Η Super League δεν θα μπορούσε ποτέ να πετύχει

Δώδεκα από τις πιο πλούσιες ομάδες της Ευρώπης -και όχι απαραίτητα από τις καλύτερες όπως άλλωστε μαρτυρούν οι παρουσίες των Τότεναμ και Άρσεναλ- αποφάσισαν να κάνουν το επόμενο βήμα στα φιλόδοξα σχέδια των ιδιοκτητών τους, με την δημιουργία της Super League. Το πλάνο είχε διάρκεια ζωής 48 ωρών, καθώς μίλησε το ίδιο το ποδόσφαιρο: Οι παίκτες, οι προπονητές και, κυρίως, οι φίλαθλοι. Οι οπαδοί αν προτιμάς ή ακόμη και οι 'πελάτες' όπως πεζά και ξεκάθαρα πια τους βλέπουν -σχεδόν κατ΄αποκλειστικότητα- οι άνθρωποι που κινούν τα νήματα σε κάποια από τα σπουδαιότερα clubs του κόσμου, χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα έπρεπε απαραίτητα να έχουν άμεση σχέση με το ομορφότερο παιχνίδι που φτιάχτηκε ποτέ.

Ένα πλάνο καταδικασμένο να αποτύχει

Στα χαρτιά, όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές είχαν υπολογίσει τα πάντα άψογα, με βασικότερα εκείνο το στοιχείο που πατά περισσότερο στο δικό τους πεδίο: Το χρήμα. Δεν είχε σημασία αν μία ομάδα θα ήταν κατώτερη στον αγωνιστικό χώρο - η θέση της στην Super League θα ήταν πάντοτε εξασφαλισμένη. Το ίδιο και τα έσοδά της. Για τις μικρότερες ομάδες της Γηραιάς Ηπείρου δεν προβλεπόταν αρχικά κάτι, εκτός αν "μεγάλωναν" απότομα. Όχι απαραιτήτως αγωνιστικά.

Ο αρθρογράφος των Financial Times, Simon Kuper, ανέφερε σε άρθρο του πως η ιδέα της European Super League υπήρχε εδώ και χρόνια στα χαρτιά, με μοναδικό κίνητρο το κέρδος και όχι "το καλό του ποδοσφαίρου" όπως ανέφερε σε σχετική δήλωσή του ο πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης Florentino Pérez, ο οποίος δεν είναι ακριβώς δημοφιλής πια στους οπαδούς της ίδιας του της ομάδας.

Σκέψου το εξής: 12 από τις πιο πλούσιες ομάδες του ΝΒΑ, αποφασίζουν να κάνουν μόνες τους playoffs, ανεξαρτήτως της βαθμολογικής τους θέσης και αγωνιστικής τους κατάστασης, χωρίς την έγκριση της επίσημης λίγκας. Αν μία 'φτωχότερη' ομάδα είχε εξασφαλίσει θέση στην post-season, δεν θα μπορούσε να διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητες της αναλογούν για τον τίτλο. Αυτό ακριβώς συνέβη και με την περίπτωση της Super League. 

O δρόμος για το 'πρωτάθλημα των πλουσίων' στρώθηκε με απληστία και οδηγό τον πανικό που προκλήθηκε από την απότομη μείωση των εσόδων κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού. Τα 'στελέχη' που σχεδίασαν το εν λόγω concept ήταν ικανοποιημένοι με αυτό. Μέχρι να έρθει το feedback από τους fans και τους πρώην και ενεργούς ακόμη ποδοσφαιριστές, όπως επίσης και από τα σημαντικότερα αθλητικά media του πλανήτη.

Μία νίκη και η πραγματικότητα

Ποιο ήταν το βασικότερο πρόβλημα; Το γεγονός πως το ίδιο το παιχνίδι μπήκε σε δεύτερη μοίρα. Ακόμη και τώρα, κάποιοι αδυνατούν να καταλάβουν πως το ποδόσφαιρο μπορεί να γίνει μία επικερδής επιχείρηση, αρκεί να σέβεται τις βασικές του αρχές. Κυρίως, να είναι ανοιχτό σε όλους όσοι άμεσα ή έμμεσα εμπλέκονται με αυτό. Έπειτα, πως το κύρος, η δόξα και το χρήμα -ναι και το χρήμα- κερδίζονται μέσα στο γήπεδο. 

"Έχω βγάλει χρήματα από το ποδόσφαιρο, έχω επενδύσει χρήματα σε αυτό. Δεν είμαι κατά των χρημάτων αλλά οι αρχές, το ήθος και το δικαίωμα των αδυνάτων στην ευκαιρία φεύγουν μακριά. Γιατί να μην μπορεί η Λέστερ να διεκδικεί το πρωτάθλημα ή να παίζει στο Champions League; Η Άρσεναλ δεν παίζει στο Champions League, η Τότεναμ δεν είναι καν ομάδα του Champions League, είναι αστείο όλο αυτό" ανέφερε μεταξύ άλλων ο Garry Neville, ένας από τους πρώτους που πήραν δημόσια και ξεκάθαρα θέση. Και έχει απόλυτο δίκαιο. Τόσο, που φρόντισε να τον υποστηρίξει μέχρι και ο επί χρόνια αντίπαλός του στα αγγλικά γήπεδα με τη φανέλα της Λίβερπουλ Jamie Carragher.

Οι δύο παλαίμαχοι άσοι μάλιστα έδωσαν μία απολαυστική εκπομπή στο Sky Sports, το απόγευμα της Δευτέρας, με σύσσωμο το οπαδικό κίνημα της Αγγλίας να τάσσεται μαζί τους, ανεξαρτήτως club. Οι Άγγλοι οπαδοί ήταν άλλωστε εκείνοι που ύψωσαν πρώτοι το ανάστημά τους στους ιδιοκτήτες των ομάδων τους, με δεκάδες συγκεντρώσεις στο Νησί και έξω από τα γήπεδα.

Πιστοποίησαν έτσι πως στη Γηραιά Αλβιώνα -τη μεγαλύτερη αγορά όσον αφορά τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα λόγω Premier League- οι παραδόσεις και οι αρχές δεν είναι απλά για να τηρούνται αλλά για να ενισχύονται και να βελτιώνονται. Σίγουρα όχι για να σπάνε, με ανήθικο τρόπο.

Δεν ήταν μόνον αυτοί. Πολλοί από τους πιο ακριβοπληρωμένους σταρ του κόσμου τοποθετήθηκαν. Όπως για παράδειγμα ο Zlatan Ibrahimovic που ανέφερε πως δεν θα είχε πρόβλημα να γυρίσει ακόμη και στην Μάλμε προκειμένου να μπορέσει να αγωνιστεί και πάλι σε μία μεγάλη διοργάνωση με την εθνική ομάδα της Σουηδίας. Αρκετοί ποδοσφαιριστές μάλιστα έκαναν λόγο για τα παιδικά τους όνειρα, τα οποία δεν περιείχαν καμία Super League αλλά το Μουντιάλ, το Euro και το Champions League. 

Μπορούμε λοιπόν να μιλάμε για μία νίκη του ποδοσφαίρου; Σίγουρα. Αλλά δεν πρέπει να παραβλέπουμε και την πραγματικότητα. Γύρω από τη βιομηχανία της μπάλας διακινούνται τις τελευταίες δεκαετίες τεράστια ποσά και ακόμη η ίδια η FIFA κινείται με γνώμονα αυτά. Ναι, το ποδόσφαιρο έχει μετατραπεί εν μέρει (και) σε επιχείρηση. Αλλά κάποιες κόκκινες γραμμές οφείλουν να μην ξεπερνιούνται. Ειδικά όσες σχετίζονται με τις 4 γραμμές του γηπέδου και, κυρίως, με το σημαντικότερο στοιχείο του, τον κόσμο.

 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr