Το κύμα της μεγάλης (πανδημικής) παραίτησης

Το κύμα της μεγάλης (πανδημικής) παραίτησης λοιπόν ή παραίτηση εν μέσω πανδημίας. Long story short: Εκατομμύρια άνθρωποι αποφάσισαν να αφήσουν τη δουλειά τους μέσα στο γενικότερο περιβάλλον που έχει διαμορφώσει η Covid-19. Να παραιτηθούν, συμβάλλοντας σε αυτό που οι οικονομολόγοι ονομάζουν πια The Great Resignation. Αλλά γιατί;

Έναν χρόνο και κάτι ψιλά μετά την έναρξη της πανδημίας και την εισαγωγή στο καθεστώς του πρώτου lockdown, άρχισε να παρατηρείται ένα παράδοξο, όσο και ιδιαίτερο φαινόμενο, που κατά πάσα πιθανότητα κανείς δεν θα περίμενε, για πολύ ευνόητους λόγους aka την εξάρτηση από τον μισθό για τη συντριπτική πλειοψηφία των περισσοτέρων εξ ημών και κατ’ επέκταση την επιβίωση στον μάταιο τούτο κόσμο: Τόσο στην Ευρώπη και τη χώρα μας όσο και στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού (πολύ περισσότερο στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και τον Καναδά) άρχισε να κάνει την εμφάνισή του ένα μεγάλο κύμα παραιτήσεων, το οποίο ακόμη και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν δείχνει να έχει σκάσει σε όλο του το μεγαλείο.

> Διάβασε ακόμη: Οι ερωτήσεις που πρέπει να κάνεις στον εαυτό σου, πριν την παραίτηση

Για να κάνουμε μία σαφή αντιπαραβολή με τα δικά μας, σκέψου τα posts της σελίδας του Facebook "Η ζωή στο γραφείο" που γίνονται viral και μπορεί να λειτουργήσουν ακόμη και παραινετικά σε όσους νιώθουν την έντονη επιθυμία να σκάσουν μύτη στη δουλειά με φόρμες και να ουρλιάξουν στο αφεντικό τους "φεύγω κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια, αρρωστημένους και αγρίμια" (καθώς και μερικούς τόνους ανεκπλήρωτων υποχρεώσεων).

Είναι όμως αυτός ο τρόπος να παραιτηθείς και, για να έχουμε καλό ερώτημα, τι ακριβώς δημιούργησε, τροφοδότησε και εξακολουθεί να "φουσκώνει" το κύμα αυτών των παραιτήσεων εν μέσω μίας παγκόσμιας κρίσης όπως αυτή που δημιουργήθηκε εξαιτίας της Covid-19;

Ο μεγάλος εγκλεισμός και τα απόνερά του

Μέχρι τον περασμένο Ιούλιο και σύμφωνα με τα στοιχεία του δείκτη Job Openings and Labor Turnover Summary του αμερικανικού Υπουργείου Εργασίας, σχεδόν 5.000.000 άνθρωποι στις ΗΠΑ αποφάσισαν να αποχωρήσουν οικειοθελώς από τις δουλειές τους – κυρίως στους τομείς του λιανικού εμπορίου, των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, τις μεταφορές και τις συμβουλευτικές υπηρεσίες.

Στην Ευρώπη, οι αντίστοιχοι αριθμοί ήταν σαφώς μικρότεροι, αλλά όχι τόσο ώστε να αγνοηθούν, ειδικά μετά τα νέα κύματα ανεργίας που βασανίζουν συγκεκριμένες χώρες (ναι, για εκείνες του ευρωπαϊκού Νότου λέμε, μεταξύ των οποίων βρίσκεται και ξέρεις ποια). Οι οικονομολόγοι έσπευσαν να χαρακτηρίσουν το φαινόμενο με τον όρο The Great Resignation – πόσο ταιριαστό, αλήθεια.

Οι περισσότερες παραιτήσεις αποφασίστηκαν την εποχή του μεγάλου εγκλεισμού, αλλά λόγω της αβεβαιότητας οι εργαζόμενοι τήρησαν στάση αναμονής. Έτσι, ακόμα και αν τους ήρθε πριν από έναν χρόνο η επιφώτιση του να αφιερωθούν στα μποστάνια τους ή να κάνουν το χόμπι τους επάγγελμα, είπαν να κάνουν υπομονή και έτσι προστέθηκαν σε όλους αυτούς που φιλοσόφησαν το αληθινό νόημα του εργάζεσθαι πιο καθυστερημένα ή βρήκαν την ευκαιρία να επωφεληθούν από τις ανακατατάξεις στην αγορά εργασίας για να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο επαγγελματικό μέλλον.

Ένας άλλος, πάρα πολύ σημαντικός λόγος του κύματος της Great Resignation σχετίζεται με τη στάση των εργοδοτών κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Πολλοί εργαζόμενοι αποφάσισαν να αποχωρήσουν εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο τους αντιμετώπισαν –ή δεν αντιμετώπισαν– οι προϊστάμενοι και τα αφεντικά τους όλο αυτό το διάστημα, εν μέσω lockdowns ή μη. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία μεγάλης πρόσφατης μελέτης του Stanford, αρκετοί παρέμειναν σε εταιρείες που προσέφεραν υποστήριξη. Πολύ περισσότεροι αποχώρησαν από αντίστοιχες που δεν το έκαναν.

Επιπροσθέτως, εργαζόμενοι που μέχρι τον Δεκέμβριο του 2019 βρίσκονταν στο μεταίχμιο της αποχώρησης λόγω φτωχής εταιρικής κουλτούρας ή την παντελή έλλειψη αυτής, απλά δεν σκέφτηκαν καθόλου να μη φύγουν. (????)

Άνεμος αλλαγής: Να μείνεις ή να φύγεις;

Αυτό το φθινόπωρο, όπως και το περίεργο καλοκαίρι που προηγήθηκε, θεωρείται η εποχή των επανακατατάξεων, τόσο για τους εργαζομένους όσο και για τις εταιρείες. Οι εργοδότες προσπαθούν να δουν το πώς θα συντηρήσουν/επαναφέρουν στα γραφεία τους την εταιρική κουλτούρα που είχαν πριν από την πανδημία (για να μην αναφερθούμε καν στο ζήτημα του να πείσουν μεγάλη μερίδα ανεύθυνων/επικίνδυνων/πες-τους-όπως-θέλεις ανεμβολίαστων υπαλλήλων ή αντιεμβολιαστών να κάνουν το ρημάδι το εμβόλιο κατά του κορονοϊού) και το πώς θα εξασφαλίσουν τη συνεχιζόμενη πίστη των υπαλλήλων τους. Πολλοί προτείνουν διάφορες εναλλακτικές, όπως την πλήρη ή μερική επιστροφή στο γραφείο, τουλάχιστον για ένα δοκιμαστικό χρονικό διάστημα. Η αβεβαιότητα αυτού του μεταβατικού σταδίου, πάλι, κάνει τους εργαζόμενους να μην μπορούν να αποφασίσουν αν θέλουν να μείνουν ή να φύγουν. Βλέποντας και κάνοντας, λοιπόν.

"Μα, καλά, θα παραιτηθούν όλοι, πια;" είναι μία εύλογη ερώτηση που άπαντες έχουν στο μυαλό τους. Η απάντηση είναι όχι. Κατηγορηματικά όχι. Δεν θέλουν όλοι να αφήσουν τη δουλειά τους και κάποιοι που το σκέφτονται θα αλλάξουν γνώμη καθώς το κύμα των παραιτήσεων έχει ήδη στείλει αρκετά μηνύματα στις εργοδοσίες, που ως απάντηση προς το παρόν προσφέρουν ελαστικές μορφές εργασίας, ενώ αυτό που διαφαίνεται στον ορίζοντα είναι οι καλύτεροι μισθοί.

> Διάβασε ακόμη: Μικρός οδηγός για να βρεις δουλειά μέσω LinkedIn

Μπορεί το φαινόμενο της Great Resignation να επιφέρει ουσιαστικές, μακροπρόθεσμες αλλαγές στην εταιρική κουλτούρα συνολικά καθώς και στον τρόπο με τον οποίο οι εταιρείες αξιοποιούν, επενδύουν και στηρίζουν τους υπαλλήλους τους; Η απάντηση είναι μάλλον ναι. Κι αυτό γιατί οι αλλαγές στα εταιρικά περιβάλλοντα είχαν αρχίσει να διαφαίνονται μήνες πριν καταγραφεί το πρώτο κρούσμα κορονοϊού στην Κίνα.

iStock

Πολλές από τις σημαντικότερες εταιρείες του κόσμου σε διάφορους κλάδους διαμόρφωσαν καλύτερες συνθήκες για τους υπαλλήλους τους πριν από την πανδημία, σε μία γενικότερη προσπάθεια να βελτιώσουν την εικόνα των brands τους σε μία προσπάθεια ενίσχυσης του εμπορικού τους σήματος, όχι μόνο για το σήμερα αλλά και για τις δεκαετίες που θα ακολουθήσουν. Το ίδιο συνέχισαν να κάνουν και στη διάρκεια της πανδημίας, ακούγοντας ουσιαστικά τις ανάγκες των εργαζομένων τους, αλλά και της ίδιας της αγοράς. Αν βρίσκεσαι σε μία εταιρεία που έχει τέτοια αντίληψη, να ξέρεις πως είσαι πέρα από ικανός, και τυχερός.

Κι αν θέλεις να παραιτηθείς εδώ και τώρα;

Η ιδανικότερη προσέγγιση είναι εκείνη που απαιτεί την ώριμη σκέψη σου και την ακόμη ωριμότερη απόφαση. Είτε έχεις βρει το επόμενο επαγγελματικό σου βήμα είτε όχι. Σκέψου, επίσης, ποια μπορεί να είναι τα σχέδια της εταιρείας σου για εσένα.

Αν με την επιστροφή στο γραφείο δηλώσουν παραίτηση τα 3 θεωρούμενα ως πιο δυνατά χαρτιά της, στα οποία εσύ δεν περιλαμβάνεσαι, τότε αυτό ίσως είναι ένα παραθυράκι για να αποδείξεις την αξία και τη χρησιμότητά σου, με πειστικό και απόλυτο τρόπο, χωρίς να ξεπεράσεις όμως κάποια όρια. Αν, πάλι, είσαι ένα από τα δυνατά της χαρτιά, μπορεί η εταιρεία να επιστρέψει με αντιπρόταση.

> Διάβασε ακόμη: Γιατί αφήνουν τις θέσεις τους οι μεγαλύτεροι CEOs του κόσμου

Αν, πάλι, είσαι άτεγκτος στην απόφασή σου, φρόντισε να το κάνεις αφού περάσει ένας μήνας μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, ώστε να έχεις τον χώρο και τον χρόνο να τεστάρεις τον εαυτό σου, την πορεία που έχει πια πάρει η σχέση σου με τη συγκεκριμένη δουλειά και, γενικά, για να πειστείς απόλυτα πως δεν ανήκεις πλέον εκεί. Γενικά, να είσαι ψύχραιμος και σίγουρος για το επόμενο βήμα. Όπως ακριβώς οφείλει να κάνει κάθε σωστός άντρας του (σχεδόν post-pandemic) σήμερα.

 

 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr