Αποκλειστική συνέντευξη: Μάκης Παπασημακόπουλος, Κοινωνικά (Π)Ανέτοιμος

"Τι τύπος είσαι;" Τον ρωτάω και τον κάνω εικόνα μέσα στο δισκάδικο του High Fidelity να μιλά ακατάπαυστα για δίσκους και ταινίες. "Σχετικά μοναχικός σε μία μόνιμη αίσθηση πανικού", αποκρίνεται o Μάκης Παπασημακόπουλος και υποθέτω ότι το να είναι μόνιμα viral στα σόσιαλ μίντια δεν πρέπει να είναι πάρα πολύ εύκολη υπόθεση. Ειδικά όταν δε μοιάζει ούτε στο ελάχιστο με τον ρόλο του αθυρόστομου Τόνι Μπαλντή που υποδύεται στο "Έχω Παιδιά" του Mega Channel.

Αντιθέτως -και ανεξαρτήτως ιδιότητας- ανέκαθεν διέθετε εσωτερικό φίλτρο "γιατί δεν είμαστε αγριάνθρωποι και δεν κουβαλάμε ρόπαλα", ενώ από τότε που θυμάται τον εαυτό του ήταν φανατικός συλλέκτης αντικειμένων με τα οποία ήθελε να έχει "χειροπιαστή" σχέση.

"30άρης και άνω που μπορεί να απαντήσει αμέσως ποιο είναι το αγαπημένο του οτιδήποτε είναι πιο ρηχός και από μία σταγόνα νερό", λέει, αφού πρώτα μου έχει αποκαλύψει ότι λατρεύει τα ντεμπούτα των Suicide, Nick Drake και De La Soul και ότι ανάμεσα στα τόσα τατουάζ του "συναντώνται" μεταξύ άλλων οι Edgar Allan Poe, Jack Nicholson και Εl Santo. "Εγώ πάντως, δε θα ήμουν τόσο ξινοβιόλης απέναντι σε όποιον ερχόταν να αγοράσει δίσκους", προσθέτει. "Ποιος ξέρει", σκέφτομαι, "αν ο Stephen Frears έκανε remake της ταινίας, μπορεί και να τον έπειθε". 

Βασίλης Μαντάς

>Έχει παρέλθει η περίοδος των σατιρικών βίντεο για σένα; 
Όχι, γιατί θέλω να τα ξανακάνω. Απλά αν τα ξανακάνω θέλω να γίνουν με όρους που να εγγυώνται ότι θα είναι στο ίδιο επίπεδο.

>Υποθέτω ότι δε σταματάνε και να σε ρωτάνε για αυτά;
Αφού εγώ ο ίδιος δεν επικοινωνώ αυτά που κάνω πέρα από τα σόσιαλ μίντιά μου, λογικό είναι να υπάρχουν απορίες, κενά, να ανακαλύπτει τώρα ο κόσμος τα βίντεο και να ρωτάει. Προφανώς και δε μπορώ να απαιτήσω να ξέρει κάποιος πότε κάνω τι.

>Ποιος είναι ο αγαπημένος σου χαρακτήρας; 
Αν και αλλάζει ανά χρονικά διαστήματα, μάλλον είναι ο Λεβένταγας. Είναι πολύ κοντά σε πράγματα που έχω ζήσει και ζω, πρόσκειται πολύ σε έναν ελιτισμό και παραλογισμό που ισχύει στην ηλεκτρονική μουσική, η οποία τρίβει την πλατούλα της πάνω στην υψηλή κουλτούρα. 

>Δεν τις πολυσυμπαθείς τις ταμπέλες, υποθέτω.
Ναι, έχω μία απέχθεια γενικότερα για την ευκολία με την οποία κατηγοριοποιούμε πράγματα επειδή δεν τα γνωρίζουμε. 

>Αν πεις π.χ. ότι ο Άγιος Ελευθέριος είναι underground, αμέσως δεν αποκτά μία άλλη αίγλη;
Το underground είναι πολύ παρεξηγημένο, όπως και πολλοί ξενικοί όροι στην Ελλάδα. Eπειδή είμαστε τεμπελχανάδες με την ποπ κουλτούρα, αναλύουμε πράγματα με μία πολύ πρόχειρη ανάγνωση και μετά τα εφαρμόζουμε στο λεξιλόγιο της ζωής μας. Underground δεν είναι να μένεις στον Άγιο Ελευθέριο, δε ζούμε στη Νέα Υόρκη των late ‘70s.

>Μόλις μου επιβεβαίωσες και τον τίτλο του podcast σου (σ.σ. "Κοινωνικά Ανέτοιμος").
Δεν ξέρω αν είμαστε όλοι, αλλά υπάρχει πολύς κόσμος που είναι κοινωνικά άβολος, το να είσαι κοινωνικά ανέτοιμος είναι ο κανόνας μάλλον και όχι η εξαίρεση. Δε μπορώ να φανταστώ ότι ένας νέος γονέας μπορεί να είναι κοινωνικά έτοιμος για να αναθρέψει ένα παιδί σε ένα περιβάλλον με τόση λίγη ασφάλεια.

>Ο μέσος Έλληνας γνωρίζει τι σημαίνει woke;
Πάλι έχει κάνει μία πολύ επιφανειακή ανάγνωση ενός ξενόφερτου όρου/κίνησης/κατάστασης/κοινωνικής αντιπαλότητας. Έχει διαβάσει πολύ επιγραμματικά διάφορες μπούρδες διαδικτυακές και έχει πείσει τον εαυτό του ότι αυτό το "πράγμα" βάζει σε κίνδυνο την κοινωνική του ύπαρξη. Παπαριές με λοφίο δηλαδή. Δεν έχω ακούσει τίποτα πιο ηλίθιο από το ότι o Έλληνας απειλείται από τη woke κουλτούρα. 

>Ίσως οι περισσότεροι διαβάζουν για να επιβεβαιώσουν την ήδη διαμορφωμένη άποψή τους, παρά για να μάθουν.
Σε μία χώρα που ορίζεται από το "Κάν᾽τε τον σταυρό σας ερχόμαστε" της ομώνυμης περίφημης ταινίας με τoυς Bud Spencer και Terence Hill, είναι λίγο ηλίθιο να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι η woke κουλτούρα καθορίζει τις ζωές μας. Αν αναφερόμαστε στη woke ιδεολογία/αντιπαλότητα στην κωμωδία, θα μπορούσαμε να το συζητήσουμε υπό την έννοια ότι η κωμωδία είναι ένα μέσο έκφρασης μέσα στην ποπ κουλτούρα και μπορεί να επηρεαστεί από το gender warfare που έχει ξεσπάσει παγκοσμίως.

>Ο Τόνι Μπαλντής από το "Έχω Παιδιά" στο Mega πόσο επηρέασε τη ζωή σου;
Και οι χαρακτήρες στα βίντεό μου ρόλοι ήταν, οπότε ο Τόνι είναι ένας ακόμα ρόλος, ο οποίος θα μπορούσε να είναι μακρινός ξάδερφος του Τσίτσιρου, του αφεντικού της εταιρείας courier που έχω υποδυθεί. Η τηλεόραση είναι ένα πολύ πιο "λαϊκό" μέσο σε σχέση με το διαδίκτυο, διότι αφορά πλέον πολύ μεγαλύτερο μέσο όρο ηλικίας. Πάντως, δεδομένης της προσβασιμότητας του "Έχω Παιδιά" προς όλα τα ηλικιακά κοινά, σε μαθαίνει περισσότερος κόσμος.

Βασίλης Μαντάς

>Πώς το εισπράττεις αυτό;
Σίγουρα αισθάνομαι πολύ πιο ok σε σχέση με το παρελθόν, συμβαίνει συχνότερα και δε μπορώ να περιφέρομαι εκεί έξω και να το αντιμετωπίζω όπως στην αρχή, στα όρια της κρίσης πανικού. Εξάλλου, είναι άκακο στη συντριπτική του πλειοψηφία πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Αλίμονο αν δε μπορούσα ακόμα να διαχειριστώ ότι άνθρωποι σε πλησιάζουν για να σου πουν μπράβο ή ότι τους κάνεις να γελάνε. Θα ήταν πολύ εγωπαθές να λέω "αχ δε μπορώ να τους μιλάω".

>Τι εννοούσες με το "πλην ελαχίστων εξαιρέσεων";
Νομίζω σε οποιονδήποτε άνθρωπο με δημόσιο βήμα υπάρχουν στιγμές που τον πλησιάζει κάποιος που δεν τον γουστάρει. Δεν ακολουθώ έναν τρόπο έκφρασης που θα είναι αρεστός σε όλους, οπότε έχει συμβεί 1-2 φορές να με προσεγγίσουν δύο μεθυσμένοι που ξεκάθαρα δε με γούσταραν. Έπεσε ένα ελαφρύ σπρωξίδι, υψώθηκαν λίγο οι τόνοι και συνειδητοποίησαν ότι η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από τον χωρίς συνέπειες κόσμο του διαδικτύου.

>Έχεις εκθέσει τον εαυτό σου με κάθε τρόπο και ταυτόχρονα δεν τον έχεις εκθέσει κιόλας- σε ξέρουμε, αλλά δε σε ξέρουμε. Πώς το έχεις καταφέρει αυτό;
Είναι απόλυτα σωστό αυτό που λες. Νομίζω ότι έχουμε παρεξηγήσει εδώ και πολλά χρόνια την έννοια της ιδιωτικότητας. Όσοι μας την κοπανάνε στο πρόσωπο ως ανάγκη είναι αυτοί που τη χρησιμοποιούν όποτε τους βολεύει. Βέβαια, το δικό μου επίπεδο κοινωνικής ορατότητας μου επιτρέπει να είμαι πιο μαζεμένος. Δε μπορώ να φανταστώ πώς την αντιμετωπίζει η Ελένη Μενεγάκη ή ο Αντώνης Ρέμος. Βέβαια, δεν έχω βλέψεις προς αυτήν την κατεύθυνση, επομένως το να διαχειρίζομαι πολύ πιο συνειδητά τα όριά μου είναι πολύ πιο εύκολο. 

>Σε σχέση με τα μίντια, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα άλλαζες;
Νομίζω ότι θα καταργούσα την κίτρινη δημοσιογραφία. Δε θεωρώ ότι υπάρχει νόημα να υφίστανται 4-5 πρωινάδικα με πάνελ που τσακώνονται μεταξύ τους για θέματα του στυλ "τι μας είπε ο τάδε βγαίνοντας από την παράστασή του". Είναι πολύ χαμηλού επιπέδου πράγματα, δεν ξέρω.

>Βάσει τηλεθεάσεων, "αυτά ζητά ο κόσμος", λένε.
Οι Jam έχουν πει στο Going Underground: "Τhe public wants what the public gets" ότι δηλαδή, το κοινό δεν πρόκειται να ζητήσει κάτι που δεν υπάρχει στα ράφια. Μου φαίνεται πολύ φθηνό ως επιχείρημα λοιπόν. Έχει χτιστεί ένα επίπεδο προϊόντος από πανίσχυρα μίντια και δημοσιογραφικές φιγούρες που συνεχίζουν να το πουλάνε. Ο κόσμος έχει πολύ κοντή μνήμη όμως· αν του επιτρέψεις ένα εξάμηνο χωρίς αυτές τις μπούρδες, δε θα τις ξαναζητήσει.

>Βλέπει κανείς τηλεόραση στις μέρες μας;
Πάρα πολύς κόσμος. Και όσοι δεν έχουν συσκευή, βρίσκουν τα αποσπάσματα στο διαδίκτυο, οπότε τι συζητάμε;

>Παρεμπιπτόντως, βάσει πρόσφατης έρευνας, σταδιακά γινόμαστε πιο ηλίθιοι.
Ισχύει 100%, οι νεότερες γενιές αποκτούν ολοένα και μικρότερο εύρος προσοχής. Η ανικανότητά μας να προσέξουμε και να εστιάσουμε με την ίδια ευκολία που έκαναν οι παλαιότερες είναι ένα δείγμα ηλιθιότητας, πολύ κακό για την ανθρωπότητα και μπορεί να οδηγήσει σε πολύ σκοτεινούς δρόμους. Αυτό πάει και σε άλλες κουβέντες, όπως το πόσο εύκολα θα αντικατασταθούμε από ρομπότ, μηχανές, AI, κλπ.

Βασίλης Μαντάς

>Σε προβληματίζουν όλα αυτά; 
Ναι, αλλά δε με αγχώνουν γιατί δεν τα ζω. Δε νομίζω ότι θα συμβούν όσο είμαι ενεργό μέλος της κοινωνίας, οπότε δε δίνω δεκάρα, θα είμαι νεκρός. Οι υπόλοποι, have fun, it’s gonna be shit! (γέλια)

>Αισθάνεσαι oldschool όπως εξελίσσονται τα πράγματα;
Καμιά φορά ναι, αλλά γενικά προσπαθώ να παρακολουθώ τάσεις και πράγματα. Από την άλλη είμαι αρκετά κατασταλαγμένος για να ξέρω τι μ᾽αρέσει και τι δε μ᾽αρέσει, τι θέλω και τι όχι, οπότε δεν πολυχρησιμοποιώ εκφράσεις όπως oldschool του στυλ "παλιά ήταν καλύτερα και να σας πω τι γινόταν παλιά". Χέστηκα. Δεν υπάρχει λόγος να ασχολούμαστε με το τι γινόταν και ήταν καλύτερα στο παρελθόν. Δεν είμαστε εκεί, είμαστε στο 2025, εδώ ζούμε, δε μπορώ να σου πω ότι με απασχολεί. Είμαι χαρούμενος με το ότι κάνω αυτά που κάνω, γουστάρω αυτά που γουστάρω, για την ώρα, δεν έχω χάσει την πρόσβαση σε αυτά που γουστάρω. Για παράδειγμα συλλέγω physical copies ταινιών που δεν ξέρω αν θα υπάρχει τόση μεγάλη αγορά στο μέλλον. Τα γόνατά μου μόνο γκαρίζουν που και που.

>Πώς σε φαντάζεσαι σε 10 χρόνια από τώρα;
Αν δεν έχω πεθάνει, ευελπιστώ να είμαι κάπου καλύτερα, να έχω χτίσει παραπάνω σε αυτό που είμαι τώρα. Αν είμαι ακριβώς στο ίδιο σημείο, η αποτυχία μου θα είναι παταγώδης.

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr