Γιάννης Στάνκογλου, ο άνθρωπος με τα 1000 πρόσωπα

Όταν 'κλείσαμε' τη συνέντευξη, θυμάμαι να εισπράττω άπειρα σχόλια από φίλους και φίλες με γενική 'επωδό' πόσο πολύ τον συμπαθούν. Ο Γιάννης Στάνκογλου αρέσει, αν όχι σε όλους -όπως πολύ εύστοχα επαναλαμβάνεται σατιρικά στην Ταράτσα του Φοίβου- έστω στους περισσότερους εκεί έξω γιατί στο πρόσωπό του βλέπουν ανθρώπους που είτε τους είναι οικείοι είτε θα ήθελαν να έχουν στον περίγυρό τους. Τον ψαγμένο κολλητό, τον αλέγκρο τύπο, το σέξι μηχανόβιο, τον αφοσιωμένο συντρόφο και μοντέρνο πατέρα, το δυναμικό επαγγελματία που δε χαρίζει κάστανα. Όπως θα διαπιστώσεις από την κουβέντα μας στο πλαίσιο της παράστασης 'Προμηθέας Δεσμώτης' που περιοδεύει ανά την Ελλάδα και στην οποία πρωταγωνιστεί, ο Γιάννης, στα 47 του χρόνια είναι λίγο από όλα αυτά, πιο κατασταλαγμένος από ποτέ και γενικώς, δε μασάει τα λόγια του. 

Ο Προμηθέας Δεσμώτης και οι 'βολεμένοι' του σήμερα

Υπάρχει κάποιου είδους καινοτομία στην παράσταση; Ο Άρης Μπινιάρης έχει δείξει δείγματα της δουλειάς του εδώ και πολύ καιρό. Χρησιμοποιεί πολύ τη μουσική, λίγο πολύ το γνωρίζουν όλοι αυτό, φτιάχνει ένα ηχοτοπίο πολύ έντονο και πάνω εκεί στήνεται η εκάστοτε παράσταση σε συνδυασμό με τις διεργασίες που προκύπτουν στην πορεία. Τη μουσική του Προμηθέα Δεσμώτη έγραψε ο Φώτης Σιώτας, ένας εξαιρετικός μουσικός και την πρώτη φορά που την άκουσα -γιατι γράφτηκε προτού ξεκινήσουμε τις πρόβες- ήταν σα να διαβάζω το ίδιο το έργο του Αισχύλου. Οπότε, ο Άρης το σκηνοθέτησε βάσει ρυθμού και μουσικής και φυσικά ο κάθε ηθοποιός έφερε το δικό του "κόσμο" για να συνυπάρξουν όλα αρμονικά. 

Μου ακούγεται σαν ένας Προμηθέας Δεσμώτης που ακροβατεί ανάμεσα στο χθες και το σήμερα. Ναι, δεν είναι ούτε κλασσικότροπη, ούτε πάρα πολύ σύγχρονη παράσταση. Πατάμε με αρκετά ουσιαστικά βήματα στις ρίζες της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας. Είναι κάτι ενδιάμεσο και πιστεύω πως η επιτυχία της οφείλεται και σε αυτό. Μέχρι στιγμής, ο κόσμος πραγματικά έχει ανταποκριθεί με ενθουσιασμό και ακούμε πάρα πολύ όμορφα λόγια για αυτήν. Ο καθένας που θα ακούσει-διαβάσει το κείμενο μπορεί να κάνει το δικό του ταξίδι σε σχέση με όσα καταπιάνεται γενικότερα ο Αισχύλος. 

Ποιο ταξίδι έκανες εσύ; Εγώ έκανα σίγουρα ένα πολύ μεγάλο ταξίδι, δεδομένου του ότι 1,5 χρόνο τώρα ήταν κλειστά τα θέατρα. Η επικοινωνία με τους συντελεστές και τους συνεργάτες μου είχε λείψει πάρα πολύ, αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος για τον οποίο κάνω θέατρο. Όταν καταπιάνεσαι με ένα τόσο δύσκολο κείμενο, χρειάζεται να διαβάσεις πάρα πολλά πράγματα γύρω από το πρόσωπο και το έργο. Ταξίδεψα λοιπόν πολύ με διάφορα κείμενα αναλυτών, φιλοσόφων, ακόμη και ψυχαναλυτών με βάση τον Προμηθέα και το μύθο γύρω από αυτόν.

Και τι κατάλαβες για αυτόν; Ο συγκεκριμένος Προμηθέας όπως τον έχουμε δουλέψει εμείς, είναι λίγο πιο ανθρωποκεντρικός. Πιστεύω πως ο Αισχύλος αναφέρεται απόλυτα στον άνθρωπο και το πώς χρειάζεται να εξελιχθεί ώστε να μην καταστρέφει το διπλανό του και τον πλανήτη. Είναι σα να βάζουμε έναν καθρέφτη απέναντι στο κοινό, ώστε να σκεφτεί τι είμαστε τελικά και πώς θα μπορούσαμε να καλυτερέψουμε τη ζωή μας.

Είναι σα να μου λες ότι δεν είναι τυχαία η επιλογή του συγκεκριμένου έργου στην περίοδο που διανύουμε. Δεν είναι καθόλου τυχαία όντως. Καταρχάς, πρόκειται για μία δική μου επιλογή. Τον Άρη δεν τον γνώριζα προσωπικά, κάποια στιγμή μία πολύ καλή μου φίλη που είδε μία παράστασή του πριν από τρία χρόνια και εμένα στο "Επτά Επί Θήβας" που είχε προηγηθεί, μου είχε πει ότι πρέπει να συνεργαστούμε οπωσδήποτε. Εμένα το ένστικτό μου δε με έχει προδώσει επίσης. Έτσι, του τηλεφώνησα και τον ρώτησα αν θέλει να το σκηνοθετήσει με το σκεπτικό ότι είναι ένα στατικό έργο που με τη μουσική θα μπορούσαμε να το 'ξεσηκώσουμε', να το απογειώσουμε. Η παράσταση ήταν να γίνει πέρυσι και λόγω πανδημίας πήρε αναβολή, αλλά φέτος ευτυχώς είμαστε ήδη σε περιοδεία με επόμενο σταθμό την Επίδαυρο για τρεις παραστάσεις 20-22 Αυγούστου.

Πόση ανάγκη έχουμε από έναν Προμηθέα σήμερα; Νομίζω πάρα πολλή. Κατά τη γνώμη μου διανύουμε ένα τέλος εποχής και την αρχή μίας άλλης, οπότε τέτοια ουσιαστικά και οντολογικά κείμενα που μιλούν για τον άνθρωπο θα πρέπει να προσέξουμε παραπάνω τι λένε. Η συνεχής του κόντρα με την εξουσία δηλώνει σκέψη και κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος θα έπρεπε να αμφισβητεί την οποιαδήποτε εξουσία κάνοντας διάλογο, όχι πετώντας μολότωφ και σπάζοντας περιουσίες άλλων προφανώς. 

>Διάβασε ακόμη: Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος παραμένει ένα 'Υπέροχο Πλάσμα'

...να κάνει επίσης την αυτοκριτική του και να βοηθήσει όταν κάποιοι άλλοι δε μπορούν. Προσωπικά αυτό εισπράττω. Μα είναι έτσι αυτός ο χαρακτήρας. Το θέμα είναι πόσοι τον ακούνε και πόσοι μπορούν να τραβήξουν το δρόμο του. Εκεί είναι το δύσκολο. Στο να μην κάνεις εκπτώσεις στα πιστεύω σου και να φτάσεις μέχρι το τέλος όταν θεωρείς ότι έχεις δίκιο ακόμη κι αν αυτό σημαίνει να πέσεις στα Τάρταρα. Δυστυχώς είμαστε πολύ βολεμένοι τα τελευταία χρόνια και ακούγοντας το κείμενο του Προμηθέα ίσως βοηθηθούν κάποιοι για να αλλάξουν προφίλ. 

Αν υπήρχε τέτοιος Προμηθέας σήμερα, θα τον εμπιστευόμασταν ή θα ήταν ο τρελός του χωριού; Θέλω να πιστεύω ότι θα τον ακούγαμε, υπάρχουν παραδείγματα διάφορα είτε πολιτικών είτε ηρώων που ακούσαμε. Το ζήτημα είναι από τη στιγμή που αναλαμβάνεις την εξουσία τι κάνεις. Ο Προμηθέας πιστεύει πως όσο περισσότερο δίνουν οι θεοί στον άνθρωπο τη δυνατότητα να περνά καλύτερα, τόσες μεγαλύτερες υπηρεσίες θα προσφέρει εκείνος για αυτούς ή τόσο πιο ήσυχα θα ακολουθήσει το γρανάζι που λέγεται εξουσία. 

Σε ρωτάω γιατί παράλληλα με την πανδημία του κορονοϊού εξελίσσεται μία ακόμη των συνωμοσιολογιών κλπ. Όσο πιο δύσκολη και ακατανόητη είναι η ζωή, γιατί με κάποιο τρόπο κάποιοι μας την κάνουν έτσι, τόσο δυσκολεύουν οι καταστάσεις και δημιουργείται παραπληροφόρηση. Ακόμη και ο τρόπος με τον οποίο μερικές φορές μεταφέρουν τα ΜΜΕ τις ειδήσεις, πολύ εύκολα μπορεί να κάνει ένα μη σκεπτόμενο άνθρωπο να περάσει στο άλλο άκρο. Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων αν με ρωτάς. Το ότι έχουμε φτάσει ως το φεγγάρι και δε μπορούμε να λύσουμε ζητήματα δικής μας συμπεριφοράς που καταστρέφουν τη γη είναι αδιανόητο. 

Πάρης Χαμουρίκος

Συνήθως στο μεταξύ, δεν υπάρχει γόνιμος διάλογος, αλλά αντίλογος για τον αντίλογο, αμφισβητούμε επιστημονικά κεκτημένα και οδεύουμε προς τα πίσω. Είναι αυτό που λες, αλλά πρόκειται για σημεία των καιρών. Είναι πολλές οι πληροφορίες και πολύς κόσμος δυσκολεύεται να τις μεταβολίσει. Το τέλος εποχής που προανέφερα ας ελπίσουμε ότι θα σημάνει μία νέα εποχή, πιο ουσιαστική που θα σέβεται περισσότερο τα παιδιά και το περιβάλλον και δε θα κάνει κουμάντο το χρήμα. 

Ο Προμηθέας ενδεχομένως να βιώνει ένα είδος συνδρόμου της Μητέρας Τερέζας; Ναι, δεν είναι κακό όμως. Στην τελική, όλους μητέρες μας έχουν γεννήσει. Αυτό που κάνει όμως εκείνος δεν είναι μόνο ανθρωποκεντρικό, βαδίζει σύμφωνα με το σεβασμό που πρέπει να τρέφουμε ο ένας προς τον άλλον και τη φύση. Μάλλον δεν είναι τόσο Μητέρα Τερέζα, απλώς θέλει να σέβεται αυτό που είναι και το γεγονός ότι του δόθηκε η δυνατότητα να ζήσει πάνω σε αυτόν τον πλανήτη. 

Ο καλός και κακός Γιάννης, ο Θωμάς Κυπραίος και οι αποκαλύψεις στο θέατρο

Πόσο παρεμβατικός γίνεται ο Γιάννης όταν δει κάτι που δεν του αρέσει; Προσπαθώ να επεμβαίνω όσο μπορώ. Είμαι πολύ κατά της αδικίας, θέλω να υπάρχει διαφορετικότητα, δε μπορώ τα στεγανά και τις προκαταλήψεις, θέλω να υπάρχει το περιθώριο γιατί και αυτό μπορεί να σου πει πολλά πράγματα. Οπότε ναι, προσπαθώ όσο γίνεται να είμαι ανοιχτός και να αντιλαμβάνομαι ό,τι είναι διαφορετικό από εμένα. Παίρνω θέση λοιπόν, άσχετα αν δε με αφορά άμεσα κάτι. Θα δω κάποιον να χτυπά το παιδί του στο δρόμο; Θα πάω να μιλήσω γιατί υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης. 

Είναι ιδέα μου ή όντως τελευταία προωθούνται πάρα πολύ σε τηλεόραση και κινηματογράφο οι 'διττοί' χαρακτήρες, με καλή και κακή πλευρά; Είναι μέρος της ζωής μας. Συμβαίνει και συνέβαινε και πάντα, απλώς στο παρελθόν ήταν όλα πιο συντηρητικά. Με αυτό που λέμε εξέλιξη αυτή την στιγμή είναι πολύ πιο εύκολο να δηλώσεις αυτό που είσαι. Ο άνθρωπος σαφέστατα έχει δύο πλευρές, από κει και πέρα είναι το πώς τις επικοινωνεί προς τα έξω και πόσο προσπαθεί κυρίως για το κοινό καλό. 

Το ξέρεις αυτό από πρώτο χέρι κιόλας, ως Θωμάς Κυπραίος στις Άγριες Μέλισσες (γέλια). Ναι, υποδυόμουν ένα χαρακτήρα όπως ο Κυπραίος, ο οποίος από γραφής ήταν πάρα πολύ κωλόπαιδο. Δεν τον συμπάθησα όταν τον διάβασα και έψαχνα τρόπους για να τον αγαπήσω και να τον παρουσιάσω. Οπότε πάνω εκεί, βρήκαμε πράγματα με τη Μελίνα την Τσαμπάνη και τους συνεργάτες της ώστε να έχει δύο πλευρές. Επί της ουσίας, τέτοιους χαρακτήρες θέλω να παίζω, όχι μονοδιάστατους, αυτό αναζητώ μέσα από τη δουλειά μου. 

>Διάβασε ακόμη: Ο Σπύρος Γιαννιώτης είναι ο επιμένων που στο τέλος νικά

Άρα μου λες ότι ουσιαστικά επηρέασες το ρόλο; Ναι, πάρα πολύ και νομίζω ότι επηρεάζω κάθε ρόλο με τον οποίο καταπιάνομαι. Λέω τις ιδέες και τις σκέψεις μου και αν πάρω έναν μονοδιάστατο τύπο ενώ μ᾽αρέσει το σενάριο, θα ψάξω να δω τι και πώς και να αναδείξω επιπρόσθετες πτυχές του χαρακτήρα του. Νομίζω ότι ο κόσμος πλέον έχει παιδεία, έχει δει πολλά πράγματα και στο Netflix και στο σινεμά, οπότε χρειάζεται να εξελισσόμαστε κι εμείς αντίστοιχα. 

Ο συνήγορος του διαβόλου θα έλεγε πως με τέτοιους ρόλους ενδεχομένως να απομυθοποιούμε τους καλούς και να δικαιολογούμε κάπως τους κακούς χωρίς απαραίτητα να τους αξίζει κιόλας. Δε νομίζω ότι πάει έτσι το πράγμα. Υπάρχουν κάποια στεγανά που ορίζουν τι είναι ηθικό και τι όχι. Αν είναι κάποιος παιδεραστής σε καμία ταινία και σε καμία τέχνη, δε μπορείς να τον κάνεις ενδιαφέροντα. Και στην πραγματική ζωή μπορεί να υπάρχουν και έχουν υπάρξει καλλιτέχνες που ήταν παιδεραστές, ήταν κακοποιητικοί. Αυτό είναι το έργο τους, η ζωή τους είναι κάτι άλλο. Η τέχνη από την πλευρά της πρέπει να καταπιάνεται με όλες τις πτυχές γιατί με αυτόν τον τρόπο μαθαίνουμε το καλό και το κακό, τη ζωή και τον άνθρωπο. 

Πάρης Χαμουρίκος

Μας πάει η συζήτηση προς τα κει και δε γίνεται να μη σε ρωτήσω. Πώς αισθάνθηκες μετά τις αποκαλύψεις για κακοποιητικές συμπεριφορές στο θέατρο; Έγινε στο θέατρο, αλλά υπάρχει σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Υπάρχει και στη δική σου τη δουλειά, ίσως και περισσότερο, αλλά σκοπός είναι να μη φοβάται ο κόσμος και να μιλάει. Συμβαίνει παντού, απλώς το θέατρο έχει τα φώτα πάνω του και είναι εύκολη τροφή για συζήτηση στα ΜΜΕ με ή χωρίς πρόθεση για τηλεθέαση. Όπως και να έχει, μόνο θετικό μπορεί να είναι από δω και πέρα το ότι όλο αυτό το απόστημα έσπασε για να αλλάξουμε τις εργασιακές σχέσεις, να θέσουμε τα νέα μας όρια. Αρκεί να μην απομακρυνθούμε σαν άνθρωποι λόγω φόβου. 

Πώς είναι ο καλός και πώς ο κακός, Γιάννης; Είμαι ευαίσθητος άνθρωπος, νοιάζομαι πολύ για το διπλανό μου και τους φίλους μου, θέλω να περνάμε και να περνούν καλά, τώρα η κακή πλευρά μου... Και εγωισμοί με πιάνουν μερικές φορές σε σχέση με πράγματα που θα ήθελα και δεν έχω. Γενικά όμως, μεγαλώνοντας τείνω να λειαίνω τις γωνίες μου, να δέχομαι πιο ολοκληρωτικά το yin και το yang και όχι να πέφτω επί μέρες σε κατάθλιψη, κακία και ναρκισσισμό. Σε όλα αυτά, με έχει βοηθήσει το ότι έχω δύο παιδάκια, έχω βάλει πίσω τον εαυτό μου και μπορώ να βλέπω τα πράγματα με άλλο μάτι χωρίς να είμαι εγώ το κέντρο του κόσμου. 

Πόσο σε επηρεάζουν οι ζοφερές ειδήσεις των τελευταίων ημερών, με τις γυναικοκτονίες σε πρώτο πλάνο; Είσαι πατέρας μίας κόρης κιόλας. Πάρα πολύ, θυμώνω, οργίζομαι και μου κάνει και εντύπωση κιόλας γιατί αν όλα πάνε καλά, έχω επιλέξει για πρώτη φορά τώρα το Σεπτέμβριο να σκηνοθετήσω ένα θεατρικό έργο, το Killer Joe του Tracy Letts που σχετίζεται 100% με την ενδοοικογενειακή βία και όλο αυτό που συμβαίνει. Βλέπω ότι η ζωή ξεπερνά εμένα και τις ιδέες μου. Φανταζόμουν ότι αυτό το έργο που θέλω να σκηνοθετήσω ως πολύ ακραίο για το θεατή και τελικά οι ειδήσεις που βλέπουμε καθημερινά είναι πολύ περισσότερο.

Ο ρόλος του πατέρα και το φλερτ και οι... ελιές στη ζωή του

Έχει αλλάξει η αντιμετώπιση προς τα παιδιά σου εξαιτίας τους; Δε μπορώ να σου πω με σιγουριά ότι έχει αλλάξει κάτι. Με τα παιδιά μου έχω την ίδια σχέση που είχα και πριν από 2,5 χρόνια. Προσέχω όπως πρόσεχα και πριν. Από την άλλη θέλω να τους δείχνω τον ήλιο της ελευθερίας, να μπορούν να κάνουν τις δικές τους επιλογές. Σίγουρα όταν πρέπει να πάρω κάποιες αποφάσεις και να γίνω αυστηρός, το κάνω, αλλά δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα τρομοκρατηθούν τόσο από κάτι ώστε να κλείσουν τα παιδιά τους σε ένα κόσμο φόβου. 

Όχι τόσο με την έννοια του φόβου, αλλά του να υπερτονίσεις κάποια πράγματα που μπορεί να θεωρείς αυτονόητα. Αυτό το κάνω έτσι κι αλλιώς μαζί τους, ακόμα και όταν μιλάω μαζί τους για τις φιλικές τους σχέσεις. Προσπαθώ να είμαι φίλος τους και να συζητάω. Όνειρό μου είναι να μου μιλούν ανοιχτά τα παιδιά μου. 

Μεγαλώνοντας, πιστεύεις πως όπως εξελίσσονται τα πράγματα το πάλαι ποτέ χάσμα γενεών διευρύνεται; Υπάρχει ένα χάσμα γενικό με τους ανθρώπους και τον τρόπο με τον οποίο ζούμε εδώ και αρκετά χρόνια. Σίγουρα τα νέα παιδιά είναι πιο εξελιγμένα, το βλέπω ακόμα και στα δικά μου που χειρίζονται κινητά και tablet δέκα φορές πιο γρήγορα από μένα. Προσωπικά προσπαθώ όσο μπορώ να είμαι κοντά στα παιδιά μου και στην τεχνολογία. Σκέψου ότι ο γιος μου φέτος ήταν πρώτη δημοτικού και πέρασε το χρόνο κάνοντας μάθημα μπροστά από ένα κομπιούτερ, το ίδιο και η κόρη μου. Εμείς παίξαμε σε αλάνες, αυτά παίζουν σε παιδότοπους στημένους. Ήδη οι εμπειρίες τους είναι πολύ διαφορετικές από τις δικές μας. 

Μιλώντας για εμπειρίες, έχεις καταλάβει φαντάζομαι ότι ο Θωμάς Κυπραίος έχει ενισχύσει το "μύθο" που λέγεται 'Γιάννης Στάνκογλου'. (γέλια) Ο Στάνκογλου όμως ξέρει τι δουλειά έχει ρίξει για το Θωμά Κυπραίο ή τον Προμηθέα τώρα... (γέλια) Οk, είναι ωραίο που το ακούω, καταλαβαίνω πώς το λες. Σίγουρα, ο κόσμος με αντιμετωπίζει διαφορετικά μετά τον Κυπραίο, το έχω καταλάβει, όπως έκανε και με το Τανγκό των Χριστουγέννων πριν από κάποια χρόνια. Πάντα όταν μία δουλειά κάνει 'κάτι' στο θεατή, αλλάζουν λίγο τα δεδομένα. Όμως, η στασιμότητα σε αυτό το ρόλο, δε μου λέει τίποτα, ως Γιάννη, ως καλλιτέχνη, ως άνθρωπο. Επομένως προσπαθώ να προχωρώ και να κάνω διαφορετικά πράγματα. 

Για να καταλάβεις τι εννοώ, έχεις γίνει μέχρι σημείο αναφοράς στην Ταράτσα του Φοίβου, ως ο άντρας που κανείς δεν του λέει 'όχι' λόγω γοητείας. Α ναι, και κάποιος άλλος μου το είπε αυτό. Η γυναίκα του Φοίβου στο μεταξύ, η Βάσω Καβαλιεράτου υποδυόταν τη σύζυγό μου κιόλας στο 'Σχεδόν Ενήλικες'. Δεν πήγα ρε γαμώτο να το δω, αλλά θα γελούσα πάρα πολύ και θα ντρεπόμουν, θα κοκκίνιζα.

Το διακωμωδείς; Πώς το διαχειρίζεσαι; Άσε, ο Θωμάς Κυπραίος έχει κάνει ζημιά. (γέλια) Εδώ να δεις τι λένε, στην επαρχία που πηγαίνω που είμαι κοντά σε ελιές...

Ε πες κανένα. Με την ελιά έχουν να κάνουν τα περισσότερα. "Πάμε στην ελιά", "Να πάμε σε καμιά ελιά", "Να σε φοβηθούμε που είσαι κοντά στην ελιά" και τέτοια. (γέλια)

Θυμάμαι πάντως πως στο παρελθόν είχες δηλώσει ότι το φλερτ πάντα υπάρχει στη ζωή σου. Παιδί μου εγώ φλερτάρω και με τον κορμό του δέντρου, δηλαδή πριν από την παράσταση άμα έχει κανένα κοντά στο θέατρο πάω και το παίρνω αγκαλιά και του μιλάω. (γέλια) Έτσι το είπα. Φλερτάρω με ένα ωραίο λουλούδι, με μία ωραία γυναίκα όταν πιάσουμε μία ωραία κουβέντα. Το φλερτ είναι μέρος της ζωής, χωρίς αυτό δε θα μπορούσα να ζήσω, όπως κανείς σκεπτόμενος άνθρωπος. Φλερτ όμως ε; Δε σημαίνει ότι πάμε για κάτι άλλο, κάτι παραπάνω. 

Έχουμε αίσθηση του φλερτ δηλαδή στις μέρες μας; Νομίζω πως αν το κάνεις όμορφα, το καταλαβαίνει ο άλλος. Μπορεί να έχουμε απομακρυνθεί λίγο, παρόλα αυτά, δεν πιστεύω ότι δεν υπάρχει ή ότι εκλείπει. 

Για να κλείσουμε εντελώς ανάλαφρα την κουβέντα μας και επειδή έπαιζες ποδόσφαιρο θέλω να μου πεις φέτος ποιον υποστήριζες στο Euro. Είμαστε σε φάση περιοδείας, οπότε δεν είδα πολλούς αγώνες αλλά χάρηκα που το πήρε η Ιταλία. Πιο πολύ υποστήριζα τη Γαλλία, αλλά μετά προτιμούσα την Ιταλία. Δεν ήθελα Βρετανία, είμαι παλιός. Το '82 σκέψου στήριζα Σκωτία.

*Ο Προμηθέας Δεσμώτης σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη με τον Γιάννη Στάνκογλου στον ομώνυμο ρόλο παρουσιάζεται στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου στις 20, 21 & 22 Αυγούστου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. 

 

 

 

 

 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr