Η μεγάλη επιστροφή του Viggo Mortensen

Το 2001 οι αίθουσες του πλανήτη δονούνταν στον ρυθμό του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Μετά από προσπάθειες δεκαετιών η επική ιστορία του J.R.R Tolkien μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Aragorn, ενός μυστηριώδη πολεμιστή που ξετρέλαινε τα κορίτσια και έκανε τους εφήβους να ταυτίζονται μαζί του, βρισκόταν ένας σχετικά άγνωστος Αμερικάνος με σκανδιναβικό όνομα. Πριν από αυτό, ο 42χρονος τότε Viggo Mortensen έπαιζε μικρούς ρόλους σε ταινίες τύπου G.I. Jane (1997). Μετά από αυτό, μεταμορφώθηκε σε ένα χολιγουντιανό αστέρι πρώτου μεγέθους.

Και όμως, ο Mortensen -που σήμερα γιορτάζει 62 χρόνια μίας sui generis ζωής- δεν προσπάθησε να κεφαλαιοποιήσει το buzz που ακολούθησε το όνομά του. Αν εξαιρέσει κανείς το Hidalgo (2004), ένα blockbuster με χροιά γουέστερν, όλες οι υπόλοιπες επιλογές του ήταν αντίθετες προς την κατεύθυνση που του έδειχνε το Χόλιγουντ. Ο μεγαλωμένος στη Νέα Υόρκη Viggo έδειχνε μία σαφή προτίμηση για την ήπειρο από την οποία καταγόταν ο πατέρας του, την Ευρώπη.

Θα μπορούσε να είναι ένας action hero με πολλά περισσότερα εκατομμύρια δολάρια στον λογαριασμό του

Από το 2004 έως το 2011 συμμετείχε σε αμερικάνικες ταινίες, οι οποίες όμως λίγη σχέση είχαν με το Χόλιγουντ, όπως το εξαιρετικό Το τέλος της Βίας (2005) του David Cronenberg. Μάλιστα ακόμη και όταν πρωταγωνίστησε σε περιπέτειες, αυτές ήταν ευρωπαϊκής παραγωγής, όπως το Alatriste (2006) όπου ενσάρκωσε τον ομώνυμο ήρωα, τον λοχαγό του μπεστσελερίστα Arturo Pérez-Revert. Στο ενδιάμεσο συνέχιζε τα καλλιτεχνικά του χόμπι: Έγραψε ποίηση και δεν σταμάτησε να συμμετέχει σε εκθέσεις φωτογραφίες. Όσα για τη σχέση του με τα Media και τα κοσμικά events; Συνήθως απλά απείχε. 

Μέχρι σήμερα στο πρόσωπο του Viggo Mortensen βλέπουμε ένα Αμερικάνο ηθοποιό που αποφάσισε να μείνει εκτός Χόλιγουντ. Η αλήθεια όμως είναι ότι το στυλ και οι επιλογές του περισσότερο θύμιζαν και ακόμα θυμίζουν έναν Ευρωπαίο ηθοποιό που κατάφερε να κάνει το μπαμ (και) στη Xώρα της Eπαγγελίας. Έναν άνθρωπο, όμως, που προσπάθησε παράλληλα να σκοτώσει με κάθε τρόπο την τοξικότητα που μπορεί να έχει ένας ρόλος σαν  του Aragorn, του χαρακτήρα που θα είχε τη δυναμική να καταδικάσει έναν ηθοποιό σε αιώνια μανιέρα. Εκείνος θέλησε να ασχοληθεί πραγματικά με την τέχνη του κaι όχι απλά με μπλοκμπαστεριές. Έτσι, ο μυστηριώδης πολεμιστής του Tolkien έπρεπε να πεθάνει και ο Mortensen να αποφύγει το Χόλιγουντ με κάθε κόστος.

To comeback

Τα τελευταία όμως χρόνια, και παρά τις αντιεμπορικές του επιλογές, ο 60χρονος πια ηθοποιός επέστρεψε δριμύτερος με τον τρόπο που ήθελε εκείνος. Η ερμηνεία του στο Captain Fantastic (2016) στο ρόλο του ιδιόρρυθμου πατέρα που μεγαλώνει τα παιδιά του με τον πιο προοδευτικό τρόπο μέσα στο δάσος εκθειάστηκε από τους κριτικούς ενώ κατάφερε -κάτι μη αναμενόμενο αφού το φιλμ είναι ξεκάθαρα αυτό που λέμε ανεξάρτητο αμερικανικό σινεμά- να πάει πολύ καλά και εμπορικά. 

Υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να είναι σήμερα ένας action hero με πολλά περισσότερα εκατομμύρια δολάρια στον λογαριασμό του. Όμως ο Viggo Mortensen προτίμησε να φτάσει μέχρι την υποψηφιότητα για Α' Αντρικό στα φετινά Όσκαρ ακολουθώντας τον δύσκολο δρόμο. Πώς το έκανε αυτό; Πρωταγωνιστώντας σε μία ανεξάρτητη, ιδιαίτερη ταινία που θίγει βαθιά κοινωνικά προβλήματα που πλήττουν την Αμερική μέχρι σήμερα -ή με άλλα λόγια τον ρατσισμό.

Το Πράσινο Βιβλίο άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, κέρδισε 3 Oscars (Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Σεναρίου, Καλύτερου Β' Αντρικού Ρόλου για τον Mahershala Ali) και εκείνος παρουσιάστηκε τελείως διαφορετικός από ό,τι τον είχαμε συνηθίσει: Ανέλαβε έναν κωμικό ρόλο (και, ναι, να τα καταφέρνει άψογα) και φορτώθηκε για τις ανάγκες του με παραπανίσια κιλά. Ποιος θα περίμενε ότι ο Aragorn θα έδινε την καλύτερη ερμηνεία του όντας ένας επαγγελματίας οδηγός με φουσκωμένο σώμα, βαριά ιταλοαμερικανική προφορά και μπόλικο χιούμορ;

Δυστυχώς, μία παρεξήγηση κατά τη διάρκεια συνέντευξης για την προώθηση της ταινίας, όπου ο Mortensen χρησιμοποίησε τη λέξη "negro" για να δείξει πόσο αρνητικά φορτισμένη παραμένει μέχρι σήμερα ακόμη και αν την αποφεύγουμε, πήρε πολύ αρνητική δημοσιότητα. Ίσως, αυτός να ήταν ένας από τους λόγους που του στέρησαν το Όσκαρ. Σίγουρα, βέβαια, δεν τον βοήθησε το γεγονός ότι έπεσε πάνω στην ερμηνεία του Rami Malek ως Freddie Mercury. Σε κάθε περίπτωση πάντως ο Mortensen ήταν εξαιρετικός, δίνοντας μας έναν ρόλο που θα τον θυμόμαστε για πολλά χρόνια - σε μία εποχή που οι χαρακτήρες που νικούν τον ρατσισμό είναι πιο σημαντικοί από ποτέ.

Όπως και έχει, ο Αμερικανός με το σκανδιναβικό όνομα και την ευρωπαϊκή κουλτούρα τα έχει καταφέρει πολύ καλά τα τελευταία χρόνια. Την περίοδο αυτή τον βρίσκουμε να υποδέχεται τον γέρο πατέρα του -με τις πολύ συντηρητικές απόψεις- ως gay οικογενειάρχης στο Falling, ενώ ετοιμάζεται να ξεκινήσει και γυρίσματα για το Unabomb, μία περιπέτεια όπου το FBI κυνηγά τον διαβόητο μανιακό βομβιστή Ted Kaczynski. Ένα είναι σίγουρο: Ο Viggo Mortensen επέστρεψε δριμύτερος στην πρώτη γραμμή και, μάλιστα, με τον δικό του μοναδικό τρόπο.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr