Αξίζει να δεις το Jupiter’s Legacy στο Netflix;

Σε μία πρoσπάθεια να δημιουργήσει (ή να πλησιάσει) κάτι αντίστοιχο με το Marvel Cinematic Universe -προφανώς σε πολύ μικρότερη κλίμακα- το Netflix παρουσιάζει το Jupiter's Legacy, που έκανε πρεμιέρα λίγες ημέρες πριν στη δημοφιλή πλατφόρμα streaming. Η πλοκή του ακολουθεί την πρώτη γενιά υπερηρώων, που πρέπει να παραδώσει τη σκυτάλη στην επόμενη, αλλά αυτό μόνο εύκολο δεν αποδεικνύεται. Οι εντάσεις διαρκώς μεγαλώνουν και οι παλιοί κανόνες δεν ισχύουν πια.

Το story

Το πρώτο μέρος της σειράς 8 επεισοδίων του Netflix (διάρκειας από 35' έως 49' το καθένα) θέτει στο επίκεντρο την οικογένεια Sampson, όλα τα μέλη της οποίας κατέχουν σπάνιες υπερ-δυνάμεις και λειτουργούν ουσιαστικά ως προστάτες της Γης, ακολουθώντας ένα παλιό και μάλλον ξεπερασμένο σύστημα αξιών.

Τουλάχιστον αυτό κάνουν τα μεγαλύτερα μέλη της, δηλαδή ο Utopian (Josh Duhamel), o  Brainwave (Ben Daniels) και η Lady Liberty (Leslie Bibb), με τους νεότερους -ειδικά την επαναστάτρια κόρη Chloe Sampson (Elena Kampouris - ο μόνος ίσως χαρακτήρας της σειράς με διαφορετικά στρώματα και δυνατότητα να εξελιχθεί) και τον αμφιταλαντευόμενο γιο, Brandon Sampson/ The Paragon (Andrew Horton)- αλλά και διάφορους ''εξωτερικούς συνεργάτες" να διαφωνούν, ειδικά από τη στιγμή που οι super-κακοί γίνονται όλο και πιο δυνατοί και αδίστακτοι.

Αξίζει να το δεις;

Ο Steven S. DeKnight προσάρμοσε την ιστορία από τα κόμικ των Mark Millar και Frank Quitely στη μικρή οθόνη και το όλο project θα μπορούσε αρχικά να χαρακτηριστεί φιλόδοξο, με κάποια πολύ συγκεκριμένα ατού: Η σκηνοθεσία είναι σχετικά καλή, τα κοστούμια καλοσχεδιασμένα, τα flashbacks στο 1929 έξυπνα και γενικότερα σου δίνεται η αίσθηση πως υπάρχει μπόλικο έδαφος ώστε η ιστορία να επεκταθεί σωστά. 

Αλλά από το πρώτο κιόλας επεισόδιο παρουσιάζονται κάποια θεματάκια. Το βασικότερο πρόβλημα έχει να κάνει με τα πολλά αναπάντητα ερωτήματα αλλά και την όχι και τόσο επιτυχημένη ανάλυση του κόσμου όπως αυτός έχει πια διαμορφωθεί με την ύπαρξη σούπερ ηρώων αλλά και του παρελθόντος τους.

Για παράδειγμα, στην πρώτη μάχη εναντίον του villain Blackstar (Tyler Mane) εμφανίζονται από το πουθενά τόσοι πολλοί χαρακτήρες που κανείς δεν έχει καταλάβει από πού ήρθαν, ποιοι είναι και τι κάνουν. Κάποιοι από αυτούς πεθαίνουν κιόλας αλλά, μάντεψε, δεν σε νοιάζει καν γιατί δεν τους έχεις ξαναδεί ούτε ελάχιστα. Δεν υπάρχει κανένα νόημα σε αυτό και δεν είναι το μόνο σημείο που γίνεται κάτι τέτοιο. 

Αν περιμένεις κάτι blockbisterικό, ξέχνα το. Οι σκηνές μάχης και τα εφέ είναι μάλλον κατώτερα των προσδοκιών ενώ το Jupiter’s Legacy εύκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα οικογενειακό δράμα, μεταμφιεσμένο σε super hero series. 

Εν κατακλείδι, ακόμη κι αν κάνεις μία γενναία απόπειρα για να το παρακολουθήσεις προσδοκώντας ένα σωστά δομημένα και ενδιαφέρον superhero franchise, θα καταλήξεις να βαρεθείς. Τουλάχιστον στο πρώτο μέρος, υπάρχει μία χαρακτηριστική αποτυχία στο να δημιουργηθεί συνοχή στην εκτεταμένη μυθολογία του τίτλου. Το skip ίσως να είναι η καταλληλότερη επιλογή, εκτός αν έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο.

 

---

Διάβασε ακόμη για την πραγματική ιστορία πίσω από το "Οι Γιοι του Σαμ", το επόμενο βήμα της Marvel και τι γνωρίζουμε για τη νέα ταινία του Joaquin Phoenix.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr