Μία 'νόστιμη' κουβέντα με τον Giovanni Scaraggi

Λίγο μετά τις 16.00 και υπάρχει μία συνηθισμένη για την περιοχή αλλά ασυνήθιστη για τα αθηναϊκά δεδομένα ησυχία επί τις οδού Τρώων, στα Άνω Πετράλωνα. Έξω από τις κλειστές -ακόμη- πόρτες στον αριθμό 66 και την πρόσοψη του 'Sole Giaguaro', ο σεφ πατρόν Giovanni Scaraggi μιλά στο κινητό του τηλέφωνο, κάνοντάς μου νόημα να περάσω μέσα. 

Μπαίνοντας στο κομψό, οικείο και ταυτόχρονα designάτο εσωτερικό με το ξύλινο ύφος, τους σκούρους τόνους, τα στιλάτα φωτιστικά που κρέμονται από την οροφή και την open kitchen στο βάθος -χώρος που έχει επιμεληθεί το γραφείο των Cluster Architects- παρατηρώ την μπριγάδα να έχει ξεκινήσει τις προετοιμασίες της ημέρας.

Ο Ορέστης, σομελιέ και υπεύθυνος, με υποδέχεται αλλά πριν προλάβει να πει περισσότερα, σπεύδει να σηκώσει το τηλέφωνο του εστιατορίου. "Αυτό συμβαίνει συνεχώς από την πρώτη ημέρα που ανοίξαμε. Ευτυχώς" προσθέτει χαριτολογώντας, πριν με οδηγήσει σε ένα από τα τραπέζια του section, μπροστά από την ανοιχτή κουζίνα. 

Το αδερφό εστιατόριο του ομώνυμου γευστικού σποτ στο χωριό Λαχανιά της Ρόδου μετρά μόλις λίγες εβδομάδες ζωής, καθώς άνοιξε τις πόρτες του το τελευταίο δεκαήμερο του περασμένου Δεκεμβρίου, κάτι που δικαιολογεί τη μυρωδιά της 'καινουργίλας' που ακόμη υπάρχει αμυδρά στην ατμόσφαιρα. Μπερδεύεται όμως με εκείνη της φρεσκοψημένης φοκάτσιας, του προζυμένιου ψωμιού και των ταράλι, που είναι άλλωστε και από τα πρώτα πράγματα που καταφθάνουν στο τραπέζι.

"Στην Ιταλία κάθε περιοχή έχει τη δική της φοκάτσια. Εμείς επιλέξαμε εδώ την αφράτη Απουλίας, αυτή που κάνουμε στο Μπάρι. Είναι αφράτη και έχει μέσα σιμιγδάλι, μπόλικο λάδι για να γίνει μία ωραία κρούστα στο κάτω μέρος και σπασμένα ντοματίνια επάνω της" μου εξηγεί ο σεφ, που έχει πια καθίσει δίπλα μου. 

Από το Μπάρι στον κόσμο της γεύσης

O Giovanni Scaraggi κατάγεται από την ευρύτερη περιοχή του Μπάρι. Πιο συγκεκριμένα από το Μπιτόντο, από όπου και προέρχονται οι πρώτες του αναμνήσεις γύρω από το φαγητό: "Ξέρεις, στην Ιταλία και την οικογένειά μου, το τραπέζι και το φαγητό έπαιζαν μεγάλο ρόλο για τη λειτουργία αυτής, σε καθημερινό επίπεδο. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ, τις γιορτές, τις Κυριακές, μαζευόμασταν όλοι για να φάμε μαζί. Είχε πάντοτε μεγάλη σημασία. Η μητέρα μου πέρασε τη ζωή της μαγειρεύοντας" μου λέει, όσο μπροστά μου έρχεται μία σαλάτα με μιζούνα και φύλλα μουστάρδας, άγρια μανιτάρια, αγκινάρα Ιερουσαλήμ, κάστανο και σχεδόν καραμελωμένα αυγά ορτυκιού.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr