Fernando Alonso, ο εξολοθρευτής των πιλότων

Από το 2001 μέχρι σήμερα, 12 συνολικά είναι οι πιλότοι που βρέθηκαν κάτω από την ίδια ομάδα -συναγωνιστές- με τον Fernando Alonso (που επέστρεψε φέτος στη διοργάνωση για λογαριασμό της Renault) στον μακρύ αγώνα της Formula 1. Και μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, αυτοί που άντεξαν στην πίεση. Είναι πολλές και γνωστές οι περιπτώσεις οδηγών που αφιέρωσαν όλο το είναι τους στοχεύοντας στην καταστροφή του αντιπάλου (είτε μέσα στις πίστες είτε εκτός), χωρίς να αναζητήσουν καλύτερα αποτελέσματα για  τους ίδιους. Για εκείνους, το μόνο που μετρούσε ήταν ο πόλεμος ενάντια στον καλύτερο. Η περίπτωση του Alonso είναι διαφορετική, επειδή απλά η σύγκρισή του με όλους τους άλλους μόνο πόνο περιείχε (για τους άλλους). 

Παρακάτω, οι πιλότοι που έπρεπε να συμβιώσουν με τον δυο φορές παγκόσμιο πρωταθλητή της F1 και βρήκαν το μπελά τους.

Tarso Marques, 2001, Minardi

Το 1996 και το 1997, ο Βραζιλιάνος οδηγός είχε ήδη πιλοτάρει με επιτυχία το μονοθέσιο Minardi και θεωρείτο ο βετεράνος της ομάδας, με καλύτερους χρόνους και μεγάλο κύρος μεταξύ των δύο ομόσταβλων. Ο νεοφερμένος Alonso, ήταν απλά ένας δοκιμαστής οχημάτων και συμμετείχε με σχετική επιτυχία σε άλλες σειρές αγώνων, όπως η Formula 3000, ώσπου το 2001 προβιβάζεται και συμμετέχει στο πρωτάθλημα F1. Μολονότι ο Marques άφηνε συχνά πίσω του τον Alonso στα περισσότερα γκραν πριν, ο οδηγικός χαρακτήρας του νεαρού Ισπανού προκάλεσε το ενδιαφέρον των ειδικών, την ίδια ώρα που τα οικονομικά προβλήματα της Minardi οδήγησαν τον Marques να εγκαταλείψει την ομάδα (και το πιλοτάρισμα, γενικώς) πριν από το τέλος της σεζόν.
Ο Alonso έμεινε και πήρε τα σκήπτρα του αρχηγού της Minardi.

Alex Yoong, 2001, Minardi

Την ίδια αγωνιστική περίοδο ο Μαλαισιανός Yoong βρισκόταν διαρκώς μια-δυο θέσεις πίσω από τον Alonso (πάντα με την ομάδα της Minardi). Την επόμενη χρονιά, εγκαταλείπει και αυτός -και την ομάδα και την F1 δια παντός.
Ο Alonso παρέμεινε ο αδιαφιλονίκητος αρχηγός της Minardi.

Jarno Trulli, 2003-2004, Renault

Η μεταγραφή του Alonso στη γαλλική ομάδα έγινε με τιμές και δόξες από τη διοίκηση, όχι όμως από τον αρχαιότερο πιλότο της Renault, τον Ιταλό Trulli. Το γεγονός ότι ήδη στον δεύτερο αγώνα ο Ισπανός ανεβαίνει στο βάθρο μόνος του, έκανε σαφές στον Ιταλό ότι τα ψωμιά του ήταν μετρημένα.
Καθοριστικό σημείο της απομάκρυνσης του Trulli από τη Renault ήταν το γκραν πριν της Γαλλίας (2004), όπου ο Ιταλός έχασε τον τίτλο μετά από έναν αμυντικό ελιγμό που δεν του βγήκε. Η διοίκηση ζήτησε ωμά από τον Alonso να "διδάξει" στον Trulli τι σημαίνει διατήρηση θέσης στις κλειστές στροφές (μέγα ατού του Ισπανού πιλότου μέχρι και σήμερα). Με ένα ciao, o Ιταλός μετακομίζει στην ανερχόμενη Toyota.
Ο Alonso ανέβηκε ένα ακόμη σκαλί προς την αρχηγία στη Renault.

Jacques Villeneuve, 2004, Renault

Με την απομάκρυνση του Trulli, ο Καναδός Villeneuve βρίσκει ευκαιρία να πάρει κεφάλι στην ομάδα της Renault, έπειτα από ένα ατύχημα που υπέστη το 2003 στη Βραζιλία ο Ισπανός ομόσταβλος. Λέγεται ότι μέσω υπόγειων διαδρομών, προσπαθεί να πείσει τη διοίκηση ότι ο Alonso είναι πλέον τελειωμένος και πως ο ίδιος πρέπει να γίνει ο αρχηγός της ομάδας, πρωταγωνιστώντας στις τελευταίες κούρσες του 2004. Μόνο που ποτέ δεν κατάφερε να  το πετύχει. Παρά την κακή απόδοση του, ο Villeneuve κατέληξε να πάρει μεταγραφή για την ομάδα της Sauber για δυο χρόνια (ανεπιτυχώς). Κατόπιν συμμετείχε σε αγώνες NASCAR.
Ο Alonso; Εκεί, ακλόνητος και αδιαμφισβήτητος αρχηγός της Renault.

Giancarlo Fisichella, 2005-2006, Renault

Ο Fisichella ήρθε στη Renault στη σεζόν του 2005 με διακαή πόθο να κόψει τα φτερά του Alonso. Και σίγουρα, το ντεμπούτο του δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο: νίκη στην Αυστραλία. Όμως οι αδυναμίες του -συγκριτικά με τον Ισπανό- δεν χρειάστηκαν πολύ για να εμφανιστούν. Στα επόμενα γκραν πρι ο Alonso παίρνει τρεις συνεχόμενες πρωτιές και ο Ιταλός Fisichella καμία. Η σεζόν 2005 τελείωσε με τον Fernando Alonso παγκόσμιο πρωταθλητή, το πιο οδυνηρό πράγμα που μπορεί να συμβεί σε έναν ομόσταβλο πιλότο με μεγάλες προσδοκίες, ενώ το 2006, ο Alonso παίρνει έναν ακόμη τίτλο -σερί. Ο Fisichella αποχωρεί, ξεκινώντας έναν μεγάλο κύκλο πρόσκαιρων μεταγραφών έως την πλήρη εξαφάνισή του από το στερέωμα της F1.
Ο Alonso, ακόμη εκεί. Αρχηγός. Και με ανεβασμένο το κασέ του.

Lewis Hamilton, 2007, McLaren

Ο Alonso μετακομίζει στη McLaren. Πρώτος μεταξύ όλων, αλλά με συναγωνιστή το πουλέν της εταιρείας, τον Βρετανό Lewis Hamilton. Οι δύο πιλότοι τελείωσαν τη σεζόν με τέσσερις νίκες και ίδιους βαθμούς κατάταξης. Φήμες που θέλουν τον πρόεδρο και βασικό χρηματοδότη της  McLaren, Ron Dennis, να υπεραμύνεται υπέρ του Hamilton-χάριν ευνοιοκρατίας και οικονομικών συμφερόντων- θεωρούνται fake news.
Alonso – Hamilton: Σημειώσατε Χ. Όμως, ένα πράγμα ξενερώνει τον Ισπανό. Οι ισοπαλίες.

Nelson Piquet Jr., 2008-2009, Renault

Τον επόμενο χρόνο εγκαταλείπει την McLaren, επιστρέφοντας στη Renault, με συνάδελφο τον Βραζιλιάνο Piquet -μεγάλο ταλέντο και, συν τοις άλλοις, νικηφόρος ενάντια στον "μισητό" Lewis Hamilton, το 2007. Όμως ο Alonso με το "μαγικό ραβδί του" κατάφερε να τελειώσει το πρωτάθλημα με νίκες στη Σιγκαπούρη, την Ιαπωνία και τη Βραζιλία, αφήνοντας τον Piquet στα αζήτητα. Ο Piquet παρέμεινε στη σκιά του Ισπανού πιλότου για δυο χρόνια, οπότε και εγκατέλειψε την προσπάθεια οριστικά και αμετάκλητα.
Ο Alonso ήταν για μία ακόμη φορά, ο ένας και μοναδικός αρχηγός ομάδας F1.

Romain Grosjean, 2009, Renault

Τρίτος τη τάξει, ο Grosjean, δεν κατάφερε να ανταγωνιστεί τον Ισπανό ούτε στις δοκιμές, ούτε στους αγώνες, ούτε στα βάθρα. Η σύγκρισή του με τον Alonso μόνο καταστροφή έφερε στην -μέτρια- υποσχόμενη καριέρα του.
Την ίδια ώρα, το κασέ του Alonso έπαιρνε την ανιούσα.

Felipe Massa, 2010-2011-2012-2013, Ferrari

Ο απυρόβλητος Alonso μεταφέρει το ταλέντο του (και το κοκαλάκι της νυχτερίδας) στη θρυλική Ferrari. Στο ντεμπούτο του παίρνει καλύτερη θέση τερματισμού από τον ομόσταβλο Massa, μια σύγκριση που μεγιστοποιήθηκε καθώς οι κούρσες της σεζόν προχωρούσαν. Άσχετα από πρωτιές και πρωταθλήματα, το 2011, το 2012 και το 2013, ο Ισπανός έβγαινε πάντα μπροστά από τον Βραζιλιάνο -μερικές φορές και με τεράστιες αποκλίσεις αποδόσεων.
Ο Alonso, εκεί. Σταθερός και αμετακίνητος.

Kimi Raikkonen, 2014, Ferrari

Ο Φιλανδός έφτασε στη Ferrari μετά από μερικές καλές χρονιές στη Lotus, όπου κέρδισε μια-δυο νίκες. Αλλά μπαίνοντας στον μύθο της F1, έπεσε στην πραγματικότητα. Σε μια σεζόν με 19 αγώνες, ο Raikkonen κατάφερε να ξεπεράσει τον Alonso μόνο μια φορά. Τις υπόλοιπες; Έβδομος έως και τέταρτος στην καλύτερη. Μόνο ένα χρόνο κράτησε η σύγκριση.
Ο Alonso έμοιαζε να μην έχει αντίπαλο.

Jenson Button, 2015-2016, McLaren

Δίπλα στον προοδευτικά αναβαθμιζόμενο Lewis Hamilton, υπάρχει ένας πιλότος που θα μπορούσε -εν δυνάμει- να νικήσει τον Alonso. Το 2015, ο Button τερματίζει τρεις θέσεις πριν τον Ισπανό αλλά το όνειρο διαλύεται όταν την επόμενη χρονιά ο Alonso μαζεύει 54 πόντους (21 ο Button). Παρόλο που η σύγκριση μπορεί να μη φαίνεται ογκώδης, το γεγονός οδηγεί τη διοίκηση της McLaren να πει αντίο στον Βρετανό.  
Ο Alonso έτριβε τα χέρια του.

Stoffel Vandoorne, 2017-2018, McLaren

Το τελευταίο μεγάλο ταλέντο της McLaren, ο οποίος είχε μπει στους κόλπους της από το 2014, χαρίζοντας νίκες και μια σοβαρή αξιοπιστία στη βρετανική ομάδα. Η συγκατοίκηση με τον Alonso δεν ανησυχούσε ιδιαίτερα τον Βέλγο Vandoorne, μιας όλο το 2017 έβγαινε μπροστά του και η McLaren τον εμπιστευόταν απόλυτα. Την επόμενη αγωνιστική σεζόν όμως, ο Alonso έκανε ένα απίστευτο σερί καλύτερης ταχύτητας σε όλους τους προκριματικούς γύρους νικώντας τον Vandoorne με 44-8. Το ηθικό του Βέλγου πιλότου καταρρακώθηκε και αγώνα με τον αγώνα ήταν όλο και χειρότερος. 

Ο Alonso, χωρίς να το επιδιώξει πραγματικά, έγινε για μια ακόμη φορά "εξολοθρευτής συναδέλφων".

---

φωτογραφίες © Getty Images

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr