Τι σημαίνει να είσαι bartender σήμερα

Υπάρχουν παγκόσμιες ημέρες για οτιδήποτε. Και για τα ποτά. Μέρες για να γιορτάσεις και μέρες για να τιμήσεις. Και υπάρχει και η 24η Φεβρουαρίου - η World Bartender Day. Μία ημερομηνία που είναι αφιερωμένη σε εκείνους τους ανθρώπους στην αντίπερα όχθη της μπάρας. Αυτούς που φωτίζουν τα βράδια μας με τον τρόπο τους. 

Δίχως αυτούς, δε θα μπορούσαμε να φανταστούμε το μπαρ - τα τελευταία θα έχαναν ένα σημαντικό μέρος της μαγείας τους, τους ανθρώπους. Δεν θα ήταν το ίδιο για παράδειγμα, εάν ένα ρομπότ έφτιαχνε το Negroni σου. Έπειτα, υπάρχει πάντοτε κάποιος για small talk, με εγκυκλοπαιδικές γνώσεις για τα cocktails και τα spirits. Γενικά, ένας καλός bartender είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής μας στα μπαρ.

Με αφορμή τη σημερινή World Bartender Day -που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 24 Φεβρουαρίου- πέντε από τους πιο cool εκπροσώπους του κλάδου μιλούν στο Esquire για όλα εκείνα που κάνουν τόσο ξεχωριστό το επάγγελμά τους. Η Αγάπη Πετροπούλου, ο Ηλίας Μαρινάκης, ο Κωνσταντίνος Θεοδωρακόπουλος, ο Νικηφόρος Γεροπάνος και ο Νίκος Σουρμπάτης απαντούν στο γιατί και πώς ξεκίνησαν να εργάζονται στον χώρο, τι θα ήθελαν να γνωρίζουν από πριν, αυτά που αγαπούν και αυτά που θα επιθυμούσαν να αλλάξουν, πώς ορίζουν τη σωστή φιλοξενία και, κυρίως, γιατί ο κόσμος αγαπά τα μπαρ.

Αγάπη Πετροπούλου (360 Cocktail Bar και A for Athens)

Η αρχή και η εξέλιξη: Έγινε σε ένα café του χωριού από όπου κατάγομαι, την Ιτιά, στην Φλώρινα. Πήγαινα πρώτη λυκείου και παρακάλαγα τον πατέρα μου να με αφήνει στις διακοπές και τα Σαββατοκύριακα να σερβίρω μερικούς καφέδες, άντε και καμία παγωμένη βαρελίσια μπίρα. Μου άρεσε πολύ -και ακόμα μου αρέσει- να φροντίζω τους ανθρώπους που σερβίρω. Να τους κάνω να χαμογελούν, να περνούν φίνα. Η αλήθεια είναι πως γλυκάθηκα από αυτόν το χώρο, μου ταίριαζε και το ένιωθα από την αρχή.

Η Αγάπη Πετροπούλου.

Όταν σπούδαζα Δημόσιες Σχέσεις και Επικοινωνία στην Κεφαλονιά, είχα μόνο μία έννοια: Να δουλεύω πάντα στο μπαρ. Όχι μόνο από οικονομικής άποψης -γιατί καλώς ή κακώς τα χρήματα τα χρειαζόμουν- αλλά γιατί με έκανε να αισθάνομαι όμορφα. Με γέμιζε, με έκανε να νιώθω σημαντική. Φυσικά, στην εξέλιξή μου συνέβαλε το γεγονός του ερχομού μου στην Αθήνα, το 2016, καθώς οι ευκαιρίες εδώ είναι πολύ περισσότερες.

Ο Θοδωρής Πύριλλος υπήρξε ένας από τους ανθρώπους που μου έδειξαν αβίαστα το δρόμο της εξέλιξης. Και βεβαίως, τα μαγαζιά στα οποία εργάζομαι μέχρι και σήμερα, τα A for Athens και 360 Cocktail Bar, με εμπιστεύτηκαν. Σε όλο αυτό όμως, χρειάστηκε μεγάλη προσωπική προσπάθεια, όρεξη, διάβασμα και γερό στομάχι - δεν είναι και η πιο εύκολη δουλειά του κόσμου. Για μένα το κομμάτι της διαρκούς εξέλιξης είναι μία πρόκληση και χρειάζεται ασφαλώς να επενδύσεις σε πολλά πράγματα: Διαγωνισμούς, γνώσεις, υπομονή. Τίποτα δεν γίνεται εν μία νυκτί.

Τι θα ήθελες να γνωρίζεις από πριν: Να ήξερα τη χρήση του rinser πριν το κοιτάξω κατάματα για πρώτη φορά, όλο απορία, και το πατήσω για να δω τι κάνει. Πλύση εγκεφάλου, κυριολεκτικά.

Τι αγαπώ/ τι θα ήθελα να αλλάξω: Λατρεύω όταν έρχονται άνθρωποι που έχω σερβίρει στο παρελθόν για να με ξαναδούν. Να τους φτιάξω και πάλι ένα ποτό, να με εμπιστευτούν και να ρωτήσουν τι κάνω. Εκεί έχω κερδίσει. Αυτό που θα ήθελα να αλλάξει είναι η αντιμετώπιση του κλάδου ως κάτι προσωρινό, ως κάτι ανεπάγγελτο και ανεύθυνο, ασήμαντο. Η δουλειά μας είναι πολύ σημαντική. Και το λέω με υπερηφάνεια.

Η σωστή φιλοξενία στο μπαρ: Για μένα όλα περιστρέφονται γύρω από το ρήμα νοιάζομαι. Σημαντική λέξη. Φιλοξενία σημαίνει (και) "νοιάζομαι". Κι αυτό ισχύει για το πιο μικρό και ασήμαντο πράγμα, μέχρι το πιο δεδομένο. Οφείλεις να νοιάζεσαι ώστε ο επισκέπτης σου να αντιληφθεί τη φιλοσοφία του χώρου σου, να καταλάβει τα ποτά και τα φαγητά. Ο ρόλος σου σε όλο αυτό είναι να είσαι εκεί, δίπλα του, να τους εξηγήσεις όλα όσα χρειάζεται. Νοιάζεσαι ρωτώντας αν είναι όλα εντάξει, όταν κάνεις τα πάντα για να εξυπηρετήσεις. Νοιάζεσαι αν η μουσική τους 'ακουμπά', αν ο φωτισμός είναι σωστός. Δεν κρυβόμαστε πίσω από το μπαρ και απλά σερβίρουμε ποτά. Έχουμε κεραίες ανοικτές και ενδιαφερόμαστε μέχρι και για την πιο μικρή λεπτομέρεια.  Αυτό είναι φιλοξενία.

Γιατί ο κόσμος αγαπά τα μπαρ: Ίσως τα μπαρ να είναι μία προέκταση του σπιτιού μας. Είναι τα fancy 'σπίτια' μας, τα μέρη που έχουν βάλει τα καλά τους και μας περιμένουν. Απαρτίζονται από ανθρώπους που θέλουν να μας 'φιλέψουν', να μας φροντίσουν. Με περισσότερο κόσμο, που μπορείς να γνωρίσεις. Αν όχι, είναι μέρη που απολαμβάνεις τη μοναξιά σου. Έπειτα, έχουν ποτό και φαγητό που δε θα λερώσει στη συνέχεια την κουζίνα μας. Μουσική που δε χρειάζεται να επιμεληθούμε. Με ωραίο φωτισμό, κοινωνική ατμόσφαιρα και 'ειδικούς' στο κομμάτι της φιλοξενίας. Και τελικά, γιατί να μείνεις σπίτι, όταν υπάρχουν εκεί έξω τόσο πολλά άλλα "καλοντυμένα σπίτια" που έχουν προετοιμαστεί ώστε να σε κάνουν να νιώσεις όμορφα; 

Ηλίας Μαρινάκης (Zebra)

Η αρχή και η εξέλιξη: Ξεκίνησα μάλλον συγκυριακά, όταν και τελείωσα τη σχολή δημοσιογραφίας. Είχα αποφασίσει ήδη να μην ασχοληθώ με αυτό. Οι σημαντικότεροι παράγοντες ήταν οι φίλοι μου: Ο Χρήστος, ο Αλέξανδρος, ο Ζαχαρίας. Μεγαλώνοντας μαζί τους, μέσα και έξω από αυτό που ορίζουμε ως μπαρ, συνεργατικά και κοινωνικά, ο καθένας με το τρόπο του, λειτούργησαν και συνεχίζουν να λειτουργούν καταλυτικά στην εξέλιξη μου.

Τι θα ήθελες να γνωρίζεις από πριν: Μάλλον τίποτα, ποιος θέλει να ξέρει το μέλλον;

Ο Ηλίας Μαρινάκης.

Τι αγαπώ/ τι θα ήθελα να αλλάξω: Είναι μία δουλειά με συγκεκριμένες απαιτήσεις, γεμάτη εκπλήξεις, λιγότερο άγχος σε σχέση με άλλα επαγγέλματα. Στο τέλος της ημέρας, ποτά φτιάχνουμε και κάνουμε τους ανθρώπους λίγο περισσότερο χαρούμενους. Υπάρχουν αρκετοί λόγοι για να αγαπάς αυτή τη δουλειά. Δε θα άλλαζα κάτι. Είναι σαν να θες να αλλάξεις τον άνθρωπο με τον οποίο έχεις επιλέξει να πορευτείς στη ζωή. Τον έχεις διαλέξει για αυτό που είναι, όχι για αυτό που θες εσύ να είναι. Αν θες να αλλάξεις κάτι, γίνε πρώτα εσύ ο ίδιος καλύτερος. 

Η σωστή φιλοξενία στο μπαρ: Φιλοξενία. Νομίζω πως είναι από εκείνα τα έμφυτα πράγματα που είτε το έχεις είτε όχι. Για να θεωρηθεί κάποιος φιλόξενος, οφείλει να είναι ευγενής. Όχι μόνο ευγενικός. Και οι άνθρωποι μεγαλώνουμε με το να μαθαίνουμε να είμαστε, κυρίως, ευγενικοί. Που σημαίνει ότι αρκετές φορές προσποιούμαστε. Όχι απαραίτητα συνειδητά. Αν θέλουμε όμως να χτίσουμε μία πιο μεστή σχέση με τους καλεσμένους μας, με τη φιλοξενία να είναι αναπόσπαστο μέρος αυτής, ο ευγενής άνθρωπος θα εκτιμηθεί. Όπως και το χαμόγελο του. Θα είναι πιο ειλικρινές και θα έχει διάρκεια.

Γιατί ο κόσμος αγαπά τα μπαρ: Γιατί αισθάνεται ασφάλεια. Όταν είναι με κόσμο, όταν είναι μόνος του, όταν είναι χαρούμενος, όταν δεν είναι. Όλοι μας αναζητούμε αυτή την αίσθηση. Και το μπαρ μας τη δίνει απλόχερα. 

Κωνσταντίνος Θεοδωρακόπουλος (The Bar In Fron Of The Bar και Rumble in the Jungle)

Η αρχή και η εξέλιξη: Ξεκίνησα σε αυτή τη δουλειά παράλληλα με τις σπουδές μου. Ακόμη θυμάμαι την πρώτη φορά που μια συνάδελφος μου έδειξε πώς να φτιάχνω cocktails. Δεν ήμουν και πολύ θετικός. Με τον καιρό, διαπίστωσα πως μου άρεσε πολύ η επικοινωνία με τον κόσμο και ανακάλυψα το έμφυτο αίσθημα φιλοξενίας που είχα. Αυτό μου έδειξε και τον δρόμο. Από μικρός, κάποιες από τις σημαντικότερες αναμνήσεις μου είναι γύρω από τραπέζια, ανάμεσα σε πολλά άτομα.

Τι θα ήθελες να γνωρίζεις από πριν: Μου αρέσει πάρα πολύ η δουλειά μου. Αν κάτι άλλαζα, ίσως στα 18 μου, θα ήταν να είχα ζητήσει δουλειά ως βοηθός σε μπαρ όπως το Pere Ubu και το Baba Au Rum. Αλλά ποιος ξέρει τότε πως θα είχαν έρθει τα πράγματα;

Τι αγαπώ/ τι θα ήθελα να αλλάξω: Μου αρέσει πολύ η αλληλεπίδραση με τον κόσμο, τα ταξίδια που μπορείς να κάνεις καθώς και η μοναδικότητα της κάθε μέρας. Αυτό που θα ήθελα να αλλάξει στην Ελλάδα είναι να αντιμετωπίζεται το επάγγελμα με περισσότερο σεβασμό τόσο από το κοινό όσο και από τους επαγγελματίες. Στο Rumble in the Jungle θέλουμε οι εργαζόμενοι να μην αντιμετωπίζουν τη δουλειά αυτή ως κάτι πρόσκαιρο. Έτσι, προσπαθούμε να εκπαιδευόμαστε διαρκώς όλοι και να έχουμε βασικά εργασιακά δικαιώματα - δεν επιτρέπουμε σεξιστικά σχόλια, έχουμε 14 μισθούς και άδειες και, γενικότερα, μερικά βασικά πράγματα που δυστυχώς δε θεωρούνται δεδομένα στον κλάδο μας.  

Ο Κωνσταντίνος Θεοδωρακόπουλος.

Η σωστή φιλοξενία στο μπαρ: Έχει να κάνει με το να σέβεσαι τον επισκέπτη και να τον κάνεις να αισθάνεται άνετα στον χώρο σου. Εμείς από την πλευρά μας θα πρέπει πάντοτε να είμαστε ευγενικοί και χαμογελαστοί, να δίνουμε έμφαση στις λεπτομέρειες. Ακόμη κι αν δεν κάνουμε πράγματα που ενδεχομένως θα επιθυμούσε κάποιος -όπως το να επιτρέψουμε το κάπνισμα ή να σερβίρουμε υποβρύχια- οφείλουμε να του εξηγήσουμε την οπτική μας και μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει αρνητικές αντιδράσεις. Η φιλοξενία στα ελληνικά μπαρ πάντως είναι σε γενικές γραμμές υψηλού επιπέδου.

Γιατί ο κόσμος αγαπά τα μπαρ: Γιατί είναι ένα χωνευτήρι πολιτισμών. Μέσα στα μπαρ συμβαίνει μια υπέροχη ώσμωση. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως τα στέκια που βγαίναμε διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα μας, τη μουσική που ακούμε, ακόμα και σημαντικές προσωπικές μας σχέσεις.
Κλείνοντας θα ήθελα να αναφερθώ στο πολύ υψηλό επίπεδο των Ελλήνων bartenders. Έχοντας εργαστεί και στο εξωτερικό θεωρώ πως είναι σε ένα από τα υψηλότερα επίπεδα στην Ευρώπη.

Νικηφόρος Γεροπάνος (Baba Au Rum)

Η αρχή και η εξέλιξη: Ξεκίνησα να εργάζομαι ως φοιτητής πίσω από το μπαρ για οικονομικούς λόγους. Δε θεωρώ πως κάποιος σαν παιδί λέει "θέλω να γίνω bartender", αν και ελπίζω να συμβεί μελλοντικά. Συγκεκριμένα, την εποχή που η  τότε σχέση μου σπούδαζε εκτός Αθηνών, χρειαζόμουν χρήματα ώστε να την επισκέπτομαι. Σταδιακά, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι δεν είναι και τόσο ευκαιριακή εργασία. Είναι μία δουλειά που απαιτεί έναν απίστευτο συνδυασμό ικανοτήτων σε πολλά επίπεδα. Αυτό είναι που σε γοητεύει και σε ωθεί να προσπαθείς όλο και περισσότερο. Γενικά, αδυνατώ να δρω με όρους συμβατικούς. Σε ό,τι κι αν κάνω δίνω το 100% των δυνατοτήτων μου, οπότε η εξέλιξη σε αυτό ήταν φυσικό επακόλουθο. Φυσικά, δεν ξεχνώ και τους ανθρώπους που με βοήθησαν στα πρώτα μου βήματα. Έχω σταθεί τυχερός και έχω βρεθεί δίπλα σε πολύ καλούς επαγγελματίες.

Τι θα ήθελες να γνωρίζεις από πριν: Ότι το 2020 θα εμφανιστεί ο κορονοϊός -αστειεύομαι προφανώς- αλλά θα ήταν μία τέλεια πρόβλεψη για εμένα και για όλο τον χώρο γενικότερα. Δοκιμαστήκαμε πολύ, όπως όλος ο κόσμος και άλλοι κλάδοι, δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κάποιος αυτό. Θα ήθελα να γνωρίζω λίγα παραπάνω πράγματα για τις συνθήκες εργασίας σε ένα σημαντικό ποσοστό των μπαρ, αυτό ίσως άλλαζε πολλά.

Ο Νικηφόρος Γεροπάνος.

Τι αγαπώ/ τι θα ήθελα να αλλάξω: Από μικρός ήμουν αρκετά αναποφάσιστος σχετικά με το μέλλον μου και το μπαρ ήταν αυτό που με βοήθησε να ικανοποιώ πολλές πτυχές του εαυτού μου. Εκτός από το επικοινωνιακό κομμάτι, ένα καλό μπαρ κρύβει αρκετή δημιουργικότητα από πίσω. Μου αρέσει πολύ επίσης να διαβάζω χαρακτήρες στη μπάρα και να παρατηρώ αντιδράσεις μετά την πρώτη γουλιά στο κάθε ποτό - η πρώτη αντίδραση δε λέει ποτέ ψέματα. Τι θα άλλαζα ε; Τώρα, αν πω ότι δε θα άλλαζα τίποτα, ίσως κινδυνέψω να χαρακτηριστώ σαν γιαλαντζί ρομαντικός.

Οπότε ίσως να άλλαζα την αντιμετώπιση μιας μερίδας ανθρώπων απέναντι στα μπαρ ή τον τρόπο που βλέπουν τις γυναίκες μέσα από την μπάρα. Υπάρχουν δυστυχώς ακόμη και σήμερα -ευτυχώς λιγότερες- παλαιολιθικές απόψεις, που έως έναν βαθμό μπορεί ακόμη και να απωθήσουν περισσότερα κορίτσια να ασχοληθούν με το επάγγελμά μας. Τα κορίτσια είναι υπέροχα σε αυτή τη δουλειά και χρειαζόμαστε περισσότερα.

Η σωστή φιλοξενία στο μπαρ: Στο μπαρ μου έχω καλεσμένους, πελάτες έχουν τα σούπερ μάρκετ όπως λέμε με ένα φίλο και συνάδελφο. Θα μου πεις εύλογα όμως: "Ποιοι καλεσμένοι; Στέλνεις προσκλήσεις κάθε βράδυ;". Προφανώς και όχι, αλλά εκεί έγκειται και η απάντηση στη σωστή φιλοξενία. Κάνοντας όλους τους ανθρώπους να νιώσουν καλεσμένοι χωρίς να είναι στην πραγματικότητα. Αυτό προϋποθέτει service skills, ευγένεια και σίγουρα μια εξατομικευμένη αντιμετώπιση στον καθένα, δεν είναι όλοι ίδιοι. Υπάρχει μια λεπτή γραμμή - από τη μία πλευρά κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς ψυχρός και από την άλλη υπερβολικά διαχυτικός. Εμείς πρέπει με επιδέξιους χειρισμούς να πατάμε πάνω σε αυτή τη γραμμή χωρίς να γέρνουμε στις δυο πλευρές.

Γιατί ο κόσμος αγαπά τα μπαρ: Γιατί κατά τη γνώμη μου είναι ένας χώρος που δε χωράνε αρνητικές έννοιες. Ρατσισμός, ομοφοβία, σεξισμός δεν υπάρχουν εδώ. Τα μπαρ αγκαλιάζουν κάθε άνθρωπο που θα τα επισκεφτεί. Γιατί μέσα στη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογιας, τον κυβερνοχώρο των γνωριμιών και των απρόσωπων σχέσεων παραμένει ο αναλογικός τρόπος κοινωνικοποίησης. Γιατί παραμένει να είναι ο χώρος που βρίσκουμε τον πραγματικό μας εαυτό, με ένα ή δύο ποτά. Γιατί πολύ απλά είναι αυτά τα ζεστά μέρη που πουλάνε ποτά.

Νίκος Σουρμπάτης (The Clumsies)

Η αρχή και η εξέλιξη: Ξεκίνησα στον χώρο λίγο πριν τελειώσω το λύκειο, σαν σερβιτόρος σε καλοκαιρινό μαγαζί, στο Πόρτο Ράφτη όπου μεγάλωσα. Με την πάροδο των χρόνων είδα πως το μπαρ είναι ένα κομμάτι του χαρακτήρα μου, το οποίο δεν μπορούσα με τίποτα να αποχωριστώ. Ευτυχώς, είχα τον αδερφό μου στο προσκήνιο εκείνη την εποχή: Ο Αλέξανδρος ταξίδευε και γνώριζε κόσμο μέσα από αυτή τη δουλειά, κάτι που μου κίνησε πολύ το ενδιαφέρον. Φυσικά, η εξέλιξη είναι κάτι που κυνηγάω και σαν άνθρωπος, οπότε πάντα έβλεπα τους συνεργάτες μου σαν αυτούς που θα με κάνουν να φτάσω ψηλότερα. Ήμουν τυχερός γιατί αυτοί ήταν τύποι σαν τον Νίκο Ζήση, τον Γιώργο Μπάγκο, τον Νίκο Μπακουλη και τον Βασίλη Κυρίτση.

Τι θα ήθελες να γνωρίζεις από πριν: Δε θα άλλαζα τίποτα από αυτά που έμαθα στην πορεία μου σαν επαγγελματίας bartender. Η "σοφία" που σου δίνει η νύχτα είναι κάτι που δε μεταλαμπαδεύεται σε μια στιγμή ή σε μια πρόταση. Ίσως ο κλάδος να περνά μια κρίση λόγω κορονοϊού αλλά, πίστεψε με, ακόμα και να το ήξερα αυτό πριν χρόνια θα συνέχιζα να κάνω την ίδια δουλειά.

Ο Νίκος Σουρμπάτης.

Τι αγαπώ/ τι θα ήθελα να αλλάξω: Αυτό που κάνει ξεχωριστή τη δουλειά μου είναι η επικοινωνία που έχω με τον κόσμο. Είμαι εκ φύσεως κοινωνικός άνθρωπος και με ικανοποιεί να μιλάω για τα ποτά μου, για τις ιδέες μας σαν ομάδα και για ό, τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Αυτό που ίσως να άλλαζα είναι η έλλειψη υπομονής - την έχουμε νομίζω όλοι μας για να φτάσουμε στην όποια κορυφή. Γνωρίζοντας τους στόχους σου και τον εαυτό σου θα πας εκεί που θες πραγματικά.

Η σωστή φιλοξενία στο μπαρ: Κάτι που λέω πολλά χρόνια είναι πως δεν έχει σημασία αν ο επισκέπτης στον χώρο που εργάζεσαι θα πιει μπίρα, κρασί, Gin & Tonic, Negroni, Daiquiri, Dry Martini. Σημασία έχει να περάσει καλά,να ερμηνεύσουμε σωστά τη λέξη bar-tender. Αν είναι να μην περνάμε καλά στα μπαρ που βγαίνουμε, καλύτερα ας παραμείνουμε στο σπίτι μας. Ένα χαμόγελο με το "καλησπέρα" ,όσο και αν μας δυσκολεύει η μάσκα ,ένα νεύμα σε μια παραγγελία που είναι επανάληψη και τέτοιου είδους απλές διαδικασίες, κάνουντην εμπειρία του καλεσμένου μοναδική. Και εμάς καλύτερους στη δουλειά μας.

Γιατί ο κόσμος αγαπά τα μπαρ: Τα μπαρ ήταν πάντα ο χώρος που πήγαινε κάποιος είτε είχε χαρά, είτε είχε μια δύσκολη μέρα. Είτε χώρισε, είτε κέρδισε τη θέση που ήθελε πάντα στη δουλειά του. Θα μπορούσα ακόμη να τα ορίσω ως δέκτες των συναισθημάτων, με τους bartenders να είναι οι πομποί. Αυτό τα κάνει τόσο σημαντικά στην καθημερινή ζωή μας. Άσε που ακόμα θυμάσαι εκείνη την κοπέλα που είδες μια φορά και δεν είχες το κουράγιο να πας να της μιλήσεις, μια φορά σε ένα μπαρ στο κέντρο της πόλης.

 

 

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

 

 

 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr