'Κι Από Σμύρνη Σαλονίκη': 5 πράγματα που έμαθα βλέποντας πρώτη φορά Μιμή Ντενίση

Ο μύθος της Μιμής Ντενίση έχει χτιστεί με πολύ κόπο και πολλή σάτιρα. Ακόμη κι αν δεν έχεις πάει σε παράστασή της, γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι πρόκειται για υπερπαραγωγή από εκείνες που σπάνια ανεβαίνουν πια λόγω οικονομικού κόστους, ίσως και αισθητικής. Ενδεχομένως να έχεις επίσης, δεύτερες σκέψεις για την ίδια και την ποιότητα της δουλειάς της εξαιτίας όλων όσων κατά καιρούς λέγονται, γράφονται ή υπονοούνται για εκείνη. 

Εμπιστευόμενη το 'Θέατρον' του Κέντρου Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος που μέχρι στιγμής δε με έχει απογοητεύσει ποτέ με τις επιλογές του (για παράδειγμα ακόμα μνημονεύω τον Ερωτευμένο Σαίξπηρ με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο), χθες αποφάσισα να παρακολουθήσω την πρεμιέρα του "πρώτου ελληνικού θεατρικού σίκουελ", όπως γράφει το σχετικό δελτίο τύπου για την παράσταση 'Κι Από Σμύρνη Σαλονίκη'. Βλέποντας Μιμή Ντενίση για πρώτη φορά λοιπόν, αποκόμισα τα εξής: 

Παρότι θεατρικό σίκουελ, μπορεί να το παρακολουθήσει άνετα οποιοσδήποτε

Είτε έχεις δει το "Σμύρνη μου αγαπημένη" που προηγήθηκε είτε όχι, η πλοκή σε βάζει κατευθείαν στο θέμα και δεν αισθάνεσαι για κανέναν λόγο ότι έχεις χάσει κάποιο επεισόδιο από όσα συνέβησαν στο παρελθόν.

Μαθαίνεις ιστορία εν τάχει

Το κείμενο της Μιμής είναι πιστό στα γεγονότα και τις πολιτικές εξελίξεις που διαδραματίζονται από το 1922 έως και το 1940.

Με μαεστρία, καταφέρνει δε, να αφηγείται χωρίς να παίρνει θέση σε σχέση με αυτά, δικαιολογώντας πάντα όλες τις πλευρές που παρουσιάζει και επαναλαμβάνοντας σθεναρά ότι δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος διχόνοιας. Είναι σχεδόν αδύνατο να μην καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι ως Έλληνες διαχρονικά τρωγόμαστε μεταξύ μας με την πρώτη ευκαιρία. 

>Διάβασε ακόμη: Νέα εποχή για το θρυλικό Δημοτικό Θέατρο Ολύμπια

Βλέπεις το Ben-Hur στο θέατρο

Η 'επίσημη' διάρκεια της παράστασης είναι 170 λεπτά και τα νιώθεις στο πετσί σου. Δύο ώρες και 50 λεπτά -έστω και με διάλειμμα- είναι πάρα πολλές και μάλλον επιπρόσθετα κουραστικές λόγω μάσκας.

Εικάζουμε ότι η διάρκεια οφείλεται στην πρόθεση της Μιμής να παραμείνει ακριβής στα γεγονότα, αλλά θα μπορούσε να μειώσει το χρόνο αφαιρώντας κάποιες σκηνές "διασκέδασης" των πρωταγωνιστών. Από την άλλη πάλι, μπορεί η έλλειψή τους να άφηνε μία πιο βαριά επίγευση στο τέλος. 

Η χαρμολύπη κυριαρχεί

Είναι ξεκάθαρη η επίκληση στο συναίσθημα, οποιοδήποτε κι αν είναι αυτό, διότι το κείμενο κατορθώνει να σε συγκινήσει, να σε κάνει να γελάσεις (ναι, έχει χιούμορ), να θυμώσεις, να μπεις στη θέση των πρωταγωνιστών. 

Η καταστροφή της Σμύρνης και η προσφυγιά από μόνες τους είναι συγκλονιστικές και είναι απορίας άξιο πώς όλα παρουσιάζονται στη σκηνή δίχως πολλές υπερβολές και αχρείαστες, πομπώδεις κορώνες. 

H Mιμή Ντενίση είναι η Φιλιώ Μπαλτατζή, στο 2021

Στην κυριολεξία, σε μία άλλη ζωή θα μπορούσε να είναι μία αρχόντισσα της Σμύρνης ακριβώς όπως τη βλέπουμε στη σκηνή: Ένας αξιοπρεπής, υπερήφανος, ξεροκέφαλος, δοτικός άνθρωπος που επιβιώνει με στωικότητα και υπομονή στις δυσκολίες της ζωής. Κάποιοι ίσως το 'βαφτίσουν' αυτό ερμηνευτική ένδεια -"πόσο απαιτητικό να είναι άραγε το να υποδυθείς το alter ego σου;"

Προσωπικά το θεωρώ ευφυΐα: Ξέρεις ποια είναι τα δυνατά σου σημεία, δημιουργείς ένα ρόλο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα σου και φροντίζεις να τον αναδείξεις με κάθε δυνατό τρόπο. Η Μιμή παρουσιάζει την αλήθεια της και αυτό για μένα είναι εκτιμητέο. Έχει δημιουργήσει μία εμπορική παράσταση με ένα θέμα που αφορά τη μισή Ελλάδα, αλλά με μαγικό τρόπο δε σου αφήνει περιθώριο να πιστέψεις ότι εμπορεύεται το συναίσθημα. 

>Διάβασε ακόμη: Στέφανε Κορωναίε, πώς είναι η ζωή για έναν βαρύτονο στη Νέα Υόρκη;

"Καλά όλα αυτά, αλλά να πάω να τη δω;" 

Οι απαντήσεις ποικίλουν: Αν σε ενδιαφέρει το θέμα οπωσδήποτε. Αν αντιπαθείς τη Μιμή, όχι. Αν σου αρέσουν οι υπερπαραγωγές, ναι. Αν κουράζεσαι στη μιάμιση ώρα, για κανένα λόγο. Αν είσαι a priori hater, όχι. Δεν ξέρω αν θα έβλεπα την παράσταση δεύτερη φορά, αντιλαμβάνομαι όμως πλέον γιατί το "Σμύρνη μου Αγαπημένη" έβγαινε συνεχώς sold out, λογικά και η κινηματογραφική προσαρμογή του θα έχει ανάλογη επιτυχία. Σίγουρα πάντως, συμπάθησα τη Μιμή Ντενίση και νομίζω καιρός είναι να μάθουμε να κρίνουμε τα βιβλία από το περιεχόμενό τους, σύμφωνα με αυτό που είναι και τον σκοπό τους και όχι από το εξώφυλλο. 

 

 

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

 

 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr