Η εναλλακτική αναγέννηση του Ντιτρόιτ

Για δεκαετίες αποτελούσε ένα από τα μέρη-εμβλήματα του αμερικάνικου ονείρου. Τα ένδοξα χρόνια της Ford και της Motown διακόπηκαν απότομα, όταν, τον Ιούλιο του 2013, ο κυβερνήτης του Μίσιγκαν Rick Snyder ανακοίνωσε την πτώχευση του Ντιτρόιτ. Ακολούθησαν οι εποχές της οικονομικής κρίσης, των καμμένων κτιρίων και της αύξησης της εγκληματικότητας (το ποσοστό του Ντιτρόιτ ήταν το μεγαλύτερο σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες). Από τους 1,6 εκατομμύρια κατοίκους της δεκαετίας του 1960, ο πληθυσμός μειώθηκε στις 700.000 του 2010, με σαφείς τις διαφοροποιήσεις στα κοινωνιολογικά του χαρακτηριστικά. 

Η πτώχευση

Η πάλαι ποτέ μητρόπολη έφτασε στο σημείο να χρωστά (σε δανειστές και ασφαλιστικές εταιρείες) $18.500.000.000. Έπιασε πάτο. Μία από τις πρώτες συνέπειες της πτώχευσης ήταν να μειωθούν ραγδαία μισθοί και συντάξεις στον δημόσιο τομέα, να συγχωνευθούν σχολεία και δημόσιοι φορείς, νοσοκομεία να βάλουν λουκέτο, ακόμη και εκκλησίες να πάψουν να λειτουργούν.

Το πρόβλημα ξεκίνησε μερικά χρόνια νωρίτερα, όταν τεράστιες εταιρείες όπως η Ford αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την πόλη και σχεδόν ταυτόχρονα έσκασε η φούσκα των ακινήτων: Οι θέσεις εργασίας μειώθηκαν, η οικονομική ζωή μαράζωσε, η ανεργία εκτινάχθηκε στα ύψη. Η περίοδος αγωνίας και παρακμής της πόλης έμοιαζε να ξεκινά και υπήρχαν φόβοι ότι θα είναι μακρά και βασανιστική.

Παρότι, το Ντιτρόιτ δέχθηκε κούρεμα χρέους (από τα 18,5 δισ. δολάρια στα 11) παρέμεινε σε καθεστώς κεντρικού ελέγχου όσον αφορά τον προϋπολογισμό του, ενώ υπήρξε η ανάγκη να δανειστεί εκ νέου από τις αμερικανικές αγορές προκειμένου να ξεχρεώσει κάποιες από τις υποχρεώσεις του.

Η πολιτεία του Μίσιγκαν και πολλές ιδιωτικές οργανώσεις έσπευσαν προς βοήθεια αλλά το πρόβλημα ήταν πολύ μεγαλύτερο και πιο σύνθετο από όσο αρχικά είχε εκτιμηθεί. Κάτι που ώθησε την κυβέρνηση των ΗΠΑ να διορίσει Δήμαρχο έκτακτης ανάγκης - στην προκειμένη περίπτωση αυτός ήταν ο δικηγόρος Kevyn Orr. Η καταγωγή του Orr είναι από την Φλόριντα, σπούδασε όμως στο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και διατηρούσε σχέσεις με την ευρύτερη περιοχή. 

Παράλληλα, ο ίδιος ο κοινωνικός ιστός έμοιαζε να διαφοροποιείται σημαντικά: Το 70% του πληθυσμού του Ντιτρόιτ μέχρι τη δεκαετία του 1990 ήταν λευκοί. Από το 2010 και έπειτα -μετά τη σημαντική μείωση στον αριθμό του- το 80% των ανθρώπων που κατοικούν εδώ είναι Αφροαμερικανοί και μετανάστες, κυρίως από την Ευρώπη. Αυτό δεν γράφεται ασφαλώς με καμία πρόθεση φυλετικής διάκρισης αλλά για να γίνει σαφές πόσο διαφοροποιήθηκε το κοινωνικό μωσαϊκό εντός των συνόρων του. 

Μία νέα αρχή

Μετά από μία πάρα πολύ δύσκολη πενταετία, το Ντιτρόιτ έψαχνε απεγνωσμένα τον τρόπο για να βγει στην επιφάνεια. Κάποιες από τις ενέργειες του υπηρεσιακού Δημάρχου Orr κρίνονται επιτυχημένες: Από τα μέσα του 2015 το δημοτικό συμβούλιο επανέκτησε τις αποφασιστικές αρμοδιότητες που είχε χάσει, ενώ έπεισε μισθωτούς και συνταξιούχους να δεχθούν κάποιες περικοπές προκειμένου τα ταμεία της πόλης να αρχίσουν και πάλι να γεμίζουν χρήματα. 

Η σημαντικότερη συνεισφορά όμως στο Ντιτρόιτ ήρθε από ιδιώτες, τόσο από μεγιστάνες όσο και από απλούς πολίτες (μετανάστες και μη). Στην πρώτη κατηγορία ανήκει σίγουρα ο Dan Gilbert, ένας αρκετά ισχυρός επιχειρηματίας (ιδρυτής της ιδιωτικής τράπεζας Quicken Loans και μεταξύ άλλων ιδιοκτήτης των Cleveland Cavaliers) και ένας από τους 100 πιο πλούσιους ανθρώπους των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Gilbert κατάγεται από το Ντιτρόιτ και μάλιστα ο πατέρας του διατηρούσε κάποτε ένα μπαρ στην πόλη.

Αποφάσισε λοιπόν να αγοράσει περισσότερα από 70 ακίνητα στην πόλη, να τα ανακαινίσει και να τα ενοικιάσει στη συνέχεια σε προνομιακές τιμές σε εταιρείες και startups που ειδικεύονται σε νέες τεχνολογίες, πολλές εκ των οποίων δε δίστασε να χρηματοδοτήσει ο ίδιος. Το πλάνο του έφερε αποτέλεσμα καθώς σε λιγότερο από δύο χρόνια, περίπου 150 εταιρείες είτε επέστρεψαν είτε ξεκίνησαν τις δραστηριότητές τους εκεί. Οι ενέργειες του Gilbert έπεισαν και άλλα ισχυρά πρόσωπα να στρέψουν το επιχειρηματικό (και όχι μόνο) ενδιαφέρον τους προς το Ντιτρόιτ.

Ένας από αυτούς ήταν και ο Roger Penske, πρώην οδηγός αγώνων ταχύτητας και πλέον επιχειρηματίας, που αρχικά δώρισε αρκετά κρατικά αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στην πόλη και εν συνεχεία ανέλαβε να κατασκευάσει το δίκτυο του τραμ. Εν αντιθέσει με τους δύο προηγούμενους, ο ισπανικής καταγωγής επιχειρηματίας Fernando Palazuelo δεν ασχολήθηκε τόσο με το κέντρο του Ντιτρόιτ, όσο με τα ερείπια της βιομηχανικής περιοχής του: Μία από τις πιο χαρακτηριστικές του ενέργειες ήταν η αγορά του κατεστραμμένου εργοστασίου αυτοκινήτων Packard και η μετατροπή του σε έναν πολυχώρο 325.000 τ.μ., με πολλές βιομηχανικές και εμπορικές ζώνες.

Παράλληλα με τους Gilbert, Penske και Palazuelo υπήρξαν και πολλοί, μικρότεροι επιχειρηματικά παίκτες που με αποφασιστικότητα -ο καθένας από την πλευρά του- επένδυσαν στην πόλη. Τα ιστορικά κτίρια του κέντρου, όπως το τεράστιο νεοκλασικό της Πυροσβεστικής υπηρεσίας, μεταμορφώθηκαν σε συγκροτήματα γραφείων ή προσεγμένα ξενοδοχεία.

Τα μουσεία διαφοροποίησαν τον τρόπο λειτουργίας τους (για παράδειγμα το Μουσείο Τεχνών του Ντιτρόιτ που φιλοξενεί έργα των Βαν Γκογκ και Πικάσο κατάφερε να εξασφαλίσει χορηγίες πολλών εκατομμυρίων, κάνοντας άνοιγμα σε ταξιδιώτες που λατρεύουν την τέχνη) και οι μετανάστες σχημάτισαν σωστά δομημένες γειτονιές που βοήθησαν μάλιστα και στη γαστρονομική έκρηξη της πόλης (μόνο τυχαίο δεν ήταν το γεγονός πως ο Anthony Bourdain το θεωρούσε ξεχωριστό), με μπόλικα εστιατόρια να ανοίγουν από αυτούς. Συν τοις άλλοις, νεαροί καλλιτέχνες και σχεδιαστές εκμεταλλεύτηκαν τις βιομηχανικές γωνιές, διαμορφώνοντάς τις με τη βοήθεια του κράτους. 

Εγκαταλελειμμένα κτίρια, αντιθέσεις, άστεγοι και άλλα κατάλοιπα της κρίσης εξακολουθούν να υπάρχουν και συναντώνται καθημερινά σχεδόν σε κάθε γειτονιά του Ντιτρόιτ. Η πόλη όμως έδειξε ότι δεν θα πεθάνει χωρίς να δώσει τη μάχη της. Ακόμη κι αν δεν φτάσει ποτέ την ευημερία του παρελθόντος, θα γνωρίζει πολύ καλά ότι έκανε την προσπάθειά της. 

Από: Esquire IT

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr