Οι ταινίες που κάθε άντρας βλέπει ξανά και ξανά

Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Μια τέτοιου είδους λίστα δεν πρόκειται ποτέ να είναι ολοκληρωτικά ολοκληρωμένη και διαφωνίες, ενστάσεις ή ακόμη και αμφιλεγόμενες επιλογές θα υπάρχουν. Καλό θα ήταν λοιπόν να λάβεις αυτή τη λίστα σαν προσχέδιο ή σαν αρχικό σχεδιασμό με ταινίες που πρέπει να δεις παραπάνω από μία φορές. Και ασφαλώς να εμπλουτίζεις συνεχώς. Τέλος, μην ξεχνάς ότι μιλάμε μεν για την έβδομη τέχνη αλλά μέσα σε αυτήν (οφείλει να) υπάρχει και η διασκέδαση.

Ο Μεγάλος Λεμπόφσκι (The Big Lebowski, 1998)

Αυτό που κάνει πραγματικά επιτυχημένη την ταινία-μύθο των  Joel και Ethan Coen είναι πως όσες περισσότερες φορές την δεις, τόσο πιο πολύ θα την απολαύσεις και θα την εκτιμήσεις. Αρκεί να συμβαδίσεις με τους ρυθμούς του Jeff Bridges. Ένα εθιστικό γαϊτανάκι τρελών χαρακτήρων και διφορούμενων εννοιών, με μια μάλλον εντελώς ασήμαντη πλοκή, με noir αναφορές και πολλά άλλα. Και ασφαλώς με εκπληκτικές ερμηνείες. Ένα σπάνιο cult classic που σημάδεψε αρκετά την ποπ κουλτούρα.

Η Αρπαχτή (Snatch, 2000)

Ανάμεσα στα αρκετά παρεμφερή φιλμ των αρχών του Millennium ξεχωρίζει χωρίς καμία αμφιβολία το masterpiece του Guy Ritchie. Το story γνωστό: σκληροί απατεώνες κλέβουν χρήματα ο ένας από τον άλλο, με την χρήση της απαραίτητης βίας. Αλλά στο Snatch αυτό που κάνει τη διαφορά είναι οι χαρακτήρες, που μπορούν να προσβάλλουν τον οποιοδήποτε με ευκολία και ευρηματικότητα, εκτός όλων των άλλων. Και απροσδόκητα καλός Brad Pitt στον ρόλο του Mickey O'Neil.

Η Μεγάλη Απόδραση των 11 (Escape to Victory, 1981)

Sylvester Stallone, Michael Caine, Max von Sydow, Pelé, Bobby Moore, Osvaldo Ardiles συνυπάρχουν και παίζουν μπάλα εναντίον των Ναζί. Η ταινία του John Huston καταφέρνει και συνδυάζει αρκετά από όλα εκείνα τα πράγματα που λατρεύει κάθε άντρας και τοποθετείται χρονικά σε μια άκρως ενδιαφέρουσα περίοδο (Β' Παγκόσμιο Πόλεμο). Fun fact: Είναι ουσιαστικά remake της ουγγρικής ταινίας Két félidő a pokolban (ελλ. Δύο ημίχρονα στην Κόλαση) του Zoltán Fábri, που είχε ενθουσιάσει τους κριτικούς στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Βοστώνης το 1962.

Διάβασε περισσότερα: Το American History X παραμένει δραματικά επίκαιρο

Con Air (1997)

Αν απορείς τι δουλειά έχει εδώ η ταινία του Simon West, καλό θα ήταν να σκεφτείς το πόσο πλήρης και γεμάτη είναι. Θέλεις δράση; Φουλ εκρήξεις. Θέλεις βία; Πάρε έναν Danny Trejo. Θέλεις κωμωδία; Ορίστε και ο Steve Buscemi. Θέλεις έξυπνους χαρακτήρες; John Malkovich. Και το ερώτηση-απάντηση μπορεί να συνεχίζεται για αρκετές γραμμές ακόμη. Τελικά, ένα λαμπρό macho-fest, με μπόλικα μαθήματα ζωής (όχι όμως όσα του Νονού που ακολουθεί) καμουφλαρισμένα σε πλοκή και ροή μιας γνήσιας b-movie.

Ο Νονός Ι και ΙΙ (Τhe Godfather I & II, 1972 και 1974)

Ένας σοφός είπε κάποτε ότι ο Νονός είναι σαν τη Βίβλο: Γεμάτος μαθήματα ζωής. Αυτό που φαίνεται σαν γκανγκστερικό φιλμ είναι στην ουσία ένος έπος για την μετανάστευση, την πολιτική, την οικονομία και την κουλτούρα των Ιταλο-Αμερικάνων. Παραδίδει σεμινάρια σχετικά με το πώς πρέπει να λαμβάνονται κάποιες δύσκολες αποφάσεις (ο Michael Corleone δεν θέλει να γίνει μαφιόζος, αλλά το απαιτούν οι περιστάσεις), πώς οι αποφασίσεις αυτές επηρεάζουν την ίδια τη ζωή ακόμη και πώς μπορεί κάποιος να ξεφύγει από αυτές.

Gran Torino (2008)

Η πολιτικά μη-ορθή ταινία του Clint Eastwood είναι ένας φόρος τιμής στους old-fashioned άντρες αλλά με μια ελαφρώς διαφορετική ματιά και αρκετά κοινωνικά ή και πολιτικά μηνύματα για την Αμερική του σήμερα. Πίσω από κάθε ρατσιστική ή σεξιστική αναφορά υποβόσκουν δεκάδες βαθύτερα μηνύματα και νοήματα. Το πόσο σημαντική ταινία είναι φάνηκε από το γεγονός πως αγνοήθηκε τόσο στα Όσκαρ όσο και στις Χρυσές Σφαίρες. 

Ο Βράχος (The Rock, 1996)

Υπήρχε μια εποχή, εκεί γύρω στα μέσα των 90s, που ο Michael Bay δεν έφτιαχνε τόσο χάλια ταινίες (όπως ας πούμε κάποια Transformers). Ο Βράχος εξακολουθεί να αποτελεί την κορυφαία του στιγμή και είναι ένα φιλμ που κάθε άντρας πρέπει να βλέπει κάθε, μα κάθε φορά που παίζει στην τηλεόραση. Παρότι έχει πάρει στοιχεία από πολλές άλλες ταινίες του ίδιου genre και χτίζει την υπόθεσή του σε μια γελοία κεντρική ιδέα, ο Βράχος το κάνει με τέτοια σοβαροφάνεια, που το τελικό αποτέλεσμα που τελικά κερδίζει τον θεατή. Ακόμη κι αν εδώ πρωταγωνιστεί -όπως και στο Con Air- ο Nicolas Cage. Τον οποίο από την άλλη, αν το καλοσκεφτείς αντισταθμίζουν τόσο ο Sean Connery με τον Ed Harris, όσο και λατρεμένοι αιώνιοι δευτεροθεσίτες όπως οι David Morse και Raymond Cruz.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr