Twitter, το 'νεκροταφείο' του 21ου αιώνα

Όταν βλέπεις το όνομα ενός διάσημου προσώπου ως trending θέμα στο Twitter -ή αλλιώς X όπως θέλει να λέγεται ο Elon Musk- το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι ότι μάλλον πέθανε. Στην οντολογική διάσταση του διαδικτύου, ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να μιλήσει στη συλλογική και ψηφιακή κηδεία που πραγματοποιείται για λογαριασμό τους. Όταν δεν πρόκειται για τα αγαπημένα μας πρόσωπα, συγγενείς, φίλους, αλλά κυρίως για άνδρες και γυναίκες που η συντριπτική πλειοψηφία από εμάς δεν έχουμε γνωρίσει ποτέ στη ζωή μας -αν εξαιρέσουμε τη δημόσια, καλλιτεχνική και πολιτική στάση τους- το λες και κάπως άβολο όλο αυτό. 

Logan Roy I Succession

Το τρίτο επεισόδιο της τέταρτης σεζόν του Succession, θεωρήθηκε ως ένα από τα καλύτερα της σειράς. Ακολουθεί spoiler, έτσι όσοι δεν την έχουν δει, ας παραλείψουν αυτή την παράγραφο. Ο θάνατος του πάτερ φαμίλια Logan Roy δεν έρχεται απρόσμενα αλλά με έναν τρόπο σχεδόν αστείο και παράλογο. Μετά από τριάντα επεισόδια που χτίζεται με μαεστρία ο άθραυστος και δυναμικός αυτός χαρακτήρας, μαθαίνουμε για τον θάνατό του χωρίς καν να τον δούμε. Πρέπει να περιμένουμε μέχρι το προτελευταίο επεισόδιο, λίγο πριν το grand finale, για να παραβρεθούμε τηλεοπτικά στην κηδεία του. Οι τέσσερις γιοι του Logan, εκ των οποίων κανένας ικανός να σηκώσει το βάρος της κληρονομιάς του, συμφωνούν να επιτρέψουν στο τρίτο γιο, τον Roman, να μιλήσει μπροστά σε όλους. Ως μεγάλο μωρό και μαζοχιστής, δεν τα καταφέρνει και ξεσπά σε κλάματα, αφού την παράσταση 'κλέβει' ένας απροσδόκητα σκληρός λόγος από τον αδερφό του Logan.

Μεταξύ του πανικού και ενθουσιασμού της στιγμής, τα άλλα παιδιά αποφασίζουν να πουν κάτι αυτοσχεδιάζοντας. Ο Kendall μιλάει σαν άλλος life coach, η Shiv καταρρέει συνειδητοποιώντας ότι ο πατέρας της ('a world of a father') δε θα τη σεβαστεί ποτέ σαν γυναίκα. O Connor, ο μεγαλύτερος και πιο loser από τους γιους, δε μιλάει καν. Δεν τον αφήνουν. Κάθε ένας τους, ακριβώς όπως τους γνωρίσαμε μέσα από τις τέσσερις σεζόν ως χαρακτήρες, δράττονται της ευκαιρίας για να μιλήσουν για τον εαυτό τους, αντί να τιμήσουν τον πατέρα τους. "Δε με γούσταρε καν", είναι το πρώτο πράγμα που λέει ο Connor όταν μαθαίνει ότι ο πατέρας του πέθανε.

Δεν είναι παράξενο που ο θάνατος μας οδηγεί να μιλήσουμε για τη σχέση μας με αυτούς που έχουν φύγει. Είναι ένα ενστικτώδες αντανακλαστικό που πιστοποιεί το γεγονός ότι εμείς είμαστε ζωντανοί. Σε αυτήν την εποχή της αυτοπροβολής και της εξιστόρησης κάθε στιγμής της ζωής μας, όλοι μας είμαστε καλεσμένοι, χάρη στο Twitter, στην κηδεία κάποιου. Υπάρχει η αίσθηση ότι ο παλιός κόσμος πεθαίνει, η φράση 'άλλο ένα κομμάτι του 20ου αιώνα φεύγει' είναι πολύ δημοφιλής, εξαιτίας του γεγονότος ότι, αντικειμενικά, πολλοί άνθρωποι που καθόρισαν με τις πράξεις τους τον περασμένο αιώνα είναι αρκετά μεγάλοι σε ηλικία.

Ο θάνατος ενός διάσημου προσώπου σήμερα είναι ένα γεγονός που αφορά όλους. Το διαδίκτυο είναι ο άμβωνας, ένα μεγάφωνο μέσα από το οποίο όλοι ήμαστε κριτικοί, φωτογράφοι, ηθοποιοί, τραγουδιστές. Με κάποιον τρόπο ακόμα και φίλοι και συγγενείς με τον νεκρό που, όπως τα αδέρφια Roy στο Succession, αρπάζουν την ευκαιρία, παίρνουν το μικρόφωνο και λένε κάτι για τους εαυτούς τους, πιστοί στη δυναμική που έχουν τα κοινωνικά δίκτυα.

Μία από τις συνήθειες στο διαδίκτυο είναι η δημοσίευση φωτογραφιών του εκάστοτε χρήστη με τον νεκρό. Στο δε Twitter, σχολιάζεται και σαρκάζεται έντονα η ικανότητα προσώπων όπως ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Matteo Renzi και η ομάδα του που πάντα βρίσκουν μία φωτογραφία του με ένα πρόσωπο που μόλις έφυγε από τη ζωή. Δεν έχει σημασία αν ήταν μέσα από μία συνάντηση λίγων δευτερολέπτων που πραγματοποιήθηκε πριν από χρόνια, η εικόνα είναι η μαρτυρία και απόδειξη αυτής της επαφής. Και πρέπει να είσαι γρήγορος στην παρουσίαση. 

Franco Origlia/Getty Images

Στο μεταξύ, ένας θάνατος στο Twitter λειτουργεί επίσης αρχειακά. Η αναζήτηση για την πιο σπάνια φωτογραφία ή ένα ξεχασμένο σχέδιο, όπως τα καρουζέλ αφιερωμένα στη Jane Birkin και τη διαχρονική της αισθητική κληρονομιά, ή σχετικά με τη δουλειά του Andrea Purgatori, που σήμερα τον θυμόμαστε ως τον σοβαρό ερευνητή δημοσιογράφο που παρουσίασε την Atlantis και το Fascist on Mars, συγγραφέα και βοηθό του Corrado Guzzanti. 

Αν ο θάνατος στο Twitter είναι ένα αποτύπωμα, μία λεπτομέρεια, μια στιγμή, ένας τρόπος να πεις ότι κάποιος είναι ζωντανός μέσα από την καθημερινή 'ψηφιακή μουμιοποίησή' του, ο θάνατος στον 20ο αιώνα είναι σελίδες δομημένες σαν τούβλα που χτίζουν ένα μεγάλο οικοδόμημα που θα σταθεί για πάντα. 'Είναι μία πρόσκληση για να μη χάσεις τον προσανατολισμό σου, να μην ξεχάσεις που θέλεις να πας και που έφτασες στο τέλος. Χωρίς βάσανα, χωρις μελοδράματα, με σοβαρότητα', γράφει σχετικά ο Fraco Moretti. Εκεί, ο θάνατος του 20ου αιώνα είναι επίσης ο θάνατος της φωνής που εμπεριέχει αξιοπιστία, χωρίς αλληλεπιδράσεις και σχόλια. Ο θάνατος στο Twitter, όπως οτιδήποτε σήμερα, είναι το αντίθετο: Είναι το πλήθος, ο κατακερματισμός, τα μετρήσιμα και μη μετρήσιμα. Είναι η παγκόσμια κηδεία, ένας μεγαλοπρεπής θάνατος με δόξα και #RIP τιμές.

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr