Η ιστορία του Pablo Escobar, σε φωτογραφίες

Οι περισσότεροι Κολομβιανοί πιστεύουν ότι ο Pablo Escobar -που γεννήθηκε μία ημέρα σαν σήμερα to 1949, στο Rionengro της Κολομβίας- ήταν ένας εγκληματίας που επί μία δεκαετία βούτηξε τη χώρα τους στο χάος. Κι όμως, στις φτωχογειτονιές της ιδιαίτερης πατρίδας του, του Μεδεγίν, τον αποκαλούν Ρομπέν των Δασών. Κι αυτό γιατί ξόδεψε εκατομμύρια από τα δολάρια που κέρδισε από το εμπόριο κοκαΐνης στις Ηνωμένες Πολιτείες για να χτίσει σπίτια που χάρισε σε όσους τα είχαν ανάγκη, εκκλησίες και γήπεδα ποδοσφαίρου.

Μάλιστα, η συνοικία του Μεδεγίν που χτίστηκε με τα χρήματά του, συνεχίζει να φέρει το όνομά του και στους τοίχους των σπιτιών της κρέμονται κάδρα με πορτρέτα του ή υπάρχουν επιγραφές "Άγιος Πάμπλο". Και σαν να μην έφταναν αυτά, χιλιάδες άνθρωποι συνεχίζουν να επισκέπτονται τον τάφο του, παρά τη μάχη των επίσημων αρχών κόντρα στη λατρεία του πρώην "κύρη" της πόλης.

Πολλοί είναι και οι Κολομβιανοί που αναπολούν την περίοδο των δωρεάν ξεναγήσεων στο ζωολογικό πάρκο του κτήματός του, του περίφημου Hacienda Napoles, που ήταν γεμάτο ελέφαντες, καμηλοπαρδάλεις, καγκουρό, ρινόκερους, ιπποπόταμος και εξωτικά πουλιά.

> Διάβασε ακόμη: Γιατί ο κόσμος παθιάζεται με εγκληματίες σαν τον Pablo Escobar;

Ποιος, ήταν, όμως πίσω από την αχλή του μύθου που τον περιέβαλε όσο ήταν ζωντανός και του θρύλου που ακολούθησε τον θάνατό του ο "San Pablo";

Η μπίζνα των ψυχότροπων ουσιών

Γιος ενός αγρότη και μίας δασκάλας, ο Escobar ξεκίνησε την καριέρα του στον χώρο του εγκλήματος κλέβοντας ταφόπλακες από το κοιμητήριο του Μεδεγίν και, στα είκοσί του, είχε ήδη ανελιχθεί σε "εγκέφαλο" μίας συμμορίας που έκλεβε αυτοκίνητα.

Όταν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 η κοκαΐνη, σε παγκόσμιο επίπεδο, άρχισε να παίρνει τα πάνω της, παραγκωνίζοντας τη μαριχουάνα, ο Escobar διέγνωσε μία ευκαιρία πρώτης τάξεως και μετεπήδησε στον χώρο των ψυχότροπων ουσιών.

Ξεκίνησε ως απλός προμηθευτής, πουλώντας κοκαΐνη από την Κολομβία σε dealers στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά σύντομα κατάφερε να πάρει υπό τον έλεγχό του όλη την αλυσίδα παραγωγής και διανομής. Για αρχή, ίδρυσε το πρώτο του εργαστήριο στο Μεδεγίν και, στη συνέχεια, ανέπτυξε ένα ολόκληρο δίκτυο εργοστασίων στα τροπικά δάση της χώρας του. Το 1977 υπήρξε μία χρονιά-σταθμός, καθώς ίδρυσε το Καρτέλ Κοκαΐνης του Μεδεγίν.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα, το εν λόγο καρτέλ ήλεγχε το 80% της αγοράς στις Ηνωμένες Πολιτείες και πρακτικά κατείχε το μονοπώλιο στο Μεξικό, τη Βενεζουέλα, τη Δομινικανή Δημοκρατία και την Ισπανία. Για τις ανάγκες του λαθρεμπορίου της, φόρτωνε με κοκαΐνη όχι μόνο αεροπλάνα, αλλά και υποβρύχια.

Στις δόξες του, το καρτέλ του Escobar, είχε έσοδα της τάξεως των 60 εκατομμυρίων δολαρίων την ημέρα, ενώ το περιοδικό Forbes υπολόγισε το 1989 την αξία της προσωπικής περιουσίας του θρύλου της κόκας στα 3 δισεκατομμύρια δολάρια.

Η πολιτική ζωή

Το 1982, ο Escobar εκλέχθηκε αναπληρωματικό μέλος του Κογκρέσου της Κολομβίας, έλαβε κοινοβουλευτική ασυλία και εκπροσώπησε τη χώρα του στην τελετή ορκωμοσίας του Πρωθυπουργού της Ισπανίας, Felipe Gonzalez.

Την επόμενη, όμως, χρονιά ο Υπουργός Δικαιοσύνης Rodrigo Lara Bonia τον κατηγόρησε δημόσια για διακίνηση παράνομων ουσιών και σύσταση εγκληματικής οργάνωσης. Καθώς τα στοιχεία που είχε συλλέξει ήταν ιδιαίτερα σημαντικά, ο "βασιλιάς της κοκαΐνης" αποβλήθηκε από το Κογκρέσο τον Ιανουάριο του 1984. Λίγους μήνες αργότερα, η υπουργική Mercedes του Bonia έγινε εξ επαφής στόχος πολυβόλου όπλου και ο ίδιος πέθανε επί τόπου.

> Διάβασε ακόμη: Ο Pablo Escobar ακόμα αποτελεί πρόβλημα για τους ιπποπόταμους στην Κολομβία

Στη συνέχεια, οι αρχές της Κολομβίας επικύρωσαν μία συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες για την επικήρυξη των ηγετών των καρτέλ. Ως απάντηση, οι ηγέτες του καρτέλ του Μεδελίν δημιούργησαν την ομάδα Los Extraditables (Οι Επικηρυγμένοι), που προχώρησε σε δράσεις εκφοβισμού, κυρίως επιθέσεις σε κυβερνητικούς λειτουργούς, αστυνομικούς και πολιτικούς.

Η οικογενειακή ζωή

Το 1976, ο Escobar παντρεύτηκε τη φίλη του Maria Victoria Eneo Viejo και σύντομα απέκτησαν έναν γιο, τον Juan Pablo. Τρία χρόνια αργότερα, ήρθε στη ζωή και η κόρη τους, Manuela. Από το 1979 και έπειτα, ζούσαν στο κτήμα τους, το Hacienda Napoles, αξίας 63 εκατομμυρίων δολαρίων, που εκτεινόταν σε 3.000 εκτάρια γης.

Είναι γνωστό ότι, ακόμα και όταν ήταν επικηρυγμένος, ο βαρόνος των ψυχότροπων ουσιών προσπαθούσε να περάσει τις οικογενειακές γιορτές και τα γενέθλια με τα παιδιά του. Η αγάπη για τη φαμίλια του ήταν τέτοια που ένα απόγευμα του 1993, ενώ κρυβόταν με την οικογένειά του στα βουνά, άναψε φωτιά με χαρτονομίσματα αξίας δύο εκατομμυρίων δολαρίων, για να μην κρυώνει η κόρη του.

Μετά τη δολοφονία του, η οικογένειά του διέφυγε στη Μοζαμβίκη και έπειτα στην Αργεντινή, όπου ο Juan Pablo άλλαξε το όνομά του σε Sebastian Marroquin. Το 2009 προέβη σε μία δημόσια συγγνώμη προς τα παιδιά των πολιτικών που δολοφονήθηκαν κατ’ εντολή του αρχηγού του καρτέλ του Μεδεγίν. Αργότερα, το 2014, δημοσίευσε ένα βιβλίο με αναμνήσεις και κυκλοφόρησε μία συλλογή με T-shirts με την εικόνα του πατέρα του. Συνολικά, η οικογένειά του συνέγραψε άλλα τρία βιβλία για τον γενάρχη της.

Η τρομοκρατία

Μετά την επικύρωση του νόμου που επέτρεπε την επικήρυξη των ηγετών των καρτέλ στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Escobar ξεκίνησε να χρηματοδοτεί τη στρατιωτική οργάνωση MAS (Θάνατος Στους Απαγωγείς) η οποία, εκτός από το εντυπωσιακό της οπλοστάσιο, διέθετε δικά της αεροπλάνα με τριάντα πιλότους και οι άντρες της είχαν σκληραγωγηθεί από Αμερικανούς, Ισραηλινούς και Βρετανούς εκπαιδευτές.

Το 1989, ο ηγέτης του καρτέλ του Μεδεγίν πρότεινε στην κυβέρνηση της Κολομβίας έναν διακανονισμό: θα παραδιδόταν στην αστυνομία υπό τον όρο της απόσυρσης του νόμου περί επικήρυξης. Όταν η κυβέρνηση αρνήθηκε, ξεκίνησε η τρομοκρατική του δράση.

Μέσα σε έναν χρόνο, το αρχηγείο του Διοικητικού Τμήματος Ασφαλείας -της πιο σημαντικής υπηρεσίας μυστικής πληροφοριοδότησης της χώρας- στην Μπογκοτά, όπως και τα γραφεία των εφημερίδων El Espectador και Vanguardia Liberal, τινάχτηκαν στον αέρα, ενώ δολοφονήθηκε και ο υποψήφιος πρωθυπουργός Luis Carlos Galán. Επίσης, μία βόμβα που τοποθετήθηκε σε ένα Boeing 727 κόστισε τη ζωή σε 110 ανθρώπους.

Η φιλανθρωπική δράση

Το 1979, ο Escobar ίδρυσε το σύστημα κοινωνικής βοήθειας Πολιτική Υπευθυνότητα σε Δράση, υπό την αιγίδα του οποίου θεσμοθετήθηκαν ιατρικά κέντρα για τις φτωχές οικογένειες και χτίστηκαν χώροι πρασίνου και αθλητικές εγκαταστάσεις στο Μεδελίν.

Το πιο γνωστό φιλανθρωπικό πρόγραμμά του, βέβαια, ήταν το Μεδελίν Χωρίς Παραγκουπόλεις, το οποίο περιελάμβανε την ανέγερση χιλιάδων σπιτιών, στη φτωχότερη περιοχή της Μεράβια. Εκεί χτίστηκε η συνοικία που πήρε το όνομά του, η οποία, πλέον, κατοικείται από περίπου 13.000 ανθρώπους.

Το συγκεκριμένο πρόγραμμα έλαβε την ευλογία της Καθολικής Εκκλησίας, ενώ στις παραγκουπόλεις του Μεδελίν, ο βαρόνος των ψυχότροπων ουσιών συχνά εμφανιζόταν υπό τη συνοδεία δύο ιερέων και έδινε χρήματα στους φτωχούς.

> Διάβασε ακόμη: Ένας τερματοφύλακας ανάμεσα στα καρτέλ

Το 1989, η τοπική ομάδα ποδοσφαίρου Atletico Nacional, υπό τη δική του χορηγία, κέρδισε το Copa Libertadores, κάτι το οποίο την έχρισε ως την καλύτερη ομάδα στη Νότια Αμερική.

Ο θάνατος

Το 1991, έπειτα από διακανονισμό με την κυβέρνηση, ο Escobar παραδόθηκε στη Δικαιοσύνη. Λίγο πριν, η Κολομβία είχε υιοθετήσει νέο Σύνταγμα που απαγόρευε την επικήρυξη των πολιτών της σε ξένες χώρες. Έτσι, ο βαρόνος των ψυχότροπων ουσιών "κλείστηκε" στη φυλακή La Catedral, η οποία είχε χτιστεί με δικά του έξοδα, και διέθετε μπαρ, γήπεδο ποδοσφαίρου και τζακούζι. Επίσης, ήταν υπό τον απόλυτο έλεγχο του καρτέλ του Μεδελίν.

Όταν έναν χρόνο αργότερα ο Escobar πληροφορήθηκε την επικείμενη απόφαση του Προέδρου της Κολομβίας Caesar Gaviria να τον μεταφέρει σε μία κανονική φυλακή, απλώς δραπέτευσε. Στη συνέχεια, ο Gaviria ίδρυσε μία ειδική ομάδα ερεύνης υπό την ηγεσία του στρατηγού Hugo Martinez, που συντόνισε τις προσπάθειές του με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.

Στο ανθρωποκυνηγητό για τον εντοπισμό του, συνεισέφεραν οι Los Pepes, μία ομάδα ανταγωνιστών του στη μπίζνα των ψυχότροπων ουσιών, ακροδεξιοί αντάρτες και θύματα των τρομοκρατικών ενεργειών του καρτέλ του Μεδελίν.

Μέσα σε έναν χρόνο, οι Los Pepes σκότωσαν περισσότερα από 300 μέλη του καρτέλ του Escobar και κατέστρεψαν ένα μεγάλο τμήμα της περιουσίας του. Έπειτα από 15 μήνες, στις 2 Δεκεμβρίου του 1993,  μία ειδική ομάδα υπέκλεψε μία κλήση στον γιό του και εντόπισε την περιοχή στην οποία βρισκόταν. Την ίδια ημέρα, πυροβολήθηκε στη σκεπή ενός σπιτιού στο Μεδελίν και άφησε την τελευταία του πνοή.

Φωτογραφίες: James Mollison / Jamesmollison.com / Esquire Russia

Από: Esquire RU

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr