Σ’ το είπα ότι πάντοτε κάτι συμβαίνει πίσω από τις Laura Ashley κουρτίνες σ’ αυτή την περιοχή".

Ο ιδιώτης Tom και το δημόσιο πρόσωπο που ακούει στο όνομα Hardy. Αυτές είναι οι δύο πλευρές που τον ορίζουν. Το ότι ο χρόνος του μοιράζεται ανάμεσα στη δουλειά και την οικογενειακή ζωή και το ότι οι υποχρεώσεις του ανάμεσα στις δύο δε συμβαδίζουν μερικές φορές δεν είναι κάτι σπάνιο. Παρ’ όλ’ αυτά, υπάρχει η σταθερή προσπάθειά του να κρατά αυτές τις δύο συνθήκες χωριστές και θα ήταν ευτυχής αν δε συναντούσαν η μία την άλλη. Συμβαίνει όμως με όλο και αυξανόμενη συχνότητα, με τρόπους που είναι πέρα από τον έλεγχό του.

Tom Hardy, ένα δημόσιο πρόσωπο

Το δημόσιο πρόσωπο που ακούει στο όνομα Hardy μπορεί να είναι ένας επιτυχημένος ηθοποιός στις ΗΠΑ, στην πατρίδα του όμως αντιμετωπίζεται ως εθνικός θησαυρός. Τον Ιούνιο του απονεμήθηκε ο τίτλος του Διοικητή του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, ο οποίος μπορεί να μην έχει την ίδια αίγλη με τον τίτλο του Σερ, βρίσκεται όμως στην ίδια κλίμακα. Το Φεβρουάριο το περιοδικό Glamour UK τον χαρακτήρισε τον πιο σέξι άντρα του 2018. Εκείνος, πάλι, αφηγείται χιλιοειπωμένες ιστορίες για να κρατά τον ιδιώτη Tom καλά κρυμμένο, ενώ βρίσκεται μόνιμα σε επιφυλακή.

Συναντηθήκαμε για πρώτη φορά μία μέρα πριν από το ατύχημα στο Bike Shed, ένα club μοτοσικλέτας και café στο Σόρντιτς, όπου πέρασε τα 40ά γενέθλιά του. Είναι το αγαπημένο του μέρος στο Λονδίνο, πράγμα καθόλου περίεργο αν σκεφτεί κανείς πως είναι μέτοχος στην επιχείρηση, η οποία σκοπεύει σύντομα να ανοίξει ένα παράρτημα στο Λος Άντζελες.

Κάθε λίγα λεπτά κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μας κάνει ένα νεύμα σαν χαιρετισμό σε άλλον έναν μουσάτο τύπο με τατουάζ που περνά από δίπλα μας. Φοράει ένα χαλαρό T-shirt και cargo παντελόνι με αρκετές τσέπες ώστε να χωράει ολόκληρο τον κόσμο. Ένα μπρούντζινο μούσι με γκρίζες πινελιές καλύπτει το κάτω μέρος του προσώπου του.

Απαντά στην πρώτη μου ερώτηση –πώς τα πάει– χωρίς χρονοτριβές: "Είμαι κουρασμένος". Δουλεύει πολύ, κυρίως για την ταινία Venom (προβάλλεται ήδη στις αίθουσες) της Marvel, όπου πρωταγωνιστεί υποδυόμενος τον Eddie Brock, έναν ρεπόρτερ στου οποίου το σώμα έχει κάνει κατάληψη ένας εξωγήινος συμβιωτικός οργανισμός.

Ο Venom είναι ένας από τους πιο γνωστούς αντιπάλους του Spider-Man από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 μέχρι σήμερα. Υπάρχουν φορές που έχει παρουσιαστεί απλά σαν τέρας κι άλλες, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του Hardy, που μοιάζει περισσότερο με αντιήρωα. Δεν μπορεί να μου δώσει πληροφορίες για την πλοκή της ταινίας, λέει όμως πως ο τόνος της ταινίας, την οποία σκηνοθετεί ο Ruben Fleischer (Zombieland), είναι "σκοτεινός, αιχμηρός και επικίνδυνος".

Τα τρίμηνα γυρίσματα, που τελείωσαν τον Ιανουάριο του 2019, τον βρήκαν στην Ατλάντα, τη Νέα Υόρκη και στο Σαν Φρανσίσκο, όπου διαδραματίζεται η ταινία. Στη συνέχεια πήγε στη Νέα Ορλεάνη για να υποδυθεί τον Al Capone στο Fonzo σε σκηνοθεσία Josh Trank (Chronicle). Ήταν μια σκληρή δοκιμασία: 19 ώρες την ημέρα για έξι εβδομάδες.

Την ημέρα που τελείωσαν γύρισε σπίτι, έβαλε ένα κοστούμι και παρευρέθηκε με τη γυναίκα του Riley στο γάμο του πρίγκιπα Harry. Η δουλειά δεν ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι. Το πιο δύσκολο, όπως λέει, ήταν το ότι έπρεπε να βρίσκεται τόσο μεγάλα διαστήματα μακριά από την οικογένειά του.

Όσον αφορά την καριέρα του, ο Hardy διανύει την καλύτερη εποχή του, κάτι που του πήρε σχεδόν 20 χρόνια. Στην αυγή της πορείας του ύστερα από δύο μικρούς ρόλους, σε μεγάλα όμως projects –Band of Brothers και Μαύρο γεράκι: Η κατάρριψη –, κατάφερε να πάρει τον πρώτο μεγάλο ρόλο της καριέρας του υποδυόμενος έναν καραφλό ασεξουαλικό "κακό" στο Star Trek: Nemesis (2002).

Η ταινία πήγε πολύ καλά και δημιουργήθηκε θόρυβος γύρω από την εξαιρετική ερμηνεία του. Στη συνέχεια πέρασαν πέντε χρόνια γεμάτα με ανάξια λόγου φιλμ και κάποιες αξιοπρόσεκτες εμφανίσεις στο θέατρο μέχρι ο Hardy να παίξει ρόλους που αναδείκνυαν πλήρως τα ταλέντα του: έναν άστεγο ναρκομανή με χρυσή καρδιά στο Stuart: A Life Backwards (2007) του BBC, όπου για τις ανάγκες του ρόλου έχασε σχεδόν 15 κιλά, και τον πιο βίαιο κατάδικο της Βρετανίας στο Bronson (2009), όπου έβαλε 7 κιλά μυς.

Οι αλλαγές στην εμφάνιση αποτελούν μονάχα ένα κομμάτι των ψ μεταμορφώσεων του Hardy. "Μπορείς να δουλέψεις πάνω στην προφορά ή στην "αύρα” του χαρακτήρα" λέει. "Τελικά όμως χρειάζεται να τον παρουσιάσεις με τέτοιον τρόπο ώστε να δείχνει αληθινός και εμφανισιακά". Στα καλύτερά του ο Hardy μπαίνει τόσο βαθιά στο πετσί του ρόλου, τόσο στο σώμα όσο και στο πνεύμα, που μοιάζει σαν ο ίδιος να εξαφανίζεται τελείως.

Επιστροφή 

Ας δούμε μια σκηνή από την Επιστροφή του 2015. Ο Hardy υποδύεται τον Fitzgerald, ένα σκληρόκαρδο γουναρά και το στόχο της εκδίκησης του χαρακτήρα που ενσαρκώνει ο Leonardo DiCaprio. Μια νύχτα γύρω από τη φωτιά ο Fitzgerald ξεστομίζει μια συγκαλυμμένη απειλή σε έναν ύποπτο τύπο που ταξιδεύει μαζί του. Δεν ανεβάζει καθόλου τον τόνο της φωνής του, μοιάζει όμως σαν να του ξεριζώνει την καρδιά από το στέρνο. Η ερμηνεία του Hardy του χάρισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ και ύστερα από ένα χαμένο στοίχημα με τον DiCaprio για το κατά πόσο θα τη λάμβανε ή όχι ένα τατουάζ στο δεξί του χέρι που γράφει: "Leo Knows All" ("Ο Leo τα ξέρει όλα").

Η ικανότητά του να μαγνητίζει το κοινό προκαλώντας του συναισθήματα ανησυχίας μπορεί να κάνει ένα blockbuster να δείχνει αιχμηρό: Mad Max: Ο δρόμος της οργής, Inception και κυρίως o Σκοτεινός ιππότης: Η επιστροφή. Πέρα όμως από το Mad Max: Ο δρόμος της οργής, όποτε αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο –Παράνομοι, Warrior, Αυτό θα πει πόλεμος, Η συγκάλυψη, Σε λάθος χρόνο, Δίδυμοι θρύλοι, Child 44–, τα αποτελέσματα δεν είναι πάντα τα αναμενόμενα, είτε σε επίπεδο κριτικών είτε σε επίπεδο εισπράξεων, ενώ κάποιες φορές και στα δύο μαζί. Ο Venom είναι ο πιο πολυαναμενόμενος ρόλος του Hardy μέχρι σήμερα.

"Ακούγεται αγχωτικό, έτσι δεν είναι;" λέει μισοαστειευόμενος. Τονίζει όμως ότι δεν τον ενδιαφέρουν οι εισπράξεις από το box office. Όπως πάντα, έχει επικεντρωθεί στο να χτίσει ένα δυνατό χαρακτήρα. Παραδέχεται ότι ήξερε πολύ λίγα για τον Venom όταν διάβασε για πρώτη φορά το σενάριο. "Μίλησα με το μοναδικό άνθρωπο που θα μπορούσα να εμπιστευτώ κάτω από αυτές τις συνθήκες, το μεγάλο μου γιο". Η αγάπη που τρέφει το παιδί του για τα κόμικς ήταν "μια μεγάλη ώθηση για να αναλάβω το ρόλο".

Ο Hardy προετοιμάστηκε περισσότερο από ένα χρόνο για την ταινία. Υποβάλλει τον εαυτό του σε μια πολύ αυστηρή διαδικασία για να σμιλέψει την κάθε ερμηνεία, η οποία ολοκληρώνεται με τη δική της αργκό. Ένα σενάριο είναι μια "υπόθεση", η οποία πρέπει να "εξιχνιαστεί" μέσα από την "έρευνα".

Πολύ συχνά ξεκινά από το να χρησιμοποιεί προσωπικότητες, πραγματικές αλλά και φανταστικές, που λειτουργούν σαν φωτεινοί σηματοδότες για το προφίλ που θέλει να κατασκευάσει. Η φωνή που έφτιαξε για τον Al Capone στο Fonzo βασίζεται στον Bugs Bunny. Για να το αποδείξει, μου βάζει να ακούσω στο κινητό του ένα κλιπάκι από τα γυρίσματα. Όντως ακούγεται σαν το κινούμενο σχέδιο, μόνο που η βραχνάδα του φαντάζει τρομακτική.

Στο Venom οι παράλληλοι ρόλοι του Eddie Brock και του Venom του θύμιζαν τρία πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά τριών πολύ διαφορετικών ανθρώπων: τη βασανιστική νεύρωση του Woody Allen και το χιούμορ που προκύπτει από αυτήν, την εξωφρενική βία του Conor McGregor και την εκτός ελέγχου προσωπικότητα του ράπερ Redman. Αυτές είναι λεπτομέρειες που δεν αποκάλυψε στη Sony, η οποία είναι η εταιρεία παραγωγής της ταινίας. "Δεν τα λες αυτά στα στούντιο" μου εκμυστηρεύεται.

> Διάβασε ακόμη: Τι γνωρίζουμε για τη νέα ταινία του Tom Hardy

Η Sony είχε μια δύσκολη χρονιά. Η ταινία Spider-Man: Η επιστροφή στον τόπο του έσωσε την παρτίδα γι’ αυτήν στο τέλος. Τώρα σχεδιάζει μια σειρά από αλληλοσυνδεόμενες ταινίες για τον άνθρωπο-αράχνη που θα γεμίσουν τα θησαυροφυλάκιά της για τα επόμενα χρόνια. Το Venom είναι η πρώτη επίσημη κυκλοφορία.

"Το αν το ρίσκο είναι μεγάλο για τη Sony δεν είναι δική δουλειά, γαμώτο!" λέει. "Είναι άσχετο". Φτιάχνει για τον εαυτό του μια εικόνα ενός δημιουργικού μοναχικού λύκου και μάλιστα σε τρίτο ενικό: "Ο Tom είναι ένας μισθοφόρος όταν έχει να κάνει με τη δουλειά.

Δεν του καίγεται καρφί τι άποψη έχει ο σεναριογράφος, ο σκηνοθέτης ή ο οποιοσδήποτε για τις επιλογές του" (Αργότερα μου ξεκαθαρίζει: "Μερικές φορές μιλάω σε τρίτο ενικό γιατί είναι πολύ πιο εύκολο να βλέπω τον εαυτό μου στη δουλειά σαν ένα κομμάτι κρέας. Έτσι, όταν ο Tommy λέει πως δεν του καίγεται καρφί για το τι σκέφτεσαι, είναι μόνο και μόνο γιατί με ενδιαφέρει σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε φτάνει σε σημείο που με αποσυντονίζει").

Πέρα όμως από τον υπερηρωικό κόσμο του Spider-Man, τι άλλα πλάνα έχει; "Αυτό που θα ήθελα να κάνω είναι να κάνω παραγωγές. Να γράψω. Να σκηνοθετήσω" λέει. Ήδη η εταιρεία παραγωγής του εργάζεται για τη δεύτερη σεζόν του Taboo, ενός ατμοσφαιρικού δράματος εποχής που διαδραματίζεται στο Λονδίνο των αρχών του 19ου αιώνα, όπου πρωταγωνιστεί και συνυπογράφει το σενάριο με τον πατέρα του.

Οι αντιδράσεις ήταν ανάμεικτες για την πρώτη σεζόν –η πρεμιέρα του είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα επεισόδια στο streaming του BBC, αλλά οι κριτικοί στηλίτευσαν την ιστορική του ανακρίβεια ενώ το αμερικανικό κοινό αδιαφόρησε για τη σειρά όταν προβλήθηκε στο δίκτυο FX–, παρ’ όλ’ αυτά, έχει αποκτήσει τέτοιο status, ώστε το BBC να δώσει την έγκριση και για δεύτερη σεζόν. Η εταιρεία του έχει αγοράσει και τα δικαιώματα για ένα θρίλερ (Once a Pilgrim) γραμμένο από ένα βετεράνο αλεξιπτωτιστή του βρετανικού στρατού. Ο Hardy σκέφτεται να σκηνοθετήσει τη μεταφορά του βιβλίου.

Το μέλλον του Hardy φαίνεται λαμπρό. Κι όμως, περισσότερο από οτιδήποτε νιώθει κουρασμένος. Σε φυσικό επίπεδο σίγουρα – περπατά κουτσαίνοντας. Λέει ότι είχε έναν τραυματισμό στα γυρίσματα του Venom, αλλά δεν ξέρει πώς τον έπαθε. "Μετά το τέλος κάθε δουλειάς συνήθως καταλήγω διαλυμένος" σημειώνει. "Κι ύστερα όταν κουβαλάς συνέχεια ένα μικρό παιδί στους ώμους σου...". Παίρνει μια έκφραση με διπλή σημασία. "Συμβαίνουν πράγματα που δε σε αφήνουν να κοιτάξεις τον εαυτό σου".

Η κούραση όμως είναι και ψυχολογική. Ίσως φταίνε οι αυξανόμενες απαιτήσεις της δουλειάς, κυρίως εκείνες που τον κρατούν μακριά από τη γυναίκα και το παιδί του, οι οποίες αρχίζουν να τον βαραίνουν, ιδιαίτερα όσο η ικανοποίηση που παίρνει από αυτές μειώνεται. Όταν τον ρωτάω αν το γεγονός ότι έγινε 40 χρόνων άλλαξε τον τρόπο που βλέπει την καριέρα του, απαντά σε δεύτερο πρόσωπο: "Έφτασες στην κορυφή του Έβερεστ. Κανονικά είναι ένα θαύμα που έφτασες μέχρι τους πρόποδες του βουνού, πόσο μάλλον που το κατέκτησες. Θέλεις να γυρίσεις πίσω και να ξεκινήσεις να σκαρφαλώνεις από την αρχή ή απλά θέλεις να φύγεις από το βουνό και να βρεις μια γαμημένη παραλία;".

Πιέζει τον αριστερό κρόταφό του τόσο πολύ, που νομίζεις ότι μπορεί να σκιστεί το δέρμα. "Τι σε τραβά σ’ αυτό το επάγγελμα; Σ’ αυτή την ηλικία δεν ξέρω πια. Νιώθω σαν να το έχω παρακάνει. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής με τον εαυτό μου, αυτό που θέλω είναι να συνεχίσω τη ζωή μου".

 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr