Αποκλειστική συνέντευξη: Ο δημιουργός του The Toxic Avenger Macon Blair υπογράφει το cult remake της χρονιάς

Εξαρτάται πώς θα το αντιμετωπίσεις. Με ρομαντισμό και λαχτάρα για κάτι που φωνάζει cult από χιλιόμετρα; Θα το λατρέψεις. Με προσδοκίες φανταχτερού επιπέδου Marvel και DC; Καλύτερα να το προσπεράσεις. Επανειλημμένα έχουμε πει πως -για να είμαστε δίκαιοι- μία ταινία πρέπει να την κρίνουμε βάσει του στόχου και του είδους της.

Και στην προκειμένη περίπτωση, το στοίχημα για τον Macon Blair, τον δημιουργό του remake του θρυλικού πλέον The Toxic Avenger της Troma που χρονολογείται στο 1984, ήταν να φτιάξει μία τραβηγμένη από τα μαλλιά κωμωδία για να περάσει καλά όποιος την δει. 

Στην αποκλειστική συνέντευξη που ακολουθεί, ο σκηνοθέτης-σεναριογράφος-ηθοποιός λύνει όλες τις απορίες που μπορεί να αποκτήσεις παρακολουθώντας τον Peter Dinklage ως Toxie να κατατροπώνει κακούς με τη σφουγγαρίστρα του. 

Υ.Γ: Αν σου θυμίζει κάτι, τον έχεις δει να παίζει σε ταινίες όπως τα Oppenheimer και I Care A Lot, όπως επίσης έχει διαπρέψει με το σκηνοθετικό του ντεμπούτο I Don't Feel at Home in This World Anymore, το οποίο βρίσκεις στο Netflix. 

>Πώς αποφάσισες να αναλάβεις το remake μίας b-movie της Troma 41 χρόνια μετά από την κυκλοφορία της;
Δεν είχε περάσει από το μυαλό μου να κάνω μία νέα εκδοχή του Toxic Avenger, αλλά το είχα δει όταν ήμουν παιδί και μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση ειδικά εξαιτίας της ατμόσφαιρας και του ιδιότυπου χιούμορ του. Ήταν η πρώτη ταινία που θυμάμαι να αισθάνθηκα ότι είναι "χειροποίητη". Όλες όσες είχα δει μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν μεγάλες, ακριβές και μαγικές και αυτή έμοιαζε να έχει γίνει στην πίσω αυλή ενός σπιτιού. Κάτι τέτοιο θέλαμε να κάνουμε με τους συνεργάτες μου, οπότε λειτούργησε ως έμπνευση. Όταν παρουσιάστηκε η ευκαιρία να κάνουμε παρουσίαση ώστε να αναλάβω το σενάριο του remake, αυτήν την προσέγγιση ακολούθησα: το να κάνουμε μία ταινία που θα φτιάχναμε αν ήμασταν 12, αλλά με επαγγελματίες ηθοποιούς και συνεργείο. 

>Είχες καθόλου δεύτερες σκέψεις όταν εν τέλει κλήθηκες να το αναλάβεις και ως σκηνοθέτης;
Όχι, είναι η 2η ταινία που σκηνοθετώ, οπότε ήμουν σε μία φάση που θα έκανα όποια ταινία με ιντρίγκαρε· αν κάποιος ήθελε να με συναντήσει και να συζητήσουμε, ήμουν κάτι παραπάνω από ευχαριστημένος με την προοπτική και μόνο. Για να είμαι ειλικρινής, πίστευα ότι δεν είχα πολλές πιθανότητες να πάρω τη δουλειά και ότι θα έβλεπαν πάρα πολύ κόσμο. Ήταν για μένα μεγάλη έκπληξη -όπως και για τους υπόλοιπους υποθέτω- το ότι εν τέλει με προσέλαβαν για να γράψω αρχικά το σενάριο και στην πορεία να τη σκηνοθετήσω κιόλας.

Πάντως, για πολύ καιρό σκεφτόμουν ότι θα εμφανιζόταν κάποιος που θα έλεγε "περιμένετε, προσλάβαμε το λάθος άτομο για να το κάνει". Έμοιαζε με όνειρο που έγινε πραγματικότητα το να καταφέρω στη δεύτερη σκηνοθετική μου απόπειρα να συνεργαστώ με κορυφαίους επαγγελματίες του είδους μπροστά και πίσω από την κάμερα. Το αντιμετώπισα ως ένα υπέροχο δώρο. 

 >Ήταν ένας τρόπος για να νιώσεις ξανά παιδί ή να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι δεν πρόδωσες τα όνειρά σου;
Το περιγράφεις πολύ ωραία. Oι παδικοί φίλοι μου που μαζευόμασταν στην αυλή που σου έλεγα, παραμένουν φίλοι μου μέχρι και σήμερα. O Jeremy Saulnier έχει αυτήν την σπουδαία καριέρα στις ΗΠΑ ως σκηνοθέτης, είναι ένας από αυτούς και μιλούσαμε συνέχεια για τον Toxie. Aυτό του έγραψα κιόλας σε μήνυμα, ότι είναι σα να κάνουμε μία ταινία στη γειτονιά μας στη Βιρτζίνια, αλλά με διάσημους ηθοποιούς.

>Μία "σπιτική" ταινία δηλαδή.
Ναι, αλλά νομίζω κιόλας πως αυτό ήταν εξαρχής μέρος του σχεδίου. Ακόμα κι έτσι, προφανώς και όλα ήταν σχεδιασμένα με προσοχή, αλλά η γενική αίσθηση του κοινού, θέλαμε να είναι ότι έχει "χειροποίητη" ποιότητα. Και έτσι εξηγείται γιατί θέλαμε ως φιγούρα ο Toxie να είναι ηθοποιός που κινείται κανονικά και όχι κάποιου είδους CGI δημιούργημα/χαρακτήρας. Δεν έχω κάτι εναντίον τους, απεναντίας, απλώς είναι άλλη η αίσθηση στη μεγάλη οθόνη από ένα άτομο που φοράει κοστούμι, η οποία ταιριάζει περισσότερο σε αυτό το είδος ταινίας. Είναι "πιο εργόχειρο".

>Μερικές φορές ακόμα και το πετάρισμα των ματιών δείχνει σίγουρα πιο εκφραστικό. 
Εντελώς, και υπάρχουν στιγμές που μπορείς να παρατηρήσεις μικρές ατέλειες· δεν είναι ότι έχει γίνει λάθος στο μακιγιάζ, αντιθέτως μου άρεσε να τις εντοπίζω. Βγήκε πιο φυσικό το αποτέλεσμα με αυτόν τον τρόπο και αυτό το vibe ήθελα να έχει η ταινία για όποιον την έβλεπε, είτε γνώριζε την πρωτότυπη είτε όχι.

"Δε χρειάζεται να σκεφτώ κάτι σε σχέση με τον Macon, ήταν ναι από την αρχή για εμένα", είπε ο Peter Dinklage. Πόσο τέλειο είναι κάποιος να σε εμπιστεύεται 100%; Ή μήπως σε αγχώνει περισσότερο να είσαι άψογος για να μην τον απογοητεύσεις; 
Αυτή είναι μία πολύ καλή ερώτηση. Είναι και τα δύο. Δεν το παίρνω καθόλου ως δεδομένο και πράγματι, είναι πολύ ενθαρρυντικό, ειδικά όταν προέρχεται από επαγγελματίες όπως ο Peter που έχει αυτήν τη σπουδαία καριέρα και σου λέει "σε εμπιστεύομαι ότι δε θα δείχνω γελοίος". Είναι τεράστιο δώρο, και ευθύνη μαζί, δε μπορώ να πω ότι δε με στρέσαρε, απλώς λειτούργησε ως ένα επιπρόσθετο δημιουργικό άγχος. Είναι σα να έχεις αυτήν την ευθύνη, αλλά ταυτόχρονα είσαι και τόσο τυχερός που την έχεις.

Πολύς κόσμος θα έκανε τα αδύνατα δυνατά για αυτήν την ευκαρία, συνεπώς ποτέ δε θα παραπονιόμουν κιόλας. Οι σκηνές είναι γελοίες, τα αστεία είναι ανόητα, η ταινία γενικώς έχει αυτήν την καλώς εννοούμενη γελοιότητα, αλλά ήθελα να είμαι σίγουρος ότι οι ηθοποιοί είναι προστατευμένοι - έφερα αυτό το βάρος στους ώμους μου. 

>Παρεμπιπτόντως, πώς και επέλεξες τον Peter Dinklage για τον πρωταγωνιστικό ρόλο;
Μας πήρε περίπου ένα χρόνο σκέψης η επιλογή του cast και στο αρχικό πλάνο που είχα στο μυαλό μου τον προόριζα για τον κακό της υπόθεσης. Αφού μιλήσαμε με κάποιους και δε μας βγήκε, σκέφτηκα "σε τι είναι τόσο καλός ο Peter;" και κατέληξα στο ότι πάρα πολύ γρήγορα μπορεί να πάρει το κοινό με το μέρος του. Νομίζω αν πιάσουμε το Game of Thrones, η πλειοψηφία θα πει ότι ο Tyrion ήταν ο αγαπημένος της χαρακτήρας και υπάρχει λόγος για αυτό. Είναι ένα χάρισμα που έχει, μπορεί να είναι αστείος, σκοτεινός, μπορεί να κάνει τα πάντα ταυτόχρονα.

Είχαμε περίπου 20 λεπτά στο ξεκίνημα της ταινίας προτού γίνει τέρας για να τον συμπαθήσει το κοινό. Έτσι, μου ήρθε η επιφοίτηση ότι το είχα στο μυαλό μου τελείως λάθος και ότι έπρεπε να είναι αυτός ο πρωταγωνιστής. Επικοινώνησα λοιπόν μαζί του, δεν ήξερα αν θα το έκανε, αλλά ήμουν σίγουρος ότι θα διάβαζε το σενάριο. Αυτό που δε γνώριζα είναι πως ήταν fan του πρωτότυπου έργου και αντιλαμβανόταν τι θέλαμε να φτιάξουμε σκόπιμα. Με τα πολλά, δέχθηκε πολύ γρήγορα. Όπως καταλαβαίνεις, με το δικό του ναι, έκανε το πρότζεκτ πολύ πιο πειστικό και ελκυστικό για να δεχτούν και οι υπόλοιποι.

>Κι αν είχε αρνηθεί, ποιος θα μπορούσε να είναι στη θέση του;
Ειλικρινά, δεν είχα στο μυαλό μου άλλη εναλλακτική. Όταν πια μπήκαμε στη διαδικασία των γυρισμάτων ήταν ξεκάθαρο πως ήταν γραφτό να είναι οι συγκεκριμένοι ηθοποιοί στους αντίστοιχους ρόλους. Δε με νοιάζει πότε εντάχθηκαν, πρώτοι ή τελευταίοι, όταν έχω περάσει από όλη αυτήν τη διαδικασία δεν υπάρχει πλέον τρόπος να φανταστώ άλλους στη θέση τους. Και τώρα που το βλέπω πιο αποστασιοποιημένα, δε νομίζω ότι θα μπορούσε άλλος να βγάλει τέτοιο αποτέλεσμα. 

>Ο ρόλος της Taylour Paige ως J.J. -που είναι ο πραγματικός υπερήρωας- έπρεπε οπωσδήποτε να είναι γυναίκα, για να μην είναι όλοι άντρες;
Δε σκέφτομαι με αυτόν τον τρόπο γενικά, μου αρέσουν οι badass χαρακτήρες ανεξαρτήτως φύλου. Βασίστηκα σε μία γυναίκα που γνωρίζω, τη λένε J.J. και μπορεί να μην τα βάζει με εταιρείες, όμως είναι badass. Γνωρίζοντας ότι ο Peter θα ξεκινήσει ως αουτσάιντερ χωρίς δύναμη, χρειαζόταν έναν μέντορα, κάποιον να του δείξει πώς να υψώσει ανάστημα. Μου άρεσε η ιδέα του να βλέπω μία γυναίκα να παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και να δώσει το καλό παράδειγμα στον Toxie. Δεν προβληματίστηκα καθόλου για το φύλο της ηρωίδας, γιατί από την αρχή σκέφτηκα, δε θα ήταν τέλειο αυτός ο χαρακτήρας να είναι η φίλη μου η J.J.;

>Και την προίκισες με χιούμορ ενός τρολ.
Ναι, η Taylor ήταν φανταστική στον ρόλο της. Δεν τη γνώριζα προσωπικά, η παρουσία της στην ταινία Zola ξεχώριζε όμως, και χρειαζόμασταν από εκείνη το χάρισμα που έχει να είναι αβίαστα cool ως αντίθεση στους υπόλοιπους ρόλους που είναι βαθιά ξενέρωτοι. Βοήθησε να ισορροπήσει το αποτέλεσμα. 

>Πιστεύεις ότι στις μέρες μας χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ τους υπερήρωες;
Ίσως όχι απαραίτητα υπερήρωες, αλλά χρειαζόμαστε την ιδέα κάποιου που δεν έχει πολλή δύναμη και που μπορεί -με οποιοδήποτε τρόπο, ακόμα και με μία σφουγγαρίστρα- να την ανακτά, γιατί θεωρώ ότι τα πράγματα στον κόσμο στερούνται ισορροπίας, είναι άδικα. Είναι παρηγορητικό στην ψυχαγωγία και δη στις ταινίες, να βλέπεις το αουτσάιντερ να τα βγάζει πέρα. Στην προκειμένη, έχει να κάνει με κάποιον που, ενώ δεν έχει απολύτως τίποτα και τον εκμεταλλεύονται οι δυνατοί, καταφέρνει να σταθεί στα πόδια του και να αλλάξει τη δυναμική. 

>Μήπως τότε δίνει τροφή για σκέψη ποιοί είναι οι πραγματικοί υπερήρωες;
Νομίζω αυτός είναι ένας υπέροχος τρόπος για να το περιγράψεις. Ναι μεν είναι μία ταινία επιστημονικής φαντασίας με τοξικά απόβλητα και μεταμορφώσεις, στην ουσία όμως, πρόκειται για έναν κανονικό άνθρωπο που ακόμα κι όταν αλλάζει, δεν ξέρει ακόμα τι να κάνει με τον εαυτό του. Δεν του βγαίνει φυσικά, δε γίνεται αμέσως καλός σε αυτό που κάνει και θεωρώ ότι αυτό είναι ελκυστικό για τον κόσμο.  

>Πώς θα ήθελες να μείνει στη συνείδηση του κοινού; Ως μία cult κλασική ταινία; Θα ήταν κολακευτικό αυτό για σένα;
Αν γίνει αυτό, θα ήταν πράγματι κοπλιμέντο, γιατί έτσι θα αποδειχτεί ότι άντεξε στον χρόνο. Δεν πιστεύω πως το The Toxic Avenger απευθύνεται σε όλους και είμαι Ok με αυτόι, αλλά για όσους φτιάχτηκε θα ήθελα να τη θυμούνται ως μία διασκεδαστική κωμωδία που θα περνούν καλά βλέποντάς την. Αυτό προσπάθησα να φτιάξω. Είναι δύσκολο να μεθοδεύσεις μία κλασική cult ταινία, είναι ένα στάτους που το κερδίζει ή όχι από μόνη της. Ίσα ίσα που νομίζω ότι αν πεις "θα φτιάξω μία cult ταινία", δεν πρόκειται να τα καταφέρεις.

>Κλείνοντας, δε γίνεται να μη σε ρωτήσω αν προσβλέπεις σε ένα σίκουελ.
Στην παρούσα φάση, ακόμα δεν έχω ιδέα, αλλά αν μου ζητηθεί, θα ήθελα πάρα πολύ να το συζητήσουμε. Υπάρχει δυνατότητα αναφορικά με το σενάριο και θα ήθελα πολύ να ξανασυνεργαστώ με όλο το συνεργείο. Θα έχει πολλή πλάκα να μπορέσουμε να επεκτείνουμε ό,τι δημιουργήσαμε. 

*Το The Toxic Avenger κυκλοφορεί στις 28/08 στους κινηματογράφους από την The Film Group.

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr