Ο πόλεμος του Aperol Spritz

Την προηγούμενη εβδομάδα, ένα κείμενο των New York Times προκάλεσε αντιδράσεις στον κόσμο των απανταχού foodies και drinkers. Αιτία; Η (κάτι παραπάνω από) αυστηρή κριτική για το Aperol Spritz - μία ακόμη αμφιλεγόμενη θέση ενός εκ των κορυφαίων δημοσιογραφικών οργανισμών του πλανήτη, μετά την περίφημη συνταγή για παστίτσιο που έγινε viral τον περασμένο Ιανουάριο. 

"The Aperol Spritz Is Not a Good Drink" είναι ο τίτλος της συγκεκριμένης κριτικής και από εκεί ξεκινά το πρόβλημα. Προχωρώντας στο κείμενο αναφέρεται αυτολεξεί πως "The popular, Instagram-friendly apéritif drinks like a Capri Sun after soccer practice on a hot day. Not in a good way" (σ.σ. η αναφορά γίνεται για το brand φρουτοχυμών Capri Sun που κυκλοφορούσε σε αλουμινένιο σακουλάκι και είχε ιδιαιτέρως συμπαγή σύσταση) και πως συνήθως χρησιμοποιείται για την παρασκευή του χαμηλής ποιότητας prosecco, σόδα και μία τεράστια φέτα πορτοκάλι. Κερασάκι στην τούρτα η πεποίθηση ότι η δημοφιλία του Aperol Spritz οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά σε μία εξαιρετικά επιτυχημένη διαφημιστική καμπάνια της Campari. Αναφέρονται επίσης κάποια πράγματα για την ιστορία του ποτού και φιλοξενούνται οι απόψεις της Katie Parla (μίας Αμερικανίδας που ζει στη Ρώμη και φέρεται να προτιμά άλλου είδους ποτά της κατηγορίας και κάποιες παραλλαγές του Spritz) και της Natasha David (ιδιοκτήτριας του νεοϋορκέζικου μπαρ Nitecap). 

Για να είμαστε δίκαιοι, ας θέσουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Όπως συμβαίνει και στις περισσότερες περιπτώσεις cocktails, αν κάποιο ή κάποια από τα συστατικά του ποτού είναι χαμηλής ποιότητας, το ίδιο θα συμβεί και με το τελικό προϊόν. Το πρόβλημα μπορεί να είναι το ίδιο το Aperol: Ένα  ποτό που κατατάσσεται στα λικέρ ( πιο συγκεκριμένα στα amari, τα ιταλικά γλυκόπικρα λικέρ), περιέχει μεταξύ άλλων βότανα όπως τζεντιάνα, ραβέντι και κιγχόνη και εκχυλίσματα πορτοκαλιού, με αποτέλεσμα η γεύση του να είναι πολύ συγκεκριμένη. Κάποιοι τη λατρεύουν, κάποιοι τη μισούν. 

Το Aperol Spritz  είναι στην ουσία ότι οι Guinness για μία ιρλανδική pub ή παγωμένη μία Budweiser κατά τη διάρκεια των play-offs του ΝΒΑ για τους Αμερικανούς: Είναι αυτό που είναι. Στην Ιταλία και στα περισσότερα τουριστικά της μέρη κατά πάσα πιθανότατα δεν θα πιεις αξιοπρεπή Spritzes. H spritz culture όμως δεν είναι κάτι κακό: Συνδέεται με χαλαρά απογεύματα, κουβέντες με φίλους και ποτά που δεν θα σε καταστήσουν εντελώς σκουπίδι μετά το τρίτο ή το τέταρτο ποτήρι, ενώ πάντοτε συνοδεύονται με κάποια bites. 

Το Twitter πήρε θέση -κατά συντριπτική πλειοψηφία εναντίον της Rebekah Peppler που υπογράφει το κείμενο- ενώ και σημαντικοί άνθρωποι του spirits industry δεν έμειναν αμέτοχοι. Οι απόψεις που ακούστηκαν επί του θέματος ήταν πολλές (όπως αυτή του Grub Street, που υποστηρίζει το ακριβώς αντίθετο, τιτλοφορούμενη "Entire Internet Agrees Aperol Spritz Is, in Fact, Good").

Θα προτιμήσουμε να κρατήσουμε τα λόγια του Naren Young, ιδιοκτήτη και head bartender στο Dante του West Village (ένα μπαρ το οποίο φημίζεται ιδιαιτέρως για τα aperitivi του): "Για να καταλάβω, το ίδιο μέσο πριν λίγο καιρό είχε φιλοξενήσει δημοσίευμα με τίτλο There's a reason you're drinking so much Aperol Spritz. Και τώρα δημοσιεύει κριτική για το ίδιο ποτό με τίτλο The Aperol Spritz Is Not A Good Drink. Νομίζω ότι πρόκειται για ανοησίες. Αν δεν σου αρέσει το Aperol Spritz, τότε κάτι κάνεις λάθος στη ζωή σου. Βλακείες". 

Αν συμφωνείς με τα γραπτά των New York Times μπορείς να δοκιμάσεις άλλα ποτά όπως το Negroni ή το Bellini. Αν πάλι δεν είσαι πρόθυμος να κόψεις το Aperol Spritz, ορίστε όλα όσα πρέπει να γνωρίζεις γι' αυτό. 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr