Ονομάστηκε πέμπτος Beatle για πάρα πολλούς λόγους. Το μαλλί, το στυλ, η δημοσιότητα και η υστερία που προκαλούσε στα πλήθη μόνο και μόνο με την εμφάνισή του. Αλλά κυρίως, γιατί ήταν ένας πραγματικός καλλιτέχνης. Ο George Best, ένας από τους πιο συναρπαστικούς ποδοσφαιριστές όλων των εποχών αλλά και μία πολύ ιδιαίτερη φιγούρα εκτός γηπέδων, έβλεπε το πρώτο φως στις 22 Μαΐου 1946 στο Μπέλφαστ της Βορείου Ιρλανδίας και αποχωρούσε από τον μάταιο τούτο κόσμο στις 25 Νοεμβρίου 2005.
Η βιογραφία
Στις 22 Μαΐου του 1946, ήρθε στη ζωή το πρώτο παιδί του Richard "Dickie" Best και της Anne Withers. Ο George Best μεγάλωσε στο Cregagh, στα ανατολικά προάστια του Μπέλφαστ. Στην πρωτεύουσα της Βόρειας Ιρλανδίας μεγάλωσε μαζί με τις 4 αδερφές του, Carol, Barbara, Julie και Grace, καθώς και τον αδερφό του, Ian. Από πολύ μικρός, ο George φαινόταν πως το "έχει" με την μπάλα στα πόδια. Ή πιο ορθά, έδειχνε από πάρα πολύ νωρίς πως μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι μοναδικό ποδοσφαιρικά.
Πήγε σχολείο στο Grosvenor High School, που όμως οι αθλητικές του δραστηριότητες επικεντρώνονταν στο ράγκμπι και έτσι σύντομα άλλαξε σχολικό περιβάλλον. Στο Lisnasharragh Secondary School συναντήθηκε ξανά με τους φίλους από τη γειτονιά του και μπόρεσε να ασχοληθεί ουσιαστικά με το ποδόσφαιρο. Σαν έφηβος έπαιζε στο Cregagh Boys Club ενώ από μικρός υποστήριζε την Γκλεντόραν ΦΚ και τη Γουλβς.
"Νομίζω πως ανακάλυψα μία ιδιοφυΐα"
Το 1962, ο scout της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ Bob Bishop παρακολουθούσε έναν αγώνα παίδων στο Μπέλφαστ. Αμέσως μετά από αυτόν έτρεξε για να γράψει ένα τηλεγράφημα στον θρυλικό προπονητή των Μπέμπηδων Matt Busby. Αρκέστηκε στα εξής: "Νομίζω πως ανακάλυψα μία ιδιοφυΐα". Φυσικά, αναφερόταν στον 15χρονο τότε George Best, ο οποίος σημειωτέον είχε απορριφθεί από την αγαπημένη του Γκλεντόραν με την αιτιολογία πως ήταν αρκετά μικροκαμωμένος και αδύνατος. Ευτυχώς για το ίδιο το ποδόσφαιρο, το μάτι του Bishop έκοβε καλύτερα.
Ο νεαρός Best μπήκε για τα καλά στα ραντάρ της Γιουνάιτεντ και αφού παρακολουθήθηκε αρκετά από τον chief scout Joe Armstrong, υπέγραψε στους Κόκκινους Διαβόλους το 1963. Έκανε ντεμπούτο σε ηλικία μόλις 17 ετών (στις 14 Σεπτεμβρίου 1963 και ένα ματς εναντίον της Γουέστ Μπρόμιτς Άλμπιον) αλλά έγινε ουσιαστικό μέλος της πρώτης ομάδας την επόμενη σεζόν.
Άπαντες στο Νησί και αργότερα σε όλη την Ευρώπη αντιλήφθηκαν τι ακριβώς είχε ενθουσιάσει τον Bishop εκείνο το σαββατιάτικο μεσημέρι στο Μπέλφαστ. Ο George Best ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του: Ένας τρομερά χαρισματικός μεσοεπιθετικός που έπαιζε παντού από το κέντρο και μπροστά και θεωρείται ένας από τους καλύτερους ντριμπλέρ όλων των εποχών.
Το στυλ παιχνιδιού του συνδύαζε φαντασία, τεχνική, ταχύτητα, ακρίβεια, ισορροπία, πλήθος κινήσεων και ασφαλώς ικανότητα στο σκοράρισμα. Κυρίως όμως, είχε το σπάνιο χάρισμα να περνά τους αντιπάλους του με δεκάδες τρόπους, εκστασιάζοντας το κοινό στην εξέδρα.
Ο σημαντικός Σκωτσέζος sportswriter Patrick Barclay έχει αναφέρει γλαφυρά για τον Best πως "αν μιλάμε με όρους ικανότητας, έχουμε πιθανότητα τον καλύτερο ποδοσφαιριστή που εμφανίστηκε ποτέ. Μπορεί να κάνει τα πάντα. Σχεδόν υπερφυσικός".
Τα Best quotes
- Έχω σταματήσει να πίνω, αλλά μόνο όταν κοιμάμαι.
- Το 1969 εγκατέλειψα τις γυναίκες και το αλκοόλ. Ήταν τα χειρότερα 20 λεπτά τις ζωής μου.
- Ίσως πάω στους Ανώνυμους Αλκοολικούς, αλλά νομίζω ότι θα ήταν δύσκολο να παραμείνω ανώνυμος.
- Ξόδεψα το 90% των χρημάτων μου σε ποτά, κορίτσια και γρήγορα αυτοκίνητα. Τα υπόλοιπα απλώς τα σπατάλησα.
- Ο Beckham; Δεν έχει καλό αριστερό πόδι, δεν έχει καλή κεφαλιά, δεν μαρκάρει και δεν σκοράρει συχνά. Κατά τα άλλα είναι καλός παίκτης.
- Είχα πει κάποτε ότι ο δείκτης νοημοσύνης του Paul Gascoigne ήταν μικρότερος από τον αριθμό της φανέλας του και αυτός με ρώτησε: "Τι είναι δείκτης νοημοσύνης;".
- Αν είχα γεννηθεί άσχημος, κανείς δεν θα ήξερε τον Pelé.
- Μου άρεσαν πολύ οι γυναίκες, πήγα με τουλάχιστον 2.000. Μου ήταν αρκετό για εμένα να πω "Γεια σου, είμαι ο Best της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ".
- Δεν ξέρω αν είναι καλύτερα να σκοράρω απέναντι στη Λίβερπουλ ή να κοιμηθώ με την Miss Κόσμος, ευτυχώς δεν χρειάστηκε ποτέ να επιλέξω μόνο το ένα από τα δύο.
- Έπαιξα εναντίον του Johan Cruyff, ενός από τους κορυφαίους όλων των εποχών. Παίρνω τη μπάλα, περνάω έναν, περνάω δεύτερο, αλλά δεν σημαδεύω την εστία και γυρίζω στο κέντρο του γηπέδου που ήταν ο Cruyff. Φτάνω μπροστά του και κάνω διάφορα, στη συνέχεια κλοτσάω τη μπάλα μακριά. Γυρίζω και του λέω: "Είσαι ο καλύτερος από όλους, αλλά μόνο επειδή δεν έχω χρόνο".
Η πτώση και ο μύθος
Στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αγωνίστηκε συνολικά 11 χρόνια, παίζοντας 361 ματς και σκοράροντας 137 γκολ. Κατέκτησε μεταξύ άλλων δύο πρωταθλήματα Αγγλίας αλλά κυρίως το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών στην ιστορία του club, στον εξιλεωτικό για το σύλλογο τελικό του 1968. Την ίδια χρονιά, βραβεύτηκε και με την Χρυσή Μπάλα.
Έπαιξε ακόμη στις Στόκπορτ, Κόρκ και Φούλαμ, ενώ πέρασε και τον Ατλαντικό για να αγωνιστεί στο MLS των ΗΠΑ. Μέχρι το φινάλε της καριέρας του είχε πατήσει χορτάρι και στα γήπεδα της Αυστραλίας. Εκτός από την πλούσια αγωνιστική του δράση, εξίσου "εντυπωσιακή" ήταν και η πορεία του μακριά από το χορτάρι.
Ουσιαστικά έκανε τη ζωή ενός αυθεντικού playboy βγαίνοντας με όμορφες γυναίκες και κυκλοφορώντας με τα supercars της εποχής. Πέρα από τον τίτλο του αρτίστα της στρογγυλής θεάς, τον συνόδευε και εκείνος του μέγα καρδιοκατακτητή. Όλα θα ήταν ok, αν δεν είχε την ίδια αγάπη και για το αλκοόλ που έμελλε να καταστρέψει αρχικά την καριέρα του και, τελικά, την ίδια του τη ζωή. Εξαιτίας του ποτού, διέλυσε το συκώτι του και τελικά έφυγε πολύ νωρίς από τη ζωή.
Ήταν μόλις 59 ετών όταν στις 25 Νοεμβρίου 2005 άφηνε τον μάταιο τούτο κόσμο. Ο μύθος του όμως θα ζει για πάντα και μόνο άδικα δεν θεωρείται ένας από τους πιο cool αθλητές που υπήρξαν ποτέ στον μάταιο τούτο κόσμο. Όπως συνηθίζουν να λένε και στο Νησί, George Best was the best.
Ή μάλλον θα πορευτούμε με τον τίτλο του βιβλίου του Pete McKenna: Maradona Good, Pele Better, George Best.
Διάβασε ακόμη για όλα όσα έμαθε η ζωή στον Andrea Pirlo, γιατί όλοι νοσταλγούν το ποδόσφαιρο των 90s, το αριστούργημα του Zinedine Zidane, το μύθο του Έλληνα Maradona και γιατί η μπάλα χρειάζεται τύπους σαν τον Diego Simeone.
φωτογραφίες ©Getty Images