Haunting of Bly Manor: Ένα "διαφορετικό" θρίλερ

To προπέρσινο Hauting of the Hill House καταγράφεται ξεκάθαρα ως μία μεγάλη horror επιτυχία του Netflix. Πατώντας πάνω σε γνωστές παραδοσιακές συνταγές τρόμου αλλά με τις απαραίτητες πινελιές νεοτερισμού έκανε τους fans να ουρλιάζουν για χάρη του. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που το χαρακτήρισαν αριστούργημα - ανάμεσά τους και το stand up comedian και πολύ καλός γνώστης του είδους, Ζήσης Ρούμπος. Η κληρονομιά του είναι βαριά. Ευτυχώς, τα πρώτα δείγματα του Haunting of Bly Manor είναι πολύ θετικά. Και σίγουρα όχι τετριμμένα.

Το νέο horror series της αμερικανικής πλατφόρμας -με τις Victoria Pedretti, Amelia Eve, T'Nia Miller και τον Oliver Jackson-Cohen στους πρωταγωνιστικούς ρόλους- έκανε πρεμιέρα στις 9 Οκτωβρίου και κερδίζει από τότε συνεχώς οπαδούς. Σίγουρα, δύσκολα θα ξεπεράσει η δεύτερη συνέχεια της τηλεοπτικής ανθολογίας του The Haunting την πρώτη, τόσο στις καρδιές των θεατών όσο και στα reviews των κριτικών. Μέχρι στιγμής, όμως, τα πηγαίνει περίφημα στα views.

To trailer

O Mike Flanagan διατηρεί με τα βασικά horror σύμβολα: στοιχειωμένε επαύλεις, φαντάσματα, ουρλιαχτά

"Η ιστορία μιλάει για μία νεαρή παιδαγωγό που προσλαμβάνεται από έναν άντρα για να κάνει κατ' οίκον εκπαίδευση στην ανιψιά και τον ανιψιό του, δύο παιδιά που έχουν έρθει υπό την προστασία του. Φτάνοντας στην έπαυλη Bly, εκείνη ξεκινά να βλέπει φαντάσματα που στη συνέχεια θα στοιχειώσουν το αρχοντικό"  διαβάζουμε στη σύνοψη του Haunting of Bly Manor. Γυρνώντας τώρα το ημερολόγιο στα τέλη του 19ου αιώνα συναντάμε μία από τις πλέον κλασικές ιστορίες φαντασμάτων, το Στρίψιμο της Βίδας του Αμερικανού Henry James. Μίας νουβέλας, δηλαδή, που έχει μεταφερθεί δεκάδες -αν όχι εκατοντάδες- φορές σε θέατρο, σινεμά και κόμικς.

Τι κοινό έχουν αυτές οι δύο ιστορίες φαντασμάτων, το The Haunting of Bly Manor και το Στρίψιμο της βίδας; Είναι, επί της ουσίας, ακριβώς ίδιες. Η σύνοψη που μπορεί να βρει κανείς στη Βικιπαίδεια ταυτίζει σειρά και νουβέλα. Ο δημιουργός Mike Flanagan, όμως, δεν το έκρυψε ποτέ. Άλλωστε, ήταν φανερό ήδη από το πρώτο Haunting πως ο 42χρονος Αμερικανός διατηρεί πολύ στενή σχέση με τα βασικά στοιχεία που στήνουν του σύμπαν του τρόμου: στοιχειωμένες επαύλεις, φαντάσματα, ουρλιαχτά.

Μήπως, λοιπόν, κινδυνεύεις να δεις μία από τα ίδια; Κάπου, εδώ, πρέπει να μπει μία άνω τελεία πριν αρχίσουν οι απαισιόδοξες ερμηνείες. Καταρχάς, όταν μιλάμε για το Στρίψιμο της βίδας, δε μιλάμε απλά για άλλη μία ιστορία φαντασμάτων αλλά για μία σπουδή πάνω στο είδος. Πρόκειται για ένα έργο που καταφέρνει να δημιουργεί τρομερό σασπένς χωρίς ακριβώς να καταλαβαίνεις το πως αλλά και -κυρίως- το γιατί. Το "κακό" δεν είναι ξεκάθαρο.

Όσο για το τι μπορεί να παρουσιάσει ο Mike Flanagan στη δεύτερη horror προσπάθειά του; Πρώτα από όλα φαίνεται ότι έχει φροντίσει να εκσυγχρονίσει τα πράγματα. "Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να παίξω την Hannah κατά αυτόν τον τρόπο" δήλωσε η T'Nia Miller στο Indiewire, για τον ρόλο της ως την οικονόμο του αρχοντικού. Η Αφροβρετανή ηθοποιός "έφριξε" βλέποντας πως είχαν αναπαραστήσει τον χαρακτήρα σε μία κινηματογραφική μεταφορά της ιστορίας το 1961. Της φάνηκε τελείως ξεπερασμένος ο τρόπος, εκτός σημερινής εποχής και τελικά άνευρος.

Ο ρόλος των σημερινών δημιουργών θρίλερ και ταινιών τρόμου είναι να ξορκίσουν τα πραγματικά φαντάσματα του παρελθόντος. Κάτι που έκανε με εξαιρετική επιτυχία ο Jordan Peele (Get Out, Us), βάζοντας τον ρατσισμό στο πρώτο πλάνο και δίνοντάς του τον ρόλο του "τέρατος", φαίνεται πως αποτελεί πια μια καλώς νοούμενη πάγια τακτική για το Χόλιγουντ. Και αν όχι στον απόλυτο βαθμό που το κάνει ο Peele, σίγουρα τότε ως μία σημαντική υποσημείωση σε κάθε σκηνή του νέου horror.

---

Το Haunting of Bly Manor μπορεί να πατάει πάνω σε μία κλασική, παραδοσιακή συνταγή αλλά φαίνεται να την εξελίσσει. Διαγράφοντας τους σεξισμούς και ρατσισμούς του παρελθόντος.

---

Οι Αφροαμερικανοί που πεθαίνουν πρώτοι, οι ημίγυμνες bimbos που ουρλιάζουν ασταμάτητα μέχρι να τις βρει το τσεκούρι, μοιάζουν να αποτελούν απολιθώματα κάποιας άλλης εποχής. Έτσι, η μάλλον απλοϊκή οικονόμος από το Στρίψιμο της βίδας, μία γυναίκα που αν κάποιος ήθελε να το παίξει μη politically correct θα χαρακτήριζε "δουλικό", δεν ταιριάζει στον 21ο αιώνα.

Το Haunting of Bly Manor μπορεί να πατάει πάνω σε μία κλασική, παραδοσιακή συνταγή αλλά φαίνεται να την εξελίσσει. Διαγράφοντας τους σεξισμούς και ρατσισμούς του παρελθόντος. Όπως, δηλαδή, οφείλει να κάνει για χάρη της διαφορετικότητας και της ισότητας. Γιατί το horror σινεμά και τηλεόραση δεν είναι αμέτοχα σε αυτούς τους αγώνες. Το αντίθετο τώρα πια, πολλές φορές πρωτοστατούν. 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr