Ο θρύλος του Alessandro Del Piero

Ένας από τους παίκτες-σύμβολα μίας ολόκληρης εποχής του ποδοσφαίρου, ο Alessandro Del Piero, κλείνει σήμερα τα 48 του χρόνια.

Getty Images

Πολύ πριν το ποδόσφαιρο πάρει τη μορφή που έχει στις μέρες μας, υπήρχαν παίκτες όπως ο Alessandro Del Piero, για να υπενθυμίζουν πως το ομορφότερο παιχνίδι που δημιουργήθηκε ποτέ έχει πολύ στενούς δεσμούς με την τέχνη. Ο Pinturicchio του ιταλικού ποδοσφαίρου και της Γιουβέντους -προσωνύμιο που του αποδόθηκε σε παραλληλισμό με τον σημαντικό ζωγράφο της Αναγέννησης- κλείνει σήμερα 48 χρόνια ζωής (γεννήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 1974) και είναι δίχως αμφιβολία ο παίκτης που έχει συνδεθεί όσο κανείς με την Γηραιά Κυρία αλλά και μία ολόκληρη γενιά του calcio.

Η βιογραφία

O Del Piero γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Conegliano της Περιφέρειας του Βένετο. Ήταν το δεύτερο παιδί του ηλεκτρολόγου Gino και της νοικοκυράς Bruna. Από πολύ μικρός συνήθιζε να παίζει ποδόσφαιρο με τον μεγαλύτερο αδερφό του Stefano και τους φίλους του Nelso και Pierpaolo. Όλοι τους ονειρεύονταν να γίνουν επαγγελματίες - ο Stefano μάλιστα τα κατάφερε φτάνοντας μέχρι την Σαμπντόρια αλλά ένας σοβαρός τραυματισμός του έκοψε κάθε ελπίδα για καριέρα.

Ο Alex ξεκίνησε να παίζει στην τοπική San Vendemiano, σαν τερματοφύλακας. Βλέπεις η υπερπροστατευτική μητέρα του πίστευε πως σε αυτή τη θέση έχει λιγότερες πιθανότητες να τραυματιστεί. Ευτυχώς, άπαντες διέκριναν πως ο μικρός ξέρει πολλή μπάλα και σύντομα προωθήθηκε αρκετά πιο μακριά από τα γκολπόστ της ομάδας του.

> Διάβασε ακόμη: Στον Άγιαξ βρήκαν τον επόμενο Neymar

Πριν καν κλείσει τα 13, πολλοί από τους πιο έμπειρους scouts της Ιταλίας είχαν ακούσει γι' αυτόν. Το 1991, η Πάντοβα, που τότε αγωνιζόταν στη Serie B, τον απέκτησε.

Έμεινε εκεί 2 σεζόν και χρειάστηκαν μόλις 14 ματς για να αντιληφθούν όλοι περί τίνος πρόκειται. Ο παλιός παίκτης της Γιουβέντους και μετέπειτα τεχνικός διευθυντής Giampiero Boniperti επέμεινε για την απόκτησή του και το καλοκαίρι του 1993, η Γηραιά Κυρία τον έκανε παίκτη της έναντι €2.500.000, προλαβαίνοντας τις Μίλαν και Φιορεντίνα.

Ο επόμενος αρτίστας

Πίσω στις αρχές των 90s, οι παίκτες έβγαιναν στο χορτάρι με ολόμαυρα παπούτσια, υπερμεγέθη νούμερα (και γιακάδες) στις φανέλες και στυλ που δύσκολα θα μπορούσε να προσδιοριστεί σήμερα. Υπήρχε ωστόσο και στο ίδιο το παιχνίδι μία οπισθοδρομική ομορφιά που πια συναντάται μόνο στα βιβλία της ποδοσφαιρικής ιστορίας - ή στα ρετρό βιντεάκια του Youtube.

Η Ιταλία ήταν ανέκαθεν μία χώρα με υψηλή κουλτούρα, σπουδαίο φαγητό και ποδοσφαιρικά στερεότυπα. Τα τελευταία ίσως και να ήταν -ακόμη είναι δηλαδή- συνδεδεμένα με τη γέννηση της στιβαρής, έως αντιαισθητικής, αμυντικής λειτουργίας. Οι Ιταλοί πάντοτε όμως ήταν και δημιουργοί, καλλιτέχνες.

> Διάβασε ακόμη: Το ανεκπλήρωτο όνειρο του Zinedine Zidane

Για κάθε Franco Baresi, Gaetano Scirea, Paolo Maldini και Dino Zoff, έπρεπε να υπάρχει και το αντίβαρο: Εκείνος ο παίκτης που θα καθιστούσε κάθε ιταλική ομάδα, εθνική και μη, όχι απλά ένα σύνολο που δύσκολα νικιέται αλλά και ένα σύνολο που κερδίζει. Στην εποχή που μεσουρανούσε ο Roberto Baggio, ξεκίνησε να ανατέλλει το άστρο του Alessandro Del Piero, σαν φυσική διαδοχή των πραγμάτων. Ακόμη και η θέση του, κάπου ανάμεσα στο "9" και το "10", επιβεβαίωνε του λόγου το ασφαλές.

Μύθος της Γιουβέντους και style icon

Στο Τορίνο, ο τότε προπονητής Giovanni Trapattoni επέμενε να προπονείται μόνο με την αντρική ομάδα αλλά η φύση του συλλόγου επέβαλλε να αγωνίζεται και την Primavera (παίκτες ηλικίας 15-20 ετών) προκειμένου αυτή να μπορεί να διεκδικεί τίτλους στις μικρότερες ηλικίες. Ο Alessandro Del Piero έκανε και με το παραπάνω το καθήκον του, με τη δεύτερη ομάδα της Γιούβε να κατακτά όλους τους στόχους που είχε θέσει.

Στις 12 Σεπτεμβρίου 1993 κάνει το ντεμπούτο του και με την πρώτη ομάδα ως αλλαγή σε ένα ματς με την Φότζια και την αμέσως επόμενη αγωνιστική σκοράρει το παρθενικό του γκολ απέναντι στην Ρετζιάνα, ερχόμενος πάλι από τον πάγκο. Την πρώτη φορά που ξεκίνησε στο βασικό σχήμα, το αποτέλεσμα ήταν ένα χατ τρικ απέναντι στην Πάρμα.

Μετά τα πρώτα πολλά υποσχόμενα ματς, ο Del Piero άρχισε να παίζει όλο και περισσότερο, να σκοράρει και να εξελίσσεται στο νέο χρυσό παιδί του ιταλικού ποδοσφαίρου. Αλλά και των παπαράτσι που ξεκινούν να τον μαρκάρουν πολύ στενά σε όλες τις εκτός γηπέδου δραστηριότητές του. Το προσεγμένο στυλ του, οι επιλογές του σε ρούχα και παπούτσια και η επιτυχία του στο αντίθετο φύλο τον καθιστούν λατρεμένο των κίτρινων εντύπων, χωρίς όμως αυτό να ρίχνει την απόδοσή του εντός γηπέδου. Εκεί, μόνο οι τραυματισμοί μπορούσαν να τον κρατήσουν πίσω.

Το γεμάτο φαντασία παιχνίδι του, η εκτελεστική του ικανότητα και ο "αέρας" που έβγαζε μέσα στο γήπεδο έκαναν τον τότε Πρόεδρο της Γιουβέντους Gianni Agnelli να τον "βαπτίσει" Pinturicchio. Ο τελευταίος ήταν μαθητής του Rafaello, ένα παρατσούκλι που ο ίδιος ο Agnelli είχε αποδώσει μερικά χρόνια πριν στον Roberto Baggio.

Η λύτρωση με την Σκουάντρα Ατζούρα

Ο Alessandro Del Piero έμεινε 19 σεζόν στο Τορίνο, μη διστάζοντας να ακολουθήσει την ομάδα στη Serie B μετά το σκάνδαλο Calciopoli. Κατέκτησε 6 πρωταθλήματα Ιταλίας και 1 Champions League, πετυχαίνοντας 290 γκολ σε 705 εμφανίσεις.

> Διάβασε ακόμη: Η αστραπιαία καριέρα του Marco Van Basten

Με την εθνική Ιταλίας αγωνίστηκε 91 φορές και σημείωσε 27 γκολ. Το πιο αξιομνημόνευτο όμως είναι εκείνο που πέτυχε στον ημιτελικό του Μουντιάλ του 2006 απέναντι στη Γερμανία και που ουσιαστικά κλείδωσε τη συμμετοχή της Ιταλίας στον -μετέπειτα νικηφόρο- τελικό με την Γαλλία.

Ο Alessandro Del Piero ήταν δίχως αμφιβολία ένας από τους τελευταίους πραγματικούς καλλιτέχνες του σπορ και, πιθανότατα, ο σημαντικότερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία της σπουδαίας Γιουβέντους. Ένας πραγματικός θρύλος, εντός και εκτός χορταριού.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr