Πώς και γιατί το error 404 είναι τόσο σημαντικό για το ίντερνετ

HTTP 404, 404 Not Found, 404, Page Not Found. Στον αχανή κόσμο του ίντερνετ, αυτό είναι ένα από τα πιο συχνά μηνύματα που συναντά κανείς. Ένα τέλμα, ένα αδιέξοδο, ένας δρόμος που δεν οδηγεί πουθενά. Μερικά χρόνια πιο πριν, οι συγκεκριμένες ενδείξεις ήταν ικανές να χαλάσουν τη μέρα σου: Είχες σπαταλήσει πολύτιμο διαδικτυακό χρόνο (κάτι που κάποτε κόστιζε με το λεπτό) για να βρεις το απόλυτο τίποτα. Σήμερα, συνήθως αποτελούν το κειμήλιο μίας άλλης παλιότερης διαδικτυακής εποχής. αν κλικάρεις κάποιο link που βρίσκεται εκεί περισσότερο από 15 χρόνια, λογικά θα δεις 404 στην οθόνη σου.

Καθημερινά προσπερνάμε τα 404 Errors σαν να μην τρέχει τίποτα. Σαν μία ενόχληση της στιγμής και τίποτα περισσότερο. Πώς θα σου φαινόταν όμως αν άκουγες ότι το ίντερνετ οφείλει την ύπαρξή του σε αυτά τα μηνύματα που προειδοποιούν για ανύπαρκτα links;

Hypertexts, μία πολύ παλιά ιστορία  

Τη δεκαετία του 1980, τα συστήματα hypertexts έγιναν καθημερινότητα

Η λογική λέει ότι, υπό κανονικές συνθήκες, πρώτα θα πρέπει να δημιουργήθηκε το ίντερνετ και αργότερα τα links μέσα στα κείμενα. Επειδή, όμως, η ιστορία κρύβει πολλές εκπλήξεις, πολύ πριν το ίντερνετ υπήρχε το memex. Τι είναι πάλι αυτό; Η συσκευή που φαντάστηκε, πίσω στο μακρινό 1945, ο πρωτοπόρος Αμερικανός επιστήμονας Vannevar Bush. Ένα μηχάνημα, δηλαδή, όπου θα μπορούσε κανείς να αποθηκεύσει όλα τα βιβλία, τα ημερολόγια και την αλληλογραφία του με τη μορφή μικροφίλμ και το οποίο (με εντολή του χρήστη) θα μπορούσε να καταγράφει στο περιθώριο, με τη μορφή υποσημειώσεων, τα σχετικά λήμματα όπου θα μπορούσε ο αναγνώστης να ανακατευθυνθεί απευθείας. 

Ναι, περίπου δηλαδή ότι κάνουμε σήμερα με τα hyperlinks αλλά σε εποχές που δεν υπήρχαν ακόμα ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Φυσικά, όπως ήταν αναμενόμενο η πρωτοποριακή ιδέα έμεινε στο συρτάρι για δεκαετίες, ενώ μόλις στα 60s ένας άλλος θρύλος της τεχνολογίας, ο Ted Nelson, κατάφερε να δημιουργήσει ένα σύστημα hypertext (ένα σύστημα από hyperlinks δηλαδή) που όμως λειτουργούσε μονάχα στα πλαίσια ενός αρχείου. Είκοσι χρόνια αργότερα, τη δεκαετία του 1980, τα συστήματα hypertexts ήταν πια μία καθημερινότητα.

Η γέννηση του web

Όσο το παιχνίδι των ηλεκτρονικών υπολογιστών περιοριζόταν στον στενό προσωπικό τους ορίζοντα, όπου κάθε μηχάνημα ζούσε μόνο του και χωρίς εύκολη σύνδεση με τα υπόλοιπα του είδους του, τα hyperlinks αρκούσαν και περίσσευαν εντός των αρχείων ενός υπολογιστή. Η εφεύρεση όμως του World Wide Web (σ.σ: www) από τον Tim Berners-Lee άλλαξε, κυριολεκτικά, τα πάντα. Όχι μόνο σε σχέση με τα "υπερκείμενα" αλλά, γενικότερα, τα πάντα πάνω στον πλανήτη. 

---

Τίποτα, όμως, από όλα αυτά δεν θα ήταν δυνατό εάν πρώτα δεν ανακαλύπταμε ως ανθρωπότητα την έννοια του 404.

---

Ξαφνικά, οι δυνατότητες επικοινωνίας μεταξύ των υπολογιστών έγιναν τεράστιες. Όχι άδικα, κάποιοι μιλούν για το big bang στον κόσμο της πληροφορίας. Τα hyperlinks ξαφνικά θα μπορούσαν να οδηγούν από το ένα μέρος της Γης στο άλλο, από ένα αρχείο σε κάποιο άλλο αρχείο που δεν βρισκόταν απλά μέσα στον υπολογιστή αλλά κάπου μακριά, πολύ πολύ μακριά από αυτόν. Τίποτα, όμως, από όλα αυτά δεν θα ήταν δυνατό εάν πρώτα δεν ανακαλύπταμε ως ανθρωπότητα την έννοια του 404.

O εφευρέτης του World Wide Web, Tim Berners-Lee.

Στα χρόνια πριν το World Wide Web τα συστήματα hypertext φρόντιζαν κάθε hyperlink να οδηγεί κάπου. Κάτι τέτοιο, άλλωστε, δεν ήταν δύσκολο όταν το πεδίο δράσης περιοριζόταν σε έναν μόνο υπολογιστή. Έτσι ήταν απαραίτητο ακόμα κι αν κάποιο αρχείο διαγραφόταν, να αντικατασταθεί από κάτι άλλο για να μην είναι κάποιο hyperlink κενό. Τώρα, όμως, αυτό ήταν αδύνατο, αφού δεν μπορούσε να υπάρχει κάποια κεντρική αρχή που να ελέγχει αν κάθε ένα hyperlink είναι ενεργό στο παγκόσμιο δίκτυο.

---

Όσο για το όνομά του; Ουσιαστικά προέρχεται από τα πρωτόκολλα μεταφοράς υπερκειμένου (HTTP) όπου οι κώδικες που ξεκινούν με 4 φανερώνουν κάποιο λάθος από πλευράς των χρηστών.

---

Ως συνήθως, η λύση βρισκόταν μπροστά στα μάτια των ερευνητών που πάσχιζαν να βρουν έναν τρόπο να ξεπεράσουν το πρόβλημα, κανείς όμως δεν φαινόταν ικανός να σκεφτεί το πιο απλό: Αντί να λύσεις τον Γόρδιο Δεσμό, μπορείς πάντα να τον κόψεις. Ο Berners-Lee κατέληξε σε μία τρομερά απλή (;) αλλά τρομερά ρηξικέλευθη λύση: Δεν υπήρχε ανάγκη να επιβεβαιώνεται κάθε link, δεν υπήρχε απαραίτητη ανάγκη ένα link να οδηγεί σε κάποιο αρχείο, αφού τελικά θα μπορούσε απλά και να μην υπάρχει.

Κάπως έτσι το 404 έγινε πραγματικότητα για πρώτη φορά. Στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο του Word Wide Web, όπου αρχικά τα hyperlinks ήταν υποχρεωμένα να οδηγούν σε αρχεία, μπορούσαν ξαφνικά να οδηγούν σε άλλα links. Ακόμα κι αν αυτά, τελικά, ήταν ανενεργά αφού κάποιος θα είχε διαγράψει το αρχείο ή θα του είχε αλλάξει θέση. Εκείνο, λοιπόν, που φαίνεται ως κάτι απλό είναι ανάλογο της ανακάλυψης της έννοιας του "μηδέν" για τα Μαθηματικά. Όσο για το όνομά του; Ουσιαστικά προέρχεται από τα πρωτόκολλα μεταφοράς υπερκειμένου (HTTP) όπου οι κώδικες που ξεκινούν με 4 φανερώνουν κάποιο λάθος από πλευράς των χρηστών.

Η ελευθερία ήταν ένα από τα βασικά στοιχεία για να την ραγδαία ανάπτυξη του ίντερνετ μέσα σε λίγα χρόνια. Σήμερα αποτελεί ένα από τα πλέον βασικά εργαλεία της ανθρωπότητας. Ένα εργαλείο τόσο ισχυρό που ίσως να μην δούλευε ποτέ τόσο καλά όσο τώρα, αν πρώτα δεν είχε ανακαλυφτεί το 404 ή αλλιώς το "μηδέν", το τίποτα στον στον κόσμο του διαδικτύου.

---

φωτογραφίες © Getty Images

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr