Carola Rackete, μία σύγχρονη ηρωίδα

"Η ζωή μου ήταν εύκολη, μπόρεσα να φοιτήσω σε τρία πανεπιστήμια και στα 23 μου ήμουν απόφοιτη. Είμαι λευκή, Γερμανίδα, γεννήθηκα σε μια χώρα πλούσια με ένα διαβατήριο "σωστό". Όταν τα συνειδητοποίησα όλα αυτά ένιωσα αμέσως ότι έχω ηθική υποχρέωση να βοηθήσω όσους δεν είχαν τις ίδιες ευκαιρίες με εμένα".

Carola Rackete, 28/06/19

---

Η Carola Rackete είναι το πρόσωπο των ημερών στα social media. Ο κόσμος χειροκρότησε και αγκάλιασε την προσπάθεια της Γερμανίδας καπετάνιου του Sea Watch 3 που έσπασε τον αποκλεισμό της Λαμπεντούζα, για να αποβιβάσει δεκάδες πρόσφυγες σε ιταλικό έδαφος, μετά από δεκατέσσερις μέρες όπου το πλοίο έπλεε χωρίς να γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι στα νερά της Μεσογείου. Φυσικά, την ίδια στιγμή υπάρχουν και πάρα πολλοί επικριτές της. Πρώτους από όλους ο Matteo Salvini, υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας, ηγέτης της Λέγκας του Βορρά, γνωστός για τα εχθρικά αισθήματα που τρέφει απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες.

Τι όμως συνέβη ακριβώς; Στις 12 Ιουνίου, το ολλανδικής σημαίας Sea Watch 3, συνέλεξε 53 πρόσφυγες από τις ακτές της Λιβύης. Παρ' ότι υπήρξε πρόταση για να δέσει στο λιμάνι της Τρίπολης, τελικά επειδή οι ανθρωπιστικές οργανώσεις δε θεωρούν καθόλου ασφαλή τον συγκεκριμένο προορισμό, πάρθηκε η απόφαση να κατευθυνθεί προς τη Λαμπεντούζα. Στις 14 Ιουνίου όμως η Ιταλία έκλεισε τα σύνορά της για τα πλοία ανθρωπιστικών οργανώσεων που μεταφέρουν πρόσφυγες. Ο Salvini ζητούσε επιτακτικά από άλλα ευρωπαϊκά κράτη να αναλάβουν την περισυλλογή τους.

Η Carola Rackete κατά τη σύλληψή της από τις ιταλικές αρχές.

Μετά από δύο εβδομάδες, στις 28 Ιουνίου η Φινλανδία, η Γαλλία, η Γερμανία, το Λουξεμβούργο και η Πορτογαλία ανέλαβαν τελικά να δεχθούν τους ανθρώπους εντός των συνόρων τους. Μία μέρα αργότερα η Rackete αποφάσισε να κατευθυνθεί προς το λιμάνι της Λαμπεντούζα. Η ίδια ισχυρίζεται ότι ήταν αναγκασμένη να το κάνει διότι οι επιβάτες του Sea Watch 3 ήταν πια τελείως εξαντλημένοι. Η ιταλική κυβέρνηση, μέχρι στιγμής, δεν δέχεται κανένα άλλοθι. Η Carola Rackete συνελήφθη με συνοπτικές διαδικασίες.

Το συμβάν με το Sea Watch 3 είναι ιδιαίτερα σημαντικό διότι, πρώτα από όλα, ξεσκεπάζει μία τρομερή υποκρισία: Όση ώρα η κυβέρνηση της Ιταλίας, με τον Salvini να πρωτοστατεί, έβριζε με τον πλέον χυδαίο τρόπο και απειλούσε την Rackete με τρομερές κυρώσεις (κατάσχεση του πλοίου της ανθρωπιστικής οργάνωσης, πρόστιμο 50 χιλιάδων ευρώ, μέχρι και 10 φυλάκισης), περισσότεροι από 300 άνθρωποι χωρίς τα απαραίτητα χαρτιά αποβιβάστηκαν σε ιταλικό έδαφος μέσα από γνωστό σύστημα των λαθρέμπορων.

Φυσικά, όμως, τα φιλικά προς τον Salvini μέσα φρόντισαν να εξαντλήσουν όλη την αυστηρότητα τους προς το πρόσωπο της Rackete ξεχνώντας παράλληλα ή έστω αφήνοντας στο περιθώριο το γεγονός ότι είναι τέτοια η ανάγκη των προσφύγων να ξεφύγουν από τον πόλεμο και την πείνα που εύκολα πέφτουν θύματα της χειρότερης εκμετάλλευσης. Εκείνη έκανε ότι έκανε στα πλαίσια ενός πιστεύω και με πολύ φανερό τρόπο ενώ οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι εκμεταλλευτές των ανθρώπινων ψυχών φροντίζουν να τα κάνουν εν κρυπτώ και χωρίς να προκαλούν. Ακριβώς αυτό το στοιχείο είναι και εκείνο που αναγνωρίζουν ως επικίνδυνο οι επικριτές της: το γεγονός ότι η πράξη της δεν είχε υστεροβουλία, άρα μπορεί να λειτουργήσει ως προηγούμενο και να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου.

Στα social media παγκοσμίως και κυρίως στην γειτονική χώρα, η συζήτηση είχε ανάψει για τα καλά με βασικό ερώτημα το κατά πόσο ή όχι η πράξη της Rackete ήταν νόμιμη. Αν κάποιος δει το θέμα από καθαρά νομικίστικη σκοπιά, θα διαπιστώσει ότι όντως δεν ήταν. Όντως παραβίαζε μία κατοχυρωμένη συνθήκη. Κάπου εκεί όμως εγείρεται και το κλασικό και συνήθως αναπάντητο ερώτημα: ό,τι είναι νόμιμο είναι απαραίτητα και ηθικό;

Στην πλάτη της Γερμανίδας καπετάνιου, πέρα από τη σωτηρία πολλών δεκάδων ψυχών, έπεσε και μία ακόμη πιο σημαντική αποστολή, εκείνη του ακτιβιστή που θα δείξει (με προσωπικό κόστος και κίνδυνο) την πραγματική αλήθεια γύρω από ένα φλέγον ζήτημα. Το δράμα των μεταναστών και των προσφύγων δεν είναι κάτι που τα κλειστά μάτια και αυτιά των ανθρώπων της εξουσίας μπορούν να κάνουν να εξαφανιστεί από προσώπου γης. Ή μάλλον, πιο σωστά, το μείζον ανθρωπιστικό ζήτημα του προσφυγικού δεν πρόκειται να λυθεί με κλειστά σύνορα. Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό παρέα. Έχουμε διακρατική αλλά και προσωπική ευθύνη. Ιδιαίτερα σε μία χώρα όπως η Ελλάδα που έχει γνωρίσει ξανά και ξανά, πάνω στο ίδιο της το σώμα, τι πάει να πει ξεριζωμός.

---

φωτογραφίες © getty images

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr