Υπήρξε μόνο ένας Spider-Man, ο Tobey Maguire

"Ποιος είμαι; Είστε σίγουροι ότι θέλετε να μάθετε;" Ίσως να μη θυμάστε ότι το 2002 ο Spider-Man ξεκινά με voice-over αφήγηση από τον Tobey Maguire. Στην πραγματικότητα, και οι τρεις ταινίες της τριλογίας του Sam Raimi ξεκινούν με αυτόν τον τρόπο. "Η ιστορία της ζωής μου δεν είναι για τους αδύναμους", ακούγεται να λέει ο Maguire. "Αν κάποιος σας πει ότι ήμουν ένας κοινός, συνηθισμένος τύπος, χωρίς καμία έγνοια στον κόσμο... τότε κάποιος είπε ψέματα". Μπορείς να φανταστείς μία ταινία της Marvel που να είναι τόσο συναισθηματική; Δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο.

Όταν ο Peter Parker εμφανίζεται στην οθόνη, δεν είναι ένας σούπερ σμιλεμένος κινηματογραφικός σταρ που κρύβεται πίσω από ένα ζευγάρι γυαλιά. Δεν οργώνει το σύμπαν με το κουλ skateboard του ούτε ανταλλάσσει εξυπνάδες με τον αξιαγάπητο βοηθό του. Είναι απλά ο Peter Parker - ένας 100% σπασίκλας. Ακόμα και ο οδηγός του σχολικού λεωφορείου τον εκφοβίζει. Είναι λιγάκι αδύνατο να μην τα φέρουμε όλα αυτά στο μυαλό μας, μετά την ομολογουμένως σαρωτική επιστροφή του υπερήρωα στους κινηματογράφους, αυτή τη φορά με πρωταγωνιστή τον Tom Holland όμως. 

Με το No Way Home στη μεγάλη οθόνη, αφήσαμε επίσημα την εποχή του Spider-Man και μπήκαμε στον παράξενο νέο κόσμο των Spider-Men. Αυτό δεν είναι καν ένα απλό σχόλιο για τη φήμη που προκύπτει από την τελευταία ταινία της Marvel ότι ενδεχομένως να υπάρχουν τρεις σούπερ ήρωες από το Κουίνς που σέρνονται στους τοίχους. Αν κάτσουμε και υπολογίσουμε όλους τους Spider-Men που έχουν εμφανιστεί ή έχει υπονοηθεί η ύπαρξή τους, ο συνολικός αριθμός τους αντικατοπτρίζει πλέον τον πληθυσμό ενός μικρού νησιού.

Ας μην είμαστε αφοριστικοί όμως. Φυσικά και υπήρξαν αρκετοί καλοί Spider-Men από το 2002 και μετά (ειδικά η συμμορία στο Spider-Verse). Αλλά ενώ ισχύει το γεγονός ότι "μέσα σε όλους μας κρύβεται ένας ήρωας", μόνο ένας Spider-Man από τα τελευταία 20 χρόνια συγκέντρωνε τον απαραίτητο συνδυασμό ειλικρίνειας και χαζομάρας για να μας κάνει να πιστέψουμε ότι ένας κανονικός άνθρωπος μπορεί να πετάξει ή να σκαρφαλώσει σα μία κανονική αράχνη. 

H υπεροχή του Maguire ως Peter Parker

Ρίχνοντας μία ματιά στο παρελθόν, στον αρχικό Spider-Man, είναι πραγματικά εκπληκτικό να βλέπεις πόσο πολύ ο Maguire δεσμεύεται σε αυτή την ιδέα του loser Peter Parker. Ειδικά για τα δεδομένα της Marvel, όπου κάθε ατάκα αποτελεί αστραπιαίο ευφυολόγημα.  Μουρμουρίζει, ψιλοτραυλίζει με διπλές αναφορές στο λόγο του, ξοδεύει πολύ χρόνο για να βρει το σωστό πράγμα να πει, και όταν τελικά το λέει, βγαίνει εντελώς λάθος.

>Διάβασε ακόμη: Τι στο καλό συμβαίνει στο πρώτο trailer του Morbius;

Ποιος θα μπορούσε να ξεχάσει αυτή την ατάκα; "Το σπουδαίο πράγμα με την Mary Jane είναι... Όταν κοιτάς στα μάτια της και εκείνη σε κοιτάζει επίσης... όλα... μοιάζουν... όχι εντελώς φυσιολογικά..." Σε αντίθεση με τη σκοτεινή και ονειρική εκδοχή του Peter Parker δια χειρός Andrew Garfield, ο Peter του Maguire με το ζόρι μπορεί να μιλήσει σε μία γυναίκα χωρίς να τα κάνει όλα μαντάρα. Τριγυρνάει γύρω από τη Mary Jane, και μόνο όταν κυριολεκτικά της σώζει τη ζωή, καταφέρνει να την κάνει να τον προσέξει περισσότερο. Αν και, στο τέλος, εξακολουθεί να μην το έχει τόσο ώστε να μπορεί να ισορροπήσει σωστά ανάμεσα στη δουλειά και το καθήκον του.

Ωστόσο, ο Maguire φαινόταν να αισθάνεται απροσποίητα άνετα μέσα στο κοστούμι του Spider-Man, γεγονός που αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη δεδομένου του ότι ο ηθοποιός μοιάζει με υπερήρωα blockbuster όσο και ο Rick Moranis. Λέγεται μάλιστα ότι ο Maguire έκλεισε το ρόλο, στέλνοντας από μόνος του μία κασέτα στα στελέχη της Sony, στην οποία χωρίς μπλούζα έριχνε ξύλο κακούς. 

Μερικά επιπρόσθετα επιχειρήματα

Μεταξύ άλλως επίσης, η επιτυχία του Maguire στον εν λόγω ρόλο έγκειται και στο ότι δεν έχει καμία μα καμία σχέση και επαφή με τους υπόλοιπους υπερήρωες.  είναι τόσο χαρακτηριστικός επειδή δεν είναι τόσο σούπερ ήρωας γενικά. Είναι σαν τον Michael Keaton στο Batman του Burton ή τον Christopher Reeve στο Superman. Είναι άχρωμος και ουδέτερος και με κάποιο τρόπο, το χρησιμοποιεί αυτό ως υπερδύναμη. Δε μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο για τον Tom Holland, ο οποίος θυμίζει επαγγελματία ποδοσφαιριστή, μπορεί να κάνει πραγματικά κωλοτούμπες και προφανώς δεν είναι ό,τι πιο συνηθισμένο κυκλοφορεί εκεί έξω. 

Για τον Parker του Maguire, ακόμη και στο απόγειο των δυνάμεών του, αυτό το χαζό βλέμμα διακρίνεται στο πρόσωπό του. Όταν ένας τοίχος σε μέγεθος κτηρίου πέφτει στην πλάτη του δεν κάνει κάποιο εμβληματικό μονόλογο. Είναι τόσο γοητευμένος από τη Mary Jane που μετά βίας μπορεί να κάνει κάτι περισσότερο από το να χαμογελάσει. Όπως και να έχει όμως, είναι εκείνος που στα δικά μας μάτια αντιλαμβάνεται την αποστολή του ήρωα και αποδίδει αποτελεσματικότερα στη μεγάλη οθόνη. Είναι ένας χαζός σπασίκλας με χρυσή καρδιά και τον αγαπήσαμε γι' αυτό.

 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr