
Ultras, το Green Street Hooligans της επόμενης γενιάς
Ο Ιταλός σκηνοθέτης Francesco Lettieri κάνει το κινηματογραφικό ντεμπούτο μέσω Serie A, με μία ταινία που δεν μιλά ακριβώς για ποδόσφαιρο.

O Francesco Lettieri θεωρείται ένας από τους πιο ταλαντούχους νέους σκηνοθέτες στην Ιταλία. Ο 35χρονος Ναπολιτάνος έχει δημιουργήσει αρκετά καλό όνομα, κυρίως με short films και video clips για γνωστούς καλλιτέχνες όπως οι Liberato, Calcutta, Noyz Narcos, Carl Brave x Franco 126, Emis Killa, Thegiornalisti, Motta, Giovanni Truppi, Fast Animals and Slow Kids, K-Conjog, Nada κ.α. Κάποια από τα clips του θεωρούνται διαμάντια της ευρωπαϊκής indie σκηνής.
Με το Ultras -που κάνει πρεμιέρα στο Netflix στις 20 Μαρτίου- πραγματοποιεί το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, θέτοντας στο επίκεντρο διαφορετικούς χαρακτήρες ενός συνδέσμου φανατικών οπαδών της Νάπολι κατά τις τελευταίες αγωνιστικές του ιταλικού πρωταθλήματος. Περισσότερο από κάθε άλλο, περιγράφονται τα σκηνικά βίας και οι συγκρούσεις με χούλιγκαν άλλων ομάδων αλλά και οι κοινωνικές προεκτάσεις αυτών στο παρόν και το μέλλον των πρωταγωνιστών.
Στην ταινία αναμειγνύονται η υπερβολή με λυρικά στοιχεία, το σινεμά με τη μουσική και τη φωτογραφία, ώστε να περιγραφεί αρχικά η ιστορία του 50χρονου Sandro (που τον υποδύεται ο εξαιρετικός Aniello Arena), αρχηγού του συνδέσμου των Apache με τους οποίους έχει περάσει σχεδόν ολόκληρη τη ζωή του στα γήπεδα και τους δρόμους, καθώς και του έφηβου Angelo. Ο τελευταίος έχει ως πρότυπο τον Sandro ενώ έχει χάσει τον μεγαλύτερο αδερφό του μετά από επεισόδια οπαδών. Όλα γίνονται πολύ πιο περίπλοκα από τη στιγμή που ο πρεσβύτερος Apache αποφασίζει να τα αφήσει όλα πίσω του και να ζήσει μία φυσιολογική ζωή. Η νέα γενιά των οργανωμένων οπαδών όμως είναι πολύ πιο παρορμητική, αλαζονική και πεινασμένη από τους προκατόχους της. Κυρίως, είναι απλά νεότερη, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Γίνεται αμέσως ξεκάθαρο πως δεν πρόκειται για μία ταινία που αφορά την μπάλα. Το γήπεδο δεν είναι σημαντικό. Η εξέδρα του όμως είναι από τη σκοπιά μίας καρδιάς που χτυπά και τροφοδοτεί γενιές, ανθρώπινες σχέσεις και κοινωνικές ιεραρχίες. Μέσω αυτής, ο Lettieri "αντιμετωπίζει" ένα φαινόμενο της ιταλικής αλλά κατ' επέκταση και ευρωπαϊκής αθλητικής "παραδραστηριότητας": Πώς οι οπαδοί μίας ποδοσφαιρικής ομάδας νιώθουν ως ενεργό μέρος της καθημερινότητάς της αλλά και με ποιον τρόπο χτίζουν τις μεταξύ τους σχέσεις, διαμορφώνοντας ένα είδος φυλής ή ακόμη και οικογένειας.




Στα 108' του Ultras ο Lettieri φέρνει αριστοτεχνικά στο φως ένα κρυμμένο και συχνά ξεχασμένο από όλους κομμάτι της ιταλικής κοινωνίας. Οι οπαδοί δεν είναι τέρατα, όπως συχνά παρουσιάζονται από τα media. Δεν αποτελούν όμως και άγιους. Είναι ένα ζωντανό στοιχείο της καθημερινότητας, στην πλειοψηφία τους άντρες, που ζουν και εργάζονται στην πόλη και που αντιμετωπίζουν καλές και κακές στιγμές στη ζωή τους. Είναι όμως και οι τύποι που δεν διστάζουν να συγκρουστούν με τον οποιοδήποτε για τα δικά τους -δικαιολογημένα ή μη- αίτια. Οι οπαδοί βρίσκουν λόγους να είναι ενωμένοι και να παλεύουν ο ένας για τον άλλον.
Το σημαντικότερο επίτευγμα του Lettieri είναι οι δυσδιάκριτες γραμμές καλού και κακού, σωστού και λάθους, ηθικού και ανήθικου. Αυτές, συχνά απέχουν πολύ λιγότερο από όσο θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος - γεγονός που δίνει στον σκηνοθέτη την ευκαιρία να δημιουργήσει πάνω σε αυτό. Ειδικά από τη στιγμή που η δράση τοποθετείται σε μία περιοχή με πολλές ιδιαιτερότητες όπως ο ιταλικός νότος και η Νάπολη. Πανό και κασκόλ, τατουάζ, εμμονή στη θρησκεία και στην ομάδα, μελαγχολικά κάδρα και άψογες για την περίσταση μουσικές είναι στοιχεία που ενισχύουν την έξυπνη κινηματογράφηση του Lettieri, ο οποίος μεταξύ άλλων ποντάρει πολλά και στις απαρχές του ρομαντισμού και της μελαγχολίας.
Το Ultras είναι κάτι παραπάνω από μία αξιόλογη ταινία, που δεν διστάζει να απλωθεί σε ευαίσθητα κοινωνικά θέματα της γειτονικής χώρας αλλά και σε προσωπικά διλήμματα για διάφορες ηλικιακές ομάδες αυτής. Ίσως πάλι, να είναι και ένα ιδιόμορφο love letter του ίδιου του σκηνοθέτη για την πόλη του, με τρόπο που κανείς στο παρελθόν δεν είχε τολμήσει να παρουσιάσει.
Διάβασε ακόμη γιατί όλοι βλέπουν το Just a Dash, για τον αιώνιο αρχηγό της Φιορεντίνα και τον μοναδικό στο είδος του Sócrates.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr
'Φτυστός' ο Stallone - Αυτός είναι ο ηθοποιός που θα τον υποδυθεί στο 'I Play Rocky'
Είναι έτοιμος να φορέσει τα γάντια του νεαρού Sylvester Stallone στη νέα ταινία I Play Rocky, σε σκηνοθεσία του βραβευμένου με Όσκαρ, Peter Farrelly.
Γραφει Τιμος ΣαλαμεςΘα επανενωθούν ποτέ οι Pink Floyd;
Σε συνέντευξή του στην The Telegraph, ο David Gilmour τοποθετείται για τους Pink Floyd και τη συνεργασία του με τον Roger Waters, αναδεικνύοντας το πολύπλοκο παρελθόν της μπάντας.
Τρομάξαμε να γνωρίσουμε τη Sydney Sweeney ως πυγμάχο στην ταινία Christy - Πότε βγαίνει στους κινηματογράφους
Κάτι είχε πάρει το μάτι μας, όμως τώρα που έχουμε στα χέρια μας όλες τις φωτογραφίες, μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι πρόκειται για κανονικότατο extreme make over, που ούτε που θα μας περνούσε από το μυαλό ως ενδεχόμενο...
Γραφει Ραφαελλα ΡαλληΟι 10 δημοφιλέστερες σειρές αυτήν τη στιγμή, σύμφωνα με τους χρήστες του IMDb
Οι τηλεοπτικές σειρές έχουν πάρει φωτιά και αυτήν τη στιγμή οι θεατές έχουν "κολλήσει" με δέκα shows που εμφανίζονται ξανά και ξανά σε λίστες. Από πολιτικά θρίλερ μέχρι σειρές αγωνίας και τρόμου, οι επιλογές είναι πολλές και ποιοτικές.
Γραφει Παυλος ΚρουστηςΑν θες να ζήσεις μία 'Δεύτερη Ζωή', τότε θα ταυτιστείς απόλυτα με το Παιδί Τραύμα
Το δεύτερο single "Δεύτερη Ζωή" από τον ομώνυμο δίσκο μόλις κυκλοφόρησε και στο βίντεο κλιπ που σκηνοθέτησε ο Βασίλης Κεχαγιάς, βλέπουμε μία πολύ δημοφιλή ηθοποιό της νέας γενιάς.
Γραφει Ραφαελλα Ραλλη'Βοήθεια!': O Sam Raimi επιστρέφει στον τρόμο με τη νέα του ταινία - Πρωταγωνιστεί η Rachel McAdams
Ο Sam Raimi επιστρέφει εκεί όπου ξεκίνησε: στον τρόμο. Στο Send Help, η Rachel McAdams και ο Dylan O’Brien παλεύουν για την επιβίωσή τους σε ένα νησί που αποδεικνύεται πιο εφιαλτικό απ’ όσο φαίνεται.
Γραφει Παυλος Κρουστης