Η Αντωνία Καούρη δεν ανήκει πουθενά

Είναι ευλογία και κατάρα μαζί να ξέρεις ακριβώς τι θέλεις και τι μπορείς να υποστηρίξεις. Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν, μιλώντας με την Αντωνία Καούρη, που τελευταία συζητιέται (ακόμα περισσότερο) επειδή άνοιξε τις δύο οικολογικές συναυλίες των Coldplay, στις 8 και 9 Ιουνίου στο ΟΑΚΑ. Η πρόταση ήρθε στην πιο δημιουργική της στιγμή· ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει τα νέα της τραγούδια που δεν θυμίζουν σε τίποτα το ντεμπούτο της. Της είπα ότι την άκουσα σε μία διασκευή του "Ας Χαθείς" του Χρήστου Θηβαίου και ότι με κάποιον τρόπο μου θύμισε το τραγούδι Cirrus του Bonobo. Κατάλαβα αμέσως πως χάρηκε:

"Με βρίσκεις σε μία φάση που κάνω μία "στροφή” προς την ηλεκτρονική μουσική. Έχω αναλάβει την παραγωγή τους, έχουν παραδοσιακά στοιχεία και ελληνικό στίχο. Στο ξεκίνημά μου, ένιωθα ότι έπρεπε να κάνω pop, αλλά φεύγω από αυτή γιατί θέλω να είμαι ο εαυτός μου. Το αποφάσισα φέτος· είπα θα κάνω αυτό που με εκφράζει και είτε πουλήσει είτε όχι, θα είμαι ok με αυτό", μου τονίζει. "Κάποιος θα πρέπει να έχει και τα κότσια να το κάνει αυτό", επισημαίνω, για να μου απαντήσει αυθόρμητα κάτι απλό: "'Ένας φίλος επιμένει πως "αν εσύ το πιστέψεις πραγματικά, θα το αγαπήσει κι ο κόσμος'. Μπορεί να μην είναι άπειρος, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν τρελαίνομαι για τη διασημότητα. Ξέρω πως δεν θα φτάσω ποτέ το εύρος των μπουζουκιών. Θέλω όμως να χτίσω το δικό μου κοινό. Ας είναι και 50 άτομα".

Της θυμίζω την αβεβαιότητα του επαγγέλματος και έχει έτοιμη απάντηση: "Έχω χτίσει έτσι τη ζωή μου, που και να μη μπορώ να τραγουδήσω ή να παίξω, θα διδάξω, θα κάνω παραγωγή, θα γράψω. Συνεπώς, με αγγίζει όσο και έναν ελεύθερο επαγγελματία, ο οποίος τον έναν μήνα είναι καλά οικονομικά και τον άλλο είναι άνεργος", μου απαντάει και συμπληρώνει: "Το ατού μου μάλλον είναι οι σπουδές μου. Άλλα πράγματα θα έκανα αν δεν είχα κλασική παιδεία στη μουσική". Της εξηγώ ότι θα μπορούσα να τη δω σε concept Tash Sultana και συμφωνεί: "Κι εγώ θα το ήθελα, αλλά δεν έχω τόσα λεφτά και τόσο χρόνο για να παίρνω τόσα όργανα να δοκιμάζω. Παίζω πιάνο και τύμπανα. Πολλά χρόνια τώρα λέω πως θέλω να ξεκινήσω άρπα –είναι πολύ ακριβή όμως– και κλαρίνο επίσης, το οποίο θα ήθελα να το εντάξω στις παραγωγές μου στο μέλλον".

Αναρωτιέμαι τι μουσική ακούει στο σπίτι και αμέσως κάνει παύση: "Την ταινία με τις 27 προσωπικότητες την έχεις δει; Είμαι αυτό. Ακούω πολλά είδη, όχι ένα συγκεκριμένο. Δεν θα βάλω μουσική μόνο για να με ταξιδέψει, αλλά και για να τσεκάρω καλύτερα κάτι τεχνικό. Τελευταία άκουσα το Στην Είσοδο της Νεφέλης Φασούλη και μου άρεσε πολύ. Αγαπώ τις διασκευές, βέβαια, μάλλον έχουμε γεμίσει από αυτές, διότι δεν υπάρχουν πολλά καλά κομμάτια ή τουλάχιστον χρειάζονται κι αυτά τον χρόνο τους. Αν το σκεφτείς, τα covers που ακούμε τώρα, είναι επιτυχιών με δεκαετίες πάνω τους. Αν κυκλοφορούσαν προτού αγαπηθούν τα κομμάτια πραγματικά, μπορεί να μην ήταν ίδια η επιτυχία τους".

Βασίλης Μαντάς

Στην κουβέντα μας έρχεται η Eurovision και μου ξεκαθαρίζει πως δεν αποθαρρύνεται από τα σχόλια που γίνονται πριν και μετά και ότι θα επανέλθει με πρόταση που να την αντιπροσωπεύει, όπως έκανε η Μαρίνα Σάττι. "Μου αρέσει πάρα πολύ ως καλλιτέχνης και της βγάζω το καπέλο, γιατί πήγε εκεί και έκανε αυτό που γούσταρε. Της το δίνω αυτό. Συνεπώς, όταν έχεις άποψη πάνω σε όλα, έχεις και το βάρος της δικής σου ευθύνης. Είμαι κι εγώ σαν τη Μαρίνα, παίζει να πάω εκεί και να πω "παιδιά αυτό έτσι, αλλιώς δεν κουνιέμαι”". Σχολιάζω πως η zero fucks given νοοτροπία φέρει σε μεγάλο βαθμό την υπογραφή της Gen Z και δηλώνει άγνοια για τους GenZers:

"Μάλλον είμαι πιο κοντά στους Millennials, γιατί ζω στον κόσμο μου. Δεν μου αρέσει να μπαίνω σε κουτιά, δεν ανήκω πουθενά. Αγαπώ το χωριό μου, σκέψου ότι για έξι μήνες τον χειμώνα, Δευτέρα-Τρίτη-Τετάρτη και Κυριακή ήμουν στα Καλάβρυτα με φύση, ξυλόσομπες και ρακόμελα. Τις υπόλοιπες μέρες έβαζα το φόρεμά μου, ερχόμουν για δουλειά στην Αθήνα και μετά επέστρεφα πίσω. Αυτό δεν νομίζω πως είναι κοντά στη γενιά μου. Δεν μου αρέσει ο πολύς κόσμος, δεν μπορώ τη φασαρία, μου αρέσει όμως η πόλη όταν τη χρειάζομαι" και προσθέτει: "Για να καταλάβεις, συχνάζω σε συνοικιακά μπαράκια χωρίς πολύ κόσμο, με καλή μουσική. Δεν μπορώ τα πολύ χαοτικά μέρη, δεν πηγαίνω σε εμπορικά κέντρα, παίρνω τη "δόση” μου από τα lives".

Πριν κλείσουμε την κουβέντα μας, τη ρωτάω αν έχει αίσθηση του ότι είναι τόσο σέξι ώστε να μην περνάει εύκολα απαρατήρητη. "Το καταλαβαίνω", αποκρίνεται, "αλλά είναι μάλλον άβολο, γιατί το νόμισμα έχει δύο όψεις. Σαφέστατα και προσφέρει επιβεβαίωση, άσχετα αν δεν με νοιάζει. Από την άλλη όμως, σκέψου να είσαι σε μία περίεργη φάση της ζωής σου και να πρέπει να διαχειριστείς καταστάσεις που ξεπερνούν τη διακριτικότητα... Για να σε προλάβω, πάντως, δέχομαι φλερτ και από άντρες και από γυναίκες και φλερτάρω κι εγώ μαζί τους". Της ζητάω να μου εκμυστηρευθεί ένα όνειρό της: "Είναι όνειρο και σχέδιο μαζί: θα φτιάξω ένα σπίτι σε ένα πολύ απομακρυσμένο μέρος –μπορεί και στα Καλάβρυτα– θα βάλω το καλύτερο στούντιο μέσα και θα ασχολούμαι με τη σύνθεση. Θα είναι κάτι σαν το δικό μου ησυχαστήριο".
Της το εύχομαι.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr