Η αληθινή ιστορία πίσω από το Ford v Ferrari

Όλα ξεκίνησαν με ένα οικονομικό deal που δεν έκλεισε ποτέ. Το 1963, ο Henry Ford II, πιο γνωστός ως ο The Deuce, αποφάσισε ότι η Ford θα πρέπει να συμμετέχει στους αγώνες ταχύτητας. Μόνο που υπήρχε ένα πολύ βασικό πρόβλημα: Η αυτοκινητοβιομηχανία δεν είχε κανένα sport μοντέλο. Έτσι, ο The Deuce έκανε την πλέον λογική σκέψη του να αγοράσει μία εταιρεία που ειδικεύεται στα αυτοκίνητα αγώνων. Η Ferrari τότε πουλούσε κάποια μοντέλα μόνο και μόνο για να χρηματοδοτεί τις επιδιώξεις της στις πίστες ταχύτητας.

Στην αρχή όλα έδειχναν ευνοϊκά, καθώς η συνάντηση Ford και Enzo Ferrari, που πραγματοποιήθηκε στη Μόντενα, έμοιαζε να καταλήγει με αμοιβαία κατανόηση. Οι Αμερικανοί έδιναν 10 εκ. δολάρια και οι Ιταλοί ήταν παραπάνω από πρόθυμοι να τα δεχθούν. Υπήρχε όμως ένα πολύ μικρό αγκάθι σε όλο αυτό. Ο Enzo Ferrari δεν δέχθηκε έναν όρο που έλεγε ότι η Ford θα είχε έλεγχο τόσο στο budget όσο και κατ' επέκταση στις αποφάσεις που αφορούσαν στην αγωνιστική ομάδα της εταιρείας, πιο γνωστή ως Scuderia. Έτσι το πρώτο σκέλος της ιστορίας έκλεισε με τον Ιταλό πρωτοπόρο να δίνει ένα μάθημα στον Αμερικανό επιχειρηματία: Τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν τα πάντα.

Ο Ford, όμως, δεν ήταν από εκείνους τους τύπους που το βάζουν εύκολα κάτω. Αντίθετα πείσμωσε κι αποφάσισε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, παίρνοντας παράλληλα εκδίκηση από τους ψηλομύτες Ιταλούς. Ποιος ήταν ο ιδανικός τόπος για να διεξαχθεί η μονομαχία; Οι 24 ώρες του Λε Μαν, ένας από τους πιο διάσημους και απαιτητικούς αγώνες του πλανήτη έμοιαζαν με την τέλεια ευκαιρία.

---

"Καλά θα κάνεις να κερδίσεις" ήταν το χειρόγραφο σημείωμα που άφησε στο υπεύθυνο της ομάδας, Leo Beebe, ο The Deuce.

---

"Αυτοί οι δύο τύποι ήταν έξω από τα συνηθισμένα" σχολιάζει ο AJ Baime, συγγραφέας του Go Like Hell: Ford, Ferrari, and Their Battle for Speed ​​and Glory at Le Mans που περιγράφει τον ανταγωνισμό των δύο αυτών διάσημων τύπων. "Από τη μία είχαμε τον πιο διάσημο και ισχυρό CEO των Ηνωμένων Πολιτειών, κι από την άλλη τον Enzo Ferrari, έναν πραγματικό νάρκισσο που όμως κανείς δεν μπορούσε να αμφισβητήσει την ιδιοφυΐα του". H δικιά τους κόντρα γέννησε το πιο μεγάλο αμερικανικό αγωνιστικό αυτοκίνητο: το GT40. Ένα όχημα που δεν κατάφερε να τερματίσει το 1964 και το 1965 στο Λε Μαν. To 1966 όμως ο Henry Ford II είχε αρχίσει να χάνει την υπομονή του: "Καλά θα κάνεις να κερδίσεις" ήταν το χειρόγραφο σημείωμα που άφησε στο υπεύθυνο της ομάδας, Leo Beebe.

Ήταν φανερό ότι το αρχικό GT40 δεν ήταν αρκετό, έτσι οι βελτιωτικές κινήσεις οδήγησαν στο 1966 GT40 Mark II που αρχικά ξένισε πολλούς. Τι δουλειά έχει ένα τόσο μεγάλο και ευρύχωρο αυτοκίνητο στους αγώνες ταχύτητας; Όπως αποδείχθηκε όμως αργότερα, τα άνετα καθίσματά του ήταν ιδανικά για τα 5.500 χιλιόμετρα του Λε Μαν ενώ η τελική ταχύτητα των 320 χλμ./την ώρα δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από τους ανταγωνιστές του. Φυσικά αυτές οι εξωπραγματικές επιδόσεις για την εποχή έρχονταν με κάποιο κόστος.

---

"Αποφάσισα να μη συμμετέχω στο πρόγραμμα για να σώσω τη ζωή μου" είχε αποκαλύψει παλιότερα ο Roy Salvadori, οδηγός στους δοκιμαστικούς αγώνες τότε.

---

Η πίεση που ασκήθηκε στους τεχνικούς και στους οδηγούς στον αγώνα για την κατάκτηση της κορυφής και στη κόντρα ανάμεσα στα δύο θρυλικά ονόματα του αυτοκινήτου ήταν τέτοια, που όχι μόνο ξεπέρασε κατά πολύ το επίπεδο της ευγενούς άμιλλας αλλά έβαλε σε κίνδυνο και ανθρώπινες ζωές. Τα οχήματα της Ford (1964,1965) ήταν πολύ γρήγορα, δεν είχαν όμως την απαραίτητη αντοχή για να αντέξουν σε έναν αγώνα 24 ωρών. Τεχνικά προβλήματα, αστάθεια, ατυχήματα ήταν μερικά μόνο από τα αποτελέσματα. "Αποφάσισα να μη συμμετέχω στο πρόγραμμα για να σώσω τη ζωή μου" είχε αποκαλύψει παλιότερα ο Roy Salvadori, οδηγός στους δοκιμαστικούς αγώνες τότε.

Γιατί όμως ένας γίγαντας της αυτοκινητοβιομηχανίας δεν μπορούσε να νικήσει τον Δαβίδ που τον έλεγαν Ferrari; "Είχαν ξοδέψει πολλά λεφτά, αυτό όμως δεν αποτελεί εγγύηση για τη νίκη" σχολιάζει, υπενθυμίζοντας μία διαχρονική αλήθεια των αγώνων ταχύτητας, ο Preston Lerner, συγγραφέας του How Ford Silenced the Critics, Humbled Ferrari and Conquered Le Mans που όπως φανερώνει ο τίτλος καταπιάνεται με τη διάσημη κόντρα. "Ο Ford έπρεπε να βρει και τους κατάλληλους ανθρώπους, εκείνους που θα μπορούσαν να τρέξουν σωστά την ομάδα".

---

Ο Phil Remington, μηχανικός της ομάδας, είχε μία εξαιρετική ιδέα: Βρήκε έναν τρόπο ώστε να αλλάζουν τα φρένα κατά τη διάρκεια των pit stop χωρίς να χάνουν χρόνο.

---

Τα φρένα αποτέλεσαν ένα τρομερό αγκάθι στα πλευρά της Ford. Αρχικά οι μηχανικοί δεν μπορούσαν να τα καταφέρουν να αντέχουν με κανέναν τρόπο 5500 χιλιόμετρα μέσα σε 24 ώρες. Ο Phil Remington όμως, μηχανικός της ομάδας, είχε μία εξαιρετική ιδέα: Βρήκε έναν τρόπο ώστε να αλλάζουν τα φρένα κατά τη διάρκεια των pit stop χωρίς να χάνουν χρόνο. Οι υπόλοιπες ομάδες γκρίνιαζαν λέγοντας ότι η Ford παραβιάζει τους κανόνες. Δεν υπήρχε, όμως, κανένας γραπτός κανονισμός που να απαγορεύει την ευρεσιτεχνία του Remington. Παράλληλα το τεχνικό team τότε είχε κάνει εξαντλητικές δοκιμές στον κινητήρα -σε τέτοιον βαθμό ώστε οι μηχανές να υπερβαίνουν τα όριά τους και να σκάνε- ώστε να καταλήξει στην ιδανική εκδοχή για τον αγώνα του Λε Μαν.

O Henry Ford II στην πίστα του Λε Μαν.

Τελικά, όπως απέδειξε η ιστορία, ο The Deuce τα κατάφερε. Το 1966 οι Brece McLaren και Chris Αmon κέρδισαν το Λε Μαν. Το ίδιο ακριβώς κατάφερε η Ford και την επόμενη χρονιά αλλά και το 1968, όπως ακριβώς δηλαδή και το 1969.

Ο εγωισμός του Henry Ford II είχε ικανοποιηθεί, η αυτοκινητοβιομηχανία είχε ανακαλύψει πολύτιμα τεχνικά μυστικά μέσα από όλη αυτήν την περιπέτεια (με κάποια από αυτά να βρίσκουν κι εφαρμογή στην θρυλική Mustang) και οι Αμερικάνοι είχαν αποδείξει ότι μπορούν να τα καταφέρουν και στην Ευρώπη αν το θελήσουν. Χρειάστηκε απλά το πείσμα και περίπου 25 εκ. δολάρια (σ.σ: αστρονομικό ποσό για την εποχή) ώστε να τα καταφέρουν και να ρίξουν τη Ferrari στο καναβάτσο.

Από: Esquire IT

---

φωτογραφίες © Getty Images

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr