Η φιλμογραφία του Bong Joon Ho

Εδώ και λίγες ώρες, ο νέος βασιλιάς του παγκόσμιου σινεμά δεν είναι Αμερικανός. Δεν είναι καν μεγαλωμένος στις Η.Π.Α. Η αλήθεια είναι ότι ο Bong Joon Ho δυσκολεύεται να μιλήσει Αγγλικά, αφού χρειάστηκε μεταφράστρια για να μπορέσει να βγάλει τους ευχαριστήριους λόγους για τα πολλά Oscars που κέρδισε στην 92η τελετή των βραβείων. Τα δικά του Παράσιτα έγραψαν ιστορία. Κάτι που είχαν καταφέρει βέβαια πολύ πριν βραβευτούν, μιας και μπόρεσαν να κόψουν εκατοντάδες χιλιάδες εισιτήρια ανά τον κόσμο, να εκθειαστούν από τους κριτικούς και -το σημαντικότερο- να αγαπηθούν από το κοινό σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Η καταπληκτική ταινία του Νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη έκλεψε τις εντυπώσεις, διότι πέρα από την άψογη σκηνοθεσία και το πανέξυπνο σενάριο, κατάφερε να θίξει ζητήματα κοινωνικού ρατσισμού και αδικίας χωρίς ποτέ να πέσει στο λάθος του διδακτισμού. Δεν κούνησε απειλητικά ή δασκαλίστικα το δάχτυλο. Αντίθετα, χρησιμοποιώντας το πιο σκληρό εργαλείο που διαθέτει η τέχνη, το μαύρο χιούμορ δηλαδή, έβγαλε στην επιφάνεια όλα εκείνα που οι σύγχρονες κοινωνίες διστάζουν, δειλιάζουν ή αρνούνται να παραδεχθούν. 

Όχι, ο Bong Joon Ho δεν έπεσε σαν μετεωρίτης στον κόσμο του κινηματόγραφου. Εδώ και περίπου 20 χρόνια χτίζει τον δικό του, πολύ προσωπικό σινεμά. Τα Παράσιτα είναι περισσότερο η κορυφή ενός παγόβουνο, η κατάληξη μίας εξελικτικής πορείας και ο απόλυτος θρίαμβος του κορεατικού σινεμά. Ας ρίξουμε, λοιπόν, μία ματιά στο κινηματογραφικό σύμπαν του ανθρώπου που από χθες το βράδυ κάθεται, χαμογελαστός και καλοπροαίρετος, στον θρόνο του παγκόσμιου σινεμά.

Barking Dogs Never Bite (2000)

"Σκυλί που γαβγίζει, δε δαγκώνει" λένε, στο ντεμπούτο όμως του Bong Joon Ho τα πράγματα παίρνουν περίεργη τροπή. Όσοι έχουν αδύνατο στομάχι σε σχέση με την κακοποίηση κατοικιδίων, καλό θα ήταν να αποφύγουν αυτήν την κατάμαυρη κωμωδία όπου ένας υποχόνδριος καθηγητής παίρνει δραστικά μέτρα ενάντια σε αυτό που τον τρελαίνει: Τα σκυλιά που γαβγίζουν. Τι το ενδιαφέρον βρίσκουμε εδώ; Τα πρώτα δείγματα ακραίας ειρωνείας που χρησιμοποιεί με τεράστια επιτυχία στην κινηματογραφική του γλώσσα ο Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης.

Memories of Murder (2003)

Μία αστυνομική ιστορία που μυρίζει κυριολεκτικά μπαρούτι και δεν θυμίζει σε τίποτα τις γυαλισμένες χολιγουντιανές προσπάθειες. Μία εξονυχιστική κινηματογραφική σπουδή γεμάτη ντετεκτιβικές εμμονές που ακολουθεί την προσπάθεια εξιχνίασης των εγκλημάτων του πρώτου Κορεάτη serial killer πίσω στα μακρινά 80s. Ή με άλλα λόγια, η πιο γειωμένη στην πραγματικότητα ταινία μέχρι σήμερα του Bong Joon Ho.

The Host (2006)

Αλλάζοντας τελείως mood τώρα, βρίσκουμε τον σκηνοθέτη να προσεγγίζει ένα κλασικό ασιατικό είδος (monster movies) με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Σε αντίθεση, λοιπόν, με τον Godzilla, το μεταλλαγμένο τέρας του Bong Joon Ho καταφέρνει με έναν περίεργο τρόπο να δημιουργήσει στους θεατές πολύ περισσότερα από αγνό τρόμο και αποστροφή. Σε βάζει σε σκέψεις εκεί που δεν το περιμένεις.

Mother (2009)

Μία μάνα προσπαθεί, πάση θυσία και σχεδόν εμμονικά, να αποδείξει ότι ο γιος της που πάσχει από διανοητική υστέρηση δεν έκανε τον φόνο για τον οποίο τον κατηγορούν. Εδώ, ο τρόμος και τα τέρατα δεν έρχονται από το υπερπέραν, αφού οι ανθρώπινες κοινωνίες αρκούν και περισσεύουν για να τσαλαπατήσουν ζωές και υπολήψεις.

Snowpiercer (2013)

Το ιδιαίτερο ταλέντο του σκηνοθέτη δοκιμάστηκε για πρώτη φορά στα Αγγλικά σε αυτό το φιλμ επιστημονικής φαντασίας με το λαμπερό cast (Chris Evans, Ed Harris, Tilda Swinton) που άνετα μπαίνει στα καλύτερα sci-fi movies των 2010s. Απλό σενάριο στα όρια του video game, με εξαιρετική όμως σκηνοθετική εκτέλεση. Αν τα σημερινά blockbusters ακολουθούσαν τις διδαχές του, το Χόλιγουντ θα ήταν πολύ πολύ καλύτερo.

Okja (2017)

Μία από τις πρώτες κινηματογραφικές παραγωγές του Netflix που προκάλεσαν αίσθηση, αφού τα λαγωνικά της αμερικανικής πλατφόρμας πόνταραν στον σωστό άνθρωπο και κέρδισαν. Τι ακριβώς είναι το Okja; Ένα παράξενο παραμύθι γεμάτο περιβαλλοντικές ανησυχίες, μία μαγική περιπλάνηση για τα όρια της φιλίας και του προσωπικού ηθικού κώδικα. 

Parasite (2019)

Τι να πρωτογράψει κανείς για αυτήν την ταινία; Ακόμα και σε κάποιον δεν άρεσε, είναι πολύ δύσκολο να βρει κάποιο σκηνοθετικό ή σεναριακό ψεγάδι. Γιατί, τελικά, είναι τρομερά σημαντικό να μπορείς να μιλήσεις για το μείζον πρόβλημα του κοινωνικού ρατσισμού χωρίς να πέσεις στην παγίδα του μελό ή σε λυρικούς ηθικοδιδακτικούς διαλόγους. Ένα αριστούργημα από τα χέρια του νέου βασιλιά του παγκόσμιου σινεμά, Bong Joon Ho.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr