Sergio Ramos, ο τελευταίος των Galácticos

Τι μπορεί να πει πια κάποιος για τον Sergio Ramos; Ίσως αρκεί να πούμε πως είναι ο τελευταίος μεγάλος των Galácticos. Ο όρος επινοήθηκε για τα αστέρια της Ρεάλ Μαδρίτης του Florentino Pérez, αφού ο χαρακτηρισμός "σταρ" δεν ήταν πια αρκετός γι’ αυτούς. Δεν αρκούσε για να περιγράψει αθλητές που αμείβονταν περισσότερο απ’ ό,τι οι πρωθυπουργοί, που τις φανέλες τους φορούσαν παιδιά σε κάθε γωνιά του πλανήτη και που περνούσαν τις μέρες τους σαν θεοί του Ολύμπου, ανίκανοι να ζήσουν μια κανονική ζωή. Το κοσμητικό επίθετο έπαψε να αποτελεί trend, τα αστέρια όμως δεν κατέβηκαν ποτέ από τον Όλυμπο. Αντίθετα, σκαρφάλωσαν ακόμα ψηλότερα αφήνοντας την κανονική ζωή πολύ πολύ μακριά.

Η ζωή τους γέμισε βοηθούς και βοηθούς βοηθών, καθώς δεν μπορούσαν να κάνουν ένα βήμα πέρα από την παράλληλη πραγματικότητα στην οποία βρέθηκαν χωρίς να προκαλέσουν ένα τσουνάμι αντιδράσεων γύρω τους.

Τώρα, ο Sergio Ramos, που γεννήθηκε στις 30 Μαρτίου του 1986 στη Σεβίλη, ο τελευταίος από τους θεούς των "galácticos", αποφάσισε να κατέβει από το πάνθεον στο επίπεδο της γης. Με αφορμή τα 36α γενέθλιά του, θυμόμαστε τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει πριν από 2 χρόνια στην Teresa Olazabal και το ισπανικο Esquire.

Λίγα χρόνια πριν έκανε πρεμιέρα το docuseries του Amazon Prime με το χαρακτηριστικό τίτλο The Heart of Sergio Ramos. Ένα ντοκιμαντέρ μέσα από το οποίο προσπαθεί να μας πει ότι και οι πλούσιοι κλαίνε πολλές φορές, ότι θα έδινε τα πάντα για να πήγαινε ξανά μια βόλτα για μπίρες με τους κολλητούς του στην πόλη όπου γεννήθηκε, ότι το επαγγελματικό ποδόσφαιρο τον απήγαγε από το δικό μας κόσμο, έναν κόσμο στον οποίο ονειρεύεται να επιστρέψει κάποια στιγμή.

Σκοπεύοντας να αποδείξει τα όσα λέει στο docuseries, ο Sergio Ramos επισκέφθηκε τα γραφεία του ισπανικού Esquire συνοδευόμενος από την εντυπωσιακή σωματοδομή και τους τρομερά ευγενικούς, σχεδόν γλυκούς τρόπους τους. Ύστερα από μια φωτογράφηση όπου μεταμορφώθηκε σε ράπερ από τη Νέα Υόρκη καθίσαμε κάτω για να συζητήσουμε με τον ήπιο και χαλαρό τρόπο που συνηθίζει να μιλά.

Τι προτιμάς: τις συνεντεύξεις ή τις φωτογραφήσεις; Κοίτα, δεν ξέρω... Αν και η αλήθεια είναι ότι είμαι πιο συνηθισμένος στις συνεντεύξεις...

Οι φωτογραφήσεις βγάζουν τρομερή ένταση. Σοβαρά; Αυτό είναι φοβερό! 

Στο docuseries σε παρακολουθούμε να μαγειρεύεις, να παίζεις με τα παιδιά σου, να φιλάς τη γυναίκα σου, να διαφωνείς με τον αδελφό σου, να μη συμφωνείς με τον Luka Modrić. Πότε αποφάσισες να ανοίξεις τις πόρτες της προσωπικής σου ζωής; Ήμουν πάντα αρκετά κλειστός. Κάποια στιγμή όμως αποφάσισα πως θέλω να δείξω τις θυσίες και την προσπάθεια που απαιτούνται για να είναι κάποιος αθλητής του υψηλότερου επιπέδου και μάλιστα με μεγάλη διάρκεια. Ήθελα να δείξω πόσο σημαντική είναι η οικογένεια για μένα. Ήθελα οι άνθρωποι, προτού με κρίνουν, να γνωρίζουν τα πάντα για μένα.

Ένας επαγγελματίας αθλητής απάγεται από την κανονική ζωή και η κράτησή του διαρκεί όσο και η καριέρα του; Ναι. Ζούμε σε έναν περίεργο κόσμο... Σιγά σιγά συνηθίζεις μια ζωή που δε σου επιτρέπει να πας για μπίρες με τους κολλητούς σου στη Σεβίλλη. Είναι καλύτερο να το αποδεχτείς και να επικεντρωθείς στα καλά, όπως το γεγονός ότι η δουλειά που κάνεις μπορεί να φέρει χαμόγελα στα μικρά παιδιά. Αν μπορέσεις να μείνεις σε αυτά, στο τέλος σε αποζημιώνει. Όπως και να ’χει, όταν είσαι εν ενεργεία ποδοσφαιριστής, η φήμη που σε ακολουθεί μπορεί να είναι τεράστια. Φαντάζομαι ότι, καθώς περνούν τα χρόνια, αυτό μειώνεται. Ελπίζω ότι στο μέλλον θα έχω τη δυνατότητα να απολαύσω στιγμές που τώρα μου λείπουν.

Από πού πηγάζει αυτή η ψυχολογική σταθερότητα που δείχνεις να έχεις; Από το περιβάλλον μου. Το πρώτο σημαντικό βήμα στη ζωή μου, το να έρθω στη Μαδρίτη δηλαδή, το έκανα με τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους. Δημιουργήσαμε ένα φρούριο με τους γονείς και τα αδέλφια μου σαν να ήμασταν πίσω στη Σεβίλη. Αυτό έκανε πολύ πιο εύκολη την προσαρμογή μου τόσο στην πόλη όσο και στη Ρεάλ Μαδρίτης. Αργότερα ήρθαν η γυναίκα μου, η Pilar, και τα παιδιά μου. Όλοι μαζί αποτελούμε μια ομάδα. Αυτό εξηγεί τη σταθερότητα και την ισορροπία που με συνοδεύουν.

Ασκείς πολύ μεγάλη επιρροή στα αποδυτήρια. Πάντα ήσουν φτιαγμένος από υλικό για αρχηγούς. Σε κάθε άθλημα αλλά και σε κάθε τομέα οι άλλοι είναι εκείνοι που αποφασίζουν ποιος θα είναι ο αρχηγός. Πιστεύω ότι ο αρχηγός πρώτα γεννιέται και μετά γίνεται. Όσον αφορά εμένα, ο καλύτερος Sergio Ramos εμφανίζεται στις πιο δύσκολες στιγμές, όταν θα πρέπει να υποστηρίξω την ομάδα μου, να κάνω κάτι που θα τους εμψυχώσει. Είναι λίγο περίεργο που το λέω, αλλά το να είμαι αρχηγός είναι κάτι που προκαλεί ευχαρίστηση.

Έχεις διανύσει πολύ μεγάλη απόσταση... Ποιος θα έλεγε ότι ένα παιδί από το Κάμας, μια γεμάτη υγρασία πόλη της Σεβίλλης, θα φορούσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού της Ρεάλ Μαδρίτης και της Εθνικής Ομάδας Ισπανίας. Ο αρχηγός δημιουργείται κομματάκι κομματάκι, παίρνει σχήμα και μορφή, απορροφά ό,τι μπορεί από τους ανθρώπους γύρω του. Έχω γνωρίσει πολλούς ηγέτες, πολλούς αρχηγούς και καθένας από αυτούς μου έχει αφήσει κάτι.

Ήσουν καλός μαθητής... Πρέπει να μην αφήνεις τις γνώσεις να χάνονται.

Είχα ένα όνειρο

2008 διακοπές, Σεβίλη. Στο σπίτι του Sergio Busquets. Ο Sergio Ramos ξυπνά το πρωί. Το βράδυ ονειρεύτηκε την Pilar Rubio. Και το επόμενο βράδυ ονειρεύτηκε ξανά την Pilar Rubio. Και την τρίτη νύχτα ξαναονειρεύτηκε την Pilar Rubio.

Κι ύστερα αποφάσισες να της στείλεις ένα μήνυμα στο WhatsApp. Σκέφτηκα ότι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί είναι να μη μου απαντήσει ποτέ, έπρεπε όμως τουλάχιστον να δοκιμάσω. Δεν ήθελα να μετανιώσω που δεν το προσπάθησα. Έτσι βρήκα το τηλέφωνό της. Και της έστειλα. Και μου απάντησε! Ξεκινήσαμε να μιλάμε κι ύστερα συναντηθήκαμε και κάπως έτσι ξεκίνησε το δικό μας love story. Κάτι δηλαδή που ξεκίνησε από ένα μήνυμα στο WhatsApp με μεγάλες πιθανότητες να μείνει αναπάντητο κατέληξε να είναι μια κοινή ζωή.

Η Pilar και τα παιδιά περνούν χρόνο στο πλατό του Esquire. Έχουν έρθει να δουν τον μπαμπά τους. Κάθε ευκαιρία να περάσουν χρόνο μαζί του είναι πολύτιμη. Ο Sergio και ο Marco έχουν συνηθίσει στα φώτα, στους προβολείς και τους άγνωστους ανθρώπους. Όπως φυσικά και η Pilar. Ύστερα από λίγο φεύγουν. Είναι ώρα για το μεσημεριανό των παιδιών.

"Αγάπη μου, ετοίμασέ μου μια σαλάτα". Είναι παρήγορο να σκέφτεσαι ότι στο τέλος της μέρας υπάρχει ένα σημείο όπου η ζωή των θεών και των κοινών θνητών συναντιέται. Ο θόρυβος γύρω από το γάμο της χρονιάς που πραγματοποιήθηκε στο κτήμα La Alegría (το δείπνο πολλών Michelin αστέρων, οι διάσημοι καλεσμένοι και τα αυτοκόλλητα-μονόκεροι που έπρεπε να φοράς ώστε να αποδείξεις ότι ήσουν ένας από τους διάσημους καλεσμένους) δεν έχει ακόμα κοπάσει. Η Pilar είναι κι εκείνη ένα αστέρι στον αστερισμό του Sergio Ramos. Και σε καμία περίπτωση δεν είναι μια γυναίκα που ζει στη σκιά του συζύγου της.

Πώς υπάρχουν τόσο πολλά αστέρια σε έναν τόσο μικρό αστερισμό; Το κομμάτι που έλειπε από την πίτα για να είναι ολόκληρη είναι η γυναίκα και τα παιδιά μου, η οικογένειά μου. Η Pilar μου έχει δώσει ισορροπία. Αποτελούμε μοναδικό δίδυμο, μια ομάδα ικανή να ξεπεράσει κάθε δυσκολία. Περνάμε πολύ καιρό μακριά από το σπίτι και οι δύο λόγω των επαγγελματικών μας υποχρεώσεων.

Έτσι, όμως, δίνουμε τη δυνατότητα στα παιδιά –τον Sergio, τον Marco και τον Alejandro– να δουν ότι τίποτα δεν είναι εύκολο στη ζωή, ότι όλα έρχονται με ένα κόστος και ότι, για να έχουν μια καλή μόρφωση εκείνα, οι γονείς χρειάζεται να λείπουν συχνά εκτός σπιτιού. Με την Pilar τα πηγαίνουμε πολύ καλά ως ζευγάρι αλλά και ως ομάδα, ως πατέρας και μητέρα μιας οικογένειας. Απολαμβάνουμε κάθε στιγμή. Φυσικά και θα θέλαμε να μπορούμε να κάνουμε φυσιολογικά πράγματα, όπως οι υπόλοιπες οικογένειες: Να πάμε μια βόλτα στο βουνό, στα χιόνια, να κάνουμε εκδρομές... αλλά αυτό είναι κάτι που αφήνουμε για το μέλλον. Μπορώ να πω ότι ο χρόνος που έχω περάσει μέχρι στιγμής με την Pilar είναι οι πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου.

Οι σκηνές του docuseries, γυρισμένες στο σπίτι του Ramos, είναι χαρακτηριστικές του τι ακριβώς προκαλεί η φήμη με "φι" κεφαλαίο. Οι ζωές των παιδιών γυρίζουν γύρω από τον μπαμπά, το ποδόσφαιρο και τους ποδοσφαιριστές φίλους του. Μια κλασική σκηνή: Τα παιδιά σχεδιάζουν μια ζωγραφιά για να την πάρει μαζί του, αφού ταξιδεύει συνεχώς. Κι ο Marco, 4 χρόνων, δε ζωγραφίζει ένα καράβι, ένα αστέρι ή έναν ήλιο. Ζωγραφίζει ένα κύπελλο. Σαν κι εκείνο που δίνουν στο νικητή του Champions League. Κάτι που αγαπά ο μπαμπάς δηλαδή.

Ποιο είναι το πλάνο;

Ανάλογα με την οπτική γωνία από την οποία τον παρατηρείς ο Sergio έχει ένα πρόσωπο όμοιο με πρόσωπο υπάκουου παιδιού που είναι πολύ πρόθυμο να απαντήσει στις ερωτήσεις. Από την άλλη, πάλι, έχει ένα έξυπνο πρόσωπο που δείχνει ότι γνωρίζει πολύ καλά τι κάνει. Έρχεται δασκαλεμένος, μετρά κάθε λέξη και μιλά σαν να είναι η δουλειά του να δίνει συνεντεύξεις. Είναι λίγο παράξενο να τον βλέπεις να μιλά για τη γυναίκα του, για το πώς ερωτεύτηκαν ο ένας τον άλλο, αλλά και για τα όνειρα που έκανε με εκείνη σε έναν πολύ συγκρατημένο και μετρημένο τόνο. Ή ίσως τόνο επαγγελματία, αν προτιμάς. Όλα όσα λέει μπορεί να μεταμορφωθούν σε ένα μνημειώδες χάος αν πέσουν στα χέρια των λάθος ανθρώπων. Σε ένα βατερλό των memes.

Ορδές βοηθών δεν επιτρέπουν την άμεση επαφή με τον έξω κόσμο. Όταν ο Sergio ετοιμάζεται να μιλήσει, κάποιος έρχεται να τον συμβουλέψει τι θα πει. Όταν ετοιμάζεται να επιλέξει ρούχα για τη φωτογράφηση, κάποιος εμφανίζεται ως διά μαγείας για να του προτείνει τα καταλληλότερα. Κι αν στην εξίσωση μπει και το θέμα "μαλλιά", τότε πάλι υπάρχει κάποιος συμβουλάτορας που εμπιστεύεται. Ίσως γι’ αυτό μιλά τόσο συχνά στον πληθυντικό ευγενείας. Ώρες ώρες πιστεύεις ότι ο Sergio Ramos δεν είναι ένας. Ο Sergio Ramos είναι πολλοί.

Συνεχίζουμε τη συνέντευξη, εκείνος παίρνει μια βαθιά ανάσα και, χρησιμοποιώντας καθένα από τα δύο διαφορετικά πρόσωπά του –εκείνο του υπάκουου παιδιού και το άλλο του έμπειρου επαγγελματία που υπολογίζει κάθε κόστος–, απαντά στην ερώτηση του ενός εκατομμυρίου δολαρίων.

Τι έχεις στο μυαλό σου όταν σκέφτεσαι το μέλλον; Βλέπω τον εαυτό μου στη Ρεάλ Μαδρίτης για μερικά ακόμη χρόνια να απολαμβάνω το ποδόσφαιρο. Γι’ αυτόν το λόγο κάνω υπερβολικά μεγάλη προσπάθεια να διατηρήσω τη φυσική μου κατάσταση στο υψηλότερο επίπεδο έχοντας δίπλα μου τους καλύτερους γι’ αυτόν το σκοπό. Ακόμα βλέπω τον εαυτό μου ως αρχηγό, τόσο της Εθνικής Ομάδας όσο και της Ρεάλ Μαδρίτης, να προσπαθεί να κερδίσει τίτλους. Οι δουλειές τρέχουν παράλληλα, παρότι δεν μπορώ να αφιερώσω το χρόνο που απαιτούν από εμένα.

Έχω δίπλα μου ανθρώπους που γνωρίζουν τι να κάνουν και που τους εμπιστεύομαι απόλυτα. Αύριο θα είμαι εγώ εκείνος που θα αναλαμβάνει όλες τις ευθύνες. Για την ώρα είμαι ένας επαγγελματίας αθλητής που αφιερώνει τις περισσότερες ώρες της ημέρας στο ποδόσφαιρο και όσες απομένουν στην οικογένειά του. Δε γνωρίζω τι μπορεί να συμβεί αύριο, αλλά θα ήθελα να παραμείνω στο χώρο του αθλητισμού. Δεν απορρίπτω την πιθανότητα να γίνω προπονητής, αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμα για μεγάλες δηλώσεις. Θα δούμε.

Δε θα μπορέσεις να μείνεις μακριά από το ποδόσφαιρο. Το μέλλον μου είναι συνδεδεμένο με αυτό. Στο τέλος, όπως και να ’χει, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα γυρίσω σε αυτό που με κάνει ευτυχισμένο: το ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο μου έδωσε τα πάντα, τις πιο ευτυχισμένες και τις πιο σκληρές στιγμές, εκείνες τις στιγμές που με έκαναν να ωριμάσω ως άνθρωπος.

Ποιος είναι εκείνος ο προπονητής που σε έκανε μεγάλο ποδοσφαιριστή, αυτό που είσαι σήμερα δηλαδή; Η ποδοσφαιρική μου καριέρα είναι ένα παζλ που το οφείλω σ’ εκείνους που μου έδειξαν τυφλή εμπιστοσύνη και σ’ εκείνους που δε με εμπιστεύτηκαν καθόλου. Όλοι τους με βοήθησαν να ωριμάσω. Αν τώρα έπρεπε να επιλέξω έναν, θα έλεγα τον Joaquín Caparrós, τον άνθρωπο που με ανέβασε στην πρώτη ομάδα της Σεβίλης και μου έδωσε την ευκαιρία να έχω την πρώτη μου συμμετοχή στην Primera Division.

Ήταν εκείνος που έκανε το πρώτο μου όνειρο πραγματικότητα. Αργότερα ο Luis Aragonés, χωρίς εγώ να έχω τότε καμία σχεδόν εμπειρία όντας μόνο 18 χρόνων, με έκανε διεθνή με τα χρώματα της Εθνικής Ομάδας και θα του είμαι πάντα ευγνώμων γι’ αυτό. Τα τελευταία χρόνια οι Ancelotti και Zinedine Zidane με βοήθησαν να γευτώ τεράστιες επιτυχίες στο ισπανικό πρωτάθλημα και το Champions League. Ελπίζω να κλείσω την καριέρα μου στη Ρεάλ Μαδρίτης με τον Zizou προπονητή.

Όταν λες ότι έπιασες πάτο, τι εννοείς; Αναφέρομαι στην περσινή χρονιά. Η χρονιά που πέρασε ήταν μία από τις πιο δύσκολες για μένα τόσο σε προσωπικό όσο και επαγγελματικό επίπεδο. Το να μην κερδίσεις κανέναν τίτλο είναι κάτι που επηρεάζει τη διάθεσή σου, καταστρέφει την καθημερινότητά σου.

Όταν χάνεις, δεν μπορείς να κάνεις πράγματα, όπως το να βγεις για φαγητό με τη γυναίκα σου ή το να πας στο πάρκο με τα παιδιά σου. Γι’ αυτό προσπαθείς να βρεις καταφύγιο κλεισμένος στο σπίτι σου, δίπλα στην οικογένειά σου. Όταν ανοίξαμε τις πόρτες του σπιτιού μας για να μας κινηματογραφήσει το Amazon Prime Video και να γίνει αυτό το docuseries, δεν είχαμε φανταστεί ότι θα είναι μια τόσο δύσκολη –αν όχι η χειρότερη– σεζόν. Παρ’ όλα αυτά, είμαι ευχαριστημένος που ο κόσμος θα δει τι ακριβώς βιώσαμε πέρσι.

Πώς ξεφεύγεις από τον πάτο; Με τη δουλειά. Όταν πιάσεις πάτο, υπάρχει μονάχα ένας δρόμος κι αυτός οδηγεί προς τα πάνω. Το ποδόσφαιρο σου δίνει πάντα αυτή την ευκαιρία. Το κλειδί της δικής μου επιτυχίας είναι το ότι δεν κουράζομαι ποτέ από τις νίκες. Αν στεκόμουν σε όσα έχω κερδίσει και κόμπαζα γι’ αυτό, θα είχα αποσυρθεί εδώ και πολλά χρόνια. Όσο περισσότερο δουλεύω, τόσο η τύχη με ευνοεί.

Πώς θα είσαι όταν μεγαλώσεις; Θέλω, όταν μεγαλώσω, να είμαι ακόμα νέος έχοντας εκείνο το αίσθημα ελπίδας και προσμονής που διαθέτουν τα παιδιά. Σε όλη μου τη ζωή διατήρησα αυτό το αίσθημα στο περιβάλλον όπου ζούσα και εργαζόμουν. Θέλω αυτή η νοοτροπία να είναι κάτι που θα υπάρχει πάντα στο σπίτι μου, κι αν μια μέρα σταματήσω να είμαι έτσι, ελπίζω τα παιδιά μου να μου δώσουν ξανά εκείνο που θα έχω χάσει. Δε θέλω να ζήσω χωρίς παιδικό ενθουσιασμό στη ζωή μου. Θα ήθελα πάντα να υπάρχει ένα όνειρο που προσπαθώ να κάνω πραγματικότητα.

Η μόδα και τα memes

Ο Sergio Ramοs αγαπά τη μόδα. Όλοι το γνωρίζουν αυτό. Και οι δημιουργοί των ιντερνετικών memes βρίσκονται με το χέρι στη σκανδάλη του Twitter περιμένοντας τις πρώτες εικόνες από τη φωτογράφηση. Εκείνος όμως δε δίνει σημασία. Του αρέσει να ντύνεται, απολαμβάνει τα ρούχα. Είναι κάτι που καταλάβαμε ήδη από το πρώτο session. Γνωρίζει τα brands, αξιολογεί τους σχεδιαστές, ακολουθεί την εξέλιξη στις τάσεις και τις κολεξιόν. Αυτά όμως είναι off the record πληροφορίες. Το γούστο και οι προτιμήσεις του έχουν τρομερό αντίκτυπο και αξίζουν πολλά λεφτά.

Πάντα σου άρεσε να ρισκάρεις με το ντύσιμό σου. Ναι, πάντα μου άρεσε πολύ η μόδα. Ο αδερφός μου ήταν μοντέλο και γι’ αυτό η μόδα ήταν πάντοτε παρούσα στο σπίτι μας. Για μένα είναι ένας τρόπος έκφρασης. Μας άρεσε να παίρνουμε ρίσκα [γελά, καθώς από το μυαλό του περνούν διάφορες εμφανίσεις που έδωσαν αρκετή τροφή σε memes].

Αν ανατρέξουμε στα αρχεία των εφημερίδων και δούμε κάποια συγκεκριμένα looks, σίγουρα θα βρούμε αρκετές εμφανίσεις που είχαν πάει τελείως λάθος... Όμως, σ’ εμένα και την Pilar αρέσει να είμαστε διαφορετικοί και να παρουσιάζουμε ένα πολύ προσωπικό και ιδιαίτερο στυλ. Έτσι είμαστε και βοηθάμε ο ένας τον άλλο σε αυτό το κομμάτι. Θέλουμε να φοράμε ό,τι μας κάνει να νιώθουμε καλά σε κάθε συγκεκριμένη στιγμή.

To στυλ, τα brands και η τέχνη

Ποιο στυλ ντυσίματος σε κάνει να νιώθεις καλύτερα: το επίσημο για τις εκδηλώσεις και τα γκαλά ή το casual καθημερινό που παραπέμπει σε streetwear; Όταν πηγαίνω σε επίσημα events, μου αρέσει να φοράω κοστούμι, αλλά πάντοτε προσθέτοντας προσωπικές πινελιές, όπως τα φουλάρια και γενικά τα αξεσουάρ [γέλια]. Σε γενικές γραμμές, μου αρέσει να πειράζω το formal ντύσιμο, να ψάχνω, για παράδειγμα, κοστούμια από ιδιαίτερα υφάσματα.

Αντίστοιχα, όμως, μου αρέσει να παίρνω ρίσκα και στις πιο casual εμφανίσεις μου. Αν εγώ νιώθω καλά με τα ρούχα που έχω επιλέξει κι αν περνάω καλά με τις επιλογές μου, δε με ενδιαφέρει τι σκέφτεται ο κόσμος.

Ποια brands προτιμάς; Μου αρέσουν σχεδιαστές και brands που προσφέρουν πολλά διαφορετικά πράγματα, με πρωτότυπες και πρωτοποριακές ιδέες, brands τα οποία εφευρίσκουν συνεχώς τον εαυτό τους. Δε με ενδιαφέρουν τα logos. Μου αρέσει το γεγονός ότι άνθρωποι που γνωρίζουν από μόδα καταλαβαίνουν γρήγορα τι ρούχα φοράω, αλλά, όχι, δε με ενδιαφέρουν τα brands. Στο ντύσιμο μου αρέσει να διαφοροποιούμαι από τους άλλους ποδοσφαιριστές.

Ποδοσφαιριστές είπες; Καταλαβαίνεις την ειρωνεία; Χαχαχαχα! Ναι... οι άνθρωποι λένε ότι οι ποδοσφαιριστές ντύνονται πάντα με τον ίδιο τρόπο, γεμάτοι logos παντού... Προσπαθώ όμως να μην κάνω τα ίδια.

Ποια είναι τελικά τα σχέδιά σου για το μέλλον; Κάποιες ασχολίες σου, όπως το ότι είσαι συλλέκτης έργων τέχνης, ξαφνιάζουν τον περισσότερο κόσμο. Η τέχνη με έχει βοηθήσει να μάθω. Είναι ένας κόσμος που δεν τον γνώριζα και έχω μπει για τα καλά σε αυτόν χάρη στην Pilar, που με έχει πάρει από το χέρι. Τις πρώτες επισκέψεις σε μουσεία τις κάναμε μαζί. Μου αρέσει να μαθαίνω, να συλλέγω έργα τέχνης και να στήνω την προσωπική σου συλλογή με βάση τη δική μου ματιά.

Η τέχνη δεν είναι μια επένδυση για να αυξήσω τα εισοδήματά μου, ούτε καν για να διακοσμήσω το σπίτι μου. Είναι μια επένδυση για μένα τον ίδιο, για να γίνω πιο πλούσιος ως άνθρωπος. Είναι ένα πεδίο που από τη στιγμή που μπήκα σε αυτό γίνεται συνεχώς και πιο όμορφο. Η δυνατότητα που έχω να ταξιδεύω, να πηγαίνω σε μουσεία και να γνωρίζω καλλιτέχνες είναι μια πραγματικά όμορφη εμπειρία για μένα.

Πώς είναι να έχεις δίπλα σου ένα έργο του Banksy, ένα γλυπτό του Jaume Plensa κι έναν πίνακα του Alex Katz; Άλλοι ξοδεύουν τα χρήματά τους σε πάρτι, δείπνα και ταξίδια. Ναι, το έχω κάνει κι εγώ, τώρα όμως λατρεύω τα μουσεία, τα έργα τέχνης, τους εκπληκτικούς πίνακες από πολλούς αιώνες πριν, που κάποιος τους ζωγράφισε με τόση φροντίδα και λεπτομέρεια.

Με ενδιαφέρει να μαθαίνω γιατί ο καλλιτέχνης χρησιμοποίησε το συγκεκριμένο πινέλο, γιατί έκανε αυτή ή εκείνη την πινελιά, αυτά και τόσα άλλα μυστικά. Είναι τρομερό το συναίσθημα όταν τις πληροφορίες σου τις αποκαλύπτουν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες. Το να θαυμάζεις από κοντά ένα γλυπτό του Jaume Plensa, έναν πίνακα του Katz, ένα έργο τέχνης του Manolo Valdés ή μια δουλειά του Banksy είναι πραγματικά μεγάλη τύχη.

Στο docuseries μπορεί κανείς να δει τον Sergio να χορεύει, να διασκεδάζει με τους φίλους του, να τραγουδά και να παίζει κιθάρα. Η Pilar λέει ότι είναι πολύ καλός σ’ αυτό.

Τι είναι η μουσική για σένα; Η μουσική είναι ένας τρόπος ζωής, κάτι που με έχει συντροφέψει πάντα και παντού, τόσο σε καλές όσο και σε κακές στιγμές μου.

Και τα άλογα; Από μικρός ήμουν παθιασμένος μαζί τους. Το να έχω ένα ράντσο είναι από τα όνειρα που με ακολουθούν από την παιδική μου ηλικία και σήμερα μπορώ να πω ότι τα δικά μου άλογα, παρά το λίγο χρόνο που έχω ασχοληθεί μαζί του, αποτελούν παράδειγμα καθαρότητας της ισπανικής ράτσας. O Yucatán de Ramos, μάλιστα, είναι παγκόσμιος πρωταθλητής κι ένα άλογο που μας έχει χαρίσει μεγάλες χαρές.

Και κάπως έτσι, καθώς αναφέρεται στο αγαπημένο του άλογο, ο χρόνος μας τελειώνει. Δεν υπάρχει κανένα κρυφό bonus στο χρόνο που έχεις μαζί του. Είναι όσος είναι. Ξεκινώ για το σπίτι. Εκείνος ξεκινά για την κατοικία του, κάπου εκεί ψηλά στο μυθικό Όλυμπο, πάνω από τους κοινούς θνητούς. Κι όμως, και στα δύο αυτά μέρη στο τέλος μιας κουραστικής μέρας υπάρχει ένα πιάτο με δροσερή σαλάτα να περιμένει τον καθένα.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr