Οι νεκροί του Jim Jarmusch δεν πεθαίνουν ποτέ

Στην ήσυχη, σχεδόν αόρατη πόλη του Σέντερβιλ στην κεντρική Αμερική, όλα φαίνεται να κυλούν ήρεμα, όμως κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Το φεγγάρι τις τελευταίες μέρες φέγγει πιο έντονα και μοιάζει να έχει κατέβει ανεξήγητα χαμηλά. Οι ώρες της ημέρας μπερδεύονται, το φως του ήλιου χάνεται, ενώ τα ζώα συμπεριφέρονται παράξενα. Οι δημοσιογραφικές ανταποκρίσεις είναι ανησυχητικές και οι επιστήμονες απορούν. Κανείς όμως δεν μπορεί να προβλέψει την κατάρα που θα έρθει να σκεπάσει σύντομα αυτήν τη μικρή πόλη.

Σε λίγο οι νεκροί δεν θα πεθαίνουν. Θα γίνονται αιμοδιψή ζόμπι και θα σηκώνονται απ’ τους τάφους για να κάνουν άγριες επιθέσεις στους ζωντανούς. Οι κάτοικοι της επαρχιακής πόλης πρέπει να παλέψουν για την επιβίωσή τους απέναντι στη βαρβαρότητα των ζωντανών νεκρών. Το Σέντερβιλ είναι μια μικρή πόλη, με το dinner της, την εκκλησία της και το αστυνομικό της τμήμα. Μια πόλη όπου όλοι γνωρίζονταν με όλους.

Βρισκόμαστε στο κινηματογραφικό σύμπαν του σεναριογράφου και σκηνοθέτη Jim Jarmusch (Στην Παγίδα Του Νόμου, Ο Νεκρός, Τσακισμένα Λουλούδια, Μόνο Οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί), οπότε το τέλος του κόσμου θα είναι πιο cool από ποτέ. Ο πατριάρχης του ανεξάρτητου Αμερικάνικου σινεμά και αρχιερέας της νιχιλιστικής κωμωδίας, επιστρέφει με το χαρακτηριστικό μινιμαλιστικό του στυλ, και υπογράφει μια αναρχική κωμωδία ενήλικου τρόμου. Τίτλος της, Οι νεκροί δεν πεθαίνουν (The Dead Don't Die).

Η αιματηρή βία, η ώριμη μελαγχολία, η διακριτική παραίτηση, ο τρυφερός κυνισμός και το πικρόχολο χιούμορ, είναι η μόνη άμυνα απέναντι στους σαρκοφάγους απέθαντους.

Οι συνήθεις ύποπτοι φίλοι του αμετανόητου rock ‘n’ roll σκηνοθέτη δίνουν βροντερό παρόν στο πολυπληθές cast, σε μια εξαιρετικά αστεία, αυτοαναφορική, κυνική, απρόβλεπτη, μελαγχολική και ψύχραιμη ματιά στην "απέθαντη" μυθολογία των ζόμπι.

Ο αειθαλής Bill Murray (γνώριμος του Jarmusch από την επιτυχία Τσακισμένα Λουλούδια) είναι στο ρόλο του αστυνομικού που προσπαθεί μάταια να επιβάλλει το νόμο και την τάξη.

Η αιώνια indie darling, Chloe Sevigny, μαζί με τον Adam Driver (ο οποίος συνεργάζεται ξανά με τον Jarmusch , μετά το Paterson), είναι στον ρόλο των βοηθών στο αστυνομικό τμήμα της πόλης, Σέντερβιλ. Η καθημερινή ρουτίνα τους θα κλονιστεί όταν τα σαρκοφάγα ζόμπι θα εισβάλουν στην πόλη τους. Οι ανωμαλίες στη φύση και το μακελειό που έρχεται, αντανακλούν σαν σκοτεινός καθρέφτης την εποχή της άγριας κλιματικής αλλαγής και της πόλωσης στην ακραία μετά-Trump πραγματικότητα της Αμερικής.

Η Tilda Swinton συνεργάζεται για τέταρτη φορά με τον ανεξάρτητο auteur και κλέβει την παράσταση χάρη στην Σκωτσέζικη προφορά της και την "εξωγήινη" ερμηνεία της. Ο μέσος white trash ρατσιστής της διπλανής πόρτας είναι ο Steve Buscemi, γνώριμος του Jarmusch από το Mystery Train (1989). Ο Danny Glover, ο RZA του θρυλικού ραπ συγκροτήματος Wu-Tang Clan και η Sarah Driver, βρίσκουν τη θέση τους στο cast.

Τα rock ινδάλματα, φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν. Ο αυτοεξόριστος ερημίτης που παρατηρεί από απόσταση το ξέσπασμα βίας είναι ο αιώνιος καταραμένο ποιητής του rock, ο Tom Waits. Επίσης, ο Iggy Pop δέχτηκε χωρίς δεύτερη σκέψη την πρόκληση να ερμηνεύσει ένα ζόμπι, όταν ήταν στα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ Gimme Danger, για την ιστορία των Stooges.

Οι νεκροί θα σηκωθούν από τους τάφους και θα έχουν άσχημες διαθέσεις στην ταινία που αποτέλεσε την επίσημη έναρξη του φετινού φεστιβάλ Καννών. Ο σκηνοθέτης κινηματογραφεί την απειλή από άψυχες οντότητες, αλλά δεν στέκεται στον κινηματογραφικό τρόμο. Αντιμετωπίζει την έλευση του χάους σαν φυσικό κίνδυνο, που ίσως ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσουμε.

Οι επιρροές του σκηνοθέτη ξεκινούν από το κλασικό White Zombie του 1932 με τον Μπέλα Λουγκόζι, αλλά και από το Περπάτησα Με Ένα Ζόμπι που γύρισε ο Ζακ Τουρνέρ το 1943. Φυσικά ο μινιμαλιστικός τρόμος της Νύχτας Των Ζωντανών Νεκρών (1968) παραμένει το αξεπέραστο αρχέτυπο που ενέπνευσε τους δημιουργούς περισσότερο και ο φόρος τιμής στην ταινία του Ρομέρο έρχεται με το αυτοκίνητο που οδηγεί η Selena Gomez παρέα με τους "hipster" φίλους της.

Ο κάντρι τραγουδιστής Sturgill Simpson, ερμηνεύει την country μπαλάντα των τίτλων αρχής που υπαγορεύει την ιστορία, και κρύβει ένα γλυκόπικρο σχόλιο που λέει πολλά για τη σύγχρονη Αμερική, και όχι μόνο.

Ο ατρόμητος Jim Jarmusch, πάντοτε έμπλεκε με μαεστρία τα διαφορετικά είδη. Στον Νεκρό (1995) έδεσε μια ψυχεδελική ελεγεία με την παράδοση γουέστερν. Στο Ghost Dog: The Way of the Samurai (1999) έδεσε την Ιαπωνική παράδοση των Ρόνιν, με την κουλτούρα του hip hop και το γκανγκστερικό νουάρ. Στο Broken Flowers (2005) έφτιαξε ένα υπαρξιακό road movie με τα υλικά μιας ρομαντικής κομεντί, ενώ στο Μόνο Οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί έκανε μια μποέμ μπαλάντα με βάση την παράδοση των βαμπίρ. Φέτος ένιωσε την καλλιτεχνική ανάγκη να βάλει την υπογραφή του σε ένα είδος που έχει αναβιώσει για τα καλά στη σύγχρονη ποπ κουλτούρα. Περισσότερες από 50 κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές έχουν προβληθεί με επιτυχία την τελευταία πενταετία μόνο. Το κοινωνικοπολιτικό σχόλιο της ταινίας του, η μπλαζέ μελαγχολία της και η meta αυτοαναφορικότητά του ωστόσο, ξεφεύγει από τις mainstream συνταγές και έχει σαν συγκριτικό πλεονέκτημα την εξυπνάδα και το αμίμητο στυλ.

---

Η ταινία Οι νεκροί δεν πεθαίνουν θα κάνει πρεμιέρα στις ελληνικές αίθουσες στις 18 Ιουλίου από την Tulip.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr