28 χρόνια Trainspotting ή αλλιώς μία ιστορία για την ηρωίνη που μετατράπηκε σε feel-good ταινία

Το Trainspotting, αυτή η ανεπανάληπτη ανεξάρτητη ταινία που έκανε πρεμιέρα στη μεγάλη οθόνη πριν από 28 ολόκληρα χρόνια συνεχίζει να γοητεύει το κοινό με το μείγμα της σκληρότητας, του χιούμορ και των αξέχαστων χαρακτήρων του.

Ωμή αυθεντικότητα

Στην ταινία ξεχωρίζει η εμβληματική ερμηνεία του Ewan McGregor ως Renton. Πρόκειται για έναν χαρακτήρα, του οποίου το ξυρισμένο κεφάλι και το γκρίζο δέρμα συνδυάζονται μόνο με το αδυσώπητο σπριντ του στους δρόμους του Εδιμβούργου, όλα υπό τους ηλεκτρισμένους ρυθμούς του Lust For Life του Iggy Pop. Είναι μία κινηματογραφική στιγμή που αποπνέει επαναστατικότητα και αμφισβητεί τα πεζά στοιχεία του καταναλωτισμού, αφήνοντας τους θεατές ενθουσιασμένους, αλλά παράλληλα, προβληματισμένους.

Το Trainspotting εισέβαλε στις αίθουσες στις 23 Φεβρουαρίου 1996. Η απολογητική απεικόνιση της νεανικής κουλτούρας, συνυφασμένη με τη σκληρή πραγματικότητα της εξάρτησης από τα ναρκωτικά, προκάλεσε εξίσου διαμάχες και ίντριγκες.

Το Channel 4, που έψαχνε τρόπους για να κερδίσει την προσοχή, υποδέχτηκε την αναταραχή με ανοιχτές αγκάλες, προκαλώντας ακόμη και την οργή του υποψήφιου για την προεδρία των ΗΠΑ, Bob Dole. Και ενώ η απεικόνιση της χρήσης ναρκωτικών στην ταινία δεν είναι καθόλου γοητευτική, υπάρχει μια αναμφισβήτητη γοητεία στην ωμή αυθεντικότητά της που κρατά τους θεατές καθηλωμένους από την αρχή μέχρι το τέλος.

Σημείο-σταθμός στην ποπ κουλτούρα

Με φόντο έναν ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο, το Trainspotting εμφανίστηκε σε μια κομβική στιγμή στην ιστορία της ποπ κουλτούρας. Από τα διαβόητα καραγκιοζιλίκια του Jarvis Cocker στους Βρετανούς μέχρι την "αυγή" του παγκόσμιου διαδικτυακού ιστού, η ταινία αποτύπωσε το πνεύμα της εποχής με απαράμιλλη ευστοχία.

Αλλά αυτό που πραγματικά ξεχωρίζει στο Trainspotting είναι η διαχρονική του αξία. Όπως και στο Pulp Fiction, η στυλιζαρισμένη αφήγηση και οι αιχμηροί διάλογοι της ταινίας έχουν εδραιώσει την ιδιότητά της ως cult classic.

Πίσω από τις σκηνές, μια οραματική τριάδα αποτελούμενη από τους Danny Boyle, Andrew MacDonald και John Hodge εργάστηκε ακούραστα για να ζωντανέψει το σκληρό μυθιστόρημα του Irvine Welsh. Αντιμέτωπος με την πρόκληση της προσαρμογής μιας αφήγησης χωρίς πλοκή σε ένα σενάριο με συνοχή, ο Hodge ισορρόπησε αριστοτεχνικά την ουσία του βιβλίου με την κινηματογραφική αφήγηση.

Το αποτέλεσμα; Ένας ανεμοστρόβιλος από διεστραμμένα κωμικά σκετς, αξέχαστοι χαρακτήρες και μια αδυσώπητη "επίθεση" που εισάγει τους θεατές στον κόσμο του Renton αβίαστα.

Αδιανόητος Ewan McGregor

Και ας μην ξεχνάμε το εξαιρετικό cast με επικεφαλής τον McGregor, του οποίου η ενσάρκωση του Renton αποπνέει μια μαγνητική γοητεία αντιήρωα. Ο Robert Carlyle λάμπει ως ο ασταθής Begbie, ενώ το αξιομνημόνευτο cameo της Kelly Macdonald προσθέτει ένα επιπλέον επίπεδο βάθους στο σύνολο.

Παρά τον μέτριο προϋπολογισμό του, το Trainspotting δε φείδεται αισθητικής ούτε σε ό,τι έχει να κάνει με τη μουσική του. Το εμβληματικό soundtrack του αποτελείται από κομμάτια των Lou Reed, Iggy Pop και Underworld, λειτουργώντας καταλυτικά: υπογραμμίζει άψογα τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα της ταινίας.

Όπως λέει κι ο Renton στις τελευταίες στιγμές της ταινίας, "επιλέξτε τη ζωή". Και πράγματι, το κοινό σε όλο τον κόσμο επέλεξε να αγκαλιάσει το Trainspotting, όχι απλώς ως προϊόν της εποχής του, αλλά ως ένα διαχρονικό αριστούργημα που συνεχίζει να εμπνέει.

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr