Η 'Μισή Καρδιά' του Δημήτρη Σωτάκη θα μπορούσε να είναι η νέα ταινία του Michael Haneke

Ο Πικάσο έλεγε πως όλα τα παιδιά είναι καλλιτέχνες - οι ενήλικες που ασχολούνται με την Τέχνη, που δημιουργούν, απλώς δεν έχουν σκοτώσει το παιδί μέσα τους, και το αφήνουν να ζει, να παίζει, να ζωγραφίζει. Κάπως έτσι ο ήρωας του (δέκατου, νομίζω) μυθιστορήματος "Μισή καρδιά", από τις εκδόσεις "Κέδρος", του πολυβραβευμένου και πολυμεταφρασμένου Δημήτρη Σωτάκη, ξεκινά φιλόδοξα τη ζωή του, με σπουδές ζωγραφικής αρτυμένες με ένα σφοδρό έρωτα.

Ωστόσο στην πορεία ο τύπος συνετίζεται, σωφρονίζεται, παραχώνει τα χρώματα και το πάθος σε κάποιο υπόγειο της ψυχής του, και, για να μην πεταχτούν από εκεί μέσα τα φαντάσματα της χαμένης νιότης του διεκδικώντας ηχηρώς τα δικαιώματά τους, στοιβάζει πάνω από την καταπακτή μια καριέρα και μια οικογένεια.

Μέχρι τώρα ο μύθος δεν είναι ούτε πρωτοφανής, ούτε πρωτάκουστος: είναι μάλλον ένας κοινός τόπος. Όμως, εδώ μπαίνει το δημιουργικό δαιμόνιο, εδώ μπαίνει ο Σωτάκης πλησίστιος και εξελίσσει το μύθο: ο συμβιβασμένος ήρωας τρακάρει τον ασυμβίβαστο εαυτό του σ’ ένα μπαρ! Κατά παράβαση λοιπόν κάθε αφηγηματικής νόρμας που ασχολείται με το θέμα "στρίβω στη γωνιά και πέφτω πάνω στον εαυτό μου", ο συγγραφέας τον πραγματεύεται με ευρηματικότητα, χιούμορ και ανθρωπιά, μέ τον δικό του τρόπο.

Καμία σχέση με την υγιή, αποβουτυρωμένη αγγλοσαξωνική επιστημονική θεώρηση, όπου ο ρέκτης ήρως με τη βοήθεια μια χρονομηχανής, ή μιας μαγικής πύλης στον χωρόχρονο, συναντά κάποια παλιότερη ή νεότερη εκδοχή του εαυτού του, και σώζουν από κοινού τον Δυτικό Πολιτισμό, και το Σύμπαν γενικότερα : εδώ μιλάμε ακόμα και για κλωτσοπατινάδα που παίζουν οι δύο εαυτοί (πόσο υπέροχα αδόκιμο είναι αυτό) όταν τα σπάσουν μεταξύ τους! Εδώ είναι βαλκάνια, δεν είναι παίξε – γέλασε... 

Οι επιρροές του Σωτάκη

Ο Σωτάκης είναι ένα συγγραφέας με επιρροές απ' τον Κάφκα (που κυκλοφορεί σαν "δηλητήριο" στο αίμα του), αλλά και από άλλους, όπως οι Λατινοαμερικάνοι του μαγικού ρεαλισμού, αλλά όλους αυτούς τους έχει μεταβολίσει, καταλήγοντας σε ένα ηχόχρωμα λόγου που συνεπαίρνει τον αναγνώστη. Το βιβλίο δεν βιάζεται να απογειωθεί, αλλά  χωρίς να το καταλάβεις, βρίσκεσαι μαζί του στον αέρα. Η ζωή είναι αγρίως παράξενη, αυτό είναι γεγονός, παράδειγμα ο ίδιος ο συγγραφέας που είναι καθηγητής της κινεζικής γλώσσας, αλλά παρόλο που "δεν αποκτούμε ποτέ αυτό που θέλουμε", θα μπορούσαμε να αφήσουμε τις αυτοκαταστροφικές υστερίες, όπως λέει ο Σωτάκης, ώστε να κερδίσουμε τη γαλήνη,  την ευεξία και την τρυφερή επικοινωνία μεταξύ μας. 

Η συνέχεια στο Athinorama.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr