Lakers και Celtics, το rivalry που δεν θα τελειώσει ποτέ

Την περασμένη Κυριακή, οι Los Angeles Lakers επικράτησαν με 114-112 των Boston Celtics στο Staples Center, σε ένα συναρπαστικό παιχνίδι για το ΝΒΑ που έρχεται να προστεθεί στην πλούσια μπασκετική ανθολογία της ιστορίας των αναμετρήσεων των δύο ομάδων. Ο LeBron James, που σημείωσε 29 πόντους οδηγώντας του Λιμνάνθρωπους στη νίκη, ανέφερε μετά το τέλος του ματς πως αυτός και οι συμπαίκτες γνώριζαν ότι θα είναι μία μονομαχία επιπέδου play-offs, όπως άλλωστε συμβαίνει σχεδόν κάθε φορά που τίθενται αντιμέτωπα τα δύο κορυφαία franchises.

Το rivarly ξεκίνησε τη δεκαετία του 1950, όταν οι Minneapolis -τότε- Lakers κατέκτησαν 4 τίτλους στο νεοσύστατο πρωτάθλημα που διαδέχθηκε το προϋπάρχον BAA, φτιάχνοντας μία μίνι-δυναστεία με προπονητή τον Hall of Famer John Kundla και πρωταγωνιστή μέσα στο παρκέ τον πρώτο ίσως σούπερ σταρ στην ιστορία του ΝΒΑ, τον ύψους 2.08 μ. σέντερ George Mikan, γνωστό και ως Mr. Basketball. 

Η απάντηση των Celtics θα έρθει με εμφατικό τρόπο, καθώς κυριάρχησαν για τα επόμενα 15 χρόνια, κερδίζοντας 11 τίτλους μέχρι το 1969 και έχοντας ως πρώτα βιολιά τον μυθικό ψηλό Bill Russell και τον πλέι μέικερ Bob Cousy. Το σημείο όμως που ουσιαστικά σήμανε την έναρξη της μεγάλης αντιπαλότητας ήταν οι τελικοί του 1959, όταν οι Κέλτες "σκούπισαν" τους -μέχρι τότε κυρίαρχους- Λιμνάνθρωπους. Κατά κάποιο τρόπο ήταν το τέλος μίας δυναστείας και το ξεκίνημα μίας άλλης.

Παρεμπιπτόντως, ακολούθησαν 8 συνεχόμενα πρωταθλήματα για την ομάδα της Βοστώνης, που υπερίσχυσε των Lakers και στους τελικούς του 1962, του 1963, του 1965, του 1966, του 1968 και του 1969. 

Τη δεκαετία του 1970 και οι δύο ομάδες κατέκτησαν τίτλους αλλά δεν υπήρξε μεταξύ τους διένεξη στους τελικούς. Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από τα 80s. Την εποχή των Showtime Lakers αλλά και του Larry Bird ουσιαστικά καθιερώθηκε -και ίσως απογειώθηκε- η μεγάλη αντιπαλότητα των δύο ομάδων, με τους Lakers να κατακτούν τρεις τίτλους και τους Celtics, δύο. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως η εν λόγω κόντρα, που στη ζυγαριά σύγκρισης των Αμερικανών μπαίνει μόνο απέναντι στο Red Sox-Yankees από τον κόσμο του μπέιζμπολ, έσωσε το ΝΒΑ, που βρισκόταν σε μία πραγματικά κρίσιμη καμπή όσον αφορά το μέλλον του και πριν εμφανιστούν σε αυτό τύποι όπως ο Michael Jordan και ο David Stern.

Τα 90s ήταν μία δύσκολη περίοδος και για τους δύο, με το rivalry να εξασθενεί σε τρομερό βαθμό. Στο Λος Άντζελες έζησαν μόνο τους τελικούς του 1991, όταν και ηττήθηκαν από τους Chicago Bulls στο ξεκίνημα της δυναστείας τους, την ίδια στιγμή που έπρεπε να διαχειριστούν και την αποχώρηση από την ενεργό δράση του Magic Johnson, έπειτα από την αποκάλυψη πως είναι φορέας του HIV.

Στη Βοστώνη βίωσαν τη φυσική ροή των πραγμάτων με τους stars της προηγούμενης δεκαετίας Larry Bird, Kevin McHale και Robert Parish να εγκαταλείπουν την ενεργό δράση αλλά και μία τραγωδία που ξύπνησε μνήμες από την αντίστοιχη με τον Len Bias: Ο Reggie Lewis ήταν ο πιο ταλαντούχος παίκτης των Κελτών και ο φαινομενικά επόμενος ηγέτης τους, ενώ ήταν ο άνθρωπος που έμεινε στην ιστορία (και) για τις 4 τάπες στον Michael Jordan σε ένα παιχνίδι. Στις 27 Ιουλίου 1993 άφησε την τελευταία πνοή σε ηλικία μόλις 27 ετών λόγω καρδιομυοπάθειας. Η απώλειά του αλλά και ο αγωνιστικός του αντίκτυπος επηρέασαν σε τεράστιο βαθμό ολόκληρο τον οργανισμό των Celtics. Ίσως πάλι απλά τα πάντα να επισκιάστηκαν γιατί έτυχε να είναι η περίοδος που ο πλανήτης είδε τον κορυφαίο παίκτη όλων των εποχών στο απόλυτο peak του.

Χρειάστηκε να περιμένουμε μέχρι το 2008 για να δούμε ξανά Lakers-Celtics στους τελικούς, κι αφού οι Λιμνάνθρωποι κατόρθωσαν να εκμεταλλευτούν τις σχεδόν δύο δεκαετίες στις οποίες οι "αιώνιοι" αντίπαλοι ψαχνόντουσαν χωρίς να έχουν να επιδείξουν κάτι σημαντικό αγωνιστικά, κερδίζοντας τρεις τίτλους.

Κάτι που επαναλήφθηκε και δύο χρόνια μετά, για τελευταία φορά μέχρι στη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές. Ήταν η αρχή μίας νέας μονομαχίας, σε έναν εντελώς νέο κόσμο του ΝΒΑ και φυσικά με ολόφρεσκα πρόσωπα να αποτελούν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος: Από την μία ο Kobe, o Pau Gasol, o Lamar Odom, ο Ron Artest, o Luke Walton και ο Derek Fisher και από την άλλη, ο Paul Pierce, o Kevin Garnett, o Ray Allen, ο Rajon Rondo και ο Kendrick Perkins.

Στο σήμερα, θα είναι μάλλον δύσκολο (τουλάχιστον για φέτος) να δούμε έναν τελικό Lakers-Celtics, με την ομάδα του Λος Άντζελες να δείχνει πιο έτοιμη για να φτάσει έως το τέλος του δρόμου. Από την άλλη, στη Βοστώνη, ο Brad Stevens συνεχίζει την εξαιρετική δουλειά, έχοντας έναν πολύ ταλαντούχο κορμό παικτών, σε αρκετά καλή ηλικία. 

Τι είναι αυτό που κάνει τελικά τόσο σπουδαίο αλλά και σημαντικό το rivalry των δύο; Η ιστορία που έχει γραφτεί αλλά και εκείνη που συνεχίζει να γράφεται είναι ίσως ο σημαντικότερος παράγοντας συνδυαστικά με το γεγονός πως πρόκειται για δύο από τα παλαιότερα franchises του ΝΒΑ, πάνω στα οποία ουσιαστικά στήθηκε το πρώτο οργανωμένο marketing plan της λίγκας, τις δεκαετίες του 1970 και, κυρίως, του 1980. Έπειτα, οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές - αμέτρητοι Hall of Famers, παίκτες και προπονητές, έχουν βρεθεί αντιμέτωποι στο παρκέ και στον πάγκο. Ειδικά εκείνοι που έχουν καταφέρει να αγωνιστούν στις 11, προς το παρόν, φορές που οι δύο ομάδες έχουν αποτελέσει το ζευγάρι των τελικών στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη. Παράλληλα και συμπληρωματικά με αυτό, είναι τα όλα όσα συμβαίνουν όταν μπουν στο παρκέ 5 χρυσές και 5 πράσινες φανέλες, ανεξαρτήτως σημαντικότητας του οποιουδήποτε ματς. Και αυτό ίσως να αρκεί από μόνο του.

---

Διάβασε ακόμη για τους Miami Heat που απέσυραν τη φανέλα του Dwyane Wade, 10 εξωφρενικές ιστορίες από την καριέρα του Charles Barkley, τις κορυφαίες στιγμές στην ιστορία των All Star Games του ΝΒΑ και την απρόσμενη επιστροφή του Carmelo Anthony.

---

φωτογραφίες ©Getty Images

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr